Zwanger! Maar zus kan geen kind krijgen

Ah wat een super nare situatie :( Lief van je dat je zoveel rekening met haar houdt, begrijpelijk! Misschien kan je er een keer met haar over praten? Rustig uitleggen dat je het een lastige situatie vindt, maar je merkt dat je je zo inhoudt dat je er niet van kan genieten? Misschien kan zij dan aangeven wat zij daar prettig in vindt... Ik begrijp ook vanuit je zus dat het heel lastig is, maar dit is ook iets wat ongetwijfeld zou gaan gebeuren... jullie kunnen hier vast samen een weg in vinden! Succes!

Is ze nog steeds in het traject? Of is het al duidelijk dat het 100% zeker niet gaat lukken? Bij ons ging het ook niet makkelijk maar er was wel hoop. En omdat ik weet hoe het is als het niet lukt gun ik iedereen dat het makkelijk gaat. Dus als vriendinnen of familie zwanger was was ik juist blij omdat hun dat verdriet bespaard bleef. Vaak merk je dat mensen dachten dan niet blij te mogen zijn of over de baby te mogen praten waar ik bij was. Dat vond ik juist pijnlijk want ik wilde niet anders behandeld worden. Ik zou dan ook met haar bespreken wat haar gevoel erbij is en wat zij prettig vind en wat niet. En je mag echt wel blij zijn met je zwangerschap en dit delen vind ik.

Oh wat vervelend! Een soortgelijk iets meegemaakt. Wij waren al een aantal jaren bezig om zwanger te worden terwijl iedereen om ons heen maar zwanger raakte. Dit stak mij wel maar nam niet weg dat ik blij voor hun was! Tuurlijk had ik gevoelens van jaloezie en de gedachte “waarom lukt het bij ons maar niet” maar dit uitte ik natuurlijk niet naar hun. Ik snap dat je het allemaal erg dubbel vindt maar zoals je al zei, bij jullie kwam het ook niet aanwaaien! Ik zou af en toe zeker wat delen wat over je zwangerschap, ook al is het voor je zus erg moeilijk. Praat er met haar over en deel ook jouw gevoelens, het zou jammer zijn als je zo niet volop van je zwangerschap kan genieten!

Ah wat naar. Heel lief dat je er rekening mee houdt, maar dit is natuurlijk niet te doen. Je kan haar als peetmoeder vragen, misschien helpt dat om er samen naar uit te kijken? Verder mag ik hopen dat ik, als ik in jouw zus situatie verkeerde, niet zo zou reageren. Ik vind het wat egoïstisch. Maar ik kan me er ook niet echt in verplaatsen moet ik zeggen.

Ik heb geprobeerd om voorzichtig een gesprek te beginnen. Ik gaf aan wat het met mij deed. Na een paar minuten kreeg het een andere wending en ging het alleen nog over haar verdriet en gemis. Ze vraagt niks aan mij.

Lief! Het is helaas 100% zeker dat het niet meer gaat lukken

Wilt je zus ook dat je niks deelt of denk je dat ze dit wil? Als je er al met haar over hebt gepraat en duidelijk hebt gemaakt dat je ondanks haar verdriet ook graag je blijdschap wilt delen, zou ik me niet laten tegenhouden. Dat zou betekenen namelijk dat je de komende jaren "niks" kan delen want ieder moment is voor jouw zus lastig omdat zij het ook had gewild.

Ik heb zelf in deze situatie gezeten met mijn schoonzus. Zij was zwanger en bij ons lukte het niet. Ik heb met haar hierover gesproken dat ik het moeilijk vond voor mezelf en mijn partner maar dat ik super gelukkig was voor hun. Zij heeft mij uiteindelijk in vanalles betrokken wat haar zwangerschap betreft. 2,5 maand later was ik zelf zwanger! Onze kinderen schelen nu 3 maand zij een meisje wij een jongen. Ik ben bij hun fiere meter en mijn broer is bij ons kindje de peter

Zij zal hier mee moeten leren omgaan en haar emoties een plek moeten geven. Je kunt je leven nou eenmaal niet leven door constant rekening te houden met een ander dat is niet te doen. Geniet van je zwangerschap!! Je kindje moet zich welkom voelen dus voel je niet schuldig door vrolijk te zijn over vrolijke dingen.

Ik kan me haar verdriet (rouw) best voorstellen. Maar ik vind het een hele nare houding dat je dan niet een soort van blijdschap kunt voelen voor je zus. Hoe verwacht ze dat straks dan met haar neefje/ nichtje? Moet je die verstopt houden? Ik zou toch nog een keer het gesprek aangaan en er iets minder zacht ingaan misschien..

