Zwanger en een puber.

Zie dat vaker hier voorbij komen Heeft stuk met pubertijd te maken En natuurlijk ze heeft jouw in principe altijd voor zichzelf gehad en moet jouw straks delen met een half broertje of half zusje.. En dat is grote stap voor haar.. Praat veel en geef haar de tijd

Zelf geen ervaring, weetvwel het nodige over de ontwikkeling.. Maar moest je zelf niet even wennen aan het idee dat je zwanger bent? En waarschijnlijk zijn er ook momenten dat je denk: waar begin ik aan, kan ik dit, ben ik er klaar voor... Dat moet zij ook even doen en dat draait meestal wel bij. Er gaat voor haar natuurlijk ook een hoop veranderen. En wat gaan haar vrienden ervan zeggen? Héél belangrijk op die leeftijd. Blijf open staan voor gesprek en betrek haar in wat dit (ook voor haar) gaat betekenen. Want zij hoeft er straks s nachts niet uit, maar ze gaat die baby wel een keertje horen... Maar vooral de leuke dingen. Zij mag (als ze dat wil) haar broertje/zusje straks vanalles leren. Van zitten, spelen, bouwen, tot veters strikken en fietsen. Hoe tof is dat?!

Dat is ook zo, we zijn al een poosje bezig middels ivf, eigenlijk zat ik zelf al een beetje de hoop op te geven na de zoveelste tegenslag. En ik begrijp heel goed dat het voor haar ook zo ff rauw op der dak valt... zal veel met der praten en er bij betrekken.

Dat trekje heeft ze altijd wel gehad, toen ze klein was al.. is ook niet zo gek als je lang met z'n 2tjes bent geweest. Ze heeft tijd nodig er aan te wennen, zal haar overal bij betrekken,

Hier ook een puber en een baby in huis. De zoon van mijn vriend is nu 15 en heeft sinds dit jaar dus een halfbroertje. Hij moest in het begin ook erg wennen aan het idee, vond het toen heel leuk en af en toe weer even niet. Hij is dol op zijn broertje, maar soms ook even niet. Het leven is hier namelijk wel echt veranderd en je moet toch rekening houden met een baby. Zeggen dat er niks verandert is denk ik niet realistisch. Maar we hebben er oog voor, proberen dingen met hem te blijven doen en vooral voldoende aandacht te geven. Geef het tijd, het komt vast goed en je zult af en toe even moeten verdragen dat ze het soms even niet zo leuk vindt (maarja, ik denk dan altijd maar zo dat hoort soms bij het leven, als je maar laat zien dat je er hoe dan ook voor haar bent). Geniet van je zwangerschap, prachtig om dat weer mee te mogen maken!

Misschien ook leuk om haar bij de komst van de baby wat meer te betrekken. Zoals het inrichten van de kamer, ontwerpen van het kaartje en samen (online of offline) winkelen voor de baby waarbij ze natuurlijk ook iets voor haar zelf mag uitzoeken. En blijven praten en haar gevoel erkennen.

Ik heb dit zelf gehad ik was toen 15. Me ouders al lang gescheiden. Me moeder al jaren samen met stiefvader. Heb zelfs 2 zusjes ;) Maar dat ze vertelde dat ze zwanger was wow.... Me leven flitste even voorbij... ook angst me kamer, ik kan gaan oppassen, inleveren dat soort hele simpele praktische dingen waar je houvast aan hebt als kind. Aandacht van mama. Van alles. Dus haar gedrag en reactie vind ik niet schokkend. Maar ik kan begrijpen dat je voor jou moeilijk is. Geef het de tijd gelukkig duurt nog even, betrekken met wat er gebeurt en als het zover is zoveel mogelijk aandacht blijven geven. Fijne zwangerschap.

Ik ben zelf een een achter na komertje mijn oudste zus is 43 mijn broer 42 mijn jongste zus 38 ik zelf ben 25. Mijn jongste zus was ook totaal niet blij met mijn komst heel de zwangerschap heeft ze van mij niets moeten weten pas als ik geboren was, was ze wel meteen verliefd op mij.

Bedankt voor jullie adviezen, en eigen ervaringen willen delen met mij, hier kan ik echt wat mee! Dank jullie wel ❤

Sterkte met je puberdochter! Ik zelf heb een dochter van 15 en nu een baby van 7 weken. Totaal geen interesse van haar kant, niets, nul! Accepteer het. Om nu in deze tijd met al dat social media gebeuren puber te zijn... Pfff moeilijk!! Ze heeft een achtbaan in haar hoofd dus neem het je puber dochter niet kwalijk. Ze zal langzaam mee groeien erin. En vraag niet of ze wil helpen of iets. Nee geef haar gewoon de aandacht die zij nu nodig heeft. En aandacht van haar voor de baby dat komt echt wel..!!

