Wens voor tweede kindje

Je kunt vragen wat hij er van vindt om het op z'n beloop te laten en de anticonceptie achterwege laten. Dan is er een kans. Zou dan wel goed afspraken maken over bijvoorbeeld tracken van je ovulatie, hoe hij daar in staat. Anders krijg je als nog dat hij zich in de val gelokt voelt als jij bijvoorbeeld op vruchtbare dagen wel seks wil en daarbuiten niet. Praten, Praten en Praten.. blijven Praten. Communicatie is altijd het belangrijkste in dit alles.

Omtrent kinderen zijn dit altijd lastige dingen vind ik. Je moet beide aan boord zijn van het plan zeg maar. Maar compromissen horen ook binnen een relatie dus een goed gesprek zal wel moeten. Maar als je man echt minimaal 3 jaar ertussen wil, dan heb je denk ik weinig keuze..

Ik zou het tijd geven. Persoonlijk vind ik dat je beide 100% erachter moet staan, zonder elkaar druk op te leggen. Mijn partner zag eerst een tweede niet echt zitten. Veel gesprekken over gehad, maar uiteindelijk heb ik het laten rusten. Toen onze dochter bijna 3 werd, stonden we er beide 100% achter om voor een tweede te gaan. Liever nog even wachten en dan zwanger raken en er beide voor gaan, dan dat een partner juist de deur sluit. Maar zo sta ik er in ;)

Wij hadden hetzelfde en zijn toen voor een middenweg gegaan

Ik vind ook dat je er echt beiden achter moet staan. Ik had (eigenijk sinds de geboorte van nr 2) de wens voor een derde. Mijn man zei initieel dat hij 2 ook prima vond. Toen de jongste 3 jaar was zijn we er nog een keer serieus voor gaan zitten (daarvoor wel gesprekken gehad hoor over de voor en nadelen, maar ook over het moment) en de knoop doorgehakt. Nu bijna uitgerekend van nr 3 (jongste is inmiddels bijna 4,5). Ik heb het ook een periode heel lastig gevonden. Maar uiteindelijk doen we het toch echt samen.

Ik vind dit niet iets waarin je moet proberen de ander over te halen. Ik was er ook al klaar voor toen zoon 1,5 was. Mijn vriend wilde toen echt pas over minimaal 2 jaar eraan beginnen (dus 4 jaar leeftijdsverschil). Ik heb er veel met hem over gepraat en ook af en toe gepeild of hij misschien toch open stond voor een andere tijdlijn. Aangezien hij bij zijn gevoel bleef ben ik na een tijdje het juist van een andere kant gaan bekijken. Niet ‘hoe kan ik zorgen dat mijn wens in vervulling gaat’, maar juist ‘hoe kan ik de tijdlijn die hij voor zich ziet ook als mijn wens gaan zien’. Inmiddels zie ik zelf ook veel voordelen aan een groter leeftijdsverschil en zie ik steeds meer nadelen aan een kleiner leeftijdsverschil. Daardoor vind ik het nu eigenlijk niet meer zo erg dat ik nog even moet wachten. Als mijn vriend morgen zegt ‘ik wil er toch voor gaan’ dan ben ik uiteraard nog steeds blij, maar als dat moment voorlopig niet komt heb ik daar oprecht vrede mee. Voor zowel je relatie als je huidige en toekomstige kind is het gewoon beter als je er allebei 100% achter staat dan dat het vanuit 1 kant eigenlijk nog niet gewenst is.

Ik heb misschien een gekke mening hierin waar veel mensen het mee oneens zijn en waar ook veel argumenten tegen te geven zijn (ik ken ze dus spaar de moeite 😅) maar ik vind dus eigenlijk dat de vrouw hier gewoon over gaat en dat de man zich er niet (teveel) mee moet bemoeien 😆😆 De vrouw draagt de baby 9 maanden en baart, mag zij dan ook (meer dan de man) bepalen wanneer zij dat (weer) doet? 👊😄

Hehe je moet toch echt met zen 2e zijn om eraan te beginnen he 🤣. Wordt lastig dan met hoe jij erin staat en je man zegt nee. Een gezin ben je samen, niet alleen.. Dus samen beslis je of je gezin groeit ja of nee. Laatste wat je wil is dat de een een wrok gaat koesteren tegenover de ander en je gezin ligt in stukken..

Hier is het echt bijna hetzelfde. Onze kleine nu ook 18 maanden en ik zou al een 2e willen.. partner heeft over de eerste ook best lang moeten nadenken totdat we er voor gingen.. heb m al die tijd en ruimte gegeven en wil dat nu ook doen. Merk als ik hem daar de ruimte voor geef, het allemaal toch op z'n pootjes terecht komt. Hij wilt graag een 2e, alleen nog niet nu direct. Ik het liefst wel (hallo hormonen en rammelende eierstokken 🤣) maar net als de eerste, zal de 2e ook goed komen als ik hem die ruimte geef en wacht op zijn seintje.. En ja tuurlijk hoop ik dat dat niet nog een jaar duurt... maar als dat wel zo zou zijn, is dat maar zo, je moet het echt samen doen 💖

Je zadelt je partner dan ook op met een extra 'last'. Of doe je als vrouw ook alles alleen in de verzorging en huishouden?

3 jaar ertussen is al bijna ;) 3 jaar - 9 maanden is + - 2 jr en 2 a 3 maanden 18 m is 1,5 dus bijna over een half jaar al :) 6 a 8 maanden verder is +- juli 2026 en dan komt t kindje in april 2027 Als het in 1 x lukt

Ben nu eigenlijk ook wel benieuwd, wat is de reden eigenlijk dat hier vaker voorbij komt dat de man nog niet wil? De drukte? Of het samen willen zijn met hun kind Of bescherming van hun partner omdat ze zien dat het zwaar is? Verder, volgens mij pakt uiteindelijk de mama toch het leeuwendeel van de verzorging en regel gedoe. Was altijd feministisch maar 2 mamas kindjes verder denk ik toch ook meer aan natuur.

Misschien gek om zo te rekenen maar zo kan je wel een beetje in de toekomst kijken Als je begint met proberen duurt het toch nog bijna een jaar voordat er een baby isz als het in 1x lukt