Wat een kutjaar, het afgelopen jaar.. 😢

Lieve Jacolien Wat naar en zwaar allemaal voor jou. Mag ik je een hele dikke virtuele knuffel geven? Ik weet hoe zwaar emdr kan zijn. Ik hoop dat je zoontje snel geholpen kan worden en dat het dan goed met hem mag gaan en dat jij dan tijd en rust kan krijgen om zelf te herstellen. Heb je de mogelijkheid om af en toe een momentje voor jezelf te pakken? Dat iemand even een uurtje ofzo op je zoontje past en je heel even Jacolien tijd hebt? Het lost je situatie niet op natuurlijk, maar misschien geeft het je wel een adem momentje om weer door te kunnen. Je bent in ieder geval een power vrouw en top moeder

Wat moet dit een heftige tijd zijn voor jou en je gezin. Dit is natuurlijk niet hoe je je het had voorgesteld... Ik hoop dat jullie snel in rustig vaarwater komen en je kindje goed herstelt. Sterkte en dikke knuffel!

Mijn dochtertje van 5 maanden bleek vlak voor de geboorte ernstig chronisch ziek, is anderhalve maand thuis geweest in totaal, voor de rest alleen maar ziekenhuisopnames, onzekerheid en tegenslagen. Ik vind bijna alles aan je verhaal heel herkenbaar. Ook over de buitenstaanders. Je hebt er niks aan, maar ik hoop echt voor je dat er snel verbetering van je situatie komt en dat dat rustige vaarwater snel komt. Mocht je willen klagen, sparren of weet ik het met een - soort van - lotgenoot, dan ben ik beschikbaar, let me know! Je bent niet alleen

Lieve mama, ik snap je verdriet en je zoektocht. Onze zoon werd een maand na zijn geboorte ziek gbs meningitis met ernstige schade als gevolg. Nu nog steeds veel onderzoeken en dergelijke en ptss voor mij, maar natuurlijk niet te vergelijken met jou en wat jouw zoon overkomt. Hoe is je vangnet om je heen? Zijn er mensen die je vertrouwt om op je zoon te passen, zo ja doe dat echt!!! Neem wat tijd voor jezelf, ga naar de kapper, schoonheidsspecialist, bij een vriendin koffie drinken (ook al wil je waarschijnlijk liever niemand zien) of ga met je partner een dagje of als je dat durft zelfs een nachtje weg. Hoe moeilijk ook het helpt echt. Hij heeft je heel hard nodig de komende tijd maar dat kan alleen als jij ook goed voor jezelf zorgt. Wees lief voor jezelf en probeer iets voor jezelf te doen. En verder vooral heel veel sterkte de komende tijd😚

Ik voel met je mee.. mijn dochtertje van 5 maanden heeft ook een ernstige chronische ziekte, waarvan de vooruitzichten tegenwoordig wat beter zijn dan vroeger omdat ze over een paar jaar met medicatie kan starten, maar nog steeds zorgelijk. Ook ik ben woensdag op werk ingestort. Het is zwaar en ontzettend klote.. ik kan ook geen goede tips geven, want het lukt mij ook nog niet goed om alles een plekje te geven.. maar wij vrouwen zijn sterk!! Zorg goed voor jezelf.

Jeetje wat een verhaal... Ik zou mij er geen voorstelling van kunnen maken hoe deze rollercoaster moet voelen :(. Veel sterkte ❤️.

Dikke knuffel van mij en Sem voor jou en Thijs! Ik hoop zo dat de operatie gaat helpen en dat jullie daarna allebei kunnen gaan bijkomen. 😘😘😘

Jeetje Jacolien.. Hier geen ervaring met een ziek kindje, maar wel met ptss&EMDR. Dat op zich heeft al zo'n impact op je leven&energie, ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dat is icm alles wat er bij net moeder zijn en de gezondheidsklachten van jullie zoontje. Tenzij mensen een soortgelijk iets hebben meegemaakt kunnen ze niet begrijpen hoe je je voelt (en zelfs dan is iedere situatie &persoon weer anders.) Probeer te accepteren dat mensen het niet gaan snappen (ze kunnen hoogstens weten hoe het voelt dat anderen het niet kunnen snappen als ze zelf iets hebben meegemaakt) en probeer ongevraagd advies waar je niks mee kunt van je af te laten glijden, je hebt het al druk genoeg met jezelf en je gezin. Verder, je bent een top vrouw en top mama! Uit je bericht haal ik een boel pijn en verslagenheid, maar tussen de regels door ook een heleboel kracht💪 Wat er ook gebeurt, hoe je ook reageert, je kan niet falen! Lukt 100% geven een tijd niet, minder is ook hartstikke prima!! Ik hoop voor jullie enorm dat de operatie goed gaat, jullie snel weer allemaal gezond worden en vanaf dan (nouja, het mág eerder natuurlijk, maar dat hóéft niet) heerlijk van elkaar kunnen genieten. Ohja, een mogelijke tip voor de toekomst: ook al heb je nu/straks het EMDR afgerond, het kan goed zijn dat je toch nog wat triggers overhoud of dat die later nog weer opkomen. Geef dat aan bij je psycholoog (of HA als je traject bij psych hebt afgerond op dat moment). Ik had dit zelf ook en 1 sessie EMDR was bij mij voldoende om die toch nog sluimerende onderbewuste negatieve ervaring te kunnen verwerken, waardoor een boel (kleine) triggers opeens geen triggers meer waren👍

