Wanhoop

Wat een nare situatie. Ik ben wel van mening dat alleen bij elkaar blijven voor het kind/de kinderen niet oke is. Kinderen zijn enorm gevoelig voor sfeer. Zij zullen beschadigd raken als ze opgroeien in een liefdeloze ouderrelatie waarbij spanning heerst en constant ruzie wordt gemaakt (zeker in hun bijzijn!). Dit moet je echt niet willen voor hem lijkt mij. Ook de wijze waarop je man nu zijn woede naar jou op jullie kind afreageert is een absolute no-go. Dit zou voor mij al reden zijn om hem de deur te wijzen. Je geeft aan dat verhuizen voor jullie zoon een ramp zou zijn. Is er ook een optie dat hij is dit huis kan blijven met jou? Ik zou eens op een rijtje zetten welke mogelijkheden er allemaal zijn. Dit klinkt niet als een heel gezonde situatie eerlijk gezegd.

Lieve mama, wat een ongelofelijke rot situatie waar je nu in zit. Dat moet ontzettend slopend zijn. Vanuit mijn ervaring zowel prive als in mijn werk (ggz) zijn mensen met een ontwikkelingsachterstand en autisme vaak erg gevoelig voor onveiligheid. Wellicht klinkt dit heel moeilijk, maar de situatie die je omschrijft over de thuissituatie is voor jouw kind heel erg onveilig. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat je kind heel erg vastklampt aan routine en erg ontregeld als er iets veranderd. Er wordt vaak gedacht dat mensen met autisme niet om kunnen gaan met verandering. Dit is deels waar, maar de echte ontregeling zit hem meer in de onvoorspelbaarheid. Als ik tegen een van mijn cliënten met autisme zeg dat ik vanavond een uur later kom en ik leg uit waarom dit zo is, dan is dit vaak geen probleem. Ben ik onduidelijk en zeg ik dat ik later kom dan is dit onduidelijk en dan ontregeld hij/zij. Hetzelfde geld als ik altijd iets op een bepaalde manier doe en dan ineens anders. Zoals ik jouw situatie lees is jouw partner erg onvoorspelbaar. Hier heeft je kind erg veel last van reageert waarschijnlijk heftig, zoals hij zijn vader dit ziet doen. Het is belangrijk dat je onderscheidt maakt tussen jouw partnerrelatie en de ouderrelatie met je man. Natuurlijk heeft dit invloed op elkaar, maar je kunt geen partnerrelatie onderhouden, omdat je een ouderschapsrelatie hebt. De basis moet bij beide goed zijn. Als dit niet zo is dan lijden allebei de relaties hieronder. Ik lees in jouw bericht vooral de angst voor het onbekende. Vermoedelijk zal je zoontje even ontregelen bij een mogelijke verhuizing, maar als je hierna een veilige omgeving voor je zoon kan creëren zal het je verbazen hoe snel je zoontje hieraan gewend raakt en zich prettiger in zijn vel zal voelen! Voor je zoontje zou ik zeker niet blijven, maar focus leggen op een goede ouderschapsrelatie. Dan wel als partners, dan wel gescheiden. Over jou relatie met je partner kan ik niet echt mee denken, want hierover vind ik niet voldoende informatie in jouw bericht. Ik zou overigens informeren bij je man of hij de relatie wil voortzetten en hier keihard aan wil werken. Hiernaast ook bij jezelf te raden gaan of je dit ook wil.

Relatietherapie

Allereerst wat ontzettend vervelend dat jullie in dit dal zitten. Misschien kunnen jullie proberen: - relatie therapie - therapie individueel, je man lijkt erg gestrest, misschien kan hij met iemand praten over zijn gevoelens, voelt hij zich misschien te verantwoordelijk (financieel)voor jullie vanwege jouw ziektewet situatie, is hij misschien overspannen vanwege werk,, wat kan hij doen om te ontspannen, bv sporten, hobby etc. Of voelt het misschien benauwd voor hem? Probeer te achterhalen wat zijn behoeften zijn en hem het gevoel te geven dat je echt wil luisteren en wil werken aan een oplossing - Daarna kun je ook jouw gevoelens delen en wat dit met jou doet. Kan je zelf ook de rust vinden om even te ontspannen? Hoe kunnen jullie elkaar helpen om te relaxen, met en zonder elkaar, iets voor jezelf doen? - misschien dit alles opperen tijdens een wandeling in het bos of park? - zorgen voor een peuter met wat extra uitdagingen is ook heel pittig, als jullie lief voor elkaar zijn en dit erkennen, kan al opluchting geven. - misschien even een korte pauze van 1 nacht weg, met of zonder elkaar? Jullie hebben misschien ook even lucht nodig om op adem te komen, letterlijk even wat ruimte. - zijn er ook spanningen met andere relaties binnen familie, vrienden? Zou je daar ook wat kunnen uitpraten? Hoe kan je je netwerk vergroten? Veel gemeenten bieden een platform waarbij zij gezinnen die wat extra rust en steun kunnen gebruiken een match met een ander gezin of stel als je geen eigen netwerk hebt. Zo kan je bv 1 x p.w. afspreken dat je kind bij een ander gezin of opa/oma situatie komt zodat jullie wat hulp en ruimte krijgen. B.v. in Brabant heb je: https://www.buurtgezinnen.nl/waar/brabant/eindhoven/

Ach lieverd, we hebben elkaar regelmatig gesproken in het ass topic. Wat verdrietig om te lezen dat het niet botert tussen jullie. Ik denk asl jullie echt niet meer gelukkig zijn, dat uit elkaar gaan de enige optie is. Misschien is deze verandering even lastig voor je mannetje, maar kinderen zijn ook enorm veerkrachtig en sterk. Ik denk juist datcdie stabiele basis zo belangrijk is voor hem Heel veel liefs