Wij millennials verpesten gen alpha?

Ik maak me als docent inderdaad grote zorgen.

Ik maak mij over mijn eigen kind(eren) niet zoveel zorgen. Wij hebben het geluk om groot te wonen, met veel eigen terrein, ons kind is hele dagen buiten, eet fruit en groenten uit ons eigen bos, en kijkt ook af en toe wel eens een filmpje maar verslaafd zou ik hem absoluut niet willen noemen. Wij voeden "gentle" op maar wel met duidelijke kaders en grenzen, en nee accepteren gaat prima (soms met drama, want hij is natuurlijk wel een dreumes 😂). Ik snap wel wat je bedoelt en denk dat het met de huidige kinderen heel erg twee kanten op gaat, er is een deel dat juist heel bewust opvoed met veel naar buiten, de natuur, en weinig schermen. Maar ook een deel dat veel (te veel) binnen zit, en geen nee te horen krijgt. Maar ik denk dat dit in elke generatie wel een probleem is, en altijd is geweest, dat is met onze generatie niet perse anders.

Ik leef wellicht in een enorme bubbel maar als millennial maak ik me persoonlijk totaal geen zorgen om mijn/onze kinderen. Als ik naar mezelf kijk en naar al mijn vrienden met kinderen dan voeden wij juist vrij “oldskool” op denk ik. Veel buitenspelen (vrijwel elke dag, incidenteel misschien een keer niet). Lekker ravotten en vies worden. Schermtijd wordt hier beperkt. Maar goed. Ik zit wel in een bubbel met veel gelijkgestemden. Hoe het daarbuiten gaat weet ik niet zo goed. Feit is wel dat elke oudere generatie zich zorgen maakt om de jongere generatie. Al dan niet terecht.

Nee. De wereld/tijd/manier van veranderd altijd en heel snel. Er zijn aan deze generatie ook heel veel goede kanten. Ik vind dat wij ons te veel zorgen maken. Over wat goed is, of we het goed genoeg doen, dat het nooit goed genoeg is. Ik voed mijn kinderen met heel veel liefde op. Zonder er verder een opvoedterm op te plakken. Ik doe maar wat.

Ik klik trouwens net even de linkjes aan. Alleen even om de titels te zien. Tja😅 die hoef ik dus niet te zien. Eigenlijk wil ik gewoon zeggen: wat een onzin.. Voed je kinderen gewoon op zoals je denkt dat goed is.

Hier hetzelfde, misschien heeft dat ook wel te maken dat hier de ruimte is. Klein dorpje op het platteland. Kinderen spelen hier veel buiten, in speeltuinen. En in de ruime achtertuinen. Zelfs op straat kan hier nog. Wij zijn beiden al wat ouder en denk ik ook dat wij onze kinderen redelijk "oldskool" opvoeden. Ik zie op mijn werk, de stagiaires, wel wat zorgelijke dingen. (Op alle opleidingsniveaus) Het niet normaal Nederlands schrijven. Geen verantwoordelijkheden, veel te laat, niet komen opdagen veel ziek. Dat had ik vroeger echt niet hoeven doen.

Zelf werk ik niet als docent maar wel met leerlingen van de middelbare school. Vooral de nieuwste leerlingen (klas 2 en brugklas) laten ontzettend zorgelijk gedrag zien. Echt problematisch. En over telefoongebruik over de hele linie zorgelijk, 8 uur per dag op de telefoon is standaard. Sommige leerlingen tikken in het weekend zomaar 12/13 uur aan…

Goed om te horen dat voor veel dit (nog?) niet herkenbaar is. Nu zal dit forum niet ge heel representatief zijn voor de samenleving, maar als ‘onze’ groep maar groot genoeg is… 🥲

Ik vind de bronnen waar je naar verwijst allemaal nogal alarmistisch, sorry. Dat elke oudere generatie zich zorgen maakt om de nieuwe, is volgens mij al zo oud als de mensheid. Wat daarbij vergeten wordt is ook kijken naar alle mooie en positieve kanten van een nieuwe generatie ouders/opvoeders, en een nieuwe generatie kinderen. Want: dat veel kinderen met millenial ouders opgroeien met betrokken vaders, een gelijke taakverdeling tussen de ouders en aandacht voor emoties en je gevoel, respect voor diversiteit, etc., vind ik juist prachtig aan opvoeden in deze tijd. Zo heeft elke tijd uitdagingen en mooie gevolgen. Aan jou de taak als ouder om er het beste van te maken.

