Vriend luistert naar moeder.

Ik zou eerst een serieus gesprek aangaan met je vriend en als dat niet lukt zijn moeder er direct op aanspreken. Beetje respectloos als al jouw regels en afspraken niet gelden zodra zij er is.

Wat vervelend! Hoe ik het lees lijkt het alsof je vriend een beetje bang is om nee te zeggen tegen zijn moeder, zou dat kunnen? Of anders dat hij misschien erg twijfelt aan zichzelf en uit onzekerheid alles doet wat zijn moeder zegt? Geen idee of je het al hebt geprobeerd, maar misschien is het een idee om op een rustig moment (dus niet wanneer je schoonmoeder bijna komt of wanneer ze net weg is) er over te praten met hem, zodat je niet bij voorbaat al gestresst of geïrriteerd het gesprek in gaat. Als je de reden weet van zijn gedrag is het misschien beter op te lossen. Misschien heeft hij gewoon iets meer zelfvertrouwen nodig en anders misschien iets meer ruggengraat om voor jou op te komen tegen zijn moeder. Als het niet werkt en hij afspraken blijft negeren zou ik gewoon je schoonmoeder erop aanspreken, uiteindelijk is het niet haar kind dus is het niet haar recht om jouw wensen te negeren.

Ja mannen en moeders ik weet niet wat dat is maar grrrr ozo irritant

Snap je frustratie. Probeer dit op een rustig moment aan te geven bij je vriend, blijf wel vanuit je eigen gevoel praten. Dus niet aanvallend, maar dat jij het bijv lastig vindt om zo concrete afspraken te maken mbt tot jullie dochter. Wat ik wel heb geleerd met opa's en oma's, choose your battles! Mijn schoonouders zijn echt de allerliefste en allerbeste opa en oma, maar zijn soms met eten (suikers) niet zo bewust bezig. Als ik écht iets niet wil hebben dan zeg ik dat gewoon, maar andere (kleinere) dingen laat ik gaan. Zo wil ik dat onze zoon niets anders dan water of melk krijgt. Maar bijvoorbeeld af en toe een (extra) koekje daar moet kunnen. Scheelt vooral ook een hoop in mijn eigen frustratie.

Zijn dit jullie afspraken of jouw afspraken? Klinkt een beetje alsof jij iets wel/niet wil en dat hij dat dan maar zo moet doen.. en er dus al niet helemaal achterstaat en zich dan ‘sterk’ voelt als zijn moeder dit ook vind.. Kan het mis hebben hoor maar ik je verhaal komt erg veel ‘ik’ voor🙈

Het zijn vaak onze afspraken, geef hem ook de ruimte om wat in te brengen, vraag ook wat hij er van vind. En ja soms dan is het ook wel eens wat IK wil of denk wat ik het beste voor onze dochter vind. Dit komt misschien ook toen mijn dochter last van reflux had en wij medicijnen er voor kregen en dat mijn vriend dit niet wou ook omdat zijn ouders dit niet goed vonden. Maand later alsnog aan de medicijnen gegaan en binnen een week was zij pijn vrij.

Vanavond ga ik met hem praten. De oppas dagen voor hun wordt ingekort en straks niet meer bij ons thuis. Zodat ik niet weet wat er allemaal gebeurt.

Blijkbaar is hij het.misschien niet eens met jullie afspraken... anders veranderd hij niet zo snel zijn mening. Klinkt voor mij eerder als dat jullie doen hoe JIJ her wilt en je vriend eigenlijk liever z'n mening niet mag geven... kan toch dat hij het eens is met z'n moeder maar normaal gesproken niet tegen jou in durft te gaan.

En als je zijn mening vraagt... luister je dan ook, neem je ook weleens wat aan of druk je alsnog jouw regel door?.. feit dat dat destijds zo is gelopen betekent niet dat hij nier capabel is keuzes te maken

Ik luister naar hem en als ik het bijvoorbeeld niet met eens ben dan vraag ik door waarom hij dat wil. En ik wil dat hij en ik er samen uitkomen! Ik wil dat hij en ik 1 zijn. Maar als zijn moeder er is of geweest dan zijn onze afspraken niet meer belangrijk. En als hij iets heeft beslist of als hij wat wil dan zelfs!

Sta op je strepen, praat met hem over wat je dwars zit en dat het jullie regels zijn. Geef aan hoe belangrijk je het vindt dat afspraken gehouden worden en niet ineens zonder overleg veranderd worden. Vraag dan ook gelijk of hij de afspraken minder belangrijk vindt dan jij en hoe dat op te lossen is. Is mijn advies wat je uiteraard de prullenbak in mag mikken :)

Wat betreft de koorts geef ik je schoonmoeder gelijk. Voor koorts hoef je niet altijd wat te geven tenzij je kind echt pijn heeft. ;) Maar dat terzijde. Ik zou met zowel je vriend als je schoonouders in gesprek gaan en aangeven waar je last van hebt. Soms zijn mensen zich er gewoon niet van bewust dat het jou onzeker maakt

Hier sluit ik me bij aan. Denk dat een goed gesprek een hele hoop kan doen. Voelt namelijk niet echt als iets wat niet opgelost kan worden en sta dan ook open voor haar redenen, al is het misschien lastig. Uiteindelijk betekent het advies van zijn moeder voor hem ook genoeg en vind hij dat toch wel iets hebben. Misschien durft ie dat toch niet genoeg naar jou te uiten, ondanks er wel de ruimte wordt gegeven.

