Wat te doen (off topic)

Misschien is dit niet de reactie waar je op hoopt, maar als je jou relatie met je man wil redden en ook het gezin van die vriendin geen kwaad wil doen is het beste advies om dit toch te bespreken met je man en het contact met die vriendin te stoppen. Ik zou niet weten wat je ermee opschiet als je het met die vriendin bespreekt behalve dat je het misschien nog lastiger maakt. Hoe moeilijk het ook is, bespreek dit met je man. Als je een goede relatie hebt moet dit kunnen en anders moet jij nu de eerste zijn die dit mogelijk maakt. Zou jij willen dat je man zulke dingen allemaal achter je rug om doet?

Wat hoop je dat er gebeurt als je dit met je vriendin bespreekt?

Die vriendschap stoppen. Verliefdheid zal je je hele leven door voelen voor verschillende memsen. Wat je met je man hebt is niet zo vanzelfsprekend om opnieuw te vinden. Wat hoop je dat een gesprek met die vriendin zal opleveren?

Vriendschap stoppen, je huwelijk en gezin zijn zo veel meer waard - geniet van je zwangerschap ❤️

Ik zou het dan eerlijk gezegd met niemand bespreken, gaat alleen maar meer frustraties opleveren voor iedereen.

Dat ze begripvol reageert en het prima vindt om even afstand te nemen. Ook wil ik weten of ze het merkt, het ook zo voelt. Als dat niet zo is kan ik namelijk even de tijd nemem om me erover te zetten en daarna de vriendschap weer op te pakken. Het is in ieder geval dan ook duidelijk dat als zij het ook zo voelt, we geen contact meer kunnen hebben. Dus het geeft dan wat duidelijkheid denk ik. En ook gewoon iemand met wie ik erover kan praten die het begrijpt ofzo. Maar wellicht is dat allemaal te optimistisch om dat allemaal zo open te gooien. Daarna kan ik denk ik ook duidelijker zijn naar mijn man wat de situatie is. Hij denkt namelijk dat zij ook op vrouwen valt, maar vertrouwd het allemaal wel. Ik lees veel reacties van vriendschap stoppen. Maar onze mannen voetballen samen. Onze kinderen spelen samen. Onze ouders zijn kennissen. Hoe dan. Ik wil dat ook helemaal niet, zeker niet als het zo is dat zij dit helemaal niet voelt.

Ja dat breekt me dus een beetje op, dat ik het voor mezslf moet houden en verbergen. Vandaar ook het verhaal hier. Ik draag het nu omdat ik weet dat mensen gekwetst gaan raken.

Ik zou het juist wel bespreken! En dan zo open en eerlijk mogelijk zijn. Dat geeft in ieder geval begrip voor de situatie. Aantrekkingskracht is iets waar je geen invloed op hebt, wat je ermee doet wel. Ik zou dan ook proberen het contact met jullie alleen samen te beperken. Met gezin of kinderen erbij is het anders zeg je zelf, dus dat zou dan geen probleem moeten zijn.

Ik weet dat het het beste is om gewoon niet meer met haar om te gaan. Maar ik wil haar ook niet ghosten, ze zal het niet begrijpen als ik nu ineens de vriendshap verbreek. Is het dan zo gek dat ik haar daar deze uitleg bij wil geven?

Klinkt een beetje als mij situatie, jaren geleden maar dan zonder kinderen. Als je erover wil kletsen, stuur maar een berichtje! Zo simpel als 'ermee stoppen' is het simpelweg niet ...

Nee, ik vind het juist heel goed dat je haar deze uitleg wil geven. Als jullie goed bevriend zijn en je denkt dat jullie dit gesprek op een volwassen manier kunnen voeren, kan het de vriendschap in de toekomst wellicht juist ten goede komen. Als je allebei alle informatie hebt, kan je daarna een goede keuze maken. Ik heb twee vriendinnen gehad waarvan de één op een gegeven moment verliefd werd op de ander (was niet wederzijds). En erover praten heeft het juist ontlucht en later hebben ze de vriendschap inderdaad weer kunnen oppakken (waren ook echt besties). Het kan natuurlijk ook gebeuren dat uit jullie gesprek blijkt dat ze ook gevoelens voor jou heeft. Gewoon, iets om over na te denken. Het kan dan moeilijker zijn om afstand te nemen (maar dan nog ben je beiden natuurlijk geen slaaf van je gevoelens), misschien fijn om jezelf ook hierop voor te bereiden. Kan me ook voorstellen dat het allemaal extra spannend is omdat er misschien ergens nog (kleine) oordelen zitten over (bi)seksualiteit maar ook omdat je je misschien afvraagt of je jezelf niet verlicht bent dit te onderzoeken. Daarover zou ik zeggen: je móet nooit iets en bent niets verplicht, ook niet aan jezelf. Klinkt verder alsof je zo’n gesprek heel goed zou kunnen voeren en je motivatie ook zuiver is :)

Als iemand die zelf wel al eens buiten de lijntjes heeft gekleurd (tien jaar geleden en pre therapie) zou ik het contact afkappen. Ik zou het bespreekbaar willen maken om de spanning en adrenaline dat het geeft. Niet omdat ik denk dat er hierdoor meer rust komt. Ik vraag me ook oprecht af of je weg kan stappen op het moment dat ze zegt dat zij het ook voelt. Je gezin is meer waard dan een vriendschap. En een crush lijkt altijd veel interessanter dan wat het uiteindelijk oplevert. Don't do it ✨

