Wens voor een 3e, alleen man wil niet

Voor mij momenteel absoluut niet herkenbaar. Maar 4 maanden na de bevalling van mijn eerste begon het ook al te kriebelen voor een tweede. Misschien hormonaal gedreven? Je bent nu aan het ontzwangeren nog, dus zou deze beslissing eerlijk gezegd echt nog even uitstellen. En daarnaast moet je er wel echt beide 100% achter moet staan. Het is niet een bankstel dat je even vervangt oid. Ik weet 100% zeker dat we na de geboorte van onze dochter compleet zijn met 2 kids. Ik vind de tropenjaren pittig en ik vind zwanger zijn geen pretje. Ben hormonaal / niet mezelf. Ik kijk er echt naar uit om straks met 2 kids te zijn en weer lekker fit en strak in m’n vel te komen, op m’n carrière te focussen, etc. 🥰

Ik vind idd ook dat mijn vriend er 100% achter moet staan. Ik ben niet zo iemand waar ooit 'per ongeluk' een 3e komt. Ik denk idd dat het deels hormonaal is, maar al voor de zwangerschap van de eerste heb ik altijd gedacht dat ik een groot gezin wil, waarbij de kinderen niet veel leeftijdsverschil hebben.

Ik had net hetzelfde na de geboorte van de 2e , zijn ook meteen weer begonnen met proberen voor een 3e(duurt eventjes bij ons voor het lukt) had meteen babyfever. Voor mijn man was 2 ook voldoende hebben ook een zoon en een dochter maar om van mijn zeuren af te zijn is hij akkoord gegaan denk ik 🤭 maar ik vind het deze keer echt zwaar na 2 fantastische zwangerschappen heb ik nu echt alle kwaaltjes en heel erg veel bekkenpijn/rugpijn. Ik zou er ook wel 10 nog willen maar ik voel dat mijn lichaam zegt stop dus dit 3e kindje word ook het laatste. Ik vind het erg jammer en zal wennen worden aan het idee om nooit meer een baby te hebben, nooit meer schopjes te voelen maar het is goed zo ik ben nu 31 weken en voel meer en meer dat mijn gezin compleet is met 3 kindjes. Mijn man kijkt nu ook erg uit naar ons gezin van 5 maar over nog een kind moet ik niet beginnen 😅 hij heeft al een afspraak gemaakt om binnen 3 maand een vasectomie te ondergaan

Hebben jullie voor dat jullie aan kinderen begonnen jullie wensen gedeeld qua aantallen?

Heeeeel herkenbaar, ik wil ook altijd een baby om me heen, wat is dat mooi, dat kleine, het afhankelijk, de ontwikkeling, de geur, het dragen, het voeden, het zo dichtbij je hebben 🥹 Na onze tweede die heel slecht sliep dacht ik, hier blijft het bij. Maar hij sliep na 15 maanden nog geen week door en het begin direct te kriebelen, ik heb het geluk dat mijn man direct akkoord ging met een derde, en die is er gekomen 💖💙💙 Maar die wens naar nog een baby, ik denk dat die blijft 🙈 Het gezin voelt wel compleet en mijn grootste drijfveer om niet voor een vierde te gaan is de aandacht die mijn kinderen nodig hebben en verdienen. Ik probeer zelfs te denken, hopelijk komen er kleinkinderen en kan ik dan weer heerlijk van die baby’s genieten 🙈 Misschien kijkt je partner er over een aantal maanden anders tegenaan en zal hij hopelijk toegeven aan de grote wens van zijn grote liefde 🥰

Om je laatste vraag te beantwoorden: een vrouw kan zeker overtuigd zijn van het complete gevoel. Wij zijn beide zo overtuigd dat hij een knipje heeft laten zetten. We hebben samengesteld 3 kinderen (1 van mijzelf) en vinden het helemaal goed zo. De gedachte aan nog een erbij roept een sterk gevoel van weerstand op en dan weet ik genoeg. Ook al had ik een fijne zwangerschap en heb ik een lieve baby. Maar ik vind het prachtig om te lezen hoeveel liefde jij hebt voor je kinderen en hoeveel ruimte je hebt in je hart! ❤️

