Wanneer naar de huisarts, overspannen

Ik zou wel naar de huisarts gaan! Ook al zijn het dingen die je tijd kan gunnen (wachten tot verhuizing is geweest, wat meer wennen aan nieuwe baan, kindje beter laten slapen) zijn het nu wel veel dingen bij elkaar die spelen. Je huisarts kan je verwijzen naar de praktijkondersteuner voor tijdelijke hulp. Die persoon plant dan gesprekken in waar je je ei kwijt kunt en die kan je helpen met handvatten. Gun jezelf dit in deze tijd! Daar hoef je echt niet slechter voor aan toe te zijn! Juist goed als je nu aan de bel trekt. Veel sterkte, you got this 😘

Zou inderdaad een afspraak maken met de huisarts en Mss ook meteen met de bedrijfsarts waar je werkt… als je echt overspannen bent zul je ook op je werk maatregelen moeten nemen… Heb t zelf meegemaakt en ik weet dat de drempel enorm hoog voelt, maar de hulp die je daarna krijgt is heel fijn! Veel sterkte!

Was niet bedoeld als reactie op 🙄 kennelijk iets niet goed gedaan 😏

Maar zolang jij snachts nog borstvoeding geeft, heeft de huisarts ook weinig zin? Ik zou je man een leiding over de verhuizing geven en stoppen met borstvoeding (in de nacht)

Maar wat heeft het voor zin hulp te zoeken als je het probleem niet wegneemt? Ze voelt zich zo omdat ze moe is... dus de vermoeidheid aanpakken dmv stoppen met nachtvoedingen of overstappen op de fles zodat partner de nachten kan overnemen

Allereerst hugs, want wat moet dat zwaar voor je zijn. Het is zeker verstandig naar de huisarts te gaan. De kans ik groot dat het nog veel langer gaat duren, en tegen die tijd kom je er veel moeilijker uit. Daarnaast kun je zoiets niet alleen. De huisarts kan je helpen door te praten, inzichten geven etc etc. Dus die kan wel degelijk helpen. Het is moeilijk maar probeer negativiteit zoveel mogelijk uit te zetten. Op den duur helpt het positief zijn jou ook mentaal wat meer ruimte te krijgen. En heb je misschien een uitlaatklep dmv bijvoorbeeld sport (je spieren en beweging gebruikt)? En wat betreft je lieve dochtertje kan ik misschien of zn minst wat tips mee geven: - Een standaard avondroutine vóór bed tijd zodat ze weet wat er komt. - Een klontje boter voor het slapen gaan (ik kan hier eventueel meer uitleg van geven waarom). - Een klein lampje zoals bijv een zoutsteen oid aan op haar kamer. - Ze is nog heel klein, maar je zou al kunnen proberen elke avond te vertellen dat je snachts elke keer bij haar komt kijken of ze nog lekker slaapt. -Een knuffel die een tijd bij jou in bed heeft gelegen, bij haar leggen voor jouw geur. Ik kan mij zo even 1 2 3 niet meer herrineren aan ideën, maar wie weet heb je er wat aan. Het is nu moeilijk, maar op een dag komt het goed🫂❤️

Ik heb zelf nog geen kind en heb geen idee over nachtvoedingen. Ik ging ervanuit dat je die niet meer geeft rond de 12 maanden. Ze noemt het ook niet in haar bericht. Ik denk dat het altijd zin heeft om met iemand te praten en dat die persoon dan de beste persoon is om dit soort tips te geven (over stoppen met gewoontes waar TS voor kiest).

Toen ik een postnatale depressie had, had ik ook gesprekken. Zelf zag ik geen ruimte om tijd voor mezelf te maken maar in die gesprekken kwam zij toch met ideeën waar ik zelf niet aan gedacht had. Ook hielpen die gesprekken wel inzien dat ik echt hulp moest vragen. Soms is het fijn om even iemand te hebben die wel luistert en met je meedenkt.

Bedankt voor de lieve berichten. Ik heb zojuist een afspraak bij de huisarts gemaakt. Ik vind het onwijs spannend en het is echt wel een drempel om over te stappen. Ik hoop dat ik mijn verhaal daar kwijt kan, iemand die even echt naar me luisterd en me hopelijk wat handvatten kan bieden.

Gewoon naar de huisarts gaan vaak is er in de praktijk een POH-GGZ waarmee je kunt praten. Daarbij zijn de waxhttijden een stuk korter dan bij andere hulp. Deze persoon kan naar je luisteren en je tips geven.

Ik was rond een jaar ook overspannen, werken en een baby was toch teveel voor mij (in mijn verlof was ook niet alles goed gegaan, mijn vervangers waren dingen vergeten en ik mocht puin ruimen). Ik ben toen eerst naar de huisarts gegaan. Dat was fijn. Daarna overlegd met mijn leidinggevende en na een afspraak met de bedrijfsarts besloten dat ik de helft van mijn taken zou doen en voor de andere helft ziek zou worden gemeld. Na een half jaar heb ik weer langzaam opgebouwd. Ik gaf dochter ook nog borstvoeding (ook nog 's nachts) en er is geen arts geweest die me heeft gezegd dat ik moest stoppen. Dus voor overspannen zijn is stoppen niet nodig. Als jij wil minderen of stoppen dan moet je dat natuurlijk doen. Sterkte, en succes bij de huisarts.