Mijn man werkt in bovenbouw havo/vwo en geeft aan dat er een verschil is met voorgaande jaren. Hij vertelde in de coronapandemie dat er veel eenzaamheid en depressie heerste, kinderen hebben zich in die jaren moeilijk kunnen ontplooien, experimenteren en weinig (fysieke) sociale interacties gehad. Die nasleep zie je nog wel een beetje terug. Hij vertelt ook dat veel jongeren aankloppen voor mentale hulp. Zelf werk ik bij de gemeente met gezinnen en jeugd. Mij valt op dat er meer onzichtbaar lijden is binnen gezinnen nav toeslagenaffaire, financiën en sociale druk. Sociale druk zie je bijvoorbeeld terug dat de ene persoon zijn/haar kinderen meer kan of wil bieden, minder begrenst en al heel vroeg op sociale media zit, waar andere ouders dit weer niet kunnen/willen bieden. Ouders en jeugdigen hebben hierdoor soms obstakels binnen de opvoeding- en communicatiestijl. Er lijkt enigszins een kloof tussen verschillende visies. Echter is het ook afhankelijk van gebied en persoon. Hier in de buurt spelen de kinderen veel buiten en hebben we op elke hoek een speeltuin die goed wordt onderhouden. We hebben hier ook scholen waar op het speelplein veel wordt gedaan aan moestuinen. Wij zien zeker een verschil, maar of ik mij zorgen maak? Weet ik niet. Nu nog niet. In de puberteit gaat iedereen door een bepaalde fase heen, zijn bezig met zelfontplooiing en we zitten in een heel ander tijdperk. Voor iedereen is het zoeken. Wij zien dat onze dochter voorkeur heeft voor buitenspelen dan voor de televisie. Wij zijn ook graag buiten. Ik lees iedere dag voor (verscheidene verhalen van peuterboeken tot literatuur). We spelen samen en ze speelt alleen. Soms zet ik de tv aan voor de liedjes met Fenna of andere kinderliedjes, maar geen tv programma's. Ze danst mee, probeert mee te zingen en loopt weg zodra ze klaar is. Ik denk dat je als ouder duidelijk moet zijn, consequent (niet streng), maar dat ze weten waar ze aantoe zijn. Liefde en begrip tonen, geduld hebben en inleven in het kinderbrein. Daarbij ben ik van mening dat de meeste ouders handelen vanuit liefde en dat de meesten ook maar doen waarvan zij denken dat het beste is voor hun kind. Laat je niet leiden door de moedermaffia, probeer niet 'beter' te zijn dan anderen en behandel een ander zoals jijzelf behandelt zou willen worden. Ik denk dat het allemaal uiteindelijk wel goed komt. De pandemie heeft echt veel te weeg gebracht bij heel veel jeugdigen (en volwassenen). Het is een nawee, waardoor er veel ingehaald moet worden en grenzen worden opgezocht. Ik heb hoop dat het goed komt. Ook hier zie ik veel ouders die zich bekommeren om hun kroost en ècht hun best doen.

Ik woon in de stad. Weliswaar ik een buitenwijk maar met de jongste hebben we de eerste drie jaar in de binnenstad gewoond en ook dan gingen we altijd naar buiten. Grote kinderboerderij en speeltuin in het park. Wandelen buiten de stad. Je kan het ook in de stad opzoeken :) Maar de dingen die je noemt zoals veel ziek, slecht Nederlands, te laat komen. Is dat niet van alle generaties? Ik ben bijna 33 en toen ik op de middelbare school zat gebeurde dit ook meer dan genoeg hoor.

Mag ik vragen wat voor problematisch gedrag mensen zien? Wat is er precies zorgelijk? En om welke leeftijd gaat het dan? Kinderen? Pubers?