Herkenbaar! Mijn wens was 4 kinderen, mijn vriend vond 2 wel echt genoeg. Ik heb nog even geopperd: 3 is dan een mooi compromis, maar zo werkt het natuurlijk niet😂 Ik heb het even laten bezinken, want was ook wel bang dat het vooral om het gevoel ging van het zwanger zijn en een baby om me heen hebben, maar kinderen worden natuurlijk ook ouder. Af en toe bespraken we het en gaf hij aan dat het voor hem niet zou hoeven, maar dat hij het ook vervelend vond voor mij; de deur bleef dus op een kiertje staan. Vorig jaar merkte ik dat ik er onrustig van werd en heb ik hem gevraagd om nog een keer goed na te denken, omdat ik nog altijd stiekem hoopte, maar ik het voor mezelf ook wilde afronden omdat ik er onrustig van werd. Na veel praten, bleek dat zijn twijfels vooral van praktische aard waren en inderdaad ook wat jouw vriend zegt: we hebben 2 gezonde en tevreden kinderen, ik ben heel gelukkig met hoe het nu is. Voor mij waren vooral De praktische bezwaren lastig te begrijpen, want de wens was zo groot dat ik die bezwaren niet eens zag. Uiteindelijk is hij tot de conclusie gekomen dat hij nog een kindje toch wel heel leuk zou vinden (al denk ik dat hij hier nooit over had nagedacht als bij mij de wens niet zo groot was). Inmiddels ben ik 22 weken van ons 3de kindje! Hoewel ik de vorige zwangerschap ook realiseerde dat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn, lijkt het nu wel anders te voelen. Ik denk dat ik nu ook echt voel dat dit de laatste zwangerschap is en dat voelt helemaal prima. Ik voel ook steeds meer dat we straks compleet zullen zijn🥰 Het leeftijdsverschil is nu groter dan ik altijd in mijn toekomstplaatje zag, maar eigenlijk vind ik het ook wel mooi zo. De kinderen maken het heel bewust mee nu en ik realiseer me ook dat ik straks mijn handen vrij heb, omdat ze beiden naar school zijn. Ik zie ook echt wel de voordelen van een groter leeftijdsverschil nu. Ik denk ook dat ik de wens om zwanger te zijn en een baby om me heen te hebben ook wel echt beter kan scheiden van de echte wens voor nog een kind, al moet ik dat natuurlijk na de bevalling echt gaan ondervinden 😂

Toen ik mijn vriend leerde kennen had hij al een dochter uit een vorige relatie en wou hij eigenlijk geen kinderen meer. Maar uiteindelijk heeft hij mij toch eentje gegeven en hebben we nu een zoontje van bijna 4m. Echt een schatje! Maar mijn vriend heeft me wel heel duidelijk gemaakt, 1 kindje en daarna geen meer! Ikzelf wil stiekem er nog wel eentje. Ik heb eigenlijk na m'n bevalling 3 maanden niets genomen van anticonceptie en stiekem hoopte ik op een positieve zwangerschapstest, maar het was niets. Nu heb ik een spiraal, dus zwanger worden zal er niet meer in zitten. En mijn vriend wordt ook al 39j. Dus ik snap hem ergens ook wel. Ik mag al heel blij zijn met mijn zoontje nu 😊

weet je wat zijn rede voor nee is? hier een vriend die wil max 1.. en dt begrijp ik en dat is voor mij ook oke, mocht ik nog een wens voor een 2e krijgen dan zal ik daar ruimte voor maken en ook voor evt rouw... maar voor hem is het duidelijk één is genoeg naja als je begrijpt wat hem tegenhoud kun je daar wellicht meer mee

Hier is het juist andersom mijn man wilt het liefste een heel elftal.. Ik had 1 dochter uit een vorige relatie en vond dat prima eigenlijk.. toen 5 jaar geleden zei me man laten we ervoor gaan ik dacht nog Nouja 1tje erbij is leuk en ik was direct zwanger van dochter nm 2. Toen 2 jaar later ik een virus had opgelopen en ik dus wel per ongeluk zwanger ben geraakt van dochter 3 was dat even schrikken maar o zo gewenst. Mijn man vond 3 wel goed maar afgelopen december kreeg ik oppeens de kriebels en wilde graag nog een 4de kindje als ons dat gegund was. Mijn man stemde direct in en ben nu bijna 27 weken zwanger van mijn 4de dochter.. Ik heb nu nog niet het gevoel dat dit me laatste gaat zijn maar misschien denk ik daar na de bevalling wel anders over.. Mijn man is makkelijk hij zegt we gaan door tot een jongen... Als grapje want ik ben nou eenmaal een echte meisjes mama hahahaha...

