Wanneer zeker geen 2e?

Hoe oud is jullie eerste?

Ik heb hetzelfde gevoel, we zijn het erover eens dat we voorlopig zeker geen tweede willen maar toch knaagt het ergens een beetje. Ik kan ook nog geen afstand doen van haar spulletjes

Zoontje is 1 en we verkopen de spulletjes die hij niet meer gebruikt wel. Hebben het er wel eerst nog een keer over gehad en ik denk soms, is dit handig? Maar de maxi cosi, wipstoel en box zijn al weg 🙈

Volg

Ons dochtertje is ruim 16 mnd en hebben vooralsnog de gedachte het bij 1 te houden. Alleen is er bij mij een twijfel ontstaan (krijg ik geen spijt?) en blijkbaar ook bij m'n man. Vanwege m'n leeftijd kan ik niet eeuwig wachten & twijfelen dus hebben we besloten over een half jaartje de knoop door te hakken. Voor mij helpt een 'deadline'. Hierdoor zijn we beiden op onze eigen manier 'actief' aan het nadenken over zo'n megagrote levensbepalende keuze. Wat spullen betreft; haar te kleine kleertjes zijn opgeruimd in grote plastic bakken. Ik kan (nog) geen afstand ervan doen omdat er herinneringen aan zitten💗 maar ook doordat het nog onzeker is of er een 2e komt. Wel zijn de wipper en box verkocht. Haar wiegje stond ook lange tijd te koop, niet kunnen verkopen, dus uit elkaar gehaald en opgeborgen op zolder. Vind ik niet erg want ik vond dat ook een moeilijke om te koop te zetten🙈 Uiteindelijk als het zover is, als ik eraan toe ben kunnen de meeste spullen wel weg. Maar er is geen haast ze staan niet in de weg.

Voor ons voelde het na 1 kindje nog niet compleet, en wilde ook niet nog heel lang wachten vanwege m’n leeftijd. Dus na m’n bevalling geen anticonceptie gebruikt en de natuur z’n werk laten doen. Vrij snel daarna weer zwanger, was evengoed wel schrikken. Heel pittig ook met de misselijkheid en de vermoeidheid. Nu ze er eenmaal is helemaal geweldig, het is zo leuk dat er weinig leeftijdsverschil tussen zit, nu al, en het word dus alleen nog maar leuker 😁 nee ik heb er geen seconde spijt van. Het voelt voor ons nu ook compleet en volbracht.

We hebben ook besloten om het maar bij 1 kindje te houden . Hebben wel lange tijd getwijfeld maar voor ons is ons gezinnetje nu gewoon compleet. We hebben hele goede gesprekken over gehad enzo . En toen we echt zoiets hadden van jaa we maken een goede keuze hebben we ook alles verkocht en de dingetjes die voor ons herinnering hebben enzo bewaard. Ook heeft mijn vriend zich eigen toen laten helpen

Mede door de situatie hebben wij altijd gezegd, geen tweede meer. Nog geen eigen woning, geen vaste baan. Dus deed ik álles weg (behalve babykamer), en nu wel een eigen woning en vaste baan, en toen kwam de wens voor een tweede. Nu moeten we alles opnieuw kopen! Dus ik zou alles grondig uitzoeken maar niet alles zomaar weggooien of doneren. 😸

Praktische redenen kunnen ook reden zijn tot (nog) geen 2e kindje. Had je destijds ook gevoelsmatig überhaupt geen wens voor een 2e of met name de praktische redenen? Gezien je ook alle spulletjes weg gedaan had. En hoe oud was je 1e kindje precies toen de wens opkwam en was je toen ook direct zwanger?

Ik heb zelf ook heel lang getwijfeld. Mijn droom was altijd mama van 2 kinderen, te worden. Maar jeetje wat vond ik alles heftig. De overgang naar mama zijn, hormonen, werken en huishouden combineren alle ballen ophouden, geen controle hebben over ietss.. Ik was constant aan het twijfelen wel niet wel niet. Ik hou van een leeg huis, dus een aantal grote dingen weggedaan. Kleding gereduceers tot dingen die ik écht nog niet weg kon doen. 4 jaar later heb ik besloten nog maar 1 dag te werken en voelde ik ineens zo veel ruimte in Mn hoofd en dacht- ja zie je wel- ik wil wel nog een kindje. Ik wilde misschien te snel beslissen.. Soms hoef je nog geen beslissingen te maken. Als je gevoel zegt nog even niet zou ik t vooral niet weg doen🌸

Ben je toevallig hoogsensitief? Het klinkt als mijn hoofd 🙈 Opgeruimd huis opgeruimd hoofd zeggen ze. Het heeft je geholpen om helder te kunnen denken en het antwoord te vinden. Je eerste kindje was dus 4 toen je toch een 2e wilde. Ik heb wel wat aan jouw verhaal, dankjewel.

