Zwanger en uit elkaar...

Ik vind het nogal wat om meteen te zeggen we gaan scheiden. Helemaal omdat jullie nog zoveel van elkaar houden en al een kind hebben. Ik snap dat hij in shock is. Maar misschien moet hij het even laten bezinken. Of even met iemand gaat praten. Een vriend/ouders? En even na gaan wat een scheiding ook met je andere kindje doet.

Mee eens

Je bent er pas deze week achter gekomen. Geef je man een beetje de tijd om aan het idee te wennen, misschien veranderd hij nog van gedachten. Maar om direct van scheiden te spreken vind ik wel enorm snel. Geef het wat tijd

Dit is een hele rotte situatie! Het is misschien inderdaad snel om aan scheiden te denken, maar als je partner al aangeeft dat hij geen relatie meer wilt als je het kindje houd dan is het geheel begrijpelijk dat je hieraan denkt. Ik heb helaas geen ervaring hierin, enige wat ik wil zeggen is als je een luisterend oor nodig hebt je mag altijd een bericht sturen. Laat het nieuws even bezinken ook bij je partner en als zijn mening hetzelfde blijft en jij het kindje wel wilt houden dan heb je in ieder geval wel duidelijkheid voor jezelf. Heel veel sterkte en succes en denk vooral aan jezelf en je kindjes <3

Wat heftig. Ik vind het nogal wat dat hij jou zo voor het blok zet. Denkt hij misschien dat je het expres hebt gedaan of niet? Ik zou voor de keuze gaan die je hart je ingeeft, maar niet makkelijk. En rationeel gezien, als hij dit echt zou menen en je zo aan de kant zou zetten wat is de überhaupt de houdbaarheid van je relatie op lange termijn? Zou je ermee kunnen leven als hij alsnog ooit om wat voor reden bij je weg zou gaan en je dan "voor niks" je kindje weg hebt laten halen? Misschien heeft hij die uitspraak ook in blinde paniek gedaan, het is vast frusterend dat hij geen controle heeft over de situatie. Jij beslist uiteindelijk of hij weer vader gaat worden of niet. Misschien sowieso wat investeren in slaaptraining met je eerste kindje, dat geeft een mens misschien ook goede moed.. succes.

Zoals hier al vaker benoemd: gun het wat tijd. Ik was ook ongepland maar van mijn kant wel gewenst zwanger. Mijn man zijn eerste reactie was ‘laat het weghalen’. Dit heeft hij meerdere keren herhaald tot de eerste echo. Daarna heeft hij de gehele zwangerschap met pieken en dalen moeite gehad het te verwerken. Maar vanaf het moment dat hij haar vast hield, was alles goed. Hij is de liefste papa voor mijn dochter en hij doet alles voor haar. Dus hier een succesverhaal☺️

Wij hebben 3 kids en hier in december vorig jaar na de verhuis ook ongepland zwanger geworden. Ik durfde dit ook niet te vertellen aan mijn man omdat we 3 kids echt genoeg vonden. Maar uiteindelijk heb ik het hem toch verteld die avond zelf na de test en hij moest wel even bekomen maar hij nam mij nadien wel vast en zei we houden dit kindje .. ik was zo hard verschoten dat ik begon te huilen want ik kon het ook niet weg doen … en nu zijn we eigenlijk zo gelukkig ! Want na 3 zoontjes verwachten we nu ons meisje in augustus. De papa is helemaal in de wolken, maar ik ook 🥰

Hij komt er zelf mee met scheiden. Niet ik. Ik heb hem ook voorgesteld ga er even over praten met iemand maar nee is nee. En ik ken hem hij is vrij koppig.

Dank je wel. Heb je een verzoekje gestuurd.

Ik zou het ook even laten bezinken, een beslissing zoals deze (scheiden) zou ik absoluut niet zo snel nemen.

Dank je wel voor je reactie. Hij denkt niet dat ik het express heb gedaan. Hij stond er ook altijd naast als ik de pil slikte. En ik kan niet liegen dat weten we beiden. Maar hij heeft het wel altijd al gezegd absoluut geen 2e dan laat je het maar weg halen. Dus ik wist zijn mening wel maar alsnog komt het dan gaan we scheiden rouw op mijn dak. Slaaptraining zeker al gedaan hoor en heeft geholpen alleen nu last van night terrors en begint ze te gillen in der slaap. Nieuw 'probleem' / fase dus.

