Wat is dat toch met schoonmoeders?

Ja, ik denk je eerste 2 vragen en de laatste 😅 haha. Zou het je helpen als je een antwoord zou hebben? Denk namelijk dat je er nooit echt een bevredigend antwoord op zal krijgen.. en ik moet zeggen dat ik bij mijzelf opmerk dat ik (vervelende) opmerkingen van (schoon)familie toch moeilijker van mij af kan zetten dan van vreemden. Maar dat is ook niet gek ☺️ dus probeer nu te oefenen met loslaten 🫠

Ik zag laatst op instagram een interessante: als je kind een relatie krijgt, dan krijg jij als moeder niet een kind erbij, maar je "verliest" je kind. Jouw kind sticht een NIEUW gezin. Ik denk dat heel veel moeders dat slecht kunnen verdragen, en alles projecteren alsof dit nieuwe gezin wel ook allebei hun kindjes zijn. Iedereen krijgt natuurlijk een andere opvoeding, en heeft zo zijn eigen trauma's, wat je ook zegt. Kleine anekdote: toen mijn schoonmoeder eens vroeg aan haar zoon of wij seksueel actief waren (bruh waar bemoeide ze zich überhaupt mee!), kwam ze met ons allebei heel serieus een monoloog houden over de gevaren die seks met zich mee brengt, omdat je zwanger zou kunnen worden. Dat kwam bij haar vanuit een best heftig trauma omdat zij min of meer verstoten werd uit de omgeving toen zij ongehuwd zwanger raakte van mijn huidige man. Dus terugkijkend is het wel enigszins te begrijpen, maar heel prettig of opbouwend was het voor mij absoluut niet. Ik denk ook dat jaloezie een goede motivator kan zijn voor akelig gedrag. Sommige mensen zien hun kinderen als hun eigendom, en als dat wordt weggenomen, triggert dat jaloezie en verdriet. Daar heb ik ook zo mijn ervaringen mee vanuit de schoonfamilie 😅 Ik denk ook dat soms schoonmoeders op een bepaald punt de kwaliteit van zelfreflectie verliezen, en daardoor niet (willen of kunnen) zien hoe grensoverschrijdend sommige handelingen zijn. Allemaal geen excuses voor naar gedrag, maar het kan wel helpen om het op zijn minst te begrijpen 😊

Ik denk dat schoonmoeders ook vaak ten onder worden gedaan. Natuurlijk doet je eigen moeder het anders en in jouw optiek ook altijd beter (logisch, is je moeder) maar het zou denk ik goed zijn voor iedereen, niet naar jou hoor TS want zie veel van dit soort topics, om ook de moeder van partner wat meer te waarderen. Ik heb al heel lang geen moeder meer en ben dus eigenlijk best blij met een schoonmoeder, hoewel ik het zeker niet altijd met haar eens ben, doet zij ook haar best.

Ja wat een goede vraag! Ik denk dat het me ergens wel kan helpen. Soms heb ik specifieke situaties waarbij ik wel begrijp waar het vandaan komt en die doen me dan ook beduidend minder. Andere keren denk ik alleen maar: ben je nou gewoon gemeen? Of wat is dit? En dan heb ik er wel last van. Maar misschien kan het ook wel een beetje van alles zijn. Vind het zo interessant dat het blijkbaar op zo’n grote schaal mis gaat en er daarmee dus dagelijks moeders (geworden tot schoonmoeder) in deze val trappen die iedereen toch zou willen vermijden denk ik zo 😅

Ik denk zelf aan de hand van verhalen die ik hoor en lees dat het een mix van verschillende dingen is. Natuurlijk zijn er vreselijke mensen op de wereld, dus er ik twijfel er niet aan dat er ook vreselijke schoonouders zijn. Ik denk alleen dat het vaker een beetje van beide is. Aan de ene kant een schoonouder die een niet zo makkelijk karakter heeft/ bepalend is/ bemoeit etc, maar aan de andere kant ook echt wel vaak een schoondochter die alles wat schoonouder doet onder een vergrootglas legt/ vindt dat schoonouder niks goed kan doen/ alles wat schoonouder zegt en doet negatief opvat. We moeten ook niet vergeten dat dit een forum is met voornamelijk vrouwen die dan klagen over de moeder van hun partner. Er zijn vast en zeker ook genoeg mannen die hun schoonmoeder maar een vervelend mens vinden, maar die schrijven hier niet mee. Die zullen sowieso veel minder snel hun beklag online doen dan vrouwen.

