Vriendin laten gaan of niet?

Hi! Lastig he, als je een ander niet goed begrijpt en alles zo onduidelijk is. Ik denk dat jouw 'vriendin' vooral actie vanuit jou wil zien. Jij lijkt vooral te verwachten dat zij naar jou toe komt maar ik kan je uit ervaring vertellen: 50 minuten heen en terug alleen rijden doe je 4x zo snel als met een kind. Dat vraagt veel meer planning en sjouwen van spullen. Dat is niet altijd leuk om te horen maar zo werkt het wel. Ik denk dat zij jouw excuses over jouw afwezigheid wel kan waarderen maar dat ze vooral wil zien dat het ook anders kan. Tot nu toe lees ik niet terug dat jij dit nu wel hebt laten zien, dat je ook intresse hebt in haar kind en leven. Je kunt niet invullen hoe haar leven is, groot of klein en hoe ze dit invult. Het gebruik van social media is geen blik op de normale dagelijkse gang van zaken. Wie weet is ze juist heel actief en druk maar wil ze dit niet op Internet delen. Doe ik zelf ook maar beperkt en een vriendin van mij heeft helemaal geen social media en heeft het reuze druk met 3 kinderen thuis. Zegt dus allemaal niks, vul dit niet in. Ook haar opmerking over je handen vol hebben.. ik zie dit zelf niet als bang makerij maar meer een inzicht hoe zij dit ervaart. Schijnbaar was zwanger zijn voor haar een eitje als je het vergelijkt met het daadwerkelijk opvoeden van een kind. Ik denk dat jij vooral voor jezelf moet bedenken wat je hiermee wil en daar ook naar handelen en daar wel of geen tijd insteken. Vul niet voor haar in waarom ze dingen wel of niet doet, zonder het bij haar te checken.

Ik zou zeggen dat dit een gevalletje is van uit elkaar gegroeid zijn...

Soms kom je gewoon op een punt in het leven waarop sommige vriendschappen verwateren en er weer andere vriendschappen ontstaan. Zo te lezen was jouw vriendin al wat eerder in een ander stadium van haar leven; huisje boompje beestje. En was jij nog meer van de feestjes etc. Ik denk dat dat prima naast elkaar kan gaan, maar dat kost een hoop tijd en inlevingsvermogen van beide kanten. Zo te lezen heb jij vrij weinig energie in haar zwangerschap en kleintje gestoken, en verwacht je vanuit haar nu ineens wel betrokkenheid richting jouw zwangerschap toe. Ik snap haar reactie volkomen. Het komt een beetje over alsof jij nu het contact met haar opzoekt omdat jij nu zwanger bent en verder niemand hebt om dit te delen met iemand. Ik zou een goed gesprek met haar aankaarten en aangeven wat je gevoelens zijn en dat je sommige dingen misschien anders had moeten aanpakken. Ik herken het wel hoor. Ik ben ook vriendinnen kwijt geraakt omdat wij kinderen kregen en zij daar nog helemaal niks van wilden weten (zelfs geen interesse naar mijn bevalling) Die vriendschap is verwatert maar ze hoeft van mij ook echt geen innige vriendschap o.i.d. te verwachten als ze dalijk zelf in verwachting is en dit met mij wil delen. Dan zou ik zelf ook doorgaan met mijn leven ☺️

Heel eerlijk? Zoals ik het lees denk ik dat het vooral bij jou zit. Je lijkt enkel te kijken naar je eigen behoeftes en wensen in deze vriendschap, en die van haar totaal over het hoofd te zien. Jij bent de grote afwezige geweest, hebt haar niet gesteund in een fase die voor haar heel belangrijk was. Daar heb je je excuses voor aangeboden, heel fijn en netjes natuurlijk. Maar zij heeft het ook echt heel druk met een kindje van 3, geloof mij 😉. Ze is al 2x dat stuk jouw kant op gereden, jij zegt af als je naar haar moet. Ik snap haar wel en zou ook denken ‘dan niet’. Ze vraagt naar je geslachtsecho, geeft aan dat je goed voor jezelf moet zorgen maar voor jou is dat blijkbaar niet genoeg? Wat verwacht je dan van haar? Heb jij geïnformeerd naar hoe het met haar kindje gaat, hoe het zich ontwikkelt, hoe het ouderschap haar bevalt? Ik denk ook dat haar opmerking als ‘straks heb je je handen vol’ oprecht goed bedoeld is; je kunt het je nog niet voorstellen, maar straks sta je 24/7 aan en dat is echt heel intens. Ik denk dus dat ze dat echt liefdevol bedoelt. Ik lees natuurlijk maar een stukje van je verhaal, maar het komt over alsof je echt vooral op jezelf gericht bent. Het klinkt misschien een beetje hard, maar je vraagt hoe wij er naar kijken. Dit is hoe ik het lees, uiteraard enkel op basis van je berichtje en ken ik de fijne dingen er niet van.