Hier niet in ieder geval, wij zien echt een omslag de laatste 2 jaar. Hier durfde je als tiener echt niet tegen de leerkracht in te gaan. Dat was echt maar een heel klein deel die dat deed. Nu het overgrote deel. Ik ben zelf bijna 38 en heb toch hele andere dingen meegekregen van huis. Wij hadden laatste de begeleider van MBO, en die hadden een scholier niet laten slagen voor de stage. Vanwege opdracht niet af en veelvuldig niet aanwezig. De ouders vonden dit de schuld van de school. Die moest maar zorgen dat hun zoon optijd kwam en de opdrachten maakte. De school gaf aan dat dit toch echt de verantwoordelijkheid is van de jongen zelf (18 jaar) en daarnaast de ouders.

Ik denk dat ik ook in eenzelfde bubbel met gelijkgestemden zit. Maar ze gaat straks wel naar school, en daar gaat de bubbel toch ook doorbroken worden. Maar goed, ik denk dat wij inmiddels weer een nieuwe lichting ouders zijn die juist heel bewust opvoeden, juist omdat we bij de huidige twaalfjarigen zien hoe het mis kan gaan.

In de filmpjes heb ik ook niet zo'n zin nee 🙈 ik vertrouw op m'n eigen common sense.

Ja, precies dit. Al kan ik me indenken dat dit ook mijn bubbel is. Meeste vrienden wonen in dorpen, zijn veel buiten, hoogopgeleid, werken parttime, zoveel mogelijk bewust van de negatieve invloeden van deze tijd. En iedere generatie maakt zich idd zorgen. Wij zijn ons volgens mij al veel bewuster van gezondheid dan onze ouders (bij ons iig) Aan de andere kant. Hoe zijn de pubers straks. Ik vind de tijd van de pubers van nu ook vrij heftig, met al de schermen, drugs, mes incidenten etc etc. Zo is er alleen in iedere tijd wel wat.

Ik weet niet of het echt aan de opvoeding ligt. Tuurlijk zijn er teveel ouders die te makkelijk denken over schermtijd. Maar doordat kinderen nu digitaal kunnen communiceren en zich meer afzonderen voeden ze zichzelf en elkaar op. Helaas hebben kinder met een slechte invloed, vaak de meeste invloed. Ik denk niet dat het per se de opvoeding van de ouders is.

Ik heb zelf absoluut niet zo'n pessimistisch toekomstbeeld. Denk ook dat mensen vaak veranderingen in zichzelf verwarren met veranderingen in de tijd (en veranderingen in de tijd met intellectuele achteruitgang).

Ik werk op een poliklinische afdeling en merk ook dat er verwacht wordt dat wij heel actief achter de jongeren aan zitten. Zoals dag van te voren bellen om ze te herinneren aan hun ziekenhuis afspraak. Als ze niet opnemen dat we dan familie moeten bellen, want anoniem nemen ze niet op. Het maar goed/normaal vinden dat ze uren te laat komen voor de behandeling. Ik zie ook bij meer jongere collega’s in opleiding dat ze veel meer eisen hebben qua rooster.

Ik zie het meer in de generatie erboven, de jonge gen z. Zoals op mijn werk, ik werk bij een winkel. Er werken ongeveer 30 jongeren, maar een hoop komen soms een uur, zelfs uren te laat, hebben dan niet eens uitleg en/of verontschuldigen zich niet... als er wordt gevraagd of iemand extra wilt werken in de vakantie reageert er misschien met een beetje geluk één, terwijl je daar vroeger om liep te vechten als tiener. Pas met het slechte weer belde een ouder zelfs op naar m'n leidinggevende of haar dochter niet thuis kon blijven. 🤨 Naar mijn mening is het vooral de generatie ouders boven ons. Irriteer me er al jaren mateloos aan. Kinderen die van alles uit de winkel pakken, rennen, bijna geen ouder die er wat van zegt. Zelf te veel bezig met op hun mobiel turen of ze zien niet in dat dat fout is.