Ja is ook helemaal waar wat je zegt. Denk dat ik daarom ook juist zo benieuwd ben naar waar het vandaan komt? Want ik wil oprecht graag begrip voor haar hebben. Want ik zie zeker in dat ze graag betrokken is en veel om mijn man en de kleine geeft. Misschien dat het me daarom ook juist zo kan verbazen.

Ik merk dat mijn schoonmoeder het goed bedoeld maar alleen daarin het gevoel en perspectief van zichzelf ziet. Ze heeft ook ooit gedeeld dat ze sommige interesse zelf heeft gemist van haar eigen moeder. Ik snap het maar, ik hoef het er niet altijd mee eens te zijn wat zij doen of zeggen. Sommige standpunten staan wij anders in en bespreken wij dit ook. En ik denk zeker dat empty nesting ermee te maken heeft maar ook jaloezie. Zij wilde heel graag een meisje en heeft 3 jongens gehad, als het aan haar lag kwam er nog een kind in de hoop voor een meisje maar dat raadde de dokter af. Soms denkt ze niet na over hoe wij iets vinden en doet het gewoon, ik denk ook uit enthousiastme. Het is soms lastig en wij spreken alles uit in de wij vorm. Ik vindt het soms grappig dat mijn man en ik over andere dingen vallen, als ze uit logeren is geweest is er meestal wel iets waarvan ik denk whyyy. Maar mijn dochter heeft het gezellig gehad en daar gaat het om.

Mijn schoonmoeder had zelf een verschrikkelijke schoonmoeder, dus was vastberaden om het beter te doen. En dat doet ze, ze is echt een schat en veel empathischer dan mijn eigen moeder. Ik kom daar dan ook erg graag. Natuurlijk heeft ze, overtuigd vanuit haar gezichtspunt, wel eens een onhandige opmerking gemaakt maar als mijn partner haar dan later uitlegt wat dat met mij/ons doet draait ze ook gelijk bij.

Ik denk dat het komt door trauma. Mijn schoonmoeder is een schat van een vrouw hoor, maar ze zit vol angst. Wij doen bijvoorbeeld de rapley methode dat vind ze maar eng. Hij mocht niet met een sambabal spelen want dat was hout dus kon splinteren dus vond ze eng. Naja en ga zo maar door. Ik had gezegd wat ik tegen een vriendin van me had gezegd. Zei ze kijk uit hoor. Je moet uitkijken met wat je zegt. Maar zij is heeeel veel vriendinnen kwijt geraakt. Waardoor ze waarschijnlijk zo reageerde. Maar ook alles wat zij goed vind dan moet een ander dat ook doen/hebben. maar als iemand anders iets aanraad wat goed is. Dan gaat ze daar niet op in. Dan begint ze gelijk over wat zij goed vind. Ik denk dat dit weer komt uit haar jeugd dat ze niet gezien en gehoord werd en dat nu wel wilt. En dat is dus heel bijzonder hoe kinderen daar op reageren eigenlijk. Want mijn schoonmoeder wilt gezien en gehoord worden. Vind haar altijd best wel intens. Ons zoontje huilt bijna nooit, maar bij haar is hij altijd van slag en huilerig.

