Wie nog meer in ziektewet na bevalling?

Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd stuur ik je privé even een berichtje

Geaccepteerd

Ikzelf heb 2 jaar lang in de ziektewet gezeten na de bevalling en heb nu een wia uitkering ook door psychische klachten en medische molen met ons zoontje. Ik heb totaal geen druk ervaren van m’n baas, leidinggevende of de arbeidsarts. Ikzelf vond het echt wel heel lastig en merkte heel erg de druk om weer aan het werk te gaan. Maar dit was totaal niet mogelijk, wel geprobeerd in die 2 jaar tijd. Merkte wel naarmate de tijd, ikzelf die druk bij mezelf minder werd.

Wat vervelend! Je bent dus niet meer aan het werk gegaan begrijp ik? Heb je wel nog een contract, of hoe werkt dat dan?

Zelf ben ik vanuit beroofd ziek gemeld ivm postnatale depressie. Eerdt dacht ik 'eventjes 2 weekjes rustig aan doen' maar dst slaat natuurlijk nergens op. Ben een flinke tijd uit de running geweest. Gelukkig veel begrip vanuit mijn werkgever (en ook bij mijn man). Contacten arboarts was ook prettig. Ging echt om duurzaam herstel en niet zo snel mogelijk aan het werk. Hij trok zelfs aan de rem als ik dat zelf niet deed, voelde voor mij dan als 'falen' terwijl even stapje terug of op zelfde plek blijven beter was voor mijn gezondheid dan verder doorgaan. Naast arbo arts zal ook uwv af en toe bellen als het om postnatale depressie gaat. Voor hen is alleen relevante of het (nog) zwangerschapsgerelateerd is ivm vergoeding aan werkgever. Voor mij is het uiteindelijk gelukt het proberen te plannen van wanneer of hoeveel ik aan het werk ging los te laten. Eerdt was duidelijk, jomend emaand niet. Later week voor week zien, zeker tijdens het opbouwen. Veel beterschap gewenst.

Nee klopt, na 2 jaar ziektewet beëindigen de meeste werkgevers je contract. Dit is met mij ook gebeurd en dan krijg je van het UWV een uitkering en moet je gekeurd worden om te kijken of je wel recht heb op die uitkering. momenteel heb ik geen werk, ben ik tijdelijk afgekeurd zodat ik alle tijd heb om te herstellen. Wel krijg ik vanuit het UWV begeleiding om uiteindelijk weer aan het werk te kunnen gaan, hiervoor gaan we een plan van aanpak maken maar alles in mijn tempo dus dat is wel echt heel fijn.

Hoelang heb je totaal in de ziektewet gezeten?

Wat vervelend voor je ❤️ Zelf ook in de ziektewet door psychische klachten tijdens zwangerschap en na de bevalling. Mijn zoontje is nu 15 maanden en zit nog steeds in de ziektewet. Ik heb geprobeerd op te bouwen toen ons zoontje 7 maanden was maar dat is niet gelukt en nu ben ik (nog wel onder contract bij mn huidige werkgever) op zoek naar een nieuwe baan. Maar belastbaarheid blijft lastig in te schatten en ik vind het heel spannend om weer aan het solliciteren te zijn. Ik heb wisselende ervaringen met de arbo arts maar nu wel mensen die mij begrijpen en ik voel me inmiddels erg serieus genomen dus dat is fijn.

Wat lastig! Heb je hulp? Ik loop bij het GGZ op het moment. De ziektewet voelt zo eenzaam vind ik. Waarom ben je op zoek naar een nieuwe baan?

Na mijn bevallingsverlof (16 wk omdat verlof bij premature bevalling in ging) zeker half jaar 100% ziek geweest. De opbouw heeft ook ca halfjaar geduurd. Dit ging echt in kleine stapjes. Bijv eest 2 weken 2 dagen 2 uur. Daarna 2 dagen 3 uur, 3 dagen 3 uur etc etc. En waar nodig stapje terug of langer dan 2 weken op zelfde stap blijven. Bij ons draaide het 1e jaar vooral om gezondheid van dochter waardoor mijn herstel en behandeling lastig was. Elke keer bij psycholoog was er in die twee weken weer zoveel gebeurt dst het daar over ging en dat proberen 'te behappen' en later kwam meer rust zodat ik ook meer tijd voor verwerken 1e periode had. Zelf achteraf gezien pas laat met medicatie gestart (iets voor 1e verjaardag dochter) Antidepresiva waren voor mij hoge drempel. Maar gaf een ondersteunende basis voor mij voor herstel. Had ik achteraf gezien eerder moeten doen.