Heel eerlijk? Je hebt je excuses aangeboden maar kan me vanuit haar dingen ook wel voorstellen. Ze is ziek en jij stuurt een uitgebreide update, dan heeft ze misschien ook geen energie om heel uitgebreid te reageren. Ook de opmerking over je handen vol hebben, dat is nou eenmaal zo. Ik vind het nu mijn kleintje er is veeeeel leuker dan zwanger zijn, maar je komt echt aan minder toe ;) dus denk echt niet dat ze dat rot bedoeld. Misschien kun je eens vragen hoe zij de vriendschap ziet en voort zou willen zetten? Wat is daarvoor nodig? Zoals iemand al zei: probeer geen dingen voor haar in te vullen maar uit interesse dingen te vragen!

Dit inderdaad. Denk dat je echt bij jezelf moet beginnen en niet verwachten dat zij jou van alles gaat vragen. Ik denk als je straks zelf je kindje hebt, dat je je vriendin ook beter zou begrijpen. Wij gaan nu ook niet ergens gauw meer even heen, zeker niet als onze dochter wakker is tijdens autorij tijden. Uit jouw bericht maak ik op dat je van de periode van zwanger zijn tot haar kindje nu 3 is, weinig contact met haar hebt gehad. Zou je er zelf behoefte aan hebben gehad als 't andersom zo was? Mijn tip: ga op zoek naar een leuke zwangerschapscursus in je regio, meld je aan voor een zwangerschapszwemles yoga of wat dan ook en zorg er voor dat je een netwerk in je nieuwe omgeving opbouwt 😘

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Dit verhaal komt op mij over alsof je vooral praat over jezelf. alsof je vooral luistert naar wat jij te vertellen hebt en minder naar wat je vriendin te zeggen heeft. En eerlijk gezegd, ik ben het met haar eens: je zult straks je handen vol hebben. Daar zit geen kwaad in, het is gewoon de realiteit. Ik schrik ook wel een beetje van het feit dat jij denkt dat een zwangerschap zwaarder is. Het is geen vergelijking namelijk. Het hebben van een kindje, vraagt iets van je op een heel diep niveau. Is voor iedereen wel anders, maar dat je leven compleet verander is een feit. Als ik dit verhaal zo lees, denk ik dat je haar gekwetst hebt en dat het inderdaad niet zomaar goedkomt. En eerlijk? Ik lees niets waarin jouw “vriendin” iets gedaan heeft wat niet oké is. Misschien was jullie vriendschap er eentje van in de kroegen, en nu dat jullie niet meer verbindt, bleef er weinig over. Dat is niet gek, zo gaan dingen. Geniet van je zwangerschap.

Sorry maar ik begrijp jouw vriendin… vooral ook na zoveel tijd, misschien is het beter gewoon de wegen te laten scheiden en nieuwe connecties en contacten aan gaan. Of er genoegen mee nemen dat het niet heel in dept is ☺️ Lekker genieten van het zwanger zijn!

Eerlijk gezegd begrijp ik haar ook wel. Jij legt alles bij haar neer, zij is veranderd, zij wilde niet meer mee, zij kwam niet langs etc. Maar zie ook nergens terug wat jij voor haar hebt gedaan, toen zij in een andere fase zat. Je verwacht nu dat zij veel interesse toont in jouw zwangerschap, terwijl je dat andersom ook niet gedaan hebt en haar kindje van bijna 3 nog amper hebt gezien. Ze is 2x naar jou gereden, nu ben jij aan zet.