Mijn schoonmoeder heeft de beste bedoelingen en is doorgaans heel lief. De dingen die mij wel eens 'irriteren' komen wel voort uit haar eigen verleden. Ze zegt bijvoorbeeld constant dat ik me geen zorgen moet maken. Dan zeg ik ach kijk, ze staat sinds kort tegen de tafel. En dan zegt zij maak je maar geen zorgen, ze gaat heus wel lopen. Uhhhh ja dat denk ik ook, maak ik me geen zorgen over, maar kijk eens hoe leuk, ze staat tegen de tafel 😂. Maar zij had dus vroeger hele belerende ouders(en schoonouders) waardoor ze zich constant zorgen maakte. Dus eigenlijk is het heel lief bedoeld, ze wil het voor mij anders doen. Daarnaast kan ik van mijn eigen moeder(en familie in het algemeen)gewoon echt meer hebben. En heb ik ook het gevoel dat zij mij beter begrijpen. Denk ook dat de 'jongens raak je kwijt' factor wel mee speelt. In mijn omgeving zijn eigenlijk alle vrouwen de contact onderhoudende factor van het gezin. Dus ook voor een groot deel met de schoonfamilie. Mijn man zal bijvoorbeeld echt niet zo snel zelf een afspraak inplannen met zijn ouders om langs te komen oid. Ik doe dat soms. Maar met mijn eigen moeder meer.

Van de verhalen die ik hier lees, denk ik dat er (schoon)ouders zijn die het flink verprutsen, maar ook dat er schoondochters zijn die dingen groter maken dan ze hoeven te zijn.

Ik vond dit ook interessant om over na te denken, want ik dacht eerst; ligt dit ook aan mezelf? Ik heb met mijn vorige relaties nooit issues gehad met schoonmoeders, behalve met die van mijn man. Maar het is denk ik bij mijn sm een combinatie van haar eigen onzekerheid en jaloezie, waardoor ze echt gemene opmerkingen maakt richting mij. Zo had mijn man een keer een vakantiefoto gestuurd van mij in de familie app waar je mijn buik deels zag. Toen reageerde ze: uhhh dikke buik??? (En ik had toendertijd maat xs/34 met een bmj van 18, kwam destijds zeer moeizaam aan). Nu we kinderen hebben, is het alleen maar erger. Ik heb een hele goede band met mijn moeder en ben vaak alleen met de kids, dus ik ga heel vaak daar heen. Nu vindt ze het vervelend dat onze kinderen die oma vaker zien, ze ziet het als een soort strijd lijkt het wel. Ze maakt dan hele gemene opmerkingen naar mij of mijn moeder. Maar als ze zelf een leuk, warm persoon geweest was, was ik daar ook vaker heen gegaan. Maar alles in mijn lijf schreeuwt altijd dat ik daar echt niet heen wil door de gemene opmerkingen 😅 dus ze heeft het in die zin ook zelf veroorzaakt. Ze is zelf ook erg kil (komt denk ik vanuit haar vroegere opvoeding) en geen van alle schoondochters vindt haar een leuk persoon, dus dat zegt ergens wel genoeg ook denk ik 🫢 ik heb het voor mijn doen veel kansen gegeven, maar ik heb het nu opgegeven. Ik blijf wel normaal tegen haar doen en op verplichte familiebezoeken mee, maar ik ga zeker niet met mijn kinderen daarheen om vooral haar een lol te doen.

Ik denk dat de meeste schoonmoeder het echt goed bedoelen. Ze hebben alleen hun eigen routines en gewoontes ontwikkeld in die 30jaar, die voor jou soms onlogisch zijn, maar voor haar (en gezin) werken. Generatiekloof is ook een ding. Jaloezie geloof ik niets van (uitzonderingen daargelaten). Of al die andere negatieve dingen. Mensen worden oma, hoe fantastisch en geweldig is dat. Zij zijn blij, leven mee, willen een band opbouwen, meehelpen, steunen, oma zijn.Je kiest je schoonouders niet, dus het zal niet altijd een ideale match zijn tussen jezelf een schoonfamilie. Niet zoals je je eigen partner kiest, die match is natuurlijk goed. Ik zie vooral heel veel mensen meeleven, blij voor me zijn, op hun eigen manier. Dat is soms even wennen, en niet altijd leuken kan botsen. En voor hun is het lang geleden een baby, en tijden waren echt anders toen en hoe over dingen gedacht werd. Wat is soms dan hier lees, dan denk ik ja schoonmoeders krijgen ook niet echt een kans.

