Zwanger en werk (geen zin)

Ik snap je helemaal. Ik heb een dochter van 1 en ben 14 weken zwanger van onze tweede. Ik had voordat ik moeder werd het idee dat ik gewoon 5 dagen zou blijven werken, ik werk nu 4 dagen en vind dat eigenlijk al teveel. Ik heb moeite me te concentreren en merk dat ik de tijd het liefst met en voor mijn gezin doorbreng, ben ook bezig met het 'managen' van het gezin. Het liefst zou ik om de dag werken, heel anders dan dat ik vooraf had gedacht dus😊

Ik snap dit helemaal! Ik ervaar redelijk hetzelfde. Eerst vond ik het lastig om onderscheid te maken tussen vermoeidheid van zwangerschap en vermoeidheid door demotivatie. Maar heb toen een week vakantie gehad (15w zwanger) en in die week wel veel kunnen klussen en dergelijke. Op moment dat ik weet moest werken meteen weer zo moe en futloos. Ik wil graag voor mezelf wat beginnen, wil ik wel langer maar door corona en onzekerheid niet mee begonnen. En nu is het daar ook niet echt het moment voor. Maar merk dat mijn hoofd daar meer mee bezig is dan mijn werk-werk

Oh ik herken die verdeelde vermoeidheid ook heel erg. Hoe ga jij hier mee om?

Ik heb dit ook! Echt sinds deze week geen motivatie meer en enorm moe. Hoop dat het snel bijtrekt want dit is best pittig. Nog even twee maandjes doorzetten💪 Na de zwangerschap wil ik wel weer aan de slag. Al is het om zelf een fijne dagbesteding te hebben.

Lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees! Ben vorig jaar (begin pandemie) vol goede moed aan nieuwe baan begonnen en enorm hard gewerkt. Nu doe ik het allemaal wat rustiger aan. Ambitie is inderdaad wat minder, maar ik probeer er nog steeds elke dag een goede werkdag van te maken. En als het een keer wat minder is, dan is dat zo. Mijn kindje (21 weken zwanger) is nu prioriteit.

Ik vind het erg lastig en frustrerend, ook omdat ik vaak 's avonds dan ook moe ben en geen zin meer heb om aan mijn eigen dingen te werken - wat ik normaal wel vaak deed. Ik heb het geluk dat mijn werk op moment niet erg druk is er weinig controle/veel vertrouwen is, dus ik ben redelijk vrij in wat ik doe (of niet). Probeer nu voor elke dag te bedenken wat ik graag zou willen doen (of waar ik met hem erg tegen op zie) en probeer dat te doen. En niet dingen te forceren waar mijn hoofd geen zin in heeft. Maar goed, die vrijheid moet je wel hebben in je werk. Merk ook dat als dingen spoed hebben/er een groot accuut probleem is, dat mijn hoofd dan wel wil mee werken om een of andere reden 🤷‍♀️

Ah, dit had ik ook tijdens de zwangerschap vanaf ongeveer de 24 weken. Steeds minder gemotiveerd, en ik denk ook zeker dat dit deels door de hormonen komt, een focus op je kindje! En een stuk vermoeidheid zal zeker ook niet helpen. Ik merk nu ons kindje 8 weken is en er wat regelmaat komt, dat ik voorzichtig weer kan denken aan hoe het straks zal zijn om te werken. Niet dat ik nu al aan de slag wil maar tegen het eind van mijn verlof denk ik wel. Ik zal wel tijdelijk minderen (met 1 dag per week ouderschapsverlof) om de overgang kleiner te maken en dan na een paar maanden maar zien of ik de 36 uur nog zie zitten. Zo niet is er vast wel een mouw aan te passen, ik kan daarvoor goed genoeg met mijn leidinggevende overweg en zo niet kan ik rustig op zoek naar iets anders. Ambities kun je altijd bijstellen en als je eenmaal je kindje/je gezin hebt, dan verandert je prioriteit en dat is helemaal niet erg.

Herkenbaar. Ben nu ruim 22 weken zwanger. Vond werken altijd heerlijk en de dagen vlogen voorbij. Nu ik veel meer vermoeid ben zie ik soms op tegen werk en kijk uit naar vrij zijn. Ik denk ook dat het door de vele dagen en uren werken komt, ben eigenlijk alleen maar aan het werk of slapen/eten en weinig tijd en energie om leuke dingen te blijven doen. Hopelijk wordt het beter als ik straks ietsje minder ga werken(: (nu nog 32 uur, straks ongeveer 24)

Dat gevoel heb ik ook. Ben best een ambitieuze dame, net mijn diploma behaald tot verpleegkundig specialist, maar kan echt niet wachten tot m’n verlof. Heb ook geen zin meer om dingen te doen die ik anders heel leuk vond. Heb zoiets van: ik ga zo toch met verlof, wat maakt ‘t uit? Ga er vanuit dat de zin om te werken na m’n verlof wel weer terug komt…

Ik zit al vanaf november thuis, moet 25 augustus weer werken. Ik dacht dat ik gek zou worden. Iedereen om mij heen zei ook, je krijgt spijt, je wordt gillend gek, wacht maar je komt wel eerder terug. Maar nu nog een maand verlof 😱😭😭

Ja ik denk dat ik net als jij sowieso niet wil stoppen met werken hoor, maar die twijfel nu over werk is pittig.

Ja het is misschien ook dat. Het is werk en slapen eigenlijk, misschien is het meer die balans weer terug vinden. Bij mij gelukkig ook veel vrijheid hoor, maar ook stress of ik niet te nonchalant ben over m’n werk. Als iets spoed heeft of echt moet lukt het mij wel om de knop om te zetten en gewoon keihard te gaan. Dan ben ik ook minder moe opeens, zal toch met motivatie zijn en m’n lichaam dat al een beetje naar binnen aan het keren is ter voorbereiding en groei kindje.

Ik weet niet wat je normaal doet als. Hobby's enzo, maar zou je dat vanuit bed kunnen in een aangepaste vorm? Ik schilderde erg veel, maar heb sinds een paar weken een ipad gekocht zodat ik in bed toch nog wat kan tekenen. Dan voelt het toch iets meer dat je wat voor jezelf kan doen.