Als ik heel eerlijk ben denk ik dat als je de relatie met deze vriendin wil redden, dat je dan zelf wat actie zult moeten ondernemen. Dus: ga naar haar toe, vraag hoe het met haar is, leer haar kind kennen. Jouw post klinkt alsof je wil dat ze er voor jou is, want "ik heb toch sorry gezegd dat ik er niet voor haar was?", maar alsof je ondertussen weinig interesse hebt om er ook voor haar te zijn. Oh en verrassing: het is pittiger om een kind te hebben dan om zwanger te zijn. Nu ben je moe, dus ga je een keertje naar bed. Straks ben je moe, en je kunt niet naar bed. Dat je vriendin dus zegt: "ja het is veel werk, pak je rust nu net nog kan" klinkt voor mij dus als oprecht goed advies. En als ze uit zichzelf vraagt om een geslachtsecho toont ze ook begrip voor de fase waar je nu in zit en interesse in wat nu bij jou speelt. En als je denk dat er nu veel op jou af komt en je vriendin je hierbij moet ondersteunen, denk je dat dat bij haar niet zo is? Haar kindje is 3, er komt ook veel op haar af! Is het een rustig kindje of een kleine druktemaker? Weet je of ze al een basisschool hebben uitgekozen? En zijn ze er tevreden over? Is de kleine al zindelijk? Heeft je vriendin nog rust tijdens dutjes overdag, of zijn de dutjes er inmiddels al vanaf en is ze dus non stop bezig? En rond 3 jaar zijn kindjes zich heel erg bewust van hun omgeving en op de kinderopvang krijgen alle kindjes broertjes en zusjes, is het kindje van je vriendin ook aan het vragen om een tweede? En hoe is dit voor je vriendin? Dit zijn dingen die bij haar volop spelen, hier is haar leven druk mee. Kijk even bij jezelf hoeveel van deze vragen jij kunt beantwoorden en of je dus ook nu een goede vriendin voor haar bent.

Ik sluit me hier bij aan. We lezen hier jouw kant van het verhaal en dan alsnog denk ik, wat is die vriendin geduldig en lief voor jou geweest. Je zegt onaardige dingen over haar (ze laat je stikken, haar wereldje is klein, zij weet wel beter). Je hebt je excuses aangeboden, maar uit dit verhaal blijkt totaal niet dat je nu wel een goede vriendin naar haar bent en vanalles van haar verwacht. Ik snap wel dat ze afstand houdt.

Ik vind dat jij denkt dat wereld om jou draait en dat jij de "slechte" vriendin bent.

Zwanger zijn is zeker niet zwaarder dan een kindje hebben. Ik heb geen makkelijke zwangerschappen en bevallingen gehad, maar de zwangerschap en bevalling waren makkelijk tegenover wat erna komt. En ik zou deze vriendschap laten voor wat het is, vriendschappen verwateren soms en zeker als je allebei in een andere levensfase zit.

Ik merk dat ik bang word van het idee dat het straks drukker wordt, mijn handen vol heb. En heb wat rondgekeken op dit forum en dat maakt me nog veel meer bang. Ik moet er ook bij zeggen dat ik door onveilige seks zwanger ben geraakt, wel welkom maar niet echt bewust voor gekozen. Wilde het pas over 2 jaar hoewel ik dan ook al best oud zou zijn geweest dus ergens wel beter dat het nu zo is. Ben bijna 36 jaar. Ik ben heel jong van geest. Vind het ook lastig om te lezen dat iedereen hier lijkt te vinden dat het allemaal bij mij ligt. Ik heb zoiets van: als je een baby krijgt dan kun je toch nog wel gewoon mee doen? Waarom was ze nergens meer bij? En ja dat kan ik aan haar vragen, maar ergens denk ik ook dat het dan weer zo overkomt dat ik alleen naar mijn behoefte kijk, weet je wel. Ik kan me niet voorstellen dat ik niet meer naar feestjes enzo wil. Zij is echt heel erg veranderd. En ja ik ben fout geweest, en nee ik heb geen idee hoe of wat het voor haar is geweest. Ik voel gewoon nog altijd dat ze mij ook heeft laten zitten. Misschien moet ik daar over in gesprek gaan. Vind t gewoon heel lastig allemaal.

Je post gaat heel erg over jezelf. Ze geeft antwoord op je aapjes en stelt een vraag terug. Maar alsnog vind jij dit niet genoeg. Met terugwerkende kracht snap je dat jij haar misschien meer aandacht had kunnen geven tijdens haar zwangerschap. Maar nu jij zwanger bent is dit wel even zwaar als dat zij een kind heeft, weet jij überhaupt hoe haar situatie is en hoe pittig dat is? Zij is 2 x langsgeweest bij jou. Jij hebt afgezegd en geen nieuwe afspraak gemaakt. Als jij echt vriendschap wil zou ik eerst oprechte interesse en tijd maken voor haar zonder dat je eigenlijk alleen wil dat zij zich bekommert om jou (zwangerschap). Wanneer net als je nu terugkijkt op dat je er tijdens haar zwangerschap er meer voor haar had mogen zijn kijk je anders over 3 jaar terug dat je ook in de periode daarna er meer voor haar had kunnen zijn. Ik snap dat je vriendin het heeft afgesloten. Het draait naar mijn idee nu alleen om jou en contact heb jij zelf gezocht omdat jij zwanger bent en niet omdat je oh zo geïnteresseerd in haar bent. Sorry misschien een beetje hard. Maar als je de vriendschap wil redden is het wel goed dit te realiseren en te veranderen.

