Wat zouden jullie doen? Werk gerelateerd.

Wat ook mee speelt; nu moesten een aantal collega's schuiven met hun vakantie zodat iedereen vakantie had met hun gezin, maar vanaf volgendjaar krijgt mijn partner ook 2 verplichte vakantie weken en ik zou ook graag samen met hem vakantie willen hebben. Liefst zelfs ook echt wel 3 weken. Als dat al niet meer kan... maar dit is wel het vooruitzicht. Er gaat dan geloot worden wie wel en wie niet..

Het zijn moeilijke keuzes die je moet maken. Ik zou zeggen mentale gezondheid gaat voor. Maar kan jouw gezin draaien op alleen het inkomen van jouw man (stel dat je niet snel een nieuwe baan vind evt in andere sector of dat je ziek wordt tijdens zwangerschap). Als jullie genoeg spaargeld hebben en kunnen leven van je mansinkomen zou ik gaan voor je mentale gezondheid en de baan stopzetten als ik het zo lees.

Ga naar de thuiszorg! Ik heb zelf niks met verpleeghuizen, mede ook wat jij benoemd met dat geroddel onderling en de werkdruk in een vrouwenteam. Ik werk 1 dag, wel gebroken diensten dus sochtends en savonds. Ik breng onze 2 kindjes sochtends naar mijn schoonmoeder, en savonds is mijn man er. Ideaal, onze kinderen zijn dus nooit langer dan een ochtendje weg, en smiddags ben ik weer lekker thuis. Ik werk maar 12 uur en heb 1 vaste werkdag. Wel om de week het weekend, 1 dienst. Dus ochtend of avond. Ik vind het werk heel leuk, je hebt echt contact met de cliënten en de band is heel bijzonder die ik met sommige clienten heb. Je werkt alleen, wat ik heeeeerlijk vind. Geen gezeur onderling, je hoeft niets te overleggen, en als er iets is kun je een collega bellen voor advies of de wijkverpleegkundige die dienst heeft. Echt alleen ben je dus ook niet. Ik vind de thuiszorg ideaal te combineren met een gezin

Wauw dit is heel herkenbaar. Ik heb in mijn verlof ontslag genomen om precies de redenen die jij noemt. Ik ben opzoek naar iets totaal anders, ik ga nooit meer de zorg in.

Thuiszorg! Ideaal te combineren met een gezin.

Wij kunnen niet alleen daarop leven helaas.

Het probleem is dat ik een mbo 2 heb, helpende diploma. En ik mag ook geen medicatie ect delen, bij ons in de zorginstellingen kan je pas vanaf verzorgende niveau 3 in de thuiszorg en liever zelfs echt nog Verzorgende IG. Dus dat gaat helaas niet :(

Ja soms denk ik, wat doe ik er nog.. maarja genoeg financiële overwegingen.

Gaat in de streek waar ik woon helaas niet lukken. Is vanaf niveau 3 kan je dat doen

Wat ontzettend jammer dat je niet gewaardeerd voelt. Ik zou zeggen, ga eens ergens anders kijken...ze vragen overal personeel en je kan overal je 'eisen' op tafel leggen want ze staan te springen om personeel😘 Werk zelf ook in de thuiszorg en ik heb 2 vaste dagen ook ivm oppas🙏💪 bij een andere organisatie krijg je vaak meer voor elkaar of met je team in gesprek gaan en alles uitleggen...als daar niks uit komt. Dan zou ik echt buiten de deur gaan kijken als die mogelijkheid er is. De zorg is een mooi beroep maar je moet goed om jezelf denken😘

Ik heb ook jaren in de ouderenzorg gewerkt als mbo 4 vpk en vind je verhaal heel herkenbaar. Ik ben de zorg uitgegaan, ik kon er niet meer tegen. Top keus geweest!