Wat een ontzettende lieve, ontroerende en fijne berichten allemaal. Ik probeer tijd voor mezelf vrij te maken, maar ik merk dat ik er niet of weinig van oplaad en dat ik constant op m’n reserves loop. De ene dag gaat beter dan de andere dag. Ons zoontje gaat gewoon naar de oppas elke week, zodat ik mijn handen vrij heb en echt alleen ben om even op adem te kunnen komen. Zelf vind ik het heel lastig dat de meeste mensen niet begrijpen wat voor impact het heeft om constant ziekenhuis in/uit te moeten. Het constant op scherp moeten staan, want krijgt ons zoontje koorts, moeten wij al naar het ziekenhuis. Hoe gaan jullie hiermee om? En wat voor impact heeft het bij jullie als ik vragen mag? Ik mis namelijk wel iemand met wie ik daarover kan hebben en die het ook snapt wat voor impact het kan hebben

Deels herkenbaar. Op mijn werk (en arboarts) en dat van mijn man hebben ze gelukkig veel begrip en hebben veel ruimte gegeven. Ook met anderen erover praten. Maar soms ook juist niet omdat ik het idee heb dst het alleen maar over 'mij en m'n ellende' gaat. Andere snappen dat het zwaar is. Maar zien het qua tijd en slaapgebrek Maar mentaal breekt het je ook op Heb door allerlei omstandigheden ook postnatale depressie gehad. Maar gezondheid dochter stond op q en je cijfert jezelf weg (tot dit nieteer kan want je moet ook voor jezelf zorgen voor je kindje). Met 1e verjaardag echt een dip gehad. Het 'hoera 1 jaar gevoel' werd overschaduwd door 'wat is dit voor jaar geweest'. Heb geen tips, hier is het mentaal ook nog steeds meer overleven dan gewoon leven. Betekend niet dat er geen mooie momenten zijn maar de andere momenten overheersen. Sterkte en knuffel van ons ❤

Hoi! Ja, het is een beetje een eenzaam bestaan als je niet met mensen kan praten die echt snappen waar je het over hebt, he? De impact van alles is echt zo ontzettend groot. (We hebben nog een zoontje van bijna 2, dus we weten hoe relatief zorgeloos het kan zijn allemaal...) Bij elk hoestje, elk kuchje denk je: is er iets ergs aan de hand? Moet ik de arts bellen? Inderdaad, dat altijd aan staan is echt vreselijk. Ik weet verder ook niet hoe ik er mee om moet gaan :(. Ik probeer zoveel mogelijk hulp in te schakelen voor alles, alle aanbod aan te nemen. We hebben nu oa een schoonmaker voor thuis die mijn tante voor ons betaalt. Mijn schoonmoeder kookt een paar keer per week... Is weer een zorg minder... En ik probeer echt momenten in te plannen dat ik iets leuks kan doen met vriendinnen. Even afleiding! Oja en ik had via het NIK een digitale ouderbijeenkomst bijgewoond, een "luistersessie", waarin je met andere ouders kon praten over je situatie, vond ik ook fijn. Maar voor de rest vind ik het echt eenzaam en en zwaar en gewoon bijna niet te doen. Maar je moet door en je moet volhouden, of je nou wil/kan of niet.

Hoi Jacolien, Heb jou verhaal gelezen en wat zit je in rollercoaster. Allereerst heel veel sterkte voor de komende tijd die nog gaat komen. Hopelijk kun je straks als alles in zoverre achter de rug is, langzaam aan jou gevoel kan gaan verwerken en weer kunt gaan genieten van het leven, en moeder zijn. Herken jou gevoel dat mensen niet snappen wat voor impact het heeft om ziekenhuis in en uit te moeten gaan. Zoals hier in de topic ook word benoemd, probeer bij de mensen waar ongevraagd advies van krijgt dat van je af te laten glijden. Je hebt al genoeg hulp en doet waar jij je goed bij voelt. Mijn zoontje van 2.5 loopt sinds 6maand onverwachts in het umcg, en weet dat er in het umcg medisch maatschappelijke werkster zijn. Misschien kun je daar nog naar vragen zodat je met wat meer rust straks het umcg in kan en weet wat er komen gaat? Wil je nogmaals sterkte wensen en mocht je contact willen en behoefte aan hebben, ik heb eventueel instagram.

❤️❤️❤️

Knuffel voor jou en Thijs! 😘