Wanneer ben je een goede mama?

Dat je je beseft wat jouw valkuilen zijn en jezelf wilt verbeteren is toch een teken dat je een hele goede mama bent? Geen enkele mama is perfect en iedereen heeft valkuilen ❤️

Iedereen die zijn best doet en onvoorwaardelijk van zijn eigen kind houdt is een goede moeder. Daar zijn geen regels voor. Ik snap jouw twijfel en gevoelens in verband met je eigen jeugd. Wellicht is het iets voor jou om daar zelf mee aan de slag te gaan zodat je dat niet projecteert op je eigen kind? Maar zolang je je uiterste best doet en heel veel van je kind houdt ben ook jij een goede moeder! 🧡

Dat jij je deze vraag stelt geeft al aan de je een goede mama bent😘

Alleen al dat je dit denkt en durft te delen maakt je een goede moeder. Naast dat je haar neem ik aan aandacht, liefde, voeding en stimulans geeft om te groeien, is het goed dat je je afvraagt doe ik het goed? Je weet hoe je het niet wilt, je weet wat je anders zou kunnen doen ( qua irritatie of meer willen dan je kindje nog kan) dus ik denk dat dat het halve werk al is. Om jou te ondersteunen en mee te denken en om misschien niet de valkuilen van je eigen moeder mee te nemen qua irritaties, zou je eens met het CB kunnen bespreken of de cursus stevig ouderschap iets voor je zou kunnen zijn. Zij laten dan n jeugd vp met jou meedenken en jou coachen in hoe je bepaalde dingen bij jezelf om kunt zetten naar positief opvoeden. Ze controleren niet, zwaaien niet met een wijzend vingertje maar stimuleren jou de beste mama voor jou kindje te zijn. Zet m op mama. Jullie komen er wel!

Een leestip is: mild ouderschap van nina mouton

Precies wat ik wilde zeggen 🤩😍

Vooral niet te streng voor jezelf zijn. Je zult falen soms, maar most of the time zal je liefhebben en je stinkende best doen. Dat lijkt me meer dan genoeg 😉

Herkenbaar

Je bent een goede mama wanneer je kind eet, schoon is, slaapt en niet verwaarloosd is. Alles eromheen verschilt per situatie en per kind. Ik voel me momenteel ook de slechtste moeder omdat mn dochter alleen maar gefrustreerd is, ik van alles probeer maar niks lijkt te helpen. Zolang ik weet dat het bovenstaande gedaan is dan weet ik dat ik het meeste heb gedaan.

Het is moeilijker om zelf een zorgeloze ouder te zijn als je zelf geen fijne opvoeding hebt gehad. Zelf PTSS overgehouden aan mijn jeugd en nu zwanger van mijn eerste kindje. Nu al loop ik tegen sommige dingen /herinneringen aan en het beste wat je kunt doen met zo'n voorgeschiedenis is: je ervan bewust zijn, het anders willen voor je eigen kindje, en blijven onderzoeken hoe je je kindje geeft wat het verdient. Dat gaat misschien minder van nature omdat je zelf het goede voorbeeld niet hebt gehad maar wij weten ook juist dat het niet vanzelfsprekend is. Dat hard werken en je best doen bij het ouderschap hoort & dat je kind het verdient

Als je maar vind je kind houd en je best doet, je mag falen. Je mag baal dagen hebben (of weken 😉), maar je zorgt nog steeds voor je kind. Ik herken trouwens je verdriet over dat je kind achter loopt, mijn kind heeft een aandoening. Zal altijd ‘anders’ zijn, achterlopen, weet ik het allemaal. En het steekt mij ook om andere kindjes verder te zien zijn. Maar dit neemt niet weg dat ik onwijs trots ben op hem, dat ik een cheerleader voor hem ben als hij wel stappen maakt. Dit kan prima samen gaan, want natuurlijk had je het van te voren anders gewild. Maar je houd van je kind en dat is helemaal prima.

Als je kan loslaten dat je geen perfecte mamma hoeft te zijn. Je mag fouten maken en hiervan leren. Ook een hele waardevolle boodschap om je kind mee te geven.

