Vriend maakt me achter me rug om zwart.

By the way. Dit is al vaker voor gekomen. Dit voorbeeld was gewoon een recente gebeurtenis. Maar dit is vaker gebeurd. Hij maakt me heel vaak zwart het ik achter gekomen. Voor no reason. Alleen omdat zijn eigen hooft conclusies trekt zonder reden en deze niet navraagt.

Tja, wat wil je horen? Dit zijn allemaal rode vlaggen, uit je verhaal maak ik bovendien op dat je financieel onafhankelijk bent en hem niet zo hard nodig hebt voor de zorg van jullie kindje. Je weet al wat je enige verstandige optie is of niet? Jouw vriend is niet volwassen. Hij speelt een spelletje met je omdat hij dat niet is en omdat je het toelaat. Dit gaat niet veranderen, zou zo snel mogelijk zorgen dat je van deze kleuter af komt - je hebt er helemaal niks aan.. Als hij weer naar zijn moeder ‘vlucht’ zou ik hem dringend verzoeken daar te blijven en niet terug te komen.

Sorry meid, Maar wat Voegt deze man toe aan jouw leven? Heeft weinig respect voor jou zo te zien. Succes en sterke ermee!

Het ding is.. ik wil hem niet verlaten voor onze dochter… ik wil dit kunnen oplossen.. maar hoe, dat is het ding.

Ik hem hem vorige keer ook de deur gewezen en gezegd “ga dan lekker bij je moeder zitten” maar dat vond hij een lullige opmerking en hij deed er niks mee verder.

Aan mijne niks, maar als we niet samen zijn kan hij zich opeens wel normaal gedragen. En dan opeens wordt hij hartstikke lief. Hij doet alles wat mij aantrekt als hij er niet is (over app) maar als hij er is dan opeens wordt hij heel anders. Ook wil ik hem niet verlaten voor onze dochter want dat geeft mij een schuld gevoeld. Hij heeft laatst bij me gehuild(oprecht overstuur gehuild) over dat hij bang is ons kwijt te raken en weer is een depressie te vallen. Dus nu voel ik me heel schuldig als ik weg zou gaan..

Het klinkt (vanuit beide kanten) als een onvolwassen ongelijkwaardige relatie. En dan moet je jezelf de vraag stellen wil jullie naar je dochter willen laten zien. Welk voorbeeld wil je geven? Dat je in een ongezonde ongelijkwaardige relatie moet blijven? Of wil je je dochter tonen dat je altijd voor eigen geluk moet gaan?

Hm ik weet niet of het echt zo heftig is. Het klinkt voor mij eerder alsof hij het zelf anders opvat dan dat het door jou bedoeld is en dat hij dat ergens kwijt wil. Niet handig om dit naar z'n moeder te doen, maar dit gebeurt als je elkaar niet goed begrijpt. In moeilijke periodes wil je soms je ei-kwijt. Dus ik zou juist proberen vanuit een andere invalshoek met hem proberen te praten. Te zeggen; ik heb het idee dat je mijn opmerkingen soms heel negatief oppakt en dat wil ventileren naar je moeder. Hoe kan ik jou beter begrijpen en hoe kunnen we er samen beter over praten?

Dat ik voor mijn eigen gelukt moet gaan. Een paar dagen geleden heeft hij bij mij gehuild(oprecht overstuur gehuild in m’n armen) omdat hij bang is ons kwijt te raken en weer in een depressie te vallen. Nu voel ik me dus heel schuldig, want als ik weg ga weet ik niet wat er met hem gaat gebeuren mentaal. Dont get me wrong! Ik luider naar jullie voor advies daarvoor heb ik dit topic geopend. Ik weet gewoon niet hoe ik dat schuld gevoel moet loslaten. Ik wil echt gewoon een gezonden relatie, zonder geheimen etc. Dus ja, ik wil weg. Maar ik ben bang voor wat hij gaat doen (rond om onze dochter) en wat er met hem gaat gebeuren mentaal..

Hij heeft je emotioneel gegijzeld. Nooit, maar dan ook nooit, ben je verantwoordelijk voor iemand anders zijn mentale gezondheid. Ervan uitgaande dat jij een mentaal gezond persoon bent en hem niet mishandelt, is elke vorm van schuldgevoel naar hem bij het verbreken van de relatie ongegrond. Dit is mijn laatste berichtje aan jou TS ;) Heel veel sterkte en geluk gewenst voor jou en je dochter 🍀

Hij klinkt als een manipulatieve kleuter

Hoe oud zijn jullie als ik vragen mag

Username checks out 😅

Haha ja, allebei 18

Weer veel reacties die meteen roepen: weggaan, wat heb je aan hem ect. Maar je bent niet voor niets met hem samen en jullie hebben een kindje. Dan vind ik het altijd de moeite waard om te vechten. En dat zie ik je zelf ook typen. Echter vind ik dit een gevecht voor en van hem. Ik zie geen rode vlag, ik zie er 1 met kleine teddybeertjes erop. Het komt heel kinderachtig op mij over. Meteen zijn mama (ik zeg expres geen moeder nu) appen, paniek omdat je misschien weggaat ect. Zou hij met een psycholoog willen praten? Zelfverzekerder worden, loskomen van zijn moeder, jou als partner zien, ipv zijn moeder? En waar jij over na moet denken is: kan hij voor jou wel weer de partner worden waar jij weer blij van wordt? Als dat zo is, dan lijkt het me echt de moeite waard om het toch nog te proberen

18. Allebei

Is het kinderachtig, jazeker, maar jullie zijn allebei 18 dus ik vind het eigenlijk niet heel schrikbarend dat hij naar zijn moeder gaat. Al helemaal niet als hij mentaal niet lekker in zijn vel zit. Hoe is jou relatie met zijn moeder? Zou je met haar kunnen praten? Ook zou ik zeggen, laat je vriend eens wat dingen doen. Een baby verslikt zich soms even. Laat hem het oplossen. Inplaats van er gelijk bovenop springen en de voeding overnemen van hem. Ik denk dat hij een beetje het gevoel krijgt alsof hij niks goed kan doen. Dit is echt niet gemeen naar jou bedoeld hoor, dus begrijp me niet verkeerd maar als mama nemen wij heel graag iets te snel over en voelt het voor de papa's echt niet fijn.

Dan vind ik eigenlijk niet heel gek wat er gebeurt. Ik denk dat het goed is dat hij wel zijn gevoel met zijn moeder bespreekt. Misschien een idee eens samen met je vriend en zijn moeder te praten over dit soort dingen? Misschien kan ze jullie wat helpen

Ja, het ding is. Ze is ooit gestikt. Echt gestikt. Geen adem halen etc. Toen gaf hij ook haar de fles, dus nu steeds als zij zich verslikt bij hem ga ik in ene schrik reactie.. ik ben zelf nu ook heel bang om haar eten te geven door dat. Ik zou het echt wel willen dat hij het oplost. Maar als hij schrikt (door verlsikking) verstijft hij en tilt hij haar niet op + die angst van mij door dat wegen stikken voor gekeer

Zijn moeder mag mij niet(hierdoor) dus met haar praten weet niet of dat lukt. Zou het wel willen. Zijn hele familie mag mij niet omdat ik zo jong zwanger was, ze hebben de “schuld” op mij gelegd.