Vriendin veranderd na zwangerschap/partner

Ik vind het persoonlijk eerder uitzonderlijk dat je met een pan soep op de stoep zou staan bijvoorbeeld. Het leven is ook heel erg druk en ze heeft je wel een bericht gestuurd en aangeboden om de boodschappen te doen. Hoe je dat interpreteert is misschien onjuist en was het niet 'verplicht'. Het klinkt voor mij alsof zij jouw enige beste vriendin is en eigenlijk soprtgelijke behandeling terug verwacht terwijl zij meerdere vriendinnen heeft. Ik moet wel zeggen dat ik soms mijn beste vriendinnen echt een paar weken niet spreek door drukte en als we dan weer praten is het prima. Ze weten dat ik choatisch ben, tig dingen aan me hoofd heb en ze écht niet ben vergeten. Het zou mij persoonlijk best een benauwd gevoel geven als iemand zulke verwachtingen zou hebben in een vriendschap. Ik zou er eens een rustig moment voor pakken en het bespreekbaar maken. Praat vanuit jezelf en uit je gevoelens. Zo kan ze er tenminste wat mee.

Te snel op enter. Wel heel erg vervelend dat je je zo voelt! Je zou niet zoveel (eenzijdige) aandacht moeten geven in een vriendschap. Dat is zo zonde van je energie.

Ik denk dat je een hele goede vriendin voor haar bent maar dat de valkuil is dat je dezelfde behandeling ook terug verwacht. Als een vriendin van mij griep heeft sta ik eerlijk gezegd ook niet op de stoep met een pan soep, dat verwacht ik zelf ook totaal niet als ik griep zou hebben. Bij mij is het zo dat de meeste vriendinnen nog lang niet met kinderen bezig zijn en niet de drukte hebben die ik nu al heb eigenlijk en zelf trek ik ook wat meer naar de mensen toe die in hetzelfde ‘schuitje’ zitten als ik

Tja jij ligt dan misschien ziek op bed maar zij niet. Kinderen vreten energie. Zo kan ik me dagen lang bedenken dat ik een vriendin moet appen maar ben dan overdag zo druk dat ik 's avonds op de bank plof en dan om 11 uur denk "oh shit! Ik had haar ff moeten appen! Nou doe ik morgen wel" om dan precies hetzelfde riedeltje te hebben. Of ze je echt buiten sluit is natuurlijk niet te beantwoorden voor ons. Als het echt een goede vriendin is kan je het gesprek aan gaan lijkt me. Maar eerlijk? Ik zou dat zelf dan weer behoorlijk claimend overkomen terwijl sommige mensen het juist weer beter doen op zo'n gesprek.

Ongelegen maar mij bericht wad hetzelfde als jou 🤣

Ik zou niet op bezoek gaan bij een zieke vriendin als het om een verkoudheid gaat, dat vind ik persoonlijk erg overdreven, sorry! En ik heb nog geen kinderen. Wel zou ik langs gaan als het natuurlijk wat ergs is. Maar ik zou het dus ook niet terug verwachten. Sterker nog, zou het niet willen om angst dat ik iemand anders aansteek. Misschien heb je wat te hoge verwachtingen?

Je vraagt wat we ervan vinden.. Ik vind het overkomen alsof je een beetje "op haar lip zit". Ze heeft ook nog haar eigen leven en vriendinnen. Je verwacht de inzet die jij geeft ook terug, ik ken niemand die bij een griepje met een pan soep meteen komt aanzetten. Zeker niet met een druk leven met meerdere vriendinnen en een kind. Vind het al lief dat ze aanbood om boodschappen te doen voor je maar dat is blijkbaar niet genoeg? Ik zou je verwachtingen wat bijstellen

Precies dit😅 Haar 'taak' is nu zorgen voor haar gezin, dat het thuis op rolletjes loopt. Je kan niet van haar verwachten, dat ze nu ook nog de zorg op zich gaat nemen voor een volwassen vriendin met een griepje. Ze heeft nu eenmaal andere prioriteiten, dat is eenmaal een proces wat hoort bij het leven. En ik vind, dat je daar juist begrip voor zou horen te hebben. Zelf zou ik gillend gek worden namelijk, als vriendinnen 'nog evenveel' van mij zouden verwachten, dan voor de tijd dat ik moeder was🙈

Ik weet niet hoe jullie vriendschap eerder was, dus over de pan soep kan ik niet oordelen (wie weet deed zij dat wel altijd). Wat ik wel weet is dat vriendschappen groeien en veranderen. En met de grote veranderingen in haar leven, snap ik dat ze nu minder tijd voor jou heeft. Dat is vast niet uit onwil, maar je bent niet meer de enige persoon in haar leven. Ze heeft nu ook een partner en kind, en die komen logisch gezien op de eerste plaats. Ik heb in een vergelijkbare situatie als jij gezeten met vriendinnen die kinderen kregen, maar vond het nooit meer dan logisch dat zij daar meer tijd en aandacht aan gaven. Sommige vriendschappen zijn verwaterd, andere zijn sterk gebleven met wat minder contact. Nu ben ik zelf zwanger, en merk ik dat dat al mijn energie opvreet. Ik kan me nauwelijks een voorstelling maken van hoe het gaat zijn als de kleine er is, maar ik weet dat ik dan niet meer tijd/energie ga hebben. En hard gezegd, mijn vriendinnen moeten daar maar mee dealen. Gelukkig hebben ze daar tot nu toe geen enkel probleem mee. We communiceren nu meer via de telefoon ipv in het echt, omdat dat nu nodig is. En dat werkt ook. Probeer begrip te hebben voor de nieuwe situatie, en begrijp dat zij waarschijnlijk nu gewoon de tijd/energie niet heeft om net zoveel te doen als jij in de vriendschap.