Wat een super heftige en pijnlijke situatie. Echt heel erg voor je zus dat ze nooit een kind zal krijgen, ik kan me voorstellen dat dat heel moeilijk is en dat jij daar rekening mee wilt houden. Maar aan de andere kant mag jou geluk er ook zijn, misschien dat je de meeste dingen alleen met je moeder kan delen? Bijvoorbeeld de foto's van de kinderkamer? Of een keer met je moeder afspreken zodat je het er lekker over kan hebben. En dit klinkt waarschijnlijk een beetje hard, maar je kan natuurlijk niet de rest van je leven rekening houden met je zus. Straks is de baby er en zal zij daar op familiedagen ook mee geconfronteerd worden. Jij zal vast niet de enigste zijn in haar omgeving, dus ze zal dit uiteindelijk toch moeten verwerken zodat ze verder kan. Ik weet niet hoelang ze het al weet, misschien is het nog heel vers. En ik heb makkelijk praten omdat ik gelukkig zelf niet in die situatie zit. Misschien kun je haar eens een lange mail/brief sturen met jou gevoelens? Zodat ze er niet tussen kan komen om het gesprek op haar te draaien? Succes in ieder geval, hopelijk heb je nog andere mensen in je omgeving waar je wel lekker alles mee kan delen

Wij zaten zelf in traject toen mijn zus zwanger raakte van de 2de ze vondt lastig om te vertellen maar, ik zij dat het helemaal niet erg is hun hebben ook lang op de eerste moeten wachten. Tuurlijk wil je zelf ook graag een keer met nieuws komen maar, ik gunde hun het ook zo. We hebben het samen vaak over gehad als het bij ons echt niet zou lukken dan zou mijn verdriet hun geluk niet in de weg mogen staan. Ondanks dat ik het soms ook moeilijk vondt ben ik altijd blij voor ze geweest. Misschien kun je een keer rustig met haar er over praten het verdriet mag natuurlijk zijn maar, jullie geluk zeker ook. Ze zou straks toch geconfronteerd worden met jullie kleintje en geloof me die geeft haar zoveel liefde dat ze wel opslag verliefd moet worden. Misschien vindt ze het wel fijn om samen te praten of misschien met je moeder? Ook je moeder mag haar blijdschap tonen. Is het 100% zeker dat het niet meer kan of zit ze nog in traject?

Ik vind dit lastig.. Ik heb zelf meerdere keren in een traject gezeten.. 1ste keer te vroeg geboren en na paar dagen een ster geworden 💕.. 2de keer een missed abortion 3de keer nu 24 weken zwanger!... Inmiddels ben ik vanaf de 1ste tot nu 3 jaar verder... En onze situatie was wel iets anders omdat we in het traject zaten en er nog hoop was.. Maar het is zo moeilijk als mensen om je heen zwanger worden en hoe dichterbij hoe moeilijker.. Wij hadden dubbel verdriet, verlies van de 1ste en de vraag of het ooit wel lukt.. Zo ook 1 broertje en stiefzusje die zwanger waren.. Ik vind/vond zwangere vrouwen zien heel moeilijk én ook het 1ste jaar van een baby.. Daarna werd het makkelijker.. Ik kan het niet goed praten voor je zus en dat zal ik ook niet doen, maar ik kan mij voorstellen dat het voor haar erg confronterend is.. En ja jij moet kunnen genieten en je niet hoeven inhouden... Maar sommige dingen hebben tijd nodig.. Artsen noemen dit ook gewoon rouw.. Geef haar de ruimte en push haar niet (werkt bij mij het tegenovergestelde).. Stel je denkt in een week dat je elke dag iets in de familie app wilt sturen.. zou ik het bewijzen van eerst 1 of 2x in de week doen en dan langzaam opbouwen.. en alleen de positieve dingen benoemen.. Geen negativiteit over je zwangerschap, want ik dacht elke keer.. joh al zou ik elke klacht hebben, ik heb dat er voor over.. En probeer zelf wel zoveel mogelijk te genieten! Waarschijnlijk ben je dol gelukkig en dat mag ook!.. Jij beseft Waarschijnlijk heel goed dat niet iedereen het gegunt is.. Maar verdriet doet altijd meer pijn dan geluk 😊.. Ik hoop niet dat dit berichtje te hard over komt en ben ook heel blij voor jou.. maar mensen kunnen niet indenken hoe pijn ongewenste kinderloosheid is als je er zelf niet mee te dealen hebt 😊

Jammer en erg rot voor je zus. Maar dan nog vind ik niet dat je dan niet blij voor jou zou mogen zijn. Het is toch geen wedstrijd? De jaloezie is eigenlijk zonde. Het gaat om het wonder dat in je groeit, dus wees juist dankbaar en blij dat het gelukt is en probeer die situaties los van elkaar te zien. Maar snap ook dat dat lastig is hoor. Maar richt je op positiviteit en dankbaarheid. ❤

Bedankt voor juist een duidelijke reactie. Voelt niet als te hard. Zoals ik in mijn bericht beschreef kwam het ons ook niet aanwaaien en is het na 2 jaar en iui gelukt. Dus de weg naar een kinderwens ken ik zeker. Verdriet doet meer pijn dan geluk, beschrijf je. Dat is waar maar ik vind ook dat wanneer je je geluk moet aanpassen aan iemand anders net zo verdrietig. Ik heb er simpelweg soms gewoon geen zin meer in.