Ben vanavond in gesprek geweest met mijn vriend en heb hem zeker ook gevraagd of ik iets opdring en of ik mijn zin moest hebben etc. Ja ik kon wel zeuren en of mijn zin soms willen hebben. Heb ook aangegeven als zo iets voorvalt dat aan mij mag/moet zeggen. Ik heb gezegd dat ik wil dat wij een team zijn en dat andere mensen onze regels volgen. Dat begreep hij maar hij vond wel dat zijn moeder niet zo'n probleem was. Als zij iets doet of zegt dan zouden wij dat maar gewoon moeten laten gaan. Ook omdat zij nog van de oude stempel is en het anders ziet als ons. Hij begreep ook niet echt wat nou mijn probleem er mee was, want ha als ik het liet gaan dan is er niks. Heb gezegd dat ik vind dat zij over mijn grens heen gaat en die van hem. Maar dat vond hij van niet. Ook kreeg ik nog te horen dat mijn schoonmoeder het niet nodig vond dat onze dochter bij haar thuis kwam en zij wel bij ons in huis blijft oppassen.

Zo te lezen ben je niet heel erg opgeschoten, of wel? Zijn er conclusies en oplossingen uit gekomen? Hoe gaan jullie nu verder? Concrete vragen die je jezelf moet afvragen. Ga nooit over je eigen grenzen heen, tenzij er iets verdomd goeds tegenover staat en het echt waard is En laat zeker niet een ander over je grenzen heen. (Geleerd in groepstherapie!)

Misschien moet je hem uitleggen dat je je gepasseerd voelt door zijn moeder en daardoor ook door hem. Probeer wat meer uit je eigen gevoel te praten. Als wij regels hebben gemaakt samen en zij doet het anders dan voel ik mij als moeder niet serieus genomen. Ik heb jou steun hierin nodig. Hij hoeft het niet perse te begrijpen maar hij moet jou wel steunen. Dat hij vind dat zijn moeder gelijk heeft of iets mag hij later aan jou vertellen als jullie alleen zijn maar tegenover zn moeder moet hij jou niet laten vallen en jou respecteren. Probeer zoiets te vertellen in een gesprek. Maar sta ook open voor zijn visie en waarom hij vind dat zn moeder iets goeds doet oid. En soms kan je beter iets loslaten dan steeds een strijd te voeren.

Mijn schoonmoeder komt ook met adviezen waar ik het gewoon totaal niet mee eens ben. (Zetpil geven voordat de inentingen op het cb gegeven worden. Dan wordt de koorts niet hoog en onderdruk je die meteen. Tegenwoordig raad het cb dat af. Pas een zetpil geven als het nodig is. Zo zijn er veel voorbeelden ) Mijn man verteld de adviezen van z’n moeder en zegt iets als: dat is wel een goed idee. Kunnen we wel doen. Als ik hem dan uitleg waarom ik dat geen goed idee vind, snapt hij dat. Ik moet dus wel uitleggen waarom ik het geen goed idee vind. Dat vind ik prima, hij heeft nooit het huidige advies van het cb gehoord, omdat ik eigenlijk altijd met onze kinderen naar het cb ga. Hij werkt meer dan ik, dus doe dat op mijn vrije dag. Hij gelooft me dan dat het tegenwoordig zo is en het advies wat z’n moeder gaf, wordt weer van tafel geveegd. Wat ik in het kort wil zeggen (maar misschien doe je dat al hoor!): leg uit waarom je het niet eens ben met je schoonmoeder. En inderdaad aangeven dat jullie samen afspraken gemaakt hebben en dat je je gepasseerd voelt als de afspraken opeens niet nageleefd worden als schoonmoeder er is/geweest is. Is het een idee om, op een rustig moment, nogmaals met je vriend in gesprek te gaan en afspraken te maken over de opvoeding? Dan is het belangrijk dat hij ook volledig achter de afspraken staat. Als schoonmoeder daarna weer met advies komt en je vriend gaat met haar mee, kan je direct aangeven: wij (vriend en ik) hebben die en die afspraak samen, dus wij doen dit zus en zo, Wij hebben bijvoorbeeld de regel ‘geen toegevoegd zout in het eten van onze kinderen’. Schoonmoeder vindt pasta zonder toegevoegd zout niet lekker. Tja, als je met ons eet wordt er geen zout aan toegevoegd. Ik kon toen heel kort zeggen: nee geen zout. Anders kan *naam kind* het niet eten en zij eet gewoon met ons mee.’ En soms,, misschien moeten we even iets door de vingers zien. Soms gaan dingen iets anders dan wij graag zouden zien. Ik geef liever niet 2 keer per dag druiven. Soms heeft mijn moeder bij het oppassen alleen druiven of heeft onze dochter ontzettend haar zinnen gezet op druiven eten. Dan is het ook maar zo. Krijgt ze morgen weer een kiwi bijvoorbeeld.

Dit zijn hele goeie vragen en vroeger had ik gezegd wij laten het waarschijnlijk zo. Mijn vriend en ik zijn al 15 jaar bijelkaar, vanaf het begin bemoeien zij zich met alles! En ik ben ooit op een punt gekomen dat ik altijd zij of dacht, laat maar. Maar sinds ik moeder ben, ben ik heel erg veranderd en veel dingen die zij doet of zegt raakt mij! En vooral als het over onze dochter gaat. Misschien moet ik toch nog maar weer eens ingesprek met hem.