Wanneer wordt het makkelijker?

Logisch dat een kleintje, een totaal nieuwe situatie veel van je vraagt. Dat mag ook! Wat vind je precies lastig?

Lastig om te zeggen. Het ene kind is het andere niet en elke mama is ook anders. Waar de ene 4 kinderen met een fulltime baan met 2 vingers in haar neus doet, heeft de andere haar handen vol met 1 kind, geen baan en een huishoudelijke hulp. Alles gaat in fases (ene makkelijker dan de ander) en die eerste fase als mama is gewoon echt heel intensief, je kunt je er ook eigenlijk gewoon niet helemaal goed op voorbereiden. Goed dat je aan de bel trekt, erkenning is de 1e stap. Het komt goed, je doet het vast uitstekend!

Ik merk dat ik continu aan sta, nog steeds super emotioneel ben en genieten lastig vind. Ben ook erg bang voor slapeloze nachten (en weet dag die sws gaan komen). Oftewel: kan ik het allemaal wel aan? Bovendien hebben wij volgens mij haar biologisch ritme overhoop gehaald door haar om 6 uur een droomvoeding te geven en haar dan terug te leggen in het pikkedonker tot 9.45. Waardoor haar dagen superkort zijn (bedtijd 19:30/20:00) en de dutjes overdag eigenlijk niet lijken te lukken. Alleen maar hazenslaapjes.

Ik vond dat rond 6 maanden dat er een ritme kwam, toen vond ik het makkelijker worden. En ook leuker omdat ze meer kon spelen

Bij beide kinderen vond ik het na 6 maanden echt prima worden. Oudste vond ik eerste 6 maanden wel zwaar, vooral door bv wat moeizaam ging. Bij de jongste na 3 maanden fulltime kolven op kv gegaan wat het allemaal een stuk relaxter maakte.

Afhankelijk van je kind maar ik vond het makkelijker toen er een ritme kwam. Een vaste avond bedtijd etc.

Wanneer was dit bij jullie?

Ehmmmmmm Na de krampjes denk ik. Rond de 3 maanden. Maar dit gaat natuurlijk niet vanzelf.. daar moet je zelf naar toe werken.

Ik vond dat het pas makkelijk werd beide keren na 6 maanden, als ze meer zelf spelen en kunnen, minder klachten hebben of van die buikkrampen.

Ik vond het sowieso makkelijker worden toen ik weer ging werken (3 mnd), aangezien ik toen ook eindelijk echt rust had ipv 24/7 moederen. Daarna na 6 maanden nog makkelijker omdat hij door ging slapen. Nu 15 maanden en sinds een maandje weer wat makkelijker omdat hij kan lopen. Ik vind het hoe ouder hij wordt hoe makkelijker. Ik vond die eerste maanden echt vreselijk. Niet leuk, niet genieten, gewoon mentaal slopend. Gelukkig vanzelf met de tijd beter geworden :) Ik denk zelfs langzaam aan na over een 2e (over een paar jaar), terwijl ik het eerste jaar alleen maar heb gezegd dat ik NOOIT meer een baby wil.

Lieve mama, het eerste jaar vraagt heel veel van je. Je zorgt voor een kleintje, maar wie zorgt er voor jou? Laat zoveel mogelijk los, ook het huishouden. Dit komt allemaal wel weer. En het wordt echt beter, alles is tijdelijk. Ook al valt het je zwaar, probeer alle momenten volledig te omarmen. Daar kun je vrede in vinden. Na een jaar kun je terugkijken op de geweldige mama die je bent geworden en super trots zijn op jezelf en je kindje.

Het continue aanstaan blijft in mijn ervaring altijd zo. Mijn oudste is 3 jaar, af en toe in de speeltuin kan ze met andere kindjes spelen terwijl ik op een bankje zit. Tijdens haar dutjes kon ik ook even met de voeten omhoog, ga dan niet als een gek het huishouden doen. Dat komt ooit wel weer. Nu tweeling van 7 maanden erbij en ik vind het weer wat lastiger. Denk met een jaar of 2 dat ze soms even zelf kunnen spelen dat het weer makkelijker wordt hoop ik. Wat mij helpt is een ritme vinden dat bij ons past. Dus niet de dag pas om 09:45 starten maar altijd om 07:00 uit bed halen, voeding en dan echt beginnen. Maar ze is pas jong dus mogelijk is ze nog niet toe aan een vast ritme. Hazenslaapjes zijn wel normaal op deze leeftijd. Sommige kindjes leren niet langer te slapen, sommige na de 4 maanden slaapregressie.

Ik vond het na een jaar makkelijker worden. Maar hier werd de eerste 8 maanden ook alleen maar gehuild en gekrijst. Nu bijna 4 jaar. Ja nu wordt het ECHT makkelijker 👏

Ik had na vier maanden het idee dat ik weer adem kreeg 🙃 na 9 maanden kregen we een beetje ritme en na een jaar werd het zelfs leuk! Hou vol, het wordt écht beter

Ja precies! We zijn dit nu ook aan het afbouwen, iedere 2 dagen wat eerder uit bed tot we rond die eerste voedingstijd zitten. Gisteren haar een uur eerder wakker gemaakt en dat was echt geen pretje ‘s avonds. Iets te grote stap denk ik

Na 4 maanden wordt het iets makkelijker en na 1 jaar helemaal

Rond 9 weken begon ik het makkelijker te vinden, goed ritme, ze sliep door, ook slaapjes overdag goed. En ze is bijna 14 weken en nu mijn 2e werkweek. Vind het ook prettig om even niet aan hoeven te staan en geen mama hoeven te zijn

Ik vind het eerste jaar overleven.. Net als je denkt een fijn ritme te hebben, verandert er weer iets waardoor er geen ritme is. Er is steeds iets zoals slaapregressie, sprongetjes, tandjes enz. Na een maand of 6 vond ik het bij beide kinderen al wel iets beter te doen :)

Onze baby sliep met 11 maanden door, dus met 11 maanden.. met 11 weekjes heb je ook nog zoveel last van hormonen, hulp vragen als dat kan ♥️

Ik denk dat dit zo persoonlijk is… Ik heb ongepland een kindje gekregen. Ik ben nooit de persoon geweest met een kinderwens, ik wist niets over zwangerschappen of baby’s. Ik had 1x in mijn leven een luier verschoont en misschien 2x een baby vastgehouden. Misschien dacht ik juist overal heel negatief over door de ‘wacht maar’ en de verhalen van mensen om mij heen. Het leek mij heel zwaar. Heel eerlijk: ik vond het hebben van 2 puppy’s tegelijk zwaarder en slopender voor mijn relatie dan een kind. Ze is nu bijna 1 en ik geniet er eigenlijk heel erg van. Alles wat ze nu kan en hoe ze zich ontwikkeld. Ik vind het wel zwaar als ik zelf even niet fit ben, maar ik had het in mijn hoofd 100000x keer heftiger voorgesteld tijdens mijn zwangerschap. Verder had ik dus heel weinig verwachtingen, omdat ik hier dus geen toekomstdromen over had. En misschien valt het daarom.. mee? Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik de Newbornfase echt het minst ‘boeiend’ vond. Nu kruipt ze en volgt ze mij overal in huis, kijkt ze als ik ergens naar wijs en reageert ze op haar naam. Ik vind het nu leuk! Overigens wandel ik ook al sinds de geboorte heel veel (want ja, 2 doggos) en ik merk dat hierdoor de tijd ook sneller gaat en ze vindt het heerlijk. Geeft ons beide ontspanning en rust in het lijf.