Ik denk zelf van wel, nooit officieel gediagnosticeerd. Maar ik lees er veel over en herken mezelf er wel in. En anders gewoon heeulll gevoelig🙈. Ja mijn zoontje is nu 4 jaar en 3 maanden en zal 4 jaar en 7 maanden als de Baby geboren wordt💙

Ik ben ook HSP, vandaar m'n vraag 😉 Had je toen je net weer zwanger was gelijk een goed gevoel of vond je het in het begin spannen/eng gezien je voor die tijd lang getwijfeld had? En jullie zijn al jaren met zn drietjes, is wel weer een overgang naar met zn 4en. Ben benieuwd hoe je je voelt daarin?

Ik was echt gelijk super blij met de zwangerschap. Ik ervaar alles heel anders nu. Bij de eerste was ik heel naif en verwachtte ik dat alles leuk zou zijn, van zwanger zijn tot kraamweek tot opvoeden.. -dat doe ik even-Dan wordt je even flink van je wolk afgeduwd. Ik heb vreselijke bekkenpijn maar toch geniet ik zo erg van het zwanger zijn. Ik heb afgelopen jaren ook heel veel over mezelf geleerd, bij psychologen gelopen etc. Ik heb geleerd dingen los te laten in het huishouden. Ik neem op tijd mn rust en geef op tijd mn grenzen aan. Als ik merk dat een verjaardag te veel is, stap ik gewoon op😮... het feit dat ik maar 1 dag werk geeft mij zoveel rust. Wetende dat als ik een onrustige nacht heb met de kleine ik de volgende dag niet stralend en wel op werk moet verschijnen. Maar dan dus samen met de baby kan mee rusten. Mijn man werkt tegenwoordig thuis dus die zou de oudste waar nodig naar school kunnen brengen en tussendoor ophalen. Ik weet dat het zwaar zal worden en wat zwaar betekent. En ik denk ook omdat ik weet dat dit de laatste keer is dat ik zwanger zal zijn ik er extra van geniet. Hoe ervaar jij het mama zijn? Heb je nu 1 kindje?

Wanneer ik het wist? Gelijk al. De eerste was al niet de bedoeling, laat staan een tweede. Één is voor ons genoeg. We zijn blij met hem, trots op hem en we willen hem voor geen goud meer missen. Maar wat een gedoe zo’n kind! 😅

Mijn besluit stond vast na de geboorte van me zoontje, ik wilde absoluut geen 2e meer. Toen hij 2.5 jaar was heb ik dus alles weggedaan, tot mijn grote spijt! Zoontje nu ruim 4 en 23 weken zwanger van de 2e ! Dus ik zeg zelf nooit nooit meer!

Hahaha 'wat een gedoe'. Kan ik ook wel beamen. Eerste paar jaar dacht ik ook -ik snap niet dat iedereen een kind wil-. Het is zo overrated... En als ik een zwangere zag dacht ik: -je weet niet waar je aan begint-. En mensen die zwanger zijn en op insta zeiden. "Ik ben er klaar voor van mij mag je komen, ik kan niet wachten" kreeg ik ook de kriebels. Maar ook ik ben 4 jaar later weer bezweken🙈🙈

Wij hebben we kleertjes met speciale herinneringen bewaard en mijn moeder gaat er een deken van maken 😍 hij is nu bijna 14 maanden en het idee is van kleertjes van zijn eerste jaar, maar hij past nog veel kleertjes die hij ook droeg met 10 maanden, dus er moet nog wel wat bij komen

Het feit dat je gelijk superblij was betekent dat je een weloverwogen beslissing hebt genomen. Ik denk dat je een 2e zwangerschap inderdaad wat bewuster meemaakt maar ook wellicht met iets meer vertrouwen omdat je het hele riedeltje al eerder hebt meegemaakt. Ik ben overigens van 32 naar 24u werken gegaan en wil zelfs naar 16u maar dat kunnen ze me niet geven bij de huidige werkgever dus zal uiteindelijk verder solliciteren. En het scheelt trouwens een hoop dat je 1e al naar school gaat zo kun je je iets meer richten op de newborn straks. Een vriendin van mij heeft een dochtertje van 4 en straks in mei krijgt ze een zoontje. Ik zou zelf alleen niet zo lang kunnen wachten vanwege m'n leeftijd. Luxe heb ik niet. Eerst maar eens de knoop doorhakken in juni-juli. Ik had een topic geopend tijdje terug, daar kun m'n verhaaltje lezen als je het leuk vindt dan weet je wat er in mijn hoofd omgaat😉 https://community.24baby.nl/forum/mama-jij/wie-is-zelf-enig-kind-eeZQa4

Goeie tip, íetsje langer bewaren 🤭😉