Vriendin met miskraam 😔🥀

Mijn zusje heeft vorig jaar een miskraam gehad. Bij haar hielp het om in de eerste weken het gewoon even te laten rusten, niet te veel erover praten maar er wel voor haar zijn door bijvoorbeeld samen te wandelen of haar een extra lange knuffel te geven. Op een gegeven moment gaf ze zelf aan dat ze er steeds beter mee om kon gaan. Toen heb ik wel met haar erover gepraat. Er werd gehuild, wat echt prima was. Natuurlijk is ze emotioneel, het is natuurlijk hartstikke lastig.

Wat lief van je! Ze mag blij zijn met een vriendin als jij. Een kaartje opsturen met een lieve, korte, mooie tekst kan al fijn zijn. Dit vond ik heel lief toen ik een vroege miskraam had. Indien je vriendin er behoefte aan heeft kan het ook fijn voor haar zijn om even langs te gaan en erover te praten (of juist niet en over andere dingen). Ligt heel erg aan de karakter van je vriendin denk ik

Heel lief van je! Een vriendin van me had een kaartje gegeven met een hele lieve tekst. Wat ik enorm waardeerde is dat ze eerlijk waren en niet wisten hoe ze er mee moeten omgaan. De ene dag had ik er wel behoefte aan om erover te praten en op een andere dag zei ik: kom gewoon langs en praat gewoon over jouw leven en over koetjes en kalfjes. Dat realiseerde me namelijk dat het leven gewoon doorgaat en ik was dan echt afgeleid. En verder was ik al enorm blij dat er steeds aan me gedacht werd. Ben echt gezegend in dat opzicht 💕

Ik zou het simpel houden maar wel laten zien dat je aan haar denk. Zelf zou ik kaartje sturen. En zou ook de vraag aan haar stellen, wil je er over praten of liever even niet.

Ik kreeg van mijn vriendinnen een tijdschriften pakket met een lief kaartje. Waardeerde ik echt heel erg. Maar een lief kaartje is al genoeg. Je denkt aan haar en dat ze zeker waarderen.

Vriendin van mij had ook een miskraam heb toen een kaartje gestuurd. Vond ze erg fijn. Ook soms een ❤️ op de app is al fijn. Dan weet iemand dat je aan diegene denkt.

Ik heb 2019 een vroege miskraam gehad (7weken) en 2021 (13weken, na een mooi kloppend hartje). Het enigste dat ik toen wou is dat iedereen mij met rust liet. Ik wou er zelfs niet over praten, omdat ik dat heel moeilijk vond en het alleen maar de gedachte terugbracht dat mijn kind er niet meer was. Wat ik wel waardeerde is dat mijn vriendin na een paar maanden aan mij vroeg om te gaan wandelen of om iets te gaan eten zodat ik mijn gedachte ergens anders kon richten en weer uit het huis ging (ik werkte voornamelijk thuis ivm corona, dus ging helemaal niet uit huis).

Wat lief dat je je hier zo in wilt verdiepen. Ik kreeg na een miskraam hele lieve reacties, maar ook wat teleurstellingen te verwerken. Een bezoekje, kaartje, berichtje is allemaal goed! Vooral niet negeren, iig vragen of ze behoefte heeft te praten. Weet niet of je zelf kinderen hebt, maar ik zat zelf heel even niet over verhalen daarover of bijv klachten over het ouderschap te wachten (gelukkig komt die interesse weer terug ;)) Wat je niet moet zeggen: dat ze gelukkig iig zwanger kan worden en dat kindje heus wel zal komen. Want A: dat kun je niet garanderen en B: ze had graag dit kindje willen leren kennen, ze rouwt om dit baby'tje. Veel sterkte voor haar!

Bedankt voor al jullie tips tot nu toe! Hier kan ik al wat mee… goed om zo veel verschillende verhalen t e horen. Aan mij om in te schatten wat past bij de vriendin.

Super lief dat je hier over nadenkt. Kijk vooral naar je vriendin, wat past bij haar. Ik had een vroege miskraam met 6 weken. Ik had nergens speciaal behoefte aan, ik heb het snel een plekje kunnen geven. Was mijn eerste zwangerschap en was snel zwanger geworden, dus ik had veel vertrouwen dat we snel weer zwanger zou worden. Het voelde voor mij als het verlies van het concept zwangerschap, nog niet van een kindje. Ik denk dat het wel anders was geweest voor mij na de echo met 8 weken met het hartje... of als we al langer bezig waren geweest met zwanger worden Wel heb ik het tegen al m'n vriendinnen verteld, gewoon bij de eerste keer dat ik ze zag. Het was toch fijn om te vertellen en te delen. Het maakt toch onderdeel uit van je proces.