Een perfecte moeder bestaat niet... al ben ik soms wel jaloers als ik naar andere moeders kijk, dan denk ik dat is een perfecte moeder! Die kan alles, die kan wel naar monkeytown en drukke feestjes etc. Ik heb zelf NAH (weinig energie etc) en ik vind mezelf wel een goede moeder, ondanks dat ik niet alles kan (heb ik ook moeten leren inzien) . Ik handel in het belang van mijn dochtertje. En dat betekent ook dat ik voor mezelf goed moet zorgen. En diep van binnen weet ik ook dat ze niets te kort komt. En zo heeft iedereen wel iets. En een goede moeder willen zijn en daaraan werken is een goed teken toch!

Ik heb ook NAH en wat voel ik me soms schuldig! Ik kan zo veel minder dan ik zou willen. Vooral qua energie en prikkels. Als ik dan bijvoorbeeld een ochtend heb kunnen uitslapen en mijn dochter zo blij is als ik daarna de kamer binnen kom en me minuten lang knuffelt (ja echt🤣) dan smelt ik en denk ik, je doet het goed! Jij bent de juiste mama voor je dochter 🥰

Ik zal mezelf nooit een goede moeder vinden. Al vind ik mezelf ook geen slechte moeder ofzo. Maar het kan altijd beter. Andere moeders vind ik vooral goede moeders als ze veel energie hebben en flexibel zijn. Maar dat is denk ik omdat ik dat wat minder heb. Dus die last minute besluiten met een jonge baby en hun peuter naar de dierentuin te gaan na een chaotische ochtend. Of die met 1.5 nog steeds oneindig lang naast het bedje zitten. Dan denk ik: hoe dan?

Mijn vk heeft ooit gezegd Het feit dat je je zorgen maakt of je wel een goede moeder zou kunnen zijn, maakt je al een goede moeder❤️

Je bent een goede mama als je je best doet en je kindje goed verzorgd. Ja ook mama's hebben wel eens irritaties en de een nou eenmaal sneller dan de ander. Deze gevoelens mogen er ook zijn. Omarm ze, leer ervan. Het gaat er vooral om hoe je er naar handelt. Daarnaast is het moederschap bij een eerste kindje nieuw. Je hebt daar geen opleiding voor, er wordt maar gewoon verwacht dat we het doen, en meteen alles weten. Maar ook wij moeten leren. Wees niet te streng. Het feit dat je deze vraag stelt maakt je al de beste mama voor jouw kindje! ❤ Ga zo door!

Onze kraamzorg zei eens: "Wanneer je alles doet met de beste bedoelingen voor je kindje, kan je nooit iets verkeerd doen. Er zijn op basis van ervaring misschien dingen die je een volgende keer anders zou doen, maar iets fout doen kan dan niet." Dit vond ik een hele mooie en ik heb dus best vaak van die momentjes waarop ik denk, "Tja, dit moet de volgende keer dus anders."

Ik vind dit wel héél minimaal. Ik zal wel een hoop shit over mij heen krijgen, maar soit: Je bent m.i. een goede ouder als je naar de behoeften van je kind kijkt, kritisch naar jezelf en je opvoedkwaliteiten durft te kijken, en op tijd hulp inschakelt als je tegen problemen aanloopt. Iedere ouder maakt ' fouten', het gaat erom dat je leert van deze ' fouten ' en het een volgende keer anders doet. Ik ben juist een voorstander van streng en kritisch kijken naar jezelf, hoe kun je je anders ontwikkelen in het ouderschap? Verder ben ik absoluut tegen de pedagogische tik en geloof ik in respect hebben voor je kind en diens wensen, ideeën en gedachten, ongeacht de leeftijd. Ik geef ook leestips: Alfie Kohn: Onvoorwaardelijk Ouderschap. Alice Miller: Drama van het begaafde kind. Thomas Gordon: Luisteren naar Kinderen.

Ik ken eigenlijk alleen maar moeders die té kritisch op zichzelf zijn, inclusief mezelf overigens. Kritisch zijn is goed, maar doorslaan hierin maakt je niet een betere moeder in mijn ogen. Dan verlies je hier energie aan, die je ook kan besteden aan kijken naar hoe gelukkig je kindje is met zijn/haar imperfecte moeder. Het is juist 1 van de dingen waardoor ik mezelf soms een minder goede moeder vind. Dan ben ik maar aan het twijfelen of ik het goed doe, terwijl ik die energie ook in nuttige dingen kan steken.