Zussen probleem

Je zus heb je toch. Of je er nou wel of niet voor kiest om actief een band met haar (en met haar kinderen) te onderhouden of niet, je hebt niet opeens geen zus meer. Ik vind het heel knap dat je tot nog toe zo positief in de relatie bent blijven staan. Ongewenst gedrag negeren is bij familie soms de enige optie, al kan erover praten misschien ook geen kwaad. Soms als je het gevoel hebt dat ze niet blij voor je is, kan je het ook gewoon letterlijk vragen. Misschien verrast het antwoord, misschien maakt ze zich zorgen of boeit het haar oprecht niet. Kan allemaal, maar dan weet je het tenminste zeker. Ik hou van mijn zus. Ook als ze me niet begrijpt en strontvervelend is. Ik zou altijd contact met haar willen houden, maar afhankelijk van wat in haar leven gaande is moet ik wel mijn verwachtingen bijstellen. Soms heeft ze tijd, soms ook niet. Het is een andere relatie dan met mijn beste vriendin. Houd er rekening mee dat als jij dingen niet aan je zus verteld, dat andersom ook geldt. En haar reactie mag anders zijn dan je verwacht, als hij kwetsend voor jou is kan je beter bellen en dat uitpraten. Vraag waarom, sta open voor het antwoord. Zussen zijn vaak achterlijk veel verschillend, dat geeft nou eenmaal veel wrijving, zeker als je al emotioneel bent van zwanger zijn. Verwachtingen uitspreken en bijstellen waar nodig. Kies zelf of en hoeveel contact je wil en maak er het beste van. Focus op de mensen die wel blij voor je zijn.

Hier heb ik juist zo een moeite mee.. ik heb het altijd proberen te negeren en nooit de confrontatie met haar aangegaan omdat dat natuurlijk makkelijker is..

Het is een vrij lullige reactie inderdaad, maar ik zou gewoon uitspreken wat je dwars zit. Want misschien bedoelt ze het wel niet zo. Als ik naar mezelf kijk, dan zou ik van binnen wss ook zo reageren, want dat is exact wat ik tegen mezelf zeg als ik net zwanger ben. Ik heb zelf 2 miskramen en 2 goede zwangerschappen gehad, dus in mijn hoofd is er een 50/50 kans dat het goed gaat. Nou zou ik het niet zo uitspreken en gewoon enthousiast proberen te reageren, maar ik ben je zus niet. Het zou iig zonde zijn om gewoon geen contact meer te hebben terwijl je eigenlijk nog helemaal niet weet waar haar reactie vandaan komt.

Ik zou dit bij haar aangeven. Misschien weet ze helemaal niet dat je je zo voelt. Ze kan ook gewoon een heel nuchter mens zijn die van nature niet zo heel happy is. Die van mij zei “nou. Ik had ook wel een derde gewild maar ik mocht dat niet van mijn vriend. En jij doet het maar gewoon” 😂 En tussen de regels las ik vooral hoe een verdriet zij heeft van het feit dat ze nog een kindje had gewild maar daar niet voor durfde te gaan. In het begin dacht in “hallo. Kan het even over mij gaan” en nu denk ik “ja dan maar even geen gefeliciteerd. Ik weet hoe ze is en als het haar dwars zit dan laat haar maar verdrietig zijn” ik weet dat ze blij voor mij is. Ze is dol op haar neefjes. Dus ze zal ook dol zijn op de derde. Boeiend wat haar reactie was. Maar goed.. als altijd alles van jouw kant af komt kan ik me voorstellen dat zo een gedachtegang voor jou niet helemaal zal werken. En anders moet je bij jezelf te raden gaan wat je belangrijker vind; de relatie met je zus goed houden en dus maar niks zeggen of wel iets zeggen en wellicht een breuk hebben met je zus. Wat vind jij het belangrijkste van de twee. Hopelijk komen jullie er samen uit. Succes!

Dat kan ik me helemaal voorstellen. Zeker als je er nooit wat van hebt gezegd en het dus voor haar 'uit het niets' komt. Er zijn dingen die ik jaren niet heb uitgesproken en toen toch maar tegen mijn zus heb gezegd wat erg slecht viel. We zwijgen nu in alle talen erover, maar hebben wel afgesproken dat onze relatie als zussen belangrijker voor ons is. Er zijn ook dingen waarvan ik heel blij ben dat ik ze heb gezegd, want dan ben ik ze kwijt, heb mijn kant van het verhaal uitgesproken en ook al reageert ze niet zoals verwacht (zussen zijn echt heel anders) we zijn er wel samen uitgekomen en het is geen probleem meer. Bij zulke confrontaties helpt het als iedereen in een goede bui is, als je eerst even informeert hoe het met haar gaat en of ze open staat om iets te bespreken wat jou dwarszit. En ga ervan uit dat het tegenvalt: haar reactie, hoe rot je je daarna kan voelen. Begin met één ding aan te kaarten en probeer de rest van de opgekropte gevoelens er niet bij te betrekken (heel lastig, I know) Zolang je openstaat voor het blijven onderhouden van en het blijven verbeteren van de relatie met je zus, en heel belangrijk dat ook aangeeft "Ik wil graag een goede relatie met jou" heb je al een hele grote voorsprong in dat het allemaal weer goed komt.

