Vriend op vakantie zonder mij

+ ik heb niks gemerkt van oprecht gedeelde zorgen over iets waarvoor ik tijdens werk de verloskundige belde en ben doorverwezen naar de spoedlijn van hun. Dat vond ik ook ernstig apart. Hoe denken jullie hierover? 💭 🤔

Was die vakantie geboekt toen jullie niet samen waren? Zo ja, dan zou ik hem lekker op vakantie laten gaan. Klinkt niet echt als een goede basis als je elkaar dingen verbied of van de ander eist. Misschien is hij wel liever bij jou dan in Turkije maar hij heeft alleen een vakantie geboekt met familie hè hij gaat niet emigreren. En jij gaat ook nog lang niet bevallen of hij moet een half jaar weggaan?

Ik vind het altijd erg apart als partners zonder elkaar op vakantie gaan, maar zal wel aan mij liggen. Herinneringen wil je toch samen maken? Wij doen dit elk geval t liefste samen.

Hi lieve TS, Wat moeilijk om in een turbulente fase in je relatie te zitten terwijl je zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om je relatie en kindje los van elkaar te zien, het gaat immers ook om de vader van je kind. Was de vakantie al geboekt voordat jij hem nog een kans gaf? Want als hij dit heeft geboekt terwijl jullie geen relatie hadden, kan ik me voorstellen dat hij het niet zomaar wilde annuleren en er misschien ook naar uitkijkt sinds het boeken? Ik merk naast deze situatie dat je überhaupt veel twijfel hebt. Is de vakantie misschien niet een goed moment om los van elkaar rustig na te kunnen denken en te kijken of je elkaar mist etc? Heb je familie/vrienden die je eventueel kan bellen in zijn afwezigheid mocht er iets gebeuren met jou? Dit zijn allemaal dingen die je kunt bespreken en dan samen een knoop over door kunt hakken.

Ik zie niet zo goed in waarom je partner zijn vakantie zou moeten annuleren om bij jou te zijn? Uiteraard kan er altijd iets gebeuren en is hij iets verder van huis dan als hij 10km verderop zou zitten. Maar betekend dat dat hij nooit weg kan? Dat gezegt krijg ik het gevoel alsof jullie relatie niet helemaal van een leie dakje gaat als ik het zo lees. Dus waarschijnlijk speelt er meer.

Ik verbaas mij wel een beetje over het begin van je verhaal, want waarom zou de betekenis van 'ik hou van jou' veranderen als hij wel op vakantie gaat? Ik zie de link niet en vind het niet helemaal fair dat hij alles maar zou moeten annuleren puur omdat hij dan zijn liefde voor jou zou tonen. Je bent momenteel 14 weken zwanger. Hoe lang gaat hij weg? 8 dagen? 10 dagen? zes maanden? Het klinkt heel verstandig om samen te gaan werken aan jullie relatie. Wat verwacht jij van hem? Hij van jou? En jullie van en voor elkaar? Ik heb het idee dat jullie (nog) niet zo lekker communiceren met elkaar. Is er overwogen om een onafhankelijke partij te betrekken in het 'aan de relatie werken' proces?

Zijn jullie al lang samen? Het lijkt er namelijk op dat jullie elkaar nog moeten leren kennen en nogal zoekende zijn of dit een match is. Ik ben twee weken terug (toen 27 weken zwanger en ook lekker hormonaal hoor) zonder vriend op vakantie gegaan. Moet kunnen, toch? Straks draait alles om de baby. Als ik dadelijk 36 weken zwanger ben, dan zou ik zeggen: blijf een beetje in de buurt en zorg dat je nog mag rijden. Dan nog zou hij van mij op pad mogen met vrienden/familie zonder mij.

Ik vind dingen eisen, verbieden of corrigeren geen goede basis. Je bent 14 weken zwanger en je relatie zit net weer wat in de lift? Je moet elkaar ook vrijheid gunnen en die weegschaal even aan de kant laten (ik doe dit en dat voor hem). Het enige wat je aan hem kan vragen hier in een volgende keer meer afstemming over te zoeken, bijvoorbeeld als je straks een kindje hebt samen. Het klinkt alsof je vriend nooit aan je verwachtingen zal kunnen voldoen.

Het is mij niet volledig duidelijk waarom hij de vakantie moet annuleren volgens jou, kun je dat misschien wat verder toelichten? Wel lastig als je relatie zo met ups en downs gaat, zeker als je zwanger bent. Hoop in ieder geval dat het tij snel keert voor jullie.