Ik weet niet hoe het bij anderen zit maar bij mij is het erg extreem. Hier is het gewoon jaloezie en afgunst. Haat misschien? Nu na 10 jaar me druk hierover gemaakt te hebben, heb ik alles losgelaten. Ik bel nooit. Ga nooit meer langs behalve als het echt moet. En houd flink afstand. Nu probeert ze ineens weer aardig te doen maar het hoeft niet meer van mij. Ik heb heel veel van haar gepikt destijds. Hoe ze achterbaks liep te lullen over mijn moeder. Dat ze verwachtte dat ik na een hele lange werkdag ook nog eens voor haar zou koken en schoonmaken. Hoe ze verwachtte dat ik alle kleding van haar gezin zou wassen, strijken / vouwen opruimen etc etc. Zij wou geen schoondochter. Zij wou een poetsvrouw / slaaf die ze mocht kleineren en denigreren wanneer zij dat wilde. Die slaaf zou ook als kant en klare baarmoeder gebruikt worden om kinderen te baren wanneer zij dat wilde. Ik overdrijf echt niet. Het was pure mishandeling. Ik was heel jong destijds en dom om heel veel te pikken. Deze afstand heeft ze allemaal aan zichzelf te danken. Als zij dalijk een eenzame dood sterft is het allemaal aan haar zelf. Ik zal er in ieder geval nooit meer zijn voor haar. Maar goed dat weet ze zelf ook. Misschien dat ze daarom nu zovaak contact zoekt.

Er zijn inderdaad schoonmoeders of moeders die echt vervelend zijn zijn. Ze allemaal in andere situaties opgegroeid. Mijn schoonmoeder is een super lieve vrouw. Thuis was ze altijd heel dienstbaar en dat is ze nog steeds, voor iedereen waar ze van houdt, ook voor ons. Door haar ouders is ze nooit serieus genomen en merkt gewoon nu dat ze daar behoefte aan heeft. Eerlijk is eerlijk, ik kan niet zonder haar. Met onze 1e kindje, huilbaby, heeft ze er voor gezorgd dat we het net aan konden. Nu met een 2e geeft het me rust dat zij er voor ons is. ♡ het kan dus ook echt anders. Mijn moeder is een schat maar is ook meer op zichzelf en mijn zus (die veel extra zorg nodig heeft ivm o.a. autisme) gericht.

Even een tegengeluid. Hier een hele goeie relatie met mijn schoonmoeder. Het kan dus ook anders 😊 Ik denk niet dat er per se een reden achter zit. Ik heb meerdere relaties gehad en nooit gedoe gehad met schoonouders. Ik heb nu 12 jaar een relatie met mijn man en nooit gedoe gehad. Denk dat het vooral in de persoon zit. Sommige mensen zijn nou eenmaal moeilijk. Mijn schoonmoeder is wel vaak van de ongevraagde adviezen en je merkt dat ze uit een andere tijd komt 😅 Ze heeft altijd in de zorg gewerkt en is dus ook ontzettend zorgzaam (soms een beetje te 😅)

Ik denk dat het een combinatie is van verschillen in de opvoeding en een beetje een generatiekloof. Zelf heb ik een schat van een schoonmoeder, erg zorgzaam en lief. Soms een tikkeltje te veel, maar dat kan ik met een korreltje zout nemen. Ik heb ook 2 super leuke zoontjes, niets op aan te merken. Ik hoop alleen zo dat ik later een leuke schoondochter tref, waar ik net zo'n leuke band mee heb als met mijn schoonmoeder nu en niet zoals een aantal die ik soms op dit forum voorbij zie komen 🫣