Ik heb een beetje het gevoel gezien jou verhaal dat er sprake is van jaloezie vanuit haar kant. Ik zou het gewoon met haar bespreken hoe je denkt en hoe je je voelt. En dan even afwachten hoe ze dan reageert.

Herkenbaar. Ook zussen kiezen niet voor elkaar, en “ zussen” betekent niet dat je vanzelfsprekend elkaar alles gunt en alle liefde wenst. Soms kunnen zussen ook jaloers zijn. Ik zou het aankaarten bij haar.

Wat rot voor je.... Zoals het overkomt uit jouw verhaal lijkt het alsof ze (een beetje) jaloers is?

Tsjaaa ik ben daar heel makkelijk in. Zulke mensen knikker ik gemakkelijk uit mijn leven. Mijn moeder, tante, en oma waren ook zo. Jaren geleden nummers geblokkeerd , verhuisd en nooit meer gesproken. Byebye, leven is te kort voor zulke mensen☺

Precies dit

Ik ben normaal ook zo, maar nu zijn er neefjes/nichtjes in het spel, dus dat maakt het wat lastiger

O wat herken ik veel in jouw verhaal... Alleen ik heb geen zus wel een broer waar ik heel goed mee over weg kan. Nee ik herken je verhaal in mijn vader! Die was net zo. Als ik een vriendje had, samen wonen niks was goed in zijn ogen. Ik was op van de zenuwen om te vertellen dat ik zwanger was geworden na 6 jaar proberen. Nou mijn broer sprong letterlijk een gat in de lucht maar mij vader zat weg gedoken. Net als dat mijn broer op zijn 16de vertelde dat hij op jongens valt (wat ik altijd al vermoede zoiets merk je als zus 😉) ben ook enorm trots op mijn broer ❤ maar de manier waarop mijn vader reageerde was gewoon niet fijn en als het moet kan hij je gewoon negeren als of je er niet bent. Ik heb heel veel kwetsende woorden naar mij toe gehad en nu nog steeds. Ik ben al een tijdje niet bij mijn vader geweest omdat hij woorden had gezegd dat mij kwetste en ik zou hier nog op terug komen. Maar er kwam heel veel tussen. Familie omstandigheden, zoon niet lekker, onrustige nachten dingen die hij niet begrijpt en dan krijg ik zo een rare kwetsende brief in de bus dat ik nog steeds niet weet wat ik hiermee moet. Maar in de steek laten vind ik moeilijk want ik heb op mijn 16de mijn moeder verloren (23 jaar geleden inmiddels, maar mijn vader heeft en kan er nog steeds niet mee omgang dat ze er niet meer is) en tijdens mijn zwangerschap heeft me vader een hersenbloeding gehad. Hij zal nooit veranderen en nadenken over dingen of het spijt me zeggen. Maar ik moet mij wel steeds verantwoorden als ik me al een tijdje niet heb laten zien... dus ik snap je hoe jij je voelt. Mijn zoon heeft alleen nog maar 1 opa en dat is mijn vader 😪 Mijn vriend zijn vader leeft ook nog maar die neemt nergens inactief in en heeft afstand van iedereen genomen sinds hij een nieuwe vriendin heeft. Ja de situatie maakt het allemaal heel moeilijk en onmogelijk. Maar gelukkig woon ik niet meer thuis en denk ik maar 1x in de maand max 2 uurtjes dan heeft hij hem ook weer gezien.

En idd wij, ik en mijn broer moeten altijd het inactief nemen om contact te zoeken. Daardoor is en zijn er al veel mensen die al geen moeite meer doen zoals mijn tante en oom om contact te zoeken. Het gaat of via mail of telefoon maar dat is ook minder geworden

Uit de OP: 'Ik heb jarenlang dit gedrag genegeert omdat ik absoluut geen slechte band met mijn zus wil' Ja.. sorry dat ik zeg, maar zoals ik het lees in jouw tekst hebben jullie al een slechte band. Het is blijkbaar gewoon een naar mens tegen jou. Met zulke leuke en spannende dingen zo reageren, daar straalt de liefde nu niet echt vanaf. Jij hebt misschien een soort ideaal in je hoofd waardoor je zus ook je beste vriendin moet zijn? Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Zou natuurlijk wel super leuk zijn, maar dat is niet af te dwingen. Je zou eens het gesprek met haar aan kunnen gaan, maar houd wel in je achterhoofd dat ze daardoor als persoon niet gaat veranderen.