Weinig aandacht voor (ouders van) huilbaby's ?!

Mijn middelste was een huilbaby. En ik merkte vooral dat mensen graag vertellen hoe leuk hun kindje is en wat hun kindje allemaal kan. En dat ze het liever niet hebben over wat ze minder leuk vinden en wat hun kindje nog niet kan.

Ik heb ook steun en (h)erkenning gemist. De zwaarste periode uit mijn leven was met een huilbaby, ik ben er zelf nog steeds van herstellende. Ik zou zo een pagina wel volgen!

Hartje voor jou 🤍 Ik weet hoe zwaar het is. Als je erover wil praten stuur me gerust een berichtje

Dat is zeker waar ja.

Hier ook een huilbaby gehad. Praat(te) er zelf ook heel open over en merkte inderdaad dat mensen toen zelf ook hun verhaal gingen doen en dat blijkbaar veel meer mensen een huilbaby hebben dan ik dacht. Toen ik zwanger was, waren er alleen de mooie verhalen. Ik vond het echt een loodzware periode en heb nog steeds wel eens een soort angstzweet als hij gaat huilen. Moet er zelf nog een beetje van herstellen denk ik, maar dat is oke. Ik zou zeker zo'n pagina volgen.

Dankjewel voor je reactie! Goed dat je er ook open over bent geweest! Ja herkenbaar dat zweten als je kindje huilt!! Heb ik ook!

Wat ik zo lastig vind aan negatieve of positive dingen zeggen over het moederschap is dat het soms lijkt alsof het voor een ander nooit goed is. Vertel je aan een zwangere over je huilbaby of over je traumatische bevalling dan lijken ze het niet te willen horen (wat ik begrijp). Achteraf zeggen ze dan vaak dat ze niet waren voorbereid op de realiteit van een bevalling, heftige kraamweek, slecht slapend kind, huilbaby etc. Zelfde met mensen die lekker aan het genieten zijn. Ik vond het vreselijk als mensen zeiden ‘wacht maar…’ maar van de andere kant is dat vaak wel een opening om hun ervaringen boven tafel te krijgen. Ik vind het absoluut een goed idee om hier meer over te spreken want het is heel zwaar, traumatisch en/of heftig. Je faalt ook niet als ouders en soms hebben we/ze dat gevoel wel. Ik zag ooit een post van een BN’er stel over hun huilbaby. Er waren zoveel mensen die negatief reageerde: ‘ben blij dat je een kind hebt’ etc. Dat vond ik ook heftig om te zien. Vergelijken van situaties heeft nooit zin.

Hier het zelfde. We hebben ook een ziekenhuisopname van 10 dagen gehad. En daar ook de vraag gesteld of er niet een mogelijkheid was om met 'lotgenoten' in contact te komen. Dat was er helaas niet. Want mijn god, wat voel je je eenzaam en uitzichtloos in die periode. Net als ik hier lees heb ik ook echt steun en (h)erkenning gemist. Of voelde me juist gênant, want 'alle babys huilen toch'. Terwijl een huilbaby echt ontzettend heftig is. Heel mooi initiatief, ik zou het graag volgen!

Heel mooi verwoord hoe ik het ervaar ik de praktijk. Ik heb zeker geen huilbaby gehad maar het ouderschap is ook dan bij momenten erg pittig. Ik merk dat als je dat verwoord, dat al snel als negatief wordt gezien door mensen die (nog) geen kinderen hebben. En de ‘wacht maar’ verhalen worden ook als erg vervelend ervaren. Want ze kennen altijd wel ergens een koppel bij wie het allemaal glad en vlekkeloos verloopt. Daar hebben ze liever de focus op dan op de wat moeilijkere verhalen en ervaringen. Hierdoor heb ik bij zwangeren vriendinnen soms het idee dat ik beter niets zeg en ze zelf maar ga laten ervaren hoe heftig de komst van een kindje je wereld op zijn kop kan zetten.

Ja dit herken ik 100%. Dat houdt me ook wel een beetje tegen om er daadwerkelijk meer mee te gaan doen. Jammer dat we vaak niet goed naar elkaar luisteren zonder er direct een waardeoordeel aan te hangen of te vergelijken met de eigen situatie...

Dankjewel voor je reactie! Heel erg herkenbaar om dit te lezen. Hoe gaat het nu met je?

Onze eerste dochter was ook een huilbaby. Na 16weken 16uur per dag huilen kon ik mentaal en fysiek niet meer, gelukkig werd dit daarna beter ! Momenteel 39weken zwanger van nr 2 en stiekem toch ongerust over nog een huilbaby. Ik werk zelf in de zorg en merk dat ik niet goed tegen ouders meer kan die om elke scheet of elk huiltje de huisarts bellen of verwijzing kinderarts eisen (voorbeeld; bij 3uur huilen per dag, of slecht slapen) Zelf ben ik in 16 weken nooit naar huisarts/kinderarts gegaan (uiteraard wel alles geprobeerd wat er maar te proberen viel) Ik denk dat er in NL wel behoefte is aan een social media pagina

Mijn moeder is psycholoog en heeft een paar keer mensen behandeld die ptss hadden door hun huilbaby. Ptss kan komen door je machteloos te voelen.

Hier ook een huilbaby gehad. Ik was/ben er altijd open over en sprak ook uit dat onze wolk donkergrijs ipv roze was. Heb juist het idee dat mensen denken dat je overdrijft, want elke baby huilt toch? Of huilen hoort erbij etc. Vaak was hij ook rustiger net als we visite hadden, dat helpt dan natuurlijk ook niet. Ik denk wel dat mensen zich soms stil houden door onbegrip in hun omgeving.

Sjonge wat zwaar zeg, en ik kan me goed voorstellen dat je het dan ook wel spannend vindt hoe het bij deze baby gaat! Dankjewel voor je reactie!

Klopt zeker, ik sta zelf ook op een wachtlijst.

Oh zo herkenbaar!! Idd die opmerkingen van ja je wist toch van tevoren dat een baby zou huilen, of: daar krijgen ze sterke longen van. Haha ja precies, bij ons ook vaak rustig bij visite en dan zeggen mensen: nouuu weet je zeker dat hij een huilbaby is? 🙄 Ja dat klopt ook, maar het is juist wel heel fijn om "lotgenoten" te spreken vind ik

Je kan misschien op facebook een groep aanmaken, waar anderen lid van kunnen worden als ze het zelfde meemaken. Om elkaar te steunen en tips te geven.

Of naar de mods van 24baby een berichtje sturen of er een apparte groep voor gemaakt kan worden binnen de app.

Ja precies! Zo irritant 🙄😑 Onze zoon was ook erg oververmoeid door verborgen reflux en kon weinig prikkels hebben. Daardoor werd het huilen ook alleen maar erger. Bij ons hielp het heel erg om hele strakke wakkertijden aan te houden maar dat vinden sommige mensen ook maar raar "als hij moe is, gaat hij vanzelf slapen hoor".. 🫠