Zijn er vrouwen die er praktisch alleen voor staan?

Ja, me partner had geen enkele interesse in me zwangerschap en wilde eigenlijk nooit een kind. De eerste keer abortus gepleegd en bij de tweede wilde hij dit ook. Bij de eerste heb ik me laten meeslepen maar bij de tweede niet. Ik ben duidelijk geweest dat ik voor het kindje zal zorgen met of zonder hem. Uiteindelijk na veel gekut, besloten samen te blijven. Echo’s ging hij niet mee, kleren kopen etc. vond hij niks aan. MAAR, toen hij de baby zag bij de bevalling was hij helemaal om. Super erg spijt, super blij met het kindje. Pas toen besefte hij alles. Geef je partner wat tijd, vooral als het ongepland was is het een enorme shock. Hoeveel weken ben je nu en hoelang speelt dit probleem al? Liefs.

Ik heb helemaal geen partner en sta er helemaal alleen voor. Ik ben zwanger geraakt van een jongen met wie ik geen relatie had, en ik dacht in de eerste instantie dat mijn ex de vader was maar DNA testen lieten anders zien. Ik stond (en sta) met m’n ex op goede voet, maar hij heeft logischerwijs afstand genomen toen hij de vader niet bleek te zijn. De biologische vader is niet in de picture. Het is echter heerlijk om het alleen te doen! Zoveel liefde van zo’n kleine meid, ik ben echt heel gelukkig. Natuurlijk wil ik het graag met iemand delen, maar dit alleen doen op deze manier is zoveel beter dan het delen met iemand waarmee je een rot relatie hebt! Liever geen relatie dan een klote relatie 💁🏼‍♀️

Totaal met je eens! Doe je goed! Hier is het nog afwachten hoe het zich manifesteert je gaat natuurlijk na 9 jaar niet zomaar uit elkaar, maar mocht ik ongelukkig worden ja dan is de keus zwaar maar wel beter voor mij en het kindje denk ik, bedankt voor je reactie voel me vaak alleen en eenzaam.

Eigenlijk een soort wederzijds verhaal, nu 16 weken en er achter gekomen met 9 , hij wou absoluut abortus en hierin zijn erg lelijker dingen gezegd vanuit zijn emotie. Ik was vastberaden voor het kindje te kiezen en te zorgen. Hij is dus nog met geen echo mee geweest en keek pas vorige week naar een echo foto, alles is oninteressant of confronterend, zelf zou je graag op een wolk willen zitten echter heb ik daar nog nooit op gezeten. Voor nu hoop ik dat het inderdaad bijdraait , maar prettig voelt het niet. Dank voor jullie berichten!

Ik kan natuurlijk niets voor je bepalen maar het enige advies wat ik je mee kan geven is; volg je hart. Als je niet gelukkig bent (terwijl dit de gelukkigste tijd zou moeten zijn met zo’n kleintje wat je leven verrijkt) en je voelt je eenzaam dan gaat er wel iets goed mis. Dan is communicatie key. En als de communicatie het niet verhelpt zul je soms drastischere stappen moeten nemen, ook voor het welzijn van je kindje. Heb je al gedacht aan relatietherapie?

Ik heb 3 kindjes gekregen met mijn ex (1 stilgeboren) via de medische molen, niet vruchtbaar tot 10% vruchtbaar van mezelf, moeilijke zwangerschappen In oktober 2019 heb ik mijn nieuwe vriend leren kennen, gelijk duidelijk gemaakt dat ik geen kinderen meer wilde, want een zwangerschap zal niet gezond zijn door de medicatie die ik dan moet nemen... Hij koos voor mij, ondanks zijn 8 jaar jonger... eind januari kwam ik erachter zwanger te zijn van hem.. voor beiden een schok en heb het er heel moeilijk mee gehad, ik wilde dit niet, mijn zoontje zou 4 worden, dochter is bijna 11, ik was er klaar mee! Dit was niet mijn toekomst! Hij was heel blij! En mij en zijn grootste wens, een baby... Aan abortus nooit gedacht, zal ik ook nooit doen... Al snel begonnen de problemen en zat ik elke week int ziekenhuis voor controles, hij die geen weet heeft van mijn achtergrond kon het dus ook niet plaatsen want zwangeren die hij zag hadden deze problemen niet.. Relatie ging slechter, hij deed niks, las zich niet in, en tot slot kreeg ik ook nog pre eclampsie dus ingeleid met 37 weken.. Op Facebook was hij de trotse vader, in het echt snapte hij er niks van.. Kraamzorg was heel lief gelukkig en bleef hem uitleggen maar hij deed zijn eigen ding (baby stiekem water geven tussendoor etc) Het ging tussen ons totaal niet lekker, ben er in juli achter gekomen dat ie ook vooral druk was op de app met zijn exen en 'single' zijn.............. Heb hem de kans gegeven nadat ie berouw toonde, bleek later dat hij de namen van hun veranderde in mannen namen... koekoek, ik ben niet gek.. Gepraat en een laatste kans gegeven (mijn fout, gewoon dom) Maar vorige week kwam hij even melden dat wij niet in zijn toekomst plaatje passen, hij wil een vrouw die hem veel kinderen geeft 😳, en die mee gaat in zijn dromen die die nog heeft en daar pas ik niet tussen (Groeien in het werk, prima als je dat wilt, ik werk al 20 jaar dus hoef niet meer te groeien, meer kinderen, no way!) Ik heb mijn verandering volledig geaccepteerd en ben stapelgek op mijn meisje, wat wel mijn hele leven op z'n kop zet.. Maar meneer is weggegaan en geniet van zijn speciale verlof die die had aangevraagd 1 dag in de week om hier te zijn (woonden niet samen) Ik doe het nu dus alleen met 3 kindjes, maar moet zeggen dat het erg goed gaat.. aangezien hij ook een soort kind was.. Als hij wil kan hij de vrijdag aanhouden om op visite te komen, ik zal zn kind niet bij hem weghouden, nooit... Maar toevallig na een druk weekend bij vrienden is hij nu verkouden en kan hij niet komen... Primaaaaaa, ajuuuus! Jou verlies Hij heeft haar wel erkend, maar heb hem nooit gezag laten geven