Als ik dit lees dan gaat het denk ik niet echt om die vakantie maar meer dat jij het idee hebt dat hij niet betrokken is bij jou en de baby. Ga dat gesprek met hem aan en laat de vakantie los. Die weken kom je echt door, ook zonder hem. Maar bespreek wel wat je van hem verwacht als partner en aanstaande vader zonder die vakantie erbij te betrekken.

Ik denk dat het niet redelijk is om te verwachten dat hij zijn vakantie annuleert om bij je te blijven voor het geval dat er heel misschien iets zou kunnen gebeuren. In het ergste geval boekt hij een ticket en is hij dezelfde dag weer terug. Turkije is zo’n vier uur vliegen? Het is gelukkig geen Australië, als er nood is dan is hij er zo. Ik vind het ook wel bijzonder dat je dit verbind aan hij die ‘ik hou van je’ zegt. Alsof hij dit minder meent omdat hij zonder je op vakantie gaat. Ook dat je hem ‘corrigeert’… Het is de vader van je kind en je partner, ik denk dat het belangrijk is om met elkaar in gesprek te blijven over jullie gevoelens in plaats van elkaar corrigeren. En ik begrijp dus ook wel dat als je verwacht dat hij zijn vakantie cancelt, hij graag wel commitment wil van jou. Niet dat hij straks thuis blijft en jij toch besluit om niet met hem verder te gaan. Eigenlijk vraag je dan dat hij 100% voor jou kiest en zijn vakantie annuleert, zonder dat jij 100% voor hem kiest. Dat is best een beetje scheef. Ik zou als ik jou was proberen met elkaar in gesprek te blijven gaan, je gevoelens te uiten maar óók zeker zijn gevoelens serieus te nemen. Dat mis ik een beetje in je verhaal. Hormonen zijn echt kut, en kunnen gekke dingen met je gemoedstoestand doen, maar probeer toch ook rekening te houden met hem (liefde voor de dappere vaders🤪). Sterkte!

Jullie klinken echt toxic

Waarom kan hij niet op vakantie gaan? Houdt hij dan minder van je? Dat is natuurlijk grote onzin. Jullie halen zo te lezen niet het beste in elkaar naar boven. Wellicht dat je met een paar sessies relatietherapie jullie communicatie kunnen verbeteren?

Idd klinkt allemaal erg ingewikkeld en lastig. Zou denk ik juist genieten van de rust als hij op vakantie is 😅

Hoezo apart? Mijn man is net een weekendje wezen motorrijden met vrienden. Heerlijk voor hem toch? Hij geniet daar van en dat gun ik hem. Ik ga op een ander moment misschien wel weer een weekendje met vriendinnen naar de spa. Elkaar een beetje vrij laten is niks mis mee.

Het kan op zijn tijd best fijn zijn om even zelf iets leuks te doen. Ik ging begin januari alleen naar een hotel midden in de natuur en in de zomervakantie ben ik samen met onze zoon een midweekje 1 op 1 weggeweest. Dat was ook zo leuk om te ervaren. Ik ben van plan dit volgend jaar zeker weer te doen. Wij gunnen elkaar zulke momenten naast de herinneringen die wij natuurlijk ook samen en als gezin maken. Dat kan namelijk los van elkaar bestaan.

Het klinkt alsof je erg tegenstrijdige signalen aan hem afgeeft. Je wilt ruimte en tijd, maar je wilt ook niet dat hij op vakantie gaat. Je doet bepaalde dingen voor hem, maar het lijkt alsof je iets terug verwacht (annuleren vakantie) Ik denk dat hij zich bekneld voelt en niet goed weet hoe hij moet omgaan met deze situatie. Hij wilt duidelijkheid en dat is waarschijnlijk de reden dat hij zegt dat hij z’n vakantie gaat annuleren als hij zeker weet dat je voor hem gaat. Misschien dat relatietherapie kan werken? Ik wens je een fijne zwangerschap toe en ik hoop dat jullie eruit zullen komen 💛

Zolang hij niet maanden weggaat zie ik er geen probleem in eigenlijk 😅 en als hij t al überhaupt geboekt had voor jullie weer bij elkaar kwamen zou ik hem zeker gewoon laten gaan, en soms kan t voor een ander even fijn zijn en misschien heeft de ander t soms even nodig om eruit te zijn. als ik t geld had om op vakantie te gaan dan had ik dat ook gedaan in de zwangerschap met wat vriendinnen. En ik wil dat überhaupt nog een keer doen ik vind dat je daarin elkaar moet laten en vertrouwen, je kan elkaar niet dingen verbieden. We leven niet voor eeuwig🫤 en hij is gewoon met zijn familie dat kan je niet afpakken, en ik begrijp je verwachtingen maar ik zal er maar vanuit gaan dat hij t niet gaat annuleren.

