Wie is zelf enig kind?

Ik volg...heb dezelfde gevoelens

Ik heb zelf 2 flink oudere zussen (14 en 12 jaar verschil) maar ik ben eigenlijk als enig kind opgegroeid. De relatie tussen mijn zussen, mijn moeders ex man en mijn moeder ging niet helemaal goed. Ik heb daar zelf weinig van meegekregen maar toen ik in de puberteit kwam beleefde ik "alle drama" zelf. In mijn situatie zijn mijn zussen dus "een last" zoals je eerder noemde. Mijn moeder werkte fulltime en ik ging vaak naar de opvang omdat zij het zelf maar allemaal moest doen en moest betalen. Ik ben daar heel zelfstandig van geworden en heeft mij goed geleerd altijd voor mijzelf te kunnen zorgen. Ik heb mijn familie om mij heen verzameld door heel veel goede vriendschappen te kunnen sluiten. Mijn moeder en ik zijn elkaars beste vrienden en ikzelf kijk terug op mijn jeugd en denk altijd ze heeft gedaan wat ze kon en dat deed zij altijd voor mij. Nu heb ik mijn eigen familie en heel veel geluk met mijn schoonfamilie en ik kan mij niets beters wensen. Zelf wil ik ook maar 1 kind. Ik hoop dat onze kleine man net zo sociaal is als zijn vader en ik zijn, dan komt het helemaal goed en zo niet nou dan zal een broertje of zusje daar niet perse een verandering in brengen.

Mijn zus en broer zijn ook een stuk ouder, 10 en 8 jaar leeftijdsverschil. Ik herken dat stukje als enige kind voelen maar m'n broer en zus had ik een superfijne band mee, nu op latere leeftijd vaker een 'last'. Hier was overigens geen vader (figuur) in huis vanaf dat ik geboren was. Dank voor je verhaal! ❤️

Ja ik was een nakomeling van een andere vader dus hier ook geen vader aanwezig vanaf de geboorte... Ik hoop dat de andere verhalen die misschien nog gaan komen jou en jou man helpen een keuze te maken. Succes😘

Ik ben enig kind! Mijn jeugd was fijn. Idd wat je al zegt was het bij ons nooit een punt als er eens een vriendinnetje of nichtje wilde komen slapen, dat mocht en was gezellig. Ik ben opgegroeid met een nicht van 6 Jr ouder en dat was leuk maar ik was super blij als ik weer alleen was haha, heerlijk lekker zelf spelen. Ik miste een broer of zus toen mijn vader overleed. Ik was toen 15. Mijn mams kreeg na jaren een nieuwe vriend en dat kon ik (voor m'n gevoel) met niemand delen. Zij had ander verdriet dan ik, zij was haar man kwijt en ik m'n vader. Toen voelde ik me alleen. MAAR als ik niet had geklikt met m'n broer of zus, wat je vaak genoeg ziet, had je er nog niks aan. Dat zie ik veel in de familie.... Het speelt voor mij mee. Ik ben zwanger en bijna uitgerekend van onze 1e en kan mezelf niet indenken dat er meer kinderen komen. Een huis met drukte en geluid en dan ook nog kindjes die komen spelen, lijkt me gewoon veel. (Geen veroordeling naar andere, is mijn gevoel). Ik houd van rust, drukte kan ik zelf opzoeken. Denk dat dit wel een overblijfsel is van dat ik alleen was. Dus ik vond het fijn en heb er niks mee geleden. Natuurlijk heb ik wel ns gedacht goh dit of dit was leuk geweest, maar het nooit gemist. Gezinnen met meer kinderen zullen dat vast andersom hebben haha. Hopelijk kan je er iets mee.

Ik ben enigs kind en vond het altijd heeeeerlijk! Ik ben dan ook altijd blij geweest dat er geen broertje of zusje bijgekomen is. Mijn ouders hebben er wel altijd veel aan gedaan om me niet alleen te laten voelen. Ik mocht altijd vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen, op de lange weekenden of midweekjes weg mocht een vriendin mee, dat soort dingen. Maar juist thuis had ik veel behoefte aan mijn eigen ding doen. Lezen of tv kijken zonder dat iemand ertussendoor tetterde was erg fijn. En geen ruzie want ik koos zelf uit wie ik om me heen wilde hebben. Ik denk dat, als je het voor je kindje doet, je wel redelijk aan het karakter kunt zien waar jullie dochter behoefte aan heeft. Is ze sociaal en vermaakt ze zichzelf goed? Of zoekt ze echt naar een maatje? Heel lastig in te schatten, maar door die signalen te herkennen kun je denk ik het beste inschatten wat op dit moment het beste is. Kijk trouwens vooral niet naar de volwassen periode. Dat is een dusdanige andere levensfase die door je dan volwassen dochter zelf goed ingevuld kan worden. Ik heb tot nu toe pas 1 moment gehad dat ik 5 minuten baalde geen broer of zus te hebben. Dit was toen afgelopen augustus mijn vader overleed. Maar ik haalde toen de steun bij mijn vrienden en mijn vriend. Daar heb je niet specifiek een broer of zus bij nodig. O en als laatste. Kies niet puur wat je dochter wil, maar kies wat jullie willen. Ik weet zeker dat je straks volwassen dochter, welke beslissing jullie ook nemen, daar alle begrip en respect voor heeft ongeacht wat ze zelf graag gewild had. 😘