Dat is ook maar net hoe je visie hierin is. Sommige mensen vinden borstvoeding heel belangrijk en laten dat voor gaan. Daarbij is het ook niet zo makkelijk om daarmee te stoppen, dat kost tijd. Ik denk dat de huisarts juist wel zin heeft. Een professional die je kan doorverwijzen als dat nodig is of even meedenkt kan nooit kwaad toch

Op dit moment is de borstvoeding ook onze redding. We hebben een aantal keer geprobeerd dat mijn man haar troost en haar probeerd weer naar bed te brengen, maar dat eindigd dan in vreselijk krijsen en helemaal wakker zijn, wij zijn dan uren bezig haar weer in slaap te krijgen. De borstvoeding zorgt er voor dat ze wel binnen 15 a 20 minuten weer slaapt en wij dus ook weer verder kunnen slapen.

Tsja dat wordt doorbijten en jij ergens anders slapen een aantal dagen/weke. Zolang je niet goed slaapt zal je niet herstellen. Normaal zou ik zeggen naar de huisarts maar in dit geval kun je zelf wat doen: zsm stoppen met borstvoeding en voor jezelf kiezen. De meeste 1 jarige slapen gewoon 12 uur lang ter referentie. Die nachtvoedingen heeft een gemiddeld kind niet nodig.

Als je het echt nodig denkt te hebben, moet je zeker gaan hoor. En ik probeer je probleem niet te bagatelliseren, maar... Vergeet niet wat simpelweg 'slecht slapen' met een mens kan doen. Als ik drie dagen slecht slaapt, voel ik me zwaar depressief en ben ik een compleet ander mens. Laat staan als jij zegt dat je al een jaar slecht slaapt. Je kan eens proberen met je partner af te spreken dat jij 1 week helemaal alleen mag slapen, als je een kamertje over hebt, en je partner de volledige nachtzorg overneemt (mits dat kan met kolven). 1 weekje. Kijk maar eens of je je na zo'n week beter voelt. En je kan ook overwegen te stoppen met bv. Je hebt het harstikke goed gedaan, langer dan de meeste mama's, dus misschien is het tijd om wat meer aan jezelf te gaan denken.

Ja kan prima een afspraak maken met de huisarts/praktijkondersteuner. Dat is juist een hele laagdrempelige manier om over je psychische uitdagingen te praten, zonder dat je gelijk naar een psycholoog gaat. Als je een goede praktijkondersteuner hebt, kan die jou zelf tot inzichten laten komen, waardoor jij keuzes kan maken die goed zijn voor je mentale gezondheid. Dusja het kan zeker zinvol zijn om eens te gaan!

Mijn 1e gedachte is NU! Als je twijfelt om te gaan, gewoon gaan. Als het 1 malig, het kan opluchten, wordt het vaker ook prima. Maar soms kan 1 gesprek al veel op leveren. En het is heel simpel, ook daar is je huisarts voor.

Hoi hoi, Ik snap je volledig en zit een beetje in dezelfde situatie met dochter van bijna 11 maanden. Dochter sliep eerst op zich redelijk en ineens sliep ze wekenlang heel slecht (en wij dus ook). Daarnaast op het werk heel hectische tijd en veel stress daardoor. Nu dus al paar weken volledig ziekgemeld en ga deze week weer voorzichtig met 1 dag 2-3 uur werken beginnen. Ik had zelf ook het gevoel bij niemand terecht te kunnen en vanwege een vervelende situatie op werk heb ik toen contact opgenomen met de vertrouwenspersoon van mijn werk. Daar kon ik mijn hart even luchten en omdat ze echt van buitenaf is keek ze er ook met een onafhankelijke blik naar en emotie en feiten van elkaar scheiden voor mij. Dat was voor mij even fijn. Ik zou je adviseren om je (in ieder geval gedeeltijk) ziek te melden zodat je kan uitrusten. Zodat je fit genoeg bent voor de verhuizing en je nieuwe baan straks (dat gaat ook veel energie kosten). Jij en je gezin staat op 1 en werken kan je nog je hele leven.

En inderdaad een afspraak maken met huisarts. Of anders vertrouwenspersoon van je werk, die zijn er ook als je niet terecht kan bij je manager/leidinggevende of als je ergens tegenaan loopt. Zij hebben ook een beroepsgeheim. Ik zou verder wel gewoon naar je moedergevoel blijven luisteren naar wat voor jullie en je kindje werkt. En als dat borstvoeding geven is dan is dat zo. Wij geven nu ook nog regelmatig een fles snachts (kunstvoeding) ook al is dat volgens consultatiebureau allang niet meer nodig..

Heey meis, Wat een nare situatie! Helaas helemaal herkenbaar, hier al een paar jaar aan het sukkelen helaas. Ga naar de huisarts, vraag of je naar een poh of psycholoog kan (2e vind ik fijner, heb je meer aan) Meld je (gedeeltelijk of liefst helemaal) ziek. Dan valt 1 "druk regelding rondom de zorg van je kindje" weg en krijg je misschien al wat meer adem ruimte. Dikke knuffel voor jou! 🫂🫂🤍