Ik ben/was zelf verpleegkundige. Begonnen in de thuiszorg en tijdens zwangerschap overgestapt naar een verpleeghuis bij een andere organisatie omdat ik daar een regelmatig rooster kon krijgen. Heb er nog geen jaar gewerkt (inclusief verlof). Wat een verschil qua werksfeer was dat. Ik herken mij in jouw verhaal. Als verpleegkundige kreeg ik 8 uurs diensten, de niv2 kregen idd korte diensten. Dat was ook omdat zij geen verantwoordelijke diensten mogen werken, dus wel begrijpelijk. Maar snap dat dat voor jou wel zuur is. Ik ben in die tijd ook zoveel over mijn grenzen heen gegaan. Ik ben in al mijn vakanties alsnog een dag komen werken vanwege onderbezetting, ik bleef langer door werken of werkte zelfs een hele avonddienst na m'n dagdienst omdat er een uitzendkracht niet kwam opdagen. Veel geroddel binnen het team, maar ook onder de bewoners. Ik ben nu naar een kantoorfunctie gegaan. Maar missxhien is thuiszorg wel beter voor je. Ik zou daar in ieder geval weer voor kiezen als ik terug de zorg in zou gaan.

Het klinkt niet als een fijne werkplek... Ik weet niet of er vraag naar is in jouw omgeving, maar bijvoorbeeld groepshulp op een kinderdagverblijf? Dat mag je met niveau 2 ook gewoon doen... Of gastouder worden?

Herkenbaar en die financiële overwegingen snap ik.. Wij kunnen van het loon van mijn man net niet rondkomen. Maar wij hebben wel wat spaargeld. Maar ook een kluswoning waar heel veel geld in gaat zitten, haha. Financieel dus niet de slimste keuze. Ik kan wel zeggen dat ik nu echt mega gelukkig ben. Het voelt heel luxe om nu even niet te werken. Alle tijd voor mn gezin. En mentaal ervaar ik heeel veel rust. Het heeft ook echt even geduurt voordat ik mn werk had losgelaten. Dit is de beste keuze die ik ooit heb gemaakt en waar ik nooit spijt van zal krijgen. Vacaturs genoeg dus met geldnood zo een nieuwe baan. Ik wens je veel wijsheid toe met het maken van een keuze ♥.

Heel herkenbaar wat je zegt! Had het laatst met een oud collega erover en zij begon over zorgmoe... Nou dat heb ik onderhand ook wel. Niet vanwege de cliënten maar vanwege de personeelstekorten en het meer rond krijgen met de roosters te maken hebt dan echt met de cliënt naar mijn idee..

Misschien is werken in de flexpool ook wel een optie? Ben je niet gebonden aan 1 team of afdeling, dus ligt jouw verantwoordelijkheidsgevoel wat lager en de verwachtingen van collega's misschien ook. En je kan dan zelf de diensten bepalen. Ik wilde ook nog even zeggen dat jouw team misschoen ook niet een goede match kan zijn. Dus wisselen van organisatie zou ook al een hoop kunnen schelen. Met solliciteren zou je ook bijvoorbeeld jouw wensen qua werkdagen kunnen aangeven en jouw situatie uitleggen. Er is overal te kort, dus organisaties gaan nu veel meer mee in de wensen van (nieuwe) collega's.

Ik denk dat het toch heel erg ligt aan waar je werkt. Bij ons in het verpleeghuis hebben we geen personeelstekort en voelt iedereen zich juist wel gewaardeerd. Ook wordt er rekening gehouden met oppas, roosterwensen etc. Misschien toch wat verder kijken? Of evt verder gaan leren voor VIG?