Ik ben enig kind! Ik mocht als we naar centerparcs gingen altijd een vriendin mee nemen. Ook mochten er altijd vriendinnen blijven slapen. Ik heb vanaf jongs af aan tot een jaar of 10 naast mijn beste vriendin gewoond die ook enig kind was. We klommen vaak over de schutting heen en weer haha. Daarna verhuisde ik en kwam ik 2 deuren naast mn nieuwe beste vriendin te wonen zij bleef super vaak slapen. Ik heb het dus bijv nooit gemist om iemand om me heen te hebben. Toen ik 15 was leerde ik mn man kennen en hij heeft een broer en zusje. Kerst vieren we altijd met zijn ouders en dat soort momenten vind ik altijd zo gezellig om dan meer mensen om je heen te hebben.

Oei lastig zeg.. ik weet een minder fijne ervaring maar deel t toch met je.. Mijn nicht verloor op haar 16e haar moeder en op haar 18e haar vader. Ze werd toen hier kind aan huis.. wat zij altijd heeft gezegd en nog steeds zegt is dat ze bewust zelf 2 kindjes heeft omdat het gevoel dat ze gehad heeft (eenzaam en gevoel als enigste overblijven), absoluut niet wil voor haar kinderen. Ook al is die kans heel klein natuurlijk.

Ik heb geen broertjes of zusjes. Heb er nooit moeite mee gehad want ik weet niet beter. Toen ik klein was misschien 1 of 2 keer om gevraagd of ik een broertje of zusje kreeg. Maar dat was niet omdat ik er zo naar verlangde. Meer omdat je het om je heen zag gebeuren. Ik was altijd heel sociaal en op vakantie maakte ik altijd vriendinnetjes. Nu op oudere leeftijd mis ik het ook niet eerlijk gezegd. Ook omdat je niet beter weet. Ik kan mijn ei altijd kwijt bij vriendinnen, mijn partner of ouders zelf. Nu ik zelf moeder word heb ik dezelfde gevoel als jij nu. Terwijl ik weet dat hij niks zou missen. Toch twijfel ik omdat ik het zelf nooit heb gehad en dan denk ik het is toch gezellig. Aan de andere kant was zwanger zijn geen pretje voor mij en zie ik ook vaak broers en zussen ruzie maken of juist geen hechte band hebben later. Dat kan je van te voren niet weten. Gewoon je gevoel afgaan en als jullie compleet voelen zal je dochter er later echt geen last van hebben. Er zijn zoveel kinderen/volwassenen zonder broer of zus.

Ik ben geen enig kind maar mijn partner wel. Hij mist nog steeds een broer of zus. Hij vond op reis gaan vroeger bv wel saai omdat hij met niemand kon spelen. En nu hij ouder is en zijn moeder problemen heeft, komt alles op zijn schouders terecht (zijn ouders zijn gescheiden) en hij geeft soms zelf aan dat als hij een broer of zus had gehad, hij dan tenminste iemand had om zijn gevoel mee te delen die hem 100% begrijpt. Hij wilt zelf ook veel kinderen net door dat gemis. Nu, hij komt nu wel niet bepaald uit een heel warm nest dus dat kan wel veel uitmaken.

Ik ben enig kind (mijn ouders hadden dit graag anders gewenst). Toen ik jong was vond ik het niks. Nu nog steeds niet. Ik verloor tijdens mijn pubertijd een van mijn ouders plotseling. Vanaf dat moment ben ik het alleen nog maar meer gaan beseffen dat het niet fijn is om enige kind te zijn. En wat denk je van de zorg voor ouders die later op de kinderen aankomt. Of het oom en tante worden "alleen van de andere kant" van de familie. Ik vind het echt een gemis om geen broer of zus te hebben..

Ik ben zelf enig kind. Persoonlijk vind ik het totaal niet erg. Ik mocht altijd vriendinnetjes meenemen op vakantie of pretparken of iets dergelijks. Was ook altijd weer blij als ze weg waren, dat ik weer alleen was met m’n ouders🙊 Ook wij hebben 1 zoontje en wij hebben ook gezegt dat het hierbij blijft. Heb ook wel eens gedacht misschien is een broertje of zusje leuk voor m, maar wij voelen die behoefte niet en als ik naar mezelf kijk dan kan het echt wel meeeeeer dan prima zijn om enig kind te zijn.