Ik snap je heel goed! Maar hebben jullie dit vooral samen besproken? Mijn wilde heeft altijd duidelijk aangegeven maximaal 2 kinderen te willen. Hij is heel stellig. Voordat we aan trouwen en kinderen begonnen kon ik kiezen of ik dit wilde of niet. Ik heb gekozen om bij hem te blijven en voor 2 kinderen te gaan. Dus echt ook mijn keuze. Ik ben nu zwanger van nummer 2 en is het medisch niet verantwoord kan nog voor een derde te gaan. Dat voelt zo ***. Niet eens omdat we dus een derde wilden, maar omdat we er niet eens een keuze in hebben.

Heel erg herkenbaar! De jongste is hier nu 2 jaar en ik wil ook al heel lange een 3e kindje. Het gevoel is er dus al heel lang. Alleen manlief wil hier dus ook niet. En nu na 1,5 jaar wordt het gevoel helaas ook niet minder. Ik blijf het moeilijk vinden…

Ja, hij zei toen ik wil er 2 snel achter elkaar als dat wil lukken. En zeeeeeker niet 1 Ik zei toen al ik wil er wel 4... En toen we begonnen zeiden we we zien wel hoe het schip strand🤷

Heeeel herkenbaar Altijd gezegd minimaal 3 kindjes te willen en we hebben nu een dochter van bijna 18 maanden en een zoontje van bijna 4 weken en ik mis het zwanger zijn nu al 🙈 Manlief wil voor nu absoluut geen 3e (hij zei altijd dat hij er maar 2 wilde) dus denk het er bij 2 gaan blijven ☹️

Wij hebben 1 kindje van 20 maanden, maar wij hebben juist het omgekeerde, d.w.z. wij weten beiden nog niet of we een tweede willen. Terwijl ik echt vooraf aan een gezin met 2 kids dacht. Ik weet ook niet wanneer dat gevoel er dan wel is... het enige waar ik nu over nadenk is: zou ik het aankunnen? Word ik er wel een leukere moeder van? Zou onze relatie dit wel trekken? (Momenteel is het antwoord op al die vragen dus "nee") Denken jullie ook over dat soort vragen na?

Ja hebben we over nagedacht. Ik kan dat wel aan (werk in de kinderopvang met 16 kids dus ben wel wat gewend haha). De zorg voor de kinderen ligt bij mij, het werk vooral bij mijn man (ik werk 2 dagen) onze relatie trekt het ook, nooit problemen gehad.. Ik denk dat het vooral heel gezellig is, een groot gezin

Zeker! Dit is voor ons ook echt de reden om het bij maximaal 2 te houden. Onze relatie zou dat echt niet trekken. Ik vind een carrière, gezin, partner, huishouden, sporten en sociaal leven een behoorlijke puzzel om allemaal naast elkaar te doen 😅

Daar herken ik mezelf niet echt in. Nadat mijn zoon was geboren had ik zoiets van voorlopig ff niet meer ook omdat ik een vervelende zwangerschap heb gehad (trombose, zwangerschaps diabetes) ik ben uiteindelijk toen hij 2 was ook gescheiden en toen was het voor helemaal "klaar"😂😂 ik heb inmiddels bijna 4 jaar een andere partner die een superlieve stiefvader voor mijn zoon is en die heeft wel een "wens" voor 1 kindje die begon er vorig jaar zomer al voorzichtig over tegen mij ik moest zelf erg aan het idee wennen want voor mij had ik aan mijn zoon wel genoeg, maar na meerdere gesprekken heb ik er toch weleen positief gevoel er aan over gehouden en samen besloten om mijn spiraal afgelopen juni te laten verwijderen. We zullen zien.. wanneer het raak is🍀 daarna zijn wij het wel eens dat het voor ons "compleet" en "klaar" is.

Precies dit. Onze dochter is 6 maanden maar ik kan het me nu ook allemaal niet voorstellen terwijl ik hoopte op een hele snelle tweede voordat onze dochter er was. Vreemd hoe het kan werken he!?

Wij zijn compleet met 1 kindje en zitten hiermee op 1 lijn. Je geeft aan dat je na het 3e kindje niet meer zal 'zeuren'. Maar het gaat je man niet om het gezeur maar dat je vanaf sat moment de rest van jullie leven nog een kindje erbij hebben. Bekijk het ook van zijn kant. Helemaal compleet, geen verder geen kinderwens en vrouw wil wel. Hopelijk komen jullie eruit samen!