Vriend zeurt ontzettend veel.

Waarom weet hij niks zinnigs te zeggen? Ik neem aan dat hij zich bewust is van zijn gedrag en dat het ergens vandaan komt. Ik zou hem in een serieus gesprek niet laten wegkomen met 'weinig zinnigs', want dan los je niets op. Jij irriteert je aan zijn gedrag en loopt hierdoor op eieren in je eigen huis. Dit mag hij best serieus nemen. Daarnaast lijkt het mij ook niet gezond tegenover jullie zoon. En hoe klein hij ook mag zijn, ze voelen alles feilloos aan. Ook een vader die hem met zulke huilmomenten blijkbaar niet moet.

Het liefst zou ik tegen hem zeggen stel je niet zo aan maar dat gaat je niet verder helpen. Ik zou het zo voorleggen: ik voel dat je niet goed tegen kan als de baby huilt, hierdoor ervaar ik stress. Een baby huilt nou eenmaal daar kan ik.niks.aan veranderen, maar wat kan ik op zo'n moment het beste doen of wat heeft hij nodig op zo'n moment oid. De baby voelt.het ook als jullie beide of 1 van jullie stress ervaart en dat helpt niet. Toch maar weer gesprek aan gaan...Succes!

Klopt. Maar ik heb geen idee hoe ik hem er niet mee laat wegkomen. Hij zegt dan ‘weet ik niet’. Ik kan dan boos doen, maar daar verander ik niks mee. Klopt, ik vind dat voor mijn zoontje ook heel vervelend. Ondanks dat ik zorg dat hij dan uit de buurt van zijn vader/ het gechagrijn is, zal hij er wat van meekrijgen. Gelukkig is hij wel een gelukkige baby.

Raakt hij niet gewoon gigantisch overprikkeld door het gehuil? Een babyhuil gaat dan door merg en been zelfs als het amper jammeren is. Hij werkt 7 dagen dus is blijkbaar heel druk en waarschijnlijk ook moe en daarnaast komt eigenlijk geen enkele zorg voor jullie baby op hem neer en daardoor krijgt hij geen ervaring wat meer onzekerheid en overprikkeling tot gevolg kan hebben. De baby huilt en hij kan 0,0 doen om het te laten ophouden (als hij het probeert zal jullie baby waarschijnlijk enkel harder gaan huilen). Kan hij minder gaan werken en dat jij hem begeleidt in het ombouwen van zelfvertrouwen in de verzorging van jullie baby?

Ik probeer met een 'weet ik niet' houding altijd kenbaar te maken wat ik zie/voel. 'Ik vind weet ik niet geen antwoord'.'Ik zie dat je op X moment X doet'. 'Dit geeft mij X gevoel'. Daarna zou ik vragen of hij zich daarin herkent en hoe hij zich op zulke momenten voelt. Je kan ook vragen of hij het eerlijk vindt tegenover jou/zijn zoon dat hij zich op die manier gedraagd of hoe hij het zou vinden als het andersom zou zijn. Hopelijk kun je hem hiermee wat meer aan het denken zetten en komt er een constructief gesprek tot stand. Boos worden heeft vaak geen zin, daar klappen de meeste mensen meteen van dicht.

Hij krijgt de baby zeker stil! Heel snel zelfs, ons zoontje is gek op hem. Het horen van zijn vaders stem, kalmeert hem al. Dat begeleiden heb ik al meermaals geprobeerd, maar ook dan krijg ik gechagrijn..

Dat heb ik ook wel eens gezegd 🫣. Hij zegt dan ‘Jaa dat weet ik lieverd. Sorry. ‘ en verandert vervolgens precies niets

Is hij vaker snel overprikkeld? Of is dit iets nieuws nu met de baby? En slapen jullie/hij een beetje? Het is ook wel een beetje overleven, het eerste jaar met een baby. Maar het is wel fijn als jullie het erover kunnen hebben 🤗 Oh en probeer, hoe lastig het ook is, wat minder op je tenen te lopen. Het is zijn irritatie en niet die van jou, dan gaat hij maar ergens anders zitten of even naar buiten hoor. Tenminste dat had ik tegen mijn man gezegd 😉

Ligt eraan, maar over het algemeen niet. Hij slaapt prima! Ik iets minder, maar wel voldoende. Ik kan dat wel zeggen, maar dat doet hij niet🙃