Oh wat heftig! Hopelijk heb je van andere wel steun, power mama! 💓

Ik had voor mezelf wel afgesproken: mocht hij niet bijdraaien of de relatie is zo vervelend dat ik er écht mee stop. Ik had alles uitgezocht hoe ik het alleen zou doen, financieel emotioneel etc. Ik moet zeggen dat dat me wel een goed gevoel gaf, al wil hij bij de geboorte het niet weet jij dat je het alleen kan. Gaat het verder tussen jullie wel oke of is het een oorlogsgebied thuis? ;)

Nee verder loopt alles goed, nog steeds een liefdevolle sfeer thuis.

Heftig hoor! Maar fijn dat nu goed gaat met jou

Bij mij was het zo, bij de eerste zwangerschap zielsgelukkig, na de bevalling mocht ik alles alleen doen, na 7 maanden in verwachting van de 2e, ging hij mee naar echo's maar bij 16 weken uit elkaar gegaan. Met 24 weken bevallen en hij was nog nergens te vinden. Geen gezag, wel erkenning voor beide kinderen. Kinderen zien hem zeer weinig ondanks een omgangsregeling, en de 2e (inmiddels 1 jaar oud) nog nooit daar geweest, wilt hij niet. Inmiddels 6 weekjes zwanger van mijn nieuwe vriend, die mij regelmatig erop wijst dat ik er nu niet in mn eentje voor sta en dat ik niet alles alleen hoef te doen. (Wonen niet samen)

Dat is wel een goed teken. Hij heeft er dus wel voor gekozen bij je te blijven en de sfeer is gelukkig goed. Ik hoop dat hij bijdraait, probeer het bespreekbaar te maken zonder ruzies/discussies en geef hem even de tijd. Mannen hebben vaak wat langer nodig om aan zo iets te wennen, van geen kind naar wel een kind is natuurlijk een grote stap en kan veel onzekerheden met zich meebrengen. Hoop oprecht dat alles goed komt en heel veel succes meis! 💓💓

Heel erg bedankt vrouw! Doet me goed deze berichten en ik heb er echt wat aan

Hoe gaat het nu met je?

Hier ben ik alleen, mijn zoontje is nu 3 maanden oud. Zwanger geworden van een oude scharrel die ik na lange tijd 1 x zag. Hij heeft/wil geen vaderrol, wat prima is. Geen ruzie of iets, hebben af en toe nog contact. Hij heeft hem niet erkent, mijn enigste "eis" naar hem toe, als mijn zoon oud genoeg is en vraagt wie zn vader is, hij dit mag weten en contact mag zoeken. Verder hoef ik niks, geen geld etc. Ik ben heel gelukkig met mijn zoontje, en we hebben het goed samen. Lieve familie en vrienden om ons heen.

Bijzonder hé, ik heb precies hetzelfde 🙂

In ieder geval is het al fijn geweest om je gevoel zo uit te kunnen gooien , lucht enorm op! En al die voorbeelden en opmerkingen zijn super! Het gaat goed , hij interesseert zich meer in het feit, is ontzettend lief en houd zijn negativiteit voor hem, daardoor ga ik niet meer zo twijfelen als voorheen

Heb je misschien instagram?

Heb je misschien instagram?