Niet zo’n ervaring maar wel een mening: Jou blijheid zwangerschap is nét zo relevant als haar verdriet om geen zwangerschap. Ik vind dan ook dat je vooral dingen mag en moet delen en dat kan je altijd met gepaste zorgvuldigheid en hoeveelheid doen. Het zou bijzonder egoïstisch zijn als je zus jou kwalijk neemt dat je wel gelukkig bent. Hoe moeilijk dat ook is voor haar. Mag je dan straks ook geen foto’s van je net geboren baby of half jaar oude baby of 1 jarige kindje delen? Want als haar situatie niet veranderd blijft zij altijd “die zus met een onbeantwoorde kinderwens. Dus ik ben het zeker eens met je partner. Ook zij mag rekening houden met het feit dat het jou wel gelukt is....

Super lastige situatie! Van beide valt wat te zeggen. Jammer dat je gesprek ook niet lekker liep. Mijn tips ; Maak een Whatsapp groep aan met je ouders en deel daar je happy dingen met de baby op. Die app groep zal nog vaak zat gebruikt worden als je straks elk kiekje aan opa en oma wil laten zien. Deel veel met vriendinnen! Focus je daarop. Ga meer genieten en helaas voor je zus dan zal ze daar beetje buiten vallen. Ga nog een keer het gesprek aan blijf on topic. Herken haar gevoel, vertel jou gevoel en dat je graag wil weten wat wel en niet kan. Je wilt zoveel mogelijk met haar rekening houden maar je wilt haar ook niet buitensluiten... Straks als de baby er is wordt het nog heftiger voor haar. Maar ook voor jou. Want een baby hebben is zwaar. En ook dat mag! Je mag het zwaar vinden. Maar alsjeblieft laat je pret niet drukken. Ook jij mag er zijn en je kindje ook.

Ik kan me enigszins verplaatsen in het verdriet van je zus, maar jouw blijdschap is net zo relevant als haar verdriet. Dat mag je ook delen. Dat je het wat voorzichtiger aanpakt, snap ik, maar ergens denk ik, hoe moeilijk ook dat je zus zich ook in jouw vreugde moet gaan kunnen verplaatsen. Die “liefde” moet naar twee kanten gaan. Wat betreft het advies: vooral niet klagen over de zwangerschap? Dat vind ik echt raar. Het feit dat iemand geen kinderen kan krijgen, wil niet zeggen dat je je hele zwangerschap maar moet doen alsof het allemaal rozengeur en maneschijn is. Kom nou? Ook zwanger voel je je af en toe kut. Zou nogal fijn zijn als je daar dan niks over mag zeggen omdat een ander graag met je zou ruilen. Dat allemaal gezegd hebbende, wil ik je feliciteren met je zwangerschap! Je hebt een lange weg afgelegd! Ik hoop dat je zus uiteindelijk de vreugde met jullie kan gaan delen.

Heel herkenbaar.. mijn zus was al heel lang bezig met proberen zwanger te worden. Uiteindelijk gelukt maar deze zwangerschap is niet goed gegaan. Ik was eigenlijk binnen een paar maanden zwanger. De reactie van mij zus:' hier was ik al bang voor...'. Mijn hart brak! Daarna heel lang geen contact gehad.. ik was diep verdrietig, mijn zus ook. Echt kunnen genieten van deze zwangerschap kon ik uiteindelijk niet. Wat wel hielp was er met haar over praten. Zij wilde zo graag blij en gelukkig voor mij zijn maar het lukte haar niet. Daar was zij zelf zo verdrietig van. Door dat van elkaar te weten wordt de pijn minder, maar weg ging het niet. Dit is jullie wondertje. Jullie geluk, je hoeft het bij je zus niet van de daken te schreeuwen maar koester het. Dit kindje komt er en blijft er altijd. Na de zwangerschap is het niet meer van jou, maar een eigen individu. Waarschijnlijk kan je zus daar Uiteindelijk wel can houden :)

Oei dat is inderdaad heel heftig. Misschien dat ze even moet wennen aan het idee. Mijn tante heeft geen kinderen (wilde ze wel heeeel graag). Ze ziet mij en haar broertje als haar kinderen. Ik ging vaak daar logeren, met haar op vakantie, leuke dingen doen. En met onze bruiloft was ze onze getuige. Ik snap dat het voor je zus geen vervanging is van haar kinderwens maar ze kan het wel heel leuk maken met de kleine straks.