Ik heb een kleine groep vriendinnen, maar ze betekenen ontzettend veel voor me! Maar ik heb 2 kindjes ( onder de 2 ) en dat is gewoon super druk. En vaak spreek ik ze soms dagen niet hierdoor. Maar zei hebben ook kindjes en een druk leven. Heb verder nog de gedachten gehad dat ze mij laten zitten of iets in die richting. Ik denk dus niet dat je het persoonlijk moet opvatten. Ook zou ik niet bij hun op de stoep staan met soep als ze ziek zijn..wel erg lief dat jij dat zou doen! Ik denk niet dat ze je buiten sluit maar het gewoon druk heeft. Als je het je echt dwars zit zou ik wel je gevoelens uiten naar haar.

Wat ik nu ga schrijven bedoel ik absoluut niet lullig, maar als je een kind hebt en een gezin waar voor je moet zorgen, snap je haar beter. Ik zat ooit in hetzelfde schuitje als jij nu, heb dat ook toen tegen m'n vriendin gezegd dat het eenrichtingsverkeer is. Ze vatte het wonderbaarlijk goed op en deed voor haar gevoel haar best voor meer contact, voor mij voelde dat niet zo, totdat! Ik zelf (een) kind(eren) kreeg, heb gelijk mijn excuses aan haar gemaakt! Je komt werkelijk waar tijd te kort. Ze bied aan om boodschappen te doen, nou ik vind dat al top van d'r

Ik denk dat jullie verwachting van de vriendschap anders is. Mijn beste vriendin kan ik soms ook dagen niet appen en weken niet zien. En ook als 1 van ons ziek is zullen we alleen appen denk ik. Ik zou daarin dus net als jouw vriendin zijn denk ik. Ik geloof ook echt dat als je alleenstaand ben je veel makkelijker zoveel energie in vrienden kan steken en zodra je samen bent en al helemaal als je een kind hebt word dat minder. Het leven is druk en je hebt maar zoveel energie wat je op een dag kan geven. Zelf zou ik aanbieden om boodschappen te doen al heel lief vinden en erg waarderen. Zelf zou ik dan daar niet gelijk van afvragen of dat uit plichtsbesef is. Mijn advies zou eigenlijk meer aan jou zijn om meer ook je eigen ding te doen. Misschien ook meer aandacht aan andere vrienden besteden, een club zoeken waar je je bij aan kan sluiten of misschien daten. Zo word je eigen wereld ook groter. Ik denk namelijk dat jouw vriendin jou echt wel heel erg waardeert, maar mezelf kennende hoef je echt niet zoveel cadeaus te geven om een goede vriendin te zijn. En ik denk dat ze dat zelf dus ook niet kan. Misschien kun je toch het gesprek aan gaan wat de verwachtingen van jullie allebei zijn binnen de vriendschap? Ik ben trouwens weleens de alleenstaande vriendin geweest of juist degene in een relatie. En bij iedere vriendin die een relatie heeft of juist alleenstaand is, zie je dat degene die alleenstaand is gewoon meer tijd en energie kan steken in de vriendschap. Nu heb ik er gelukkig nooit problemen mee gehad binnen mijn vriendschappen, maar als jij er wel last van hebt. Moeten jullie daar toch een weg in vinden en daarin werkt praten wel het beste!

Niet lullig bedoeld maar ik denk dat ik zelf ook een beetje ben geworden zoals jou vriendin na het krijgen van m'n dochter. Mijn week is vol, ik heb s'avonds een uurtje vrije tijd voor ik ga slapen en die besteed ik aan helemaal niks doen. Ik heb +100 appjes waar ik op zou moeten antwoorden maar gewoon geen zin in heb. Ik merk ook als ik een avond dan wel bezig met ben WhatsApp ik naar bed ga met een gevoel van dat ik geen ontspanning heb gehad. Ik zou wel als ik jou was dit gevoel uitspreken, misschien dat ze het idd heel druk heeft en je het hierdoor beter kan begrijpen/plaatsen?

Wat vervelend voor je dat je dit zo ervaart. Heb je dit weleens besproken voordat ze een kindje kreeg, tenminste ik begrijp dat het toen ook al anders werd. Ik denk wel ook net als de meeste anderen dat je verwachtingen wat te hoog zijn misschien en dat je zelf ook wel te hard je best doet. Waardering zit hem (voor mij) niet in veel cadeautjes geven, wel in tijd maken voor elkaar natuurlijk, maar niet in het extreme. Als ze wist dat je ziek was denk ik ook dan had ze best even mogen bellen of appen. Die pan soep vindt ik dan weer wat te. Waarom hou je je in tijdens gesprekken? Ik denk ook dat het zo kan lopen dat je elkaar even niet spreekt. Zelf was er een tijdje een moeder in mijn omgeving die duidelijk een vriendin zocht. Nu stond ik daar voor open, maar ze werd snel zo benauwend en beklemmend waardoor ik eigenlijk alleen maar afstand ging nemen. Ze kwam langs als ik het druk had met werk en andere dingen moest doen. Ik benoemde dit ook, maar dan moest ze haar verhaal kwijt (waar ik niet naar ging vragen, want ik moest accuut iets regelen). Die vriendschap is doodgebloed. Het koste mij teveel energie en tijd (drukke baan, 3 kids enz). Heb je weleens besproken waar zij behoefte aan heeft (is dit ook alle bezoekjes, cadeautjes ed) of is dat vooral iets wat je zelf prettig lijkt? Verwachtingen uitspreken en duidelijkheid krijgen wat jullie verwachten van de vriendschap lijkt me goed voor jou en haar. Als ze een goede vriendin is staat ze ervoor open.

Verwachtingen hebben = teleurgesteld worden