Ik snap jouw vriendin wel. Het klinkt alsof het vooral allemaal om jou moet draaien. Jij bent er niet voor haar geweest tijdens haar zwangerschap, je hebt haar kindje amper gezien en ook nu is ze 2x jouw kant op gekomen (wat je zoals ik lees ook van haar verwachtte) en jij niet naar haar. Je stuurt haar een bericht over jouw leven waar zij gewoon normaal op reageert en jij vraagt niks over haar leven. Je vindt zelfs dat haar reactie niet goed genoeg is. Ook wat zij wel en niet op social media plaatst zegt niks over hoe haar leven is. Als jij een vriendschap met haar wil is het aan jou om daarin te investeren. Toon interesse in haar leven, ga naar haar toe en laat met daden ipv woorden zien dat je haar graag als vriendin hebt. Vriendschappen moet je onderhouden, je kan niet verwachten dat mensen voor je klaarstaan wanneer jij daar behoefte aan hebt en dat je er vervolgens niks voor terug hoeft te doen.

Ik lees niks verkeerds in wat ze doet of zegt. Ze toont interesse in je (stelt je vragen, vraagt naar de echo, geeft je advies), ze komt twee keer helemaal naar je toe. En andersom? Wat doe jij voor haar? Zo te lezen wenst ze je het allerbeste en vind ze een bepaalde vorm van vriendschap prima, maar niet meer zo diepgaand. Meer een oppervlakkige vriendschap. Meer tijd en energie wilt ze er niet in steken, en dat snap ik ook wel gezien jullie verleden. Want zoals ik het lees: Toen ze je nodig had, was je er niet. Nu heb je haar nodig en mag ze wel ineens komen opdraven. Ze is verder gegaan met dr eigen leven en wilt gewoon niet meer zoveel tijd en energie in jou steken.

Ik denk dat je pas beseft hoe het gaat zijn als je baby er is. Ik denk dat je dan ook niet meer de behoefte hebt om vaak naar feestjes te gaan en overal bij te zijn. Sowieso moet je dan oppas (Of je man vriend/blijft thuis?) hebben. En door slapeloze nachten had ik de eerste jaren echt geen zin om tot in de nacht te gaan feesten. Ooit een keer, maar niet regelmatig. Dus ik begrijp wel dat ze dat allemaal niet meer zoveel deed.

Zo mee eens! Jij klinkt echt heel egocentrisch en ik vind dat zij ontzettend grootmoedig is geweest door maar liefst twee keer bij jou langs te gaan, een cadeautje geven en überhaupt nog tijd in jou heeft gestoken nadat jij haar "eigenlijk hebt laten stikken" (jouw eigen woorden). Fijn dat je nu inziet dat je fout zat en gebruik dat in al je andere vriendschappen. Je kan met veel moeite deze vriendschap misschien nog wel herstellen, maar ik geloof eigenlijk niet dat jij daar oprecht moeite voor WIL doen. Als je het goed wil maken en vriendinnen wil blijven, zal er namelijk een tijdje wat meer onvoorwaardelijke vriendschap en initiatief van jou moeten komen, zodat zij weer wat vertrouwen in de vriendschap kan krijgen. Maar het leest alsof jij vindt dat zij dezelfde moeite zou moeten doen, en ik kan me heel goed voorstellen dat zij daar voor past.

Er zijn al veel reacties waar ik het volledig mee eens ben. Ik ga dus niet op alles in, maar op een stukje dat ik nog niet uitgelicht heb gezien: Je vriendin is ziek. Jij stuurt beterschap (en voor zover ik kan lezen vraag je haar verder niet hoe het gaat). Zij stuurt dank je wel en toont wel interesse in hoe het met jou gaat. Vervolgens ga jij uitgebreid over jezelf praten, en toon je nog steeds geen interesse in haar. En als zij dan vriendelijk advies geeft en je vraagt naar de geslachtsecho, dan heb jij het idee dat zij iets verkeerd doet. Terwijl jij nergens naar haar vraagt, geen interesse toont in haar situatie, en je alleen maar over jezelf praat. Als ik die vriendin was had ik de telefoon weggelegd en niet meer op je gereageerd. Plus, jij kiest ervoor om een heel eind verderop te gaan wonen, gaat zelf niet naar haar toe, maar verwacht wel dat zij met klein kind naar jou reist. Echt, jouw vriendin doet niks verkeerd. Jij hebt wat kritische zelfreflectie nodig.