Wanneer wordt het makkelijker 🙈

Hier met 2,5 jaar nog altijd vaak pittig en zwaar 🙈

Hier een dochter van 2,5 en een dochter van 13 maand en de derde is onderweg 30-12 uitgerekend het is best pittig de oudste heeft soms driftbuien dat zal wel met de leeftijd te maken hebben en de feestdagen tussen door hopelijk in januari een beetje rustiger 🤞

Iedere leeftijd heeft z’n eigen fases en leuke maar ook moeilijke kanten. Qua zorg wordt het vanaf 4 jaar makkelijker, maar qua zorgen (mentaal) nemen deze alleen maar toe naar mate je kinderen ouder worden. Het is dus anders, maar zeker niet makkelijker. Ik heb kinderen in allerlei leeftijdfases en vind de babytijd verreweg het makkelijkst qua belasting.

Ik vond het vanaf 14-15 maanden makkelijker worden, maar nog steeds niet ‘makkelijk’. Persoonlijk vond ik niet de kraam periode maar de periode dat er weer gewerkt moest worden het pittigst, zo rond de 5 maanden. Maar dat ligt denk ik ook heel erg aan je kindje.

Als ze met de 25 het huis uit zijn. En dan nog... Maar, als ze kunnen praten maakt het wel makkelijker. Dat is met een jaar of 3, 4, 5. Dat ze echt aan kunnen geven wat er aan de hand is en hun emoties een beetje kunnen reguleren. Ja, heel herkenbaar, het is soms heel zwaar!

Iedereen ervaart het anders denk ik. Ik vond de kraamperiode verschrikkelijk en nu met 22 mnd heerlijk. Elke fase heeft voor en nadelen..

Ik kon echt weer ademhalen na 1,5 jaar! Vond 't vanaf toen echt zoveel makkelijker. Had ook met doorslapen te maken en dat mn dochter snel kon praten. Zoveel makkelijker nu! (Ze is nu bijna 2,5)

Het zijn fases en de ene fase is lastiger dan de ander. Maar elk heeft zijn voor en nadelen. Veel mensen vinden de baby periode zwaar.

Vanaf moment dat ze echt overstapte op vast voedsel werd het gevoel van zorgen voor mij een stuk minder zwaar. Was ongeveer met 13 maanden. Ze maakte ook wel echt een ontwikkeling door mentaal. En met 14 maanden los lopen was ook enorm fijn. Nu is ze 18 maanden en komt er af en toe een driftbui voorbij, maar dat vind ik zoveel beter mee om te gaan dan het constant zorgen voor. En ze zegt geen woord, maar weet heel goed wat ik bedoel als ik iets aan haar vraag dus dan knikt ze ja of nee.

Voor ons was hele eerste jaar heel zwaar (prematuur kindje, medische zoektocht, huilbaby en geen slaap, ik postnatale depressie). Dit was echt overleven. Daarna nog steeds pittig ivm slecht slapen en na ruim een jaar ben je kapot van slapeloze nachten. Vanaf ca 1,5 haar wat meer rust. Ze is ook heel veel ziek geweest qua griep met koorts, tandjes waren echt heel heftig. En sinds ze bijna twee is hebben we eindelijk wat rust. Niet alleen qua slapen maar dat zij zelf ook meer rust in haar lijf heeft en daardoor wij ook. Voor ons waren dit hopelijk de twee tropenjaren en nu wst rustiger vaarwater. Ja, een stronteigenwijze dreumes maar zo anders dan de ongrijpbare 2 afgelopen jaren.

M’n zoontje is nu 1,5 en met 1 dutje vind ik het nu echt makkelijker!

Onze zoon is nu 15 maanden en sinds 2-3 maanden vind het makkelijker. Hij kan nu lopen, zelf eten, af en toe zelf spelen en is een stuk minder afhankelijk van ons de hele dag door. We hebben een prettige routine. We proberen hem ook gebarentaal te leren, zodat hij kan communiceren wat er is. Maar meer dan "oppakken" kan hij niet. Hij begrijpt het wel als wij naar hem gebaren, maar doet het niet terug. Elke leeftijd heeft z'n voor- en nadelen. Het is ook heel erg afhankelijk van het karakter wanneer het makkelijker wordt. Het belangrijkste om jezelf aan te herinneren is: Kinderen doen niet moeilijk, ze hebben het moeilijk. Het is aan ons als ouders om ze door de moeilijke tijden heen te helpen.

Het eerste jaar vond ik echt een hel. Zat er mentaal ook helemaal doorheen. Vergeleken die periode is het voor mij nu genieten. Ik heb ook lang moeten wennen en heeft lang geduurd voor er ritme was. Toen dat er eenmaal was, kreeg ik meer rust en begon ik mijn leven weer op te pakken.

Mijn kleine is nu 19 maanden en ik vond het echt voor het eerst heel pittig bij de 18 maanden slaapregressie. Dat was na een paar weken voorbij, gelukkig. Verder heb ik best een heel makkelijk kind, geloof ik. Uiteraard geen garantie voor de toekomst, maar tot nu toe gaat het allemaal erg relaxt en leuk 🙊

Ik heb 3 kindjes en m'n oudste is bijna 8. Iedere leeftijd heeft z'n eigen uitdagingen, maar ik vond de babytijd bij alle 3 (tot nu toe) veruit het zwaarst. Het slaaptekort, de complete hulpeloosheid en afhankelijkheid en kwetsbaarheid, nee pfffff. Zoooo blij dat die tijd nu echt achter de rug is. Mijn jongste is nu 16 maanden en sinds een maand of 2 vind ik het echt weer leuk en een stuk lichter om te dragen allemaal. Dus hang in there, het wordt echt makkelijker 💜

Ik ervaar ook veel onrust en onzekerheid, doe ik het allemaal wel goed, eet en drinkt ze genoeg etc.. hoe oud was jouw kind toen je het wat makkelijker vond gaan?

Mijn zoontje is nu 14 maanden en ik vind het steeds makkelijker worden. Hij slaapt eindelijk wat beter, kan steeds beter zelf spelen, kan lopen, begrijpt steeds meer en kan ook steeds meer aangeven wat hij wil. Maar over over 5,5 maand ben ik uitgerekend van de tweede dus beginnnen we weer van voor af aan 🤪

Onze meid is bijna 9 maanden en deze vraag stel ik mezelf nu ook best vaak😅. Al is het een heeel stuk makkelijker dan in het begin (huilbaby). Ik verlang naar een nacht rust. Tegelijkertijd kán en wil ik absoluut niet zonder haar, niet eens voor één nachtje om bij te komen. Hopelijk wordt het beter wanneer ze kan praten en lopen😅

Dit geeft mij hoop! Herken me in dit verhaal en omg wat pittig. Die van ons over 4 maanden 2 jaar dus ik hoop hoop hoop dat het voor ons dan ook rustiger vaarwater wordt en voor ons kindje rust in het lijf

Kleine hier is 5,5 maand en heel eerlijk vind het mega zwaar. Ik had in mijn zwangerschap zoveel kwalen dat ik amper nog iets kon, maar nu draait het van nachts 4/430 tot avonds om haar met amper momenten om op te laden. Vind het ook niet leuk meer maar ik moet door dus doorrr dan maar