Volgens mij heb je laatst ook een topic over dit verhaal gedeeld, staat mij iets van bij? Maar er vallen mij wel een paar dingen op in het verhaal. Je geeft aan dat je man het ook vreemdgaan vindt als het met een vrouw is. Vind jij dit ook? Wat ga je doen met het antwoord van je vriendin? Als ze ook gevoelens heeft, ga je dan over de grens en ga je dan vreemd naar je man toe? Maak je het uit met je man voor haar? Mocht ze nee zeggen, bestaat er ook een mogelijkheid dat ze dit toch eng vindt en juist je vriendschap niet ten goede doet? Zelf zou ik niet op zoek gaan naar antwoorden en bij je man blijven. Eventueel relatietherapie om weer verliefd op elkaar te worden zodat je het niet elders gaat zoeken. Ik vind persoonlijk niet als je op 2 geslachten valt, dat dit direct een vrijbrief is om vreemd te gaan omdat er spanning is naar het andere smaakje.

Ik vraag me eerlijk gezegd af of je vriendin hetzelfde voelt… of dat je dat denkt omdat je het in je hoofd wat romantiseert allemaal. Zelf val ik op vrouwen. En had vroeger veel vriendinnen die ook op vrouwen vielen, wel eens in een lastige situatie gekomen dat er naast de vriendschap gevoelens ontstonden. Achteraf kwam ik er achter dat het geen verliefde gevoelens waren maar meer spanning. Het kan in jouw situatie ook zijn dat het vooral spanning is, ook omdat het niet ‘mag’ en kan. Ik zou dus toch wat meer afstand nemen…

Ik heb zelf zoiets meegemaakt maar dan was ik de vriendin in het verhaal. Ik val niet op vrouwen en had totaal niet in de gaten dat mijn vriendin mij aantrekkelijk vond. Tot ze een keer van het een op het andere moment het contact wilde verbreken omdat ze verliefd op mij was. Ik vond dat heel erg, had het totaal niet zien aankomen en was vooral verdrietig. Ik had het liever gewoon geweten en dat we dan alsnog vriendinnen hadden kunnen zijn. Voor mij was dat geen probleem geweest. Ik vond mijn vriendin in ieder geval zeker niet achterlijk en gluiperig. Dus nouja, ik ken jouw vriendin niet maar mijn advies zou wel zijn om eerlijk te zijn naar haar toe. Veel sterkte ermee!

Ik vind dat het niet zo gaat om of zij gevoelens heeft of niet (ik denk het niet als ik het zo lees, maar goed). Volgens mij gaat het erom of je gaat kiezen voor je relatie, voor je man. Hoe belangrijk wil je jouw commitment aan je gezin maken? Je hebt geen invloed op of je gevoelens voor een ander krijgt, maar je hebt wel invloed op wat je ermee doet....

Je moet het zeker bespreken. Alleen niet met haar maar met je man. Lekker belangrijk wat zij hier allemaal van vindt. Het voor je man achterhouden vanwege zijn reactie vind ik erger. Je weet dus eigenlijk al dat hij de situatie niet oke vind. Waarom ermee doorgaan dan? Persoonlijk vind ik eerlijkheid in een relatie/huwelijk het belangrijkste. Maar goed dat is mijn mening.

Welke situatie precies houd ik achter en ga ik mee door? Ik snap je even niet. Ik ga vriendschappelijk met haar om. En ja ik vind haar ook 'lekker belangrijk' want ze is mn beste vriendin al 5 jaar ofzo. Het is geen affaire ofzo die ik nastreef. Ik zoek alleen manieren om die gevoelens op een rijtje te krijgen, open kaart te spelen. Alsof het zo makkelijk is om te vertellen tegen je man dat je aan een ander denkt in bed. Juist om hem niet te kwetsen wil ik hem geen onduidelijk verhaal geven. Joh, we flirten niet eens, zij heeft ook een man he. Ik kan alles wat ik tot nu toe met haar besproken heb, gedaan heb, etc. aan mijn man vertellen. Ik weet wat hij wel en niet ok vindt. Heb niks op te biechten anders dan een of andere romantische fantasie waar ik zelf de ballen van begrijp en liever niet zou willen hebben.

Fijn dat je dit deelt. Ik denk opzich dat ze zoals jou zou reageren. Ik weet alleen niet of ik zo dapper ben het haar echt te durven zeggen. Schaam me te veel ofzo. Jammer dat jullie vriendschap geen stand kon houden, was te lastig voor haar dan denk ik dan.

Ik snap de reacties van vriendschap stoppen niet. Dat is toch gewoon een tijdelijke optie. Als je gevoelens krijgt voor een collega ga je dan ook van baan wisselen? Hoe dan ook het is een lastige situatie. Ik snap wel dat je niet weet wat je moet doen.. ik denk dat het kan slijten als je je focus probeert te verleggen misschien? Ik denk ook dat er altijd wel een trigger van buitenaf is ook als je een goede relatie hebt dus dat je er maar gewoon mee moet dealen om het maar even makkelijk te zeggen..