Ik vind je partner 'corrigeren' op zichzelf al vrij apart. Ik neem aan dat hij volwassen is? Je hebt voor jezelf een bepaalde reactie van hem uitgedacht en als die reactie anders is, behandelt hij je niet goed. Eerlijk gezegd denk ik dat je hormonen een loopje met je aan het nemen zijn. Jouw woorden zijn niet door hem te sturen en de zijne niet door jou. Daarbij ben je nog 'maar' 14 weken. Voor een man is een zwangerschap met die termijn nog behoorlijk abstract. Hij voelt het baby'tje niet, het duurt nog onwijs lang. Dat hij nog lang niet denkt aan continu in je buurt blijven, lijkt me met 14 weken niet meer dan logisch. Dat jij naar de spoedlijn werd verwezen (dat is overigens al snel) en hij daarbij kalm bleef, zou je ook als een voordeel kunnen zien. Hij laat daarmee zien dat hij ook in geval van stress koel kan blijven denken en zijn focus op het hier en nu kan houden. Praat met elkaar, blijf in gesprek, maar ga hem niet dwingen tot bepaalde gedachten of uitspraken. Dat zou je zelf toch ook niet fijn vinden? Zie niet in zoveel dingen het negatieve, je zal zelf ook je gebreken hebben (net als elke persoon). Hij heeft waarschijnlijk ook bepaalde ideeën over hoe hij jullie relatie voor zich ziet. Moet jij je dan maar aanpassen aan zijn wensen? Zou je je daar prettig bij voelen? En als je echt bij elke 'ik hou van je' in elkaar krimpt, zou ik me afvragen of jij nog wel van hem houdt...

Ik heb al jullie berichten gelezen en dat was even slikken. In 1 bericht stond iets over elkaar nog leren kennen. Dat kan wel kloppen. We waren pas 4 maanden samen en kenden elkaar pas 4 mnden toen ik erachter kwam dat ik van hem zwanger ben. Het ging al niet heel lekker voordat we het wisten. En heb dus vervolgens niet echt (vaak ook wel natuurlijk) genoten van mijn eerste trimester. Er zijn namelijk veel negatieve dingen gebeurd. Waardoor ik nu het gevoel heb dat ik hem wel MOET corrigeren’ wanneer ik merk dat hij niet luistert naar wat ik eigenlijk zeg nodig te hebben op dat moment. Hij hoeft van mij zijn vakantie niet op te zeggen dat is geen verplichting. Maargoed dat betekent niet dat ik niet mag nadenken over wat voor scenario wel prettig zou zijn voor mij. Zoals iemand anders ook zei was ‘er is wss meer aan de hand dan alleen die vakantie’.. dat is correct, het is bijv voor mij nu heel erg lastig respect en liefde voor hem te tonen op sommige momenten, ook heb ik aangegeven geen seks te willen tot dat alles weer goed voelt. Hij is een aantal grenzen over gestapt die ik lastig vind om te vergeven omdat ik bang ben dat t nog een keer gebeurt en vind dus vertrouwen gewoon lastig nu. Dus ik wil graag blijven werken aan de relatie in de hoop dat wij toch hier door heen kunnen vechten en er een gezonde relatie van kunnen maken, we krijgen notabene ook nog n kindje samen. Desnoods dan maar een relatie therapeut om onze communicatie te verbeteren. Hij wil ook nog steeds heel graag door met mij, dus waarom niet? Als ik er voor kies om zonder relatie door te gaan krijg ik het gevoel dat ik maar gewoon heb opgegeven en niet alles heb geprobeerd. En voor de mensen die het zich af vroegen: Ik ben 24 hij 23. Weet niet of dat veel verschil maakt voor je oordeel maargoed. Nog niet alles is dus op orde of volgorde gegaan inderdaad, we zagen dit ook beide niet aankomen, mijn zwangerschap. Dus is t lastig? Ja. Hebben we beiden veel zin in de komst van ons kindje! JA 😊 Ben blij dat ik dat gedeelte wel kan delen met hem, zou alleen willen dat ik me weer veilig genoeg voelen om weer heel veel liefde voor hem te voelen zoals in het begin en zonder angst oprecht respect te hebben voor keuzes die hij maakt. Bedankt voor de reacties, hierdoor kon ik weer relativeren wat ook wel nodig was.