Ikzelf heb een zoon van bijna 15 (totaal nu 4 kids). Die eerst heel vaak liet blijken geen zin te hebben in 'nog een baby'. Inmiddels is zijn broertje geboren en kan ik me geen betere en lievere grote broer wensen. Het kan dus echt wel omslaan 🍀

Geen ervaring mee, maar mijn ouders zijn al heel lang gescheiden en ik weet nog dat mijn moeder het wel eens over een broertje of zusje had tegen mij toen ze met haar ex was. Dat leek mij helemaal niks. Ik was bang dat hun nieuwe kind dan meer aandacht zou krijgen en dat ik dan niet meer belangrijk genoeg zou zijn. Mijn vader had ons in de steek gelaten, dus daar kwam denk ik toch die angst ook vandaan. Mijn vader kreeg een nieuwe vriendin (20 jaar jonger dus heel vruchtbaar lol en ook nog eens helemaal niet super veel ouder dan ik (12 jaar) dus ik was toen al helemaal doodsbang dat zij nog kinderen wilde. Het idee dat mijn vader dan een nieuw kind zou krijgen en dat die dan wél zijn liefde zou krijgen, deed veel pijn. Gelukkig voor mij hebben zij nooit kinderen gekregen want dat wilde zij zelf niet. Maar het idee van halfzusters of broertjes benauwde mij enorm en ik ben er jaren angstig om geweest. Dus ik kan jouw dochter wel echt begrijpen ook al is de situatie anders. Geef het tijd en blijf vooral haar overal bij betrekken en haar liefde en aandacht geven. Puber zijn is al moeilijk genoeg. Vaak komt het voort uit angst voor de verandering die gaat komen. Zorg dat ze van jou zekerheid krijgt dat wat er ook gebeurt, haar plek niet wordt ingenomen. Maar ik denk dat pas als de baby er eenmaal echt is en het dus tastbaar is, dat het dan pas echt zal bij gaan trekken als ze doorkrijgt dat ze niet bang hoeft te zijn om jouw liefde en aandacht te moeten missen ongeacht de nieuwe situatie. Dan zal ze vanzelf ook veel meer van haar kleine broertje of zusje gaan genieten. Geniet van je zwangerschap! Het komt vast goed! ❤️

Heel bekend toen ik 13 was kreeg ik er nog een broertje bij en daarna volgde er nog 1. De hele zwangerschap moest ik er niks van hebben, maar zodra hij er was kwam er langzaam aan toch wel interesse. En ze komen nu elk weekend bijna wel langs zijn nu 8 en 3 en zelf in verwachting van de eerste 🙈

Klinkt erg bekend, mijn broertje en ik schelen ook een aantal jaar. Moest er niks van hebben, heb zelfs geroepen dat ik hem wel in een mandje bij de buren afgeef (huilbaby)😂😳 maar toen dat eenmaal voorbij was, was ik wel een trotse zus!

Oh dit draait 380 graden bij. Mijn dochter heeft mij ongeveer 10 jaar voor dezelfde gehad voor ik mijn man leerde kennen. Toen wij vertelde dat ik zwanger was, was mijn dochter 13 (nu 15) ze wilde er niks van weten, was echt dwars en wij moesten toch echt niet denken dat ze dat kind ook maar enige aandacht zou schenken. We hebben in eerste instantie heel veel gepraat, waarbij we aan hebben gegeven dat we haar nooit zullen dwingen om op te passen of iets in die trant, maar dat we op zijn minst verwachten dat ze wel lief zal zijn voor haar zusje. Zuchtend en steunend zou ze er over nadenken. De dag dat ze geboren was hebben wij haar als eerste gebeld (ziekenhuis) en niemand mocht komen voor mijn dochter geweest was. Haar houding zagen we bij de ontmoeting veranderen. Van de meest afstandelijke puber veranderde ze in 5 seconde in de grote zus waar we alleen maar van durfde te dromen. Nu is de jongste 1.5 jaar, en heeft haar zus volledig ingepakt. Ze mag zo goed als alles, en der zus vind haar alleen maar lief en schattig. En op dit moment zijn ze zelfs samen naar de speeltuin. Alleen een luier verschonen dat kan ik echt vergeten. En dat er nu nog 2 kleine (volgens mijn oudste) terroristen bij komen, dat zal ze wel handelen. Dus geef het tijd, zolang je dochter maar weet dat ze niet vervangen word, en bied haar de mogelijkheid om erbij betrokken te worden. Maar wel vrijblijvend waarbij ze dus ook nee mag zeggen. Ze zal echt wel bijtrekken zodra der broertje/zusje geboren is.

Geen ervaring mee ... Onze 17 jarige is juist ontzettend blij dat ze een zusje krijgt ..denk dat het hier vechten wordt wie er achter de kinderwagen mag😂.....ik hoop dat je wat aan de tips van de anderen hebt en fijne zwangerschap verder!!!

Wauw wat een prachtig verhaal! Dit klinkt heel bekend, hopelijk heeft het net zo'n mooie afloop als bij jullie! Heel veel geluk en gezondheid met je zwangerschap en gezin 🙏🏽❤ geniet er van

Ahh kijk das al helemaal leuk! Misschien til ik er zelf wel te zwaar aan, en komt het straks allemaal vanzelf goed! Dank je wel en zelf ook een fijne zwangerschap gewenst 🤰🏻

Wat rot voor je, ik was zelf 12 als mijn mama en stiefpapa voor een kindje gingen en een jaar later kwam er nog eentje. Ik vond het juist een zege. Ik zag en zie ze nog steeds doodgraag en heb toen heel veel zorgen van de babys moeten dragen door alcoholisme... Als ik terugkijk heeft het mijn hele jeugdjaren weerhouden een normale puber te zijn. Maar de liefde naar hun toe maakte alles goed. Hopelijk gaat je dochter binnekort diezelfde liefde voelen als ik voelde. En ik geloof dat zeker zal gebeuren. Ze heeft wat meer tijd nodig. Betrek haar in alles mee en geef haar ondertussen nog steeds de nodige aandacht en liefde. Veel succes!

Jij ook een fijne zwangerschap gewenst. En succes met je puber meissie. Gaat vast goed komen.