Ik werk zelf ook in een verpleeghuis als vpk niv 4 en herken deels van wat je zegt. De werkdruk is hoog. Gelukkig heb ik een heel fijn team wat er echt samen staat als team en waarin weinig gedoe/geroddel is. Dus op onze locatie werken we met heel veel werkplezier. Dan kun je de drukte, openstaande diensten, grote verantwoordelijkheid etc beter dragen. Werkplezier is het belangrijkste! Wat je misschien zou kunnen helpen is kijken naar een helpende plus opleiding. Is een korte opleiding waarin je oa leert niet risicovolle medicatie delen. Dat zou je kunnen helpen met je werkplezier. Heb je wel eens bij HRM de functiebeschrijving van een helpende opgevraagd? Dan heb je heel zwart/wit wat je verantwoordelijkheden zijn en dan kun je ook heel duidelijk grenzen aangeven. Werk je nu op een somatische of PG afdeling? In mijn ervaring is de zorg op een PG afdeling lichamelijk vaak wat minder zwaar omdat daar de focus veel meer ligt op de begeleiding en het structuur bieden aan de dag (dan moet je de omgang met dementerenden wel leuk vinden natuurlijk). Ik vind het heel jammer om te horen dat er zoveel mensen weg rennen uit de zorg want we hebben zo'n mooi beroep. Maar als het niet meer bij je past dan kies voor jezelf en je gezin!

Je zou kunnen kijken naar ambulant werk. Je zou ook je CAO kunnen doorlezen, want daarin staat hoeveel uur er tussen diensten moet zitten etc. Ik vind het ook vreemd dat je een contract van 20 hebt en soms 41 uur werkt. Het lijkt of er een beetje misbruik van je wordt gemaakt. Is dit je eerste echte baan? Je kunt ook overstappen naar exact hetzelfde werk, maar dan direct vanaf het begin duidelijk zijn wat wel en wat niet. Tegenwoordig hebben ze zoveel mensen in de zorg nodig. Mijn man had bij zijn nieuwe werkgever gezegd: elke vrijdag vrij of ik kom hier niet werken. Dus ondanks dat het eigenlijk niet kon, heeft hij nu elke vrijdag vrij (voor thuisopleiding). Je kunt ook kijken in je CAO wat de opleidingsmogelijkheden zijn, wellicht kun je een traject doen voor MBO 3 of 4. Dit kun je dan direct met het hoofdkantoor regelen i.p.v. met je manager. Managers weigeren vaak zulke dingen. Dat je man zoveel plezier in z'n werk heeft is voor mij en m'n man geen bekend fenomeen. Wij vinden ons werk niet leuk, maar het moet nu eenmaal. We zijn in de afgelopen 10 jaar allebei wel 6x van baan gewisseld. Steeds een stapje beheer, steeds een stapje met geld, steeds een stapje meer eisen stellen aan de werkgever. En zeker nu ze staan te springen om mensen in de zorg, je kunt gewoon verder kijken. Een Indeed profiel aanmaken of LinkedIn en wachten tot jij gebeld wordt, dan hoef je er zelf bijna niets voor te doen. Al is zelf door Indeed scrollen niet zoveel werk natuurlijk. Ik zou als ik jou was misschien toch een andere baan zoeken i.p.v. CAO doorlezen of opleiding doen, want uit je verhaal blijkt ook dat je de mensen gewoon niet mag. De mensen waarmee je werkt zijn het belangrijkst. Al sta ik aan de lopende band, zolang ik leuke mensen om me heen heb is het te doen. Dus leuke collega's zijn heel belangrijk. En die heb je niet, dus wegwezen.

Ik herken je helemaal in je verhaal! Ben zelf ook helpende ( plus ) en werkte in een verzorgingshuis wat op een gegeven moment niet meer te doen was, uiteindelijk de stap genomen om in een Flexpool te gaan werken wel op 2 vaste locaties zodat ik niet elke keer vreemd/nieuw ben. Ik heb vaste uren en kan zelf mijn beschikbaarheid invullen, ideaal met kinderen en een man die vaak ver weg werkt. Ik heb die enorme werkdruk niet meer, tuurlijk ervaar ik ook drukte maar wel op een hele andere manier.