Ik denk dat het echt niet altijd aan de schoonmoeders ligt. Voor mijn gevoel is er vaak een beetje een concurrentiestrijd en kunnen vrouwen vaak minder hebben van schoonmoeders omdat ze dat een soort van inbreuk op hun gezinnetje vinden, terwijl ze van hun eigen moeders veel meer kunnen hebben. Het is natuurlijk logisch dat we allemaal vanuit onze eigen opvoeding ideeën en gebruiken hebben, waardoor het soms moeilijk is om een andere familie te begrijpen. En het is mens eigen om te denken dat je eigen manier van doen en denken de juiste is. Een beetje openheid naar andere ideeën of alles niet te zwaar opvatten zou denk ik al een heleboel schelen. Je hebt natuurlijk ook gewoon rare of problematische mensen he, dus ik wil niet zeggen dat het altijd hieraan ligt. Daarnaast vind ik het vaak verdrietig om te lezen dat de band van de man met zijn familie of de kleinkinderen met die opa’s en oma’s als minder belangrijk lijkt te worden gezien. Bijvoorbeeld bij kraambezoek enzo. Ik ben zelf moeder van een zoon en hoop van harte dat onze band altijd net zo belangrijk zal blijven als de band met de andere familie. Ik heb een schoonmoeder die 10 jaar ouder dan mijn eigen moeder is en uit een compleet andere cultuur komt, dus er zijn genoeg situaties waarin haar belevingswereld en de mijne niet hetzelfde zijn, maar we respecteren elkaars ideeën en leren zo van elkaar. Ik begrijp de dynamiek in mijn schoonfamilie niet altijd en kan me aan dingen ergeren, maar dat heeft meestal niet met haar te maken haha. Mijn man vindt het soms moeilijk om de balans te vinden tussen zijn gezin en de grotere familie, omdat families hier erg geneigd zijn aan elkaar te klitten, maar ook daar praten we over en zoeken we een balans in. Het is geven en nemen van beide kanten, soms krijg ik meer mijn zin en soms hij/zijn familie. En dat gaat steeds beter. ;)

Een deel van de reacties hier motiveert me wel om toch ook maar weer meer mijn best te doen om los te laten! Het zal inderdaad grotendeels vanuit goede bedoelingen zijn. Hoewel ik er wel bij blijf dat ik dan streef naar wederzijds begrip… meer dan wat zij graag zou zien: namelijk dat ik me meer schik 😅. Maarja mijn schoonmoeder en ik hebben ook al vanaf dat ik een tiener was geschiedenis. ☺️

Ik heb echt een lieve schoonmoeder (als in: ze bedoelt het goed) maar toch vind ik het soms erg lastig. We komen niet letterlijk uit verschillende culturen maar zo voelt het soms wel. Zij zijn heel materialistisch (met een compleet andere smaak) terwijl ik niet zo ben opgevoed. Dat botst enorm, zeker richting onze kinderen. Sinterklaas vierden wij toen we klein waren gewoon klein, met een iets groter cadeautje en de rest klein en al snel vierden we kerst (ook niet met grote cadeaus). Het draaide vooral om de gezelligheid. Ik irriteer me mateloos dat mn schoonouders een cadeau van 700-900 euro op hun lijstje zetten en dan aangeven best wel iets bij te willen betalen. Doeeeeei! En niet respecteren dat wij dat niet zo willen. Daarnaast komt ik uit een gezin waar dingen overlegd worden. Bij mn schoonouders worden dingen medegedeeld (bijv: 1 dec vieren we Sinterklaas, stuur je je lijstje door. Zonder ooit maar gevraagd te hebben of we kunnen of dat we het toevallig met ons gezin gaan vieren). Ik vind het hele lieve mensen maar het is toch een groot verschil. En ik heb dit zo van mijn ouders geleerd, dus dat sluit veel meer bij elkaar aan. Het is dus niet dat het slechte mensen zijn, maar ik kan op sommige punten gewoon niet wennen aan hoe zij over sommige dingen denken. En bij mijn ouders is dat veel minder een probleem (waarschijnlijk doordat zij mij dus zo opgevoed hebben en omdat ik er anders ookk nog eens beter met hen over kan praten. En ze hebben mn pubertijd van dichtbij meegemaakt waar ik al mijn denkbeelden er echt wel uitgegooid heb 🤣 dus zij weten veel beter hoe ik er over denk).