Wat fijn dat het toch goed is gekomen bij jullie! Dat geeft een mens toch weer moed/hoop.

Wat fijn dat hij na het bijkomen toch zo goed reageerde. En nog een meisje ook na 3 boys wat leuk!

Ik hoop gewoon voor jou dat hij ook bijdraait, hij gaat niet weten wat hij gaat missen! Voor hetzelfde is het nu een jongen waarmee hij later leuke sports mee kan doen? Er zijn zoveel mooie dingen en 2 kids valt echt echt reuze mee.

Ik zou niet meegaan in zijn gekkigheid en even wachten of de wind nog gaat liggen. Als hij echt van jullie houdt blijft hij wel en anders is er misschien wel meer aan de hand. Rot voor jullie en hoop dat je er samen uit gaat komen.

Dus je man wil op geen enkele manier bijdragen aan het voorkomen van het krijgen van een tweede (doormiddel van het gebruik van condooms, ondergaan van een sterilisatie), maar gooit wel de handdoek in de ring als je toch zwanger blijkt te zijn... wat vreselijk onvolwassen en kinderachtig... Zou het een idee zijn om eens met een professional te praten? Relatietherapie? Op de meeste praktische bezwaren is vaak wel een oplossing te vinden trouwens.

Ten eerste heel veel sterkte! Deze periode moet ontzettend zwaar voor je zijn ❤️❤️❤️ Hier bijna identieke situatie, ook mijn partner wil geen kinderen meer maar wil zich ook niet laten steriliseren 🤯 In het begin hoorde ik alleen: “je gaat het weghalen, anders ga ik weg bij je” Paar weken later: “als ik je dwing tot abortus heb ik toch geen leven meer de rest van mijn leven” De week daarop: “prima, maar ik ga dat niet erkennen” (wij zijn niet getrouwd) Vorige week is hij met mij naar de termijnecho gegaan en gisteren ging hij zelfs op in toen ik babynamen benoemde. Ik hoop dat jouw man zich ook bedenkt. Ik duim voor jullie 🤞 heel veel sterkte lieve mama.

Ik ben het er mee eens dat je man waarschijnlijk tijd nodig heeft om aan het idee te wennen en dat hij te snel roept dat jullie nu maar moeten gaan scheiden, maar... In je verhaal lees ik veel verwijten richting hem, maar jullie zijn beide verantwoordelijk. Je geeft aan dat hij altijd heeft gezegd geen 2e te willen, jij was hier dus van op de hoogte. Jullie hebben beide een groot risico gelopen met de methode " voor het zingen de kerk uit". Hij had zich kunnen laten steriliseren, maar deze optie is er voor jou ook. Ja, voor jou is het heftiger, maar de optie is er. Je hebt zelf voor hormonen gekozen, een koper spiraal was ook een optie. Ik denk dat het vooral van belang is dat jullie weer naast elkaar gaan staan en niet tegenover elkaar om met modder te gooien. Hopelijk vinden jullie een weg die voor beide werkt. Succes!

Ik weet het verhaal van mijn moeder bij mij vroeger . Mijn ouders hadden al 2 kinderen toen mijn moeder na 10 jaar zwanger raakt van mij, mijn vader was echt boos zelfs en riep abortus. Hij heeft 5 maanden niet meer met mijn moeder gesproken, mijn moeder weigerde een abortus. Mijn vader had een beste vriend en die hadden net een kleine van 2 maanden die overleed aan wiegendood. Op dat moment draaide die bij, hij zei eigenlijk zijn we gezegend. en tot op de dag van vandaag ben ik echt zijn lieveling . Nu ben ik laatst naar pap gegaan met het nieuws dat de geschiedenis zich herhaald😂 ( mijn partner is wel blij) maar ik ben nu dus ook 10 jaar later weer zwanger ben nu 38. Ik wens jou veel sterkte hopelijk hopelijk komt t goed.

Mijn hart breekt voor jou! Ik heb geen tips maar ik hoop dat jij jouw pad gaat bewandelen welke dit dan ook mag zijn. ❤️