Ik, al wel weer tijdje terug want m’n zoontje is nu 2,5 jaar. Maar tijdens zwangerschap al in ziektewet gekomen. Na bevalling helaas niet meer uit gekomen. Chronische bekkenpijn door overactieve bekkenbodemspier was de oorzaak maar dit zorgde ook voor neerslachtigheid en psychische klachten. Uiterlijk 2 jaar in ziektewet gezeten en toen het traject van WIA aanvraag ingegaan, uiteindelijk niet gekregen ze vonden dat ik wel bureau werk kon doen (niet mee eens destijds, maar dat is ander verhaal) kreeg een re-integratiecoach en samen met haar er uit gekomen dat ik nog niet in staat was om te werken en dat ik eerst aan mezelf wilde werken. Zo gezegd zo gedaan. Nu trots op het feit dat ik fulltime huis mama ben en heerlijk in m’n vel zit 🥰

Vanuit werk, eigenlijk geen druk, vanuit uwv in het begin niet en tegen het einde wat meer, maar ook niet onlogisch, wetende dat sommige mensen niet eerlijk zijn en mijn ziekte langer duurde dan gedacht.. dus all good eigenlijk. Ik vind het zelf rete lastig om niet te weten hoe de toekomst eruit zou gaan zien, en werd hier eigenlijk alleen maar neerslachtiger van. Toen de knoop eenmaal was doorgehakt met het niet terug naar werk gaan, complete rust. Maar goed dat moet ook maar net kunnen en moet je zelf willen. Veel sterkte! En weet dat je er zelf niet voor hebt gekozen, dus dat schuldgevoel (mocht je dat hebben) totaaaaal niet nodig is. Zorg goed voor jezelf! ❤️

Ik zit nu in de ziektewet. Ik ben bijna overleden tijdens de bevalling en mijn dochter heeft prader willi. Ik heb nu echt geen ruimte om te werken. Er moet zorg worden opgestart en ik heb therapie. Het is echt te veel. Werk is super fijn. Ze begrijpen het volledig, geven alle ruimte en steunen veel. Hoe reageert jouw werkgever?

Wat heftig zeg! Heel begrijpelijk dat je ruimte nodig hebt. Mijn werkgever reageert ook gewoon goed maar toch blijf ik schuldgevoel hebben. Het is niet dat ik een antwoord heb wanneer ik weer kan werken en dat vind ik lastig.

Herkenbaar. Met een gebroken arm weetje (bij wijze van spreken) 4 weken gips 2 maanden rust houden en dan is het in het algemeen wel genezen. Met mentale ziektes is dat veel ongrijp baarder. Ik had dat schuldgevoel ook. Ik had overigens een waslijst waarvoor ik me allemaal schuldig voelde, slechte moeder (was al een waslijst op zich) en richting werkgever (terwijl werkgever dat helemaal niet vind). Hopelijk weet je rationeel dat je ziek bent en dat dat iedereen kan overkomen (fysiek en/of mentaal), dat dit in je hoofd ook zo voelt zal tujd kosten. Voelde me aan het begin ook 'verplicht' om thuis te zitten. Dochter ging vanaf 16 wk naar kdv. Maar is juist voor genezing beter juist wel te wandelen, boodschappen te doen etc. Hoewel er ook dagen waren dat ik amper in staat was tot iets en blij was als ik een kop thee kon zetten. Maar boswandeling 'onder werktijd' voelde gek. Maar is ook gelukt los te laten, maar heeft tijdje geduurt tot dat ging. Wat mijn psycholoog trouwens over wandelen zei (want wandelen en beweging is goed), zet niet als doel om te wandelen óm te ontspannen, want dat gaat gewoon niet altijd (en kan juist tot druk en piekeren leiden). Het doel is wandelen en verder lekker niks.

Dat is het vooral. Je merkt toch ook dat mensen het niet begrijpen. Had ik maar een gebroken arm (bij wijze van)..

Ik Bijna het loodje gelegd ook en wegens ernstige rugklachten kon ik mijn werkzaamheden in de ouderenzorg niet hervatten. Bleek pas na een jaar dat ik al die tijd een hernia heb gehad Uiteindelijk 2 jaar thuis geweest. Voelde me niet schuldig. Kon er niets aan doen. Ging 2 x per week therapeutisch werken. Uiteindelijk 27,33 procent afgekeurd vanwege chronische pijn , maar ik krijg geen cent. Je moet meer dan 35 procent afgekeurd zijn. Dus sinds een jaar ben ik 24 uur per week aan het werk op een kantoor. Ik heb geen keus anders komen we niet rond.

Alrijd klote om financieel het niet te halen.. hebben wij ook hoor. Ik zou nooit kunnen stoppen met werken. Maar wT vervelend dat je niet volledig bent afgekeurd..

Ik zit ook in de Ziektewet. Mijn ouders zijn rond de geboorte van mijn zoontje (een kort ervoor en een kort erna) overleden. Ik ben na een paar weken nu weer aan het opbouwen maar merk dat het te snel is. Werkgever gaat er heel fijn mee om en geeft mij alle ruimte

Hier ook. Baby is inmiddels 8 maanden en ik zit sinds het eind van m’n bevallingsverlof in de ziektewet wegens psychische klachten, PTSS en (postnatale) depressie. Loop momenteel bij de gespecialiseerde GGZ omdat EMDR via de basis zorg niet voldoende was. Mijn werkgever laat mij eigelijk heel vrij al voel ik van binnen toch een druk om weer te werken. Iets wat ik mezelf opleg. Ik vind het heel lastig allemaal en het voelt ook erg eenzaam helaas 😔