Goed dat je dit zegt. Ik zit er zelf ook mee met mijn eigen kinderwens en wat als ik wel zwanger raak… hoe dit dan te vertellen bijv. ‘Gelukkig’ nog niet aan de orde…

Alleen al dat je dit bericht hier plaatst vind ik al zo lief 💗 Het laat zien dat je de heftige situatie erkent en begrijpt hoe verdrietig zij zal zijn, en dat is denk ik precies wat ze nodig heeft. Ik lees hier heel wisselende reacties; de een wilde wel praten en de ander juist niet. Ik wilde zelf destijds wel graag mijn verhaal vertellen, het liefst tot in detail wat er allemaal gebeurd was, maar omdat dat best een naar verhaal is hield ik me bij de meesten wel in. Ik weet niet hoe zij er in staat, maar uitnodigen tot een gesprek door echt oprechte vragen te stellen lijkt mij altijd goed. Dan merk je vanzelf wel hoe ze daarop reageert. Als het moeilijk te pijlen is kan je op afstand laten weten dat je aan haar denkt, bijv met een bloemetje of iets lekkers ofzo. Oh en last but not least; het leven gaat voor iedereen door maar voor haar lijkt het even stil te staan. Het is daarom heel fijn als je wanneer je zoiets meemaakt ook op langere termijn nog van iemand betrokkenheid voelt. Niet om haar steeds weer te confronteren, maar vooral om haar verlies te erkennen, want dat blijft altijd.

Ik denk dat het ook heel erg afhankelijk is van de persoon. Ik wilde een avond kut roepen en veel te veel wijn drinken met mijn vriendinnen. Dat was voor mij genoeg. Jij kent je vriendin het beste, doe wat voor jou goed voelt. En als je het echt niet weet.. vraag het haar dan. Dat vond ik enorm fijn, ook al was mijn antwoord 'het laten rusten'.

Ik heb ook een miskraam gehad met 5 weken helaas geen hartje zichtbaar, heb het laten rusten en nu probeer ik het weer😩

Erg lief dat je deze vraag stelt inderdaad 💞 Zelf had ik een miskraam met 5 weken in 2019 en toen deed het me toen ook niet zoveel (was mijn eerste keer zwanger zijn). Nu ik een dochter van 5 maanden heb kijk ik er weer iets anders naar, want die miskraam had ook zo’n leuk klein mensje kunnen worden. 😍 De emoties erbij kunnen dus ook veranderen. Dus wat kun je doen, wat andere meiden ook zeggen vooral wel ernaar (blijven) vragen. Niet overdreven vaak of zwaar. Maar nu en als er over een tijdje nog eens een moment voor is. Wat past bij jullie en de situatie 😊. Ik vond het fijn als mensen om me heen open vragen stelde zoals; ‘hoe gaat het met jou?’ Of ‘wat doet het met jou?’ Of ‘hoe voel je je er (nu) bij?’ Of na een tijdje ‘denk je nog weleens aan de miskraam?’ Een kaartje sturen of iets geven is altijd een goed idee denk ik.

Bedankt voor je reactie meer duidelijkheid, dat helpt!

Denk dat dit de meeste mensen ook zeggen. Het niet vergeten. Ik zal dat niet doen inderdaad🌹

Toen een vriendin een vroege miskraam had, hebben we met ons vriendinnengroepje een brievenbus pakketje met droogbloemen met een kaartje en klein kaarsje gestuurd. Vond ze erg fijn. Wat ze fijn vindt in dit moment is heel persoonlijk. https://www.bloompost.nl/brievenbuscadeau-bloomemory-candle?gclid=CjwKCAjw2OiaBhBSEiwAh2ZSP51EPLzLvx3Gtd-XVUg05xtVB_Y1AwfxAjmULnB2J4f8VEPyJfuGDhoCyL4QAvD_BwE

Dat ziet er mooi uit. Mooi gebaar

Hoi! Ik heb momenteel zelf een vroege miskraam en een lief berichtje doet mij al goed. Maar ik denk ook dat het aan de persoon en situatie ligt. Ik heb al een gezonde zoon, raak snel zwanger (dus niet al de pijn van lang proberen) en ben vrij nuchter: de natuur heeft het zo bepaald. Desondanks tuurlijk verdriet gevoeld.