Wanneer is het genoeg?

Klassiek antwoord: welk advies zou je geven als een ander dit topic had geopend?

Nou als mijn man zo te keer zou gaan tegen mijn kinderen zou ik allang hebben los gelaten. Dit is geen normaal gedrag. En ik zou dit ook zeker niet accepteren. Zo te lezen aan je verhaal gaat hij ook niet veranderen.

Och jeetje ik krijg echt een beetje kippenvel van jouw verhaal! Hoe kan je überhaupt een kleintje van 6 maanden uitschelden? Ik vind dat wel heftig. Ik snap wel dat je daar mee zit. Ik heb zelf niet echt advies, ik denk dat anderen je daar beter mee kunnen helpen maar knap en goed dat je het hier durft en wil delen en niet blijft zwijgen.

Oh jeetje ik dacht dat hij jou uitschold (ook onacceptabel) maar bij verder lezen begrijp ik dat hij dat tegen je kind zegt. Wat naar. Ik heb geen antwoord voor je behalve dat je kunt vragen aan hem hoe hij wil dat jullie kinderen later terugdenken aan hun jeugd en hun papa...

Wat verdrietig zeg. Begrijp ik goed dat hij jullie kindje uitscheldt? Dat vind ik persoonlijk echt niet oké. Ik zou hem echt verzoeken in therapie te gaan, mogelijk speelt er psychisch iets. Of via relatietherapie uitzoeken hoe dit verder moet. Hou je wel van hem los hiervan?

Klinkt alsof je man een emotieregulatie probleem heeft. Als hij niet bereid is daaraan te werken, moet je voor jezelf en voor je kinderen kiezen.

Jouw man scheldt zijn eigen kinderen uit? Dat kan toch niet? Dat is onwijs schadelijk voor kinderen, in meer opzichten dan je je kan bedenken. Zo te horen geef je regelmatig aan dat hij dit niet moet doen. Zou toch een serieus gesprek gaan voeren: of je verandert of ik ga weg met de kinderen. Vraag dan ook vooral wáárom hij dit doet. En wat hij denkt dat dit met de kinderen zal doen. Komt hij zelf uit een liefdeloos huishouden? Therapie voorstellen zou ook zeker een goede zijn als voorwaarde om te blijven. Maar ik heb volgens mij vaker topics of reacties van jouw gelezen. Dat er in de verdeling van zorgtaken ook veel spanning is. Klopt dat? Zou in ieder geval niet op deze voet zo doorgaan. Hier gaan de kinderen aan ten onder en jij ook. Mocht je het nog willen proberen dan zou ik serieus therapie voorstellen, al dan niet samen. Maar zo kan het niet langer.

Werd hij zelf zo genoemd door zijn ouders? Vond hij dat fijn als kind? .

Het klinkt alsof voor jou de maat al vol is - en terecht. Persoonlijk zou ik per direct vertrekken bij m’n man als hij mijn kind zou uitschelden. Die kleintjes kunnen er niks tegen doen en helemaal als het zich herhaalt, jij bent de enige die ze kan beschermen.

Jaa hij scheld de kinderen uit ja.. we hebben er 4. De jongste heeft hij nog niet uitgescholden.. maar wel bijv dan schelden met kanker als ze aan t huilen is bijv.. Ik heb al een keer bij n vriendin geslapen met de boodschap dat dit moet veranderen anders komt t niet goed.. toen ging t even goed of beter.. maar schreeuwen en onterecht boos zijn op ze is dagelijks en erover praten is moeilijk omdat hij zich gelijk aangevallen voelt.. Of ik nog van hem hou.. vind ik een lastige vraag omdat ik loop der tijd meer afkeer voor hem gekregen heb en ook steeds vaker hierdoor denk dat ik beter alleen kan zijn dat ik dan deze stress en spanningen en geruzie ook niet heb

Ja klopt vaker wat geschreven indd over alle spanning hier in huis door oa dit soort zaken en taakverdeling

Tja dan zie ik twee opties: 1. mocht je het nog een kans willen geven dan is therapie de enige optie. Daarbij moet hij echt volledig er voor willen gaan want de situatie moet gewoon per direct stoppen voor jou en de kinderen. Wat hij doet is emotionele mishandeling. Uitgescholden worden door je ouder geeft een enorm minderwaardigheidscomplex en is echt schadelijk voor de emotionele ontwikkeling van een kind. 2. Het is nu gewoon klaar en dus scheiden. Sterkte. Het klinkt als een hele heftige situatie.

Heel heftig verhaal, ik heb verder geen tips.. ik wil je wel heel veel sterkte wensen met wat voor besluit je ook neemt❣️

Als kind van een papa die me uitschold, heb ik als volwassene aan mijn moeder gevraagd : waarom heb je me niet beschermd. Ik weet niet wat jij moet doen, want relaties zijn ingewikkeld… Maar deze vraag helpt je misschien met in de toekomst te kijken…

Wat een lastige situatie zeg! Persoonlijk zou ik denk ik relatietherapie proberen. Met alleen weggaan ben je er namelijk niet. Als je wilt dat je kinderen goed contact met hem blijven houden zal er echt iets bij hem moeten veranderen. Bij hem weggaan zal (waarschijnlijk) er niet voor zorgen dat dit gedrag stopt.

Ik krijg hier echt pijn van in mijn buik. Ik lees uit je berichtje dat hij de kinderen uitscheld, als ik kijk naar de leeftijden maken zij dus echt al bewust mee wat hij zegt.. ik vind dat je voor je kinderen op moet komen, want zij kunnen dit zelf (nog) niet!!

Bizar. Ook het schelden met kanker. Echt heel onaantrekkelijk ook en zou zo ver over mijn grens gaan. Je schrijft dat jullie 4 kinderen hebben… gebeurde dit bij de 1e dan nog niet? Is het ineens?

Jaa therapie al aangeboden.. zegt ja is goed.. maar verder gaat t niet.. wordt niet vergoed, dus word er verder niet meer over gesproken.. maar als hij dit gedrag niet zo zorgwekkend vind kan ik er ook op een gegeven moment ook niets meer aan doen.. en ja, ik besef me ook dat als hij de kids zou hebben dat dit gedrag ook natuurlijk kan zijn.. maar is dit dan een reden om in de relatie te blijven? Hij is nu ook alleen met ze als ik moet werken..

Oudste twee zijn van mijn ex.. t begon een beetje toen zijn eerste geboren werd.. die is nu 3 jaar.. met de 4e beloofde hij te veranderen.. want dit had ik van te voren ook besproken

Hiermee eens. Vreselijke situatie TS, lijkt me heel erg lastig, maar hij vertoont verbaal geweld naar je kinderen. Ik zou het wel weten, de veiligheid van je kinderen gaat boven alles. Veel sterkte!