Lastig 🙈 Ik herken het wel hoor, mijn man werkt ook veel, ik ben thuis met de kinderen. Hij kan soms ook snel geïrriteerd uit de hoek komen omdat hij veel aan zijn hoofd heeft. Maar ik ben dan echt super fel, tegen de kinderen moet hij normaal en respectvol doen. Anders gaat hij eerst maar even een rondje wandelen ofzo, maar de kinderen verdienen een leuke en respectvolle vader. Irritant dat jouw vriend niet luistert! Ik ben behoorlijk temperamentvol, geen haar op zijn hoofd die er aan denkt om dan niet te luisteren 🤣

Mijn vriend doet niks richting Rens! Hij zal er nooit tegen schreeuwen oid. Hij neemt dan afstand van Rens, maar doet zo tegen mij. Haha, ja dat ken ik. Ik kan ook flink fel zijn. Hij komt er dan in het moment zelf òf heel snel van terug, òf stapt uit de situatie. Maar zolang dit zich blijft herhalen, schiet het niet op

Haha fijn dat je dat ook hebt! In het begin veel moeten herhalen, nu gaat het af en toe (eens per maand ofzo) even niet zo lekker en dan gaat het weer even goed. Het is hier dus wel beter geworden, maar het blijft zijn valkuil. Ik zit er niet zo mee, ik denk we allemaal onze aandachtspunten hebben. Ik vind het fijn dat we elkaar scherp houden

Fijn dat het goed gaat bij jullie!

Even een tegen geluid.... bij ons is het omgedraaid en kan ik zelf niet tegen het gehuil. Voelt heel erg k*t, ik kan er wel mee omgaan maar als mijn man thuis is reageer ik mij ook vooral op hem af. Ik stoor mij aan alles als de baby huilt, het gaat dan niet om de baby zelf.. die kan er niks aan doen en als ik hem bij me neem is hij zo weer rustig maar het is erg vervelend als je er niet tegen kunt. Je wilt dat het stopt, kan niet aan andere dingen toekomen en in mijn geval voel ik mij ook echt heel rot zolang de baby huilt. Denk juist omdat je er niets aan kunt veranderen en je niet a la minute weet waarom de baby huilt. Als ik veel aan mijn hoofd heb, niet lekker in mijn vel zit en te druk ben met vanalles hoor ik ook nog een fantoom huilen... zelfs op mijn werk hoor ik dan mijn baby huilen. Bij mij is het nu wel wat minder, gezien er nu ook huiltjes zijn omdat iets niet word toegestaan.. die huiltjes kan ik wel gewoon tegen en ben ik juist echt super kalm. Nu neemt mijn man ons zoontje over als ik het even echt heb gehad, dan ga ik de deur uit want zoals ik al zei... het gaat niet om de baby niet stil kunnen krijgen oid, maar echt het geluid zelf. Mijn man loopt niet op zijn tenen voor mij, hij zegt ook niets erover dat ik niet tegen het huilen kan en bemoeit zich vooral even niet met mij. Komt echt wel goed. Voor je vriend zal het vast ook heel vervelend zijn... dat is bij mij in ieder geval wel.

Mag ik vragen waarom hij 7 dagen werkt? Kan hij niet "gewoon" 5 dagen werken? Misschien scheelt dat iets qua overprikkeld zijn. En heb je dit al op een rustig moment met hem besproken? Triggert het huilen iets bij hem?

Financieel goed mogelijk. Maar werken is echt zijn manier van rust, gek genoeg. Hij heeft ook niet zo’n hectische en al helemaal geen stressvolle baan. Soms werkt hij 6 dagen

Hij werkt 7 dagen? Dat is elke dag?! Als dit geen typfout is zou ik de arme man een dagje rust voor zichzelf gunnen...

Dat ìs tijd voor zichzelf! Als hij thuis zit wordt hij dus ècht niet gelukkig. Hij heeft uiteraard af en toe 1 of 2 dagen vrij. Maar werkt wel heel veel. Side note: hij vaart voor zijn werk. Dus dat is echt niet de drukste of heftigste baan

Zou het toch niet ergens ombewust zijn? Het is toch altijd een bepaalde plek waar hij moet zijn met doelen om te halen? Of zou hij het toch ergens moeilijk hebben dat zijn leven ongewild zoveel veranderd is? Kan los staan van hoe dol hij op jullie zoontje is. Lijkt me lastig als hij zelf niet echt open staat om er over te praten.

Dat werken onbewust bedoel je? Hij heeft op werk geen doelen om te halen, anders dan gewoon functioneren. Geen deadlines oid. Dat zou heel goed kunnen. Maar ik kan daar verder niets aan doen, en ben nu wel de dupe.