Heel herkenbaar! Mijn vader is vorig jaar november overleden. Zelf ook enigskind (2e kindje was niet mogelijk omdat m'n moeder niet nogmaals zwanger mochr worden vanwege fysieke klachten) Ik heb een enorm sterke band met mijn ouders, altijd al gehad! We waren altijd echt een 3 eenheid! Vroeger mocht ik altijd een vriendje of vriendinnetje meenemen op vakantie of dagjes uit, ons huis was de zoete inval😊 Toen mijn vader ziek werd heb ik veel geregeld met het ziekenhuis en mbt de behandelingen omdat mijn ouders dit mentaal niet aan konden. Dit is het enige moment dat ik het moeilijk vond om geen broers/zussen te hebben. De band met mijn moeder is nog steeds heel sterk en ze is enorm trots dat ze voor het eerst oma wordt in januari!💙

Mocht een tweede niet lukken, dan vind ik het een ander verhaal. Maar bewust geen tweede nemen, vind ik een beetje egoïstisch. Ik weet dat ik nu tegen de scheenbenen van sommige ga schoppen met deze uitspraak. Maar kijk maar is bij Monkey Town. Al die kinderen rennen met hun broers/zussen rond. Kinderen die dat niet hebben, die kijken vaak eerst de kat uit de boom. Wij zijn zelf met zn 6en. Daar ben ik onwijs dankbaar voor. Als ik val, heb ik altijd wel iemand die mij opvangt. Samen staan we sterk. Wanneer ik hulp nodig heb, zijn zij de eerste die ik bel. Ik heb mijn nichten en neven niet nodig. Een relatie met een neef/nicht is vaak toch anders dan die met je eigen broer/zus. En tuurlijk, er zijn ook broers en zussen die geen contact meer met elkaar hebben. Maar dat heeft ook deels met opvoeding te maken denk ik. Ruzie maken hoort er bij, maak het daarna weer goed. Het leven is te kort om boos op elkaar te zijn.

Ik ben enig kind en nee dat is geen mishandeling geweest. Heb een heerlijke jeugd gehad. Als je ouder bent en bv in je eentje de zorg over je ouders krijgt, liggen de kaarten weer anders. Maar dan heb je vaak ook weer een partner die je daarin ondersteunt. Ik mis het nogsteeds niet hoor, een broer of zus!

Ik heb zelf een zus, vanaf dat zij 4 jaar was en ik 2 jaar hebben we bijna alleen maar ruzie gehad. Tuurlijk, we hebben ook samen gespeeld en het ook echt leuk gehad maar als ik terug denk aan mijn kindertijd dan kon ik niet goed opschieten met mijn zus. Ik weet nog dat ik zò blij was dat ze het huis uit ging..🙄 Sindsdien ging het wel een stuk beter maar ze woont nu in Zwitserland en we spreken elkaar al jaren niet tot nauwelijks. De andere kant van het verhaal, mijn vriend is enig kind. Die heeft een broertje of zusje wel echt gemist. Hij had in zijn jeugd wel veel vriendjes in de straat waar hij veel mee speelde maar ik hoor hem regelmatig dat hij vaak spelletjes met zijn ouders deed en het zo jammer vond dat hij geen broertje of zusje had om mee te spelen. Nu we samen een kindje krijgen zegt hij ook dat hij het erg jammer vindt dat hij zelf nooit oom zal worden. Dus ook nu nog vind hij het jammer en mist hij het soms nog wel. Hij heeft geen trauma ofzo maar wil mede daarom (mocht het lukken) wel echt minimaal 2 kinderen. Dusja, 2 verschillende verhalen. Ik denk dat je het zeker kan laten meetellen in jullie beslissing maar het moet in mijn ogen niet de enige reden zijn om aan een 2e kindje te beginnen.

Kan ik zeker iets mee, bedankt ❤️

Wauw! Egoïstisch zelfs..

Ik heb wel een broer en vind dat nu pas leuk. Vroeger was ik liever alleen geweest.

Mooie woorden! ❤️ En goeie vragen. M'n dochtertje is super sociaal. Als ze alleen is vermaakt ze zich wel goed maar heeft ook met regelmaat behoefte om mij naast haar te hebben om met mij te spelen dan ga ik erbij zitten in de grondbox😉 Als er visite is met kind(jes) zoekt ze direct contact met de kindjes en op kdv weet ik eigenlijk niet hoe ze precies is t.o.v spelen alleen /andere kindjes ik zal maandag eens vragen! Wat ze wel een paar keer zeiden is dat ze heel erg sociaal is, wat wij zelf ook gemerkt hebben. Maar aan de hand daarvan vind het toch moeilijk inschatten. Als we ervoor kiezen bij 1 te houden zullen we er absoluut alles aan doen haar niet alleen te laten voelen ofzo. En wat je zegt, als ze volwassen is kan ze haar leven zelf 'inkleuren' met vrienden, partner etc.