20 Reacties

vorig jaar

Vervelend dat je dit zo voelt. Maar het is echt herkenbaar!! Ik heb inmiddels 3 kids en ze hebben allemaal fases waarin ik denk: dit is echt niet meer leuk. Moet wel zeggen dat m’n zoontje meer last heeft van lastige fases dan mn dochter dus deels zit het ook wel in het temperament. Kinderen hebben en opvoeden kan echt heel lastig zijn en gaat echt niet allemaal over rozen. Zeker niet in de huidige maatschappij waarbij er ook nog zoveel van je verwacht wordt. Het helpt mij wel om boeken te lezen over opvoeden en een beetje te experimenteren met hoe ik met m’n kinderen omga. De wijze waarop ze zich gedragen kan ook echt wel voortkomen uit je eigen gedrag of dat van je partner. Goed om hier dus ook naar te kijken en samen te ontdekken hoe jullie het weer gezellig kunnen maken in huis. Wat dus niet betekent dat dit altijd lukt….. succes!

vorig jaar

Ik herken het enigszins. Hier ook een paar lastige weken gehad, waarin hij veel 'tantrums' had en je inderdaad het gevoel krijgt niks goed te kunnen doen. Bij mij kon ik het uiteindelijk heel erg linken aan mijn eigen stress. Denk dat hij dat onbewust oppikte (had veel stress van werk en lichamelijk ook klachten). Zijn gedrag verergerde dat vervolgens = negatieve spiraal. Zodra ik ging letten op echt kalm blijven bij hem, stress even bewust loslaten ging het 1000x beter. Weet niet of je er wat aan hebt, maar zo ging het bij ons

vorig jaar

Het hebben van een kind is niet 100% leuk en 100% lachen. Als volwassene ben je ook niet altijd vrolijk en bedenk dat wij de emotionele tools hebben om hier mee om te gaan, een klein kindje nog niet. Soms heb je dit soort periodes dat hoort er helaas een beetje bij. Om direct te denken dat het zijn persoonlijkheid is vind ik persoonlijk best heftig, ook dat je zegt dat je je stoort aan je kind. Probeer wat begrip op te brengen en er voor hem te zijn in deze periode, negeren is sowieso niet fijn voor hem, hoe zou jij het vinden als je uithuilt bij je partner en hij jou zou negeren?

vorig jaar

Ik kan mij voorstellen dat het soms zwaar is om dag in dag uit naar zeurderig gehuil te luisteren. Ik denk dat iedereen wel eens van die dagen heeft. Maar als het voor een langere periode is dan lijkt het me inderdaad een goed idee om een oplossing te zoeken. Misschien helpt het om je in te denken dat een kindje van die jonge leeftijd simpelweg nog niet weet hoe het met zijn gevoelens moet omgaan en dat hij nog moet leren wat wel en niet kan. Ik denk dat door je in te leven in zijn situatie en gevoel, je zelf ook minder ‘last’ hebt van het gehuil. Zou het ook kunnen dat er misschien meer speelt waardoor je momenteel minder kan hebben? Als je bijvoorbeeld niet lekker in je vel zit zou je kunnen kijken waar dit door komt en kijken hoe je dit kunt omzetten.

vorig jaar

Dit is waarschijnlijk een fase hoor! Gaat weer over ❤️ misschien komt hij er nu achter dat niet alles kan zoals hij het wil en ontdekt hij het woord nee. Dat is behoorlijk lastig voor zo'n klein manneke (en ook voor zijn ouders 😅😅). Ik vond die periode ook heel lastig, maar gaat hier inmiddels (net 2) weer veel beter. Wat hier een beetje hielp was keuzes geven, dus je mag dit of dit. Wil je het zelf doen of zal mama het doen? Wil je deze slabber of die? Het geeft ons zoontje een gevoel van controle en dat zorgt voor veel minder strijd. Maar desalniettemin waren het best een paar pittige maanden 🙈 Nu is het nog steeds soms flink crisis, maar is hij het overgrote deel van de dag weer super vrolijk. Hopelijk gaat het bij jullie ook snel voorbij!

vorig jaar

Hoe is hij bij de opvang of bij anderen zonder dat jij er bent (en hij je partner)? Mogelijk zitten jullie namelijk in een spiraal. Verder ken je het wel dat alles in fases gaat en gelukkig gaan die ook weer voorbij. Kijk ook eens goed naar wanneer hij het doet. Is het omdat hij iets wil wat niet kan of mag? Kan hij duidelijk maken wat hij wil (dus niet gefrustreerd dat hij denkt dat je hem niet begrijpt? Hier helpt het door soms mij proberen te verplaatsen in wat er door dat koppie heen gaat. Als je de oorzaak weet kan je immers ook veel voorkomen aan gedrag of er op een juiste manier op reageren.

vorig jaar

Probeer elke moeilijke situatie apart van elkaar te zien. Dan is het niet een lange dag vol negativiteit, maar zullen er vast ook wat leuke dingetjes voorvallen. Natuurlijk zijn deze fases vermoeiend, maar je eigen gevoel daarbij maakt ook verschil.

vorig jaar

Kinderen gedragen zich niet zomaar zo. Waarschijnlijk is ie gefrustreerd over dat ie iets wil kunnen maar nog niet kan (praten? dingen zelf doen?) of zit ie even niet zo lekker in zn vel (doorkomende hoektanden bijvoorbeeld?). Dat hoef je niet per se leuk te vinden, maar een klein beetje meer begrip voor je kindje is wel op z'n plek.

vorig jaar

Natuurlijk is het een fase! Probeer je te verplaatsen in hem; z’n ontwikkeling gaat hard, wellicht groeipijn, prikkels die hij moet verwerken. Ik verlies ook soms m’n geduld en dan voelt een fase oneindig maar het helpt dan enorm als iemand die erbuiten staat mij hieraan herinnert. Over een tijdje is het weer heel anders 🩷

vorig jaar

Ook dit hoort erbij… 🩷

vorig jaar

Deed die van ons ook vanaf die leeftijd. Elke keer als ze zeurde of huilde was het omdat ze iets wilde hebben, of omdat iets niet lukte. Bijv. zelf dr schoenen aantrekken. Ellllke keer als ze begon zeiden we:'je hoeft niet gelijk zo te huilen, mama kan je helpen. Dan zeg je: Mama wil je helpen?' Vanaf +- 19 maanden heel de dag door hoor je haar beginnen met zeuren 'nnfffghhhhhhh..., mama, helpuhhhh.' 😂. Heel goed meisje, goed om hulp gevraagd. 😂 Zo is bij ons het proces een beetje gegaan. Ze stoppen er wel een keer mee, als je maar weet waarom ze zeuren. Dan moet je ze helpen met wat ze willen en zeggen dat ze niet gelijk zo achterlijk moeten doen, en dat mama ook komt helpen als je niet zo zeikt. Maar dan in normale babytaal 🤪.

vorig jaar

Ik herken dit totaal van onze zoon die ondertussen bijna drie wordt. Zo zwaar is dat… niets is goed ookal doe je zo je best en voor je gevoel loop je op eieren en dan nog is het niet goed. Ik heb weinig tips, behalve er af en toe misschien wat luchtig naar proberen te kijken. Wij noemden onze zoon destijds wel eens ons prinsje (nog steeds wel eens) vanwege het prinserige gedrag. Misschien is jullie kindje ook wel temperamentvol. Mocht je daar meer over willen lezen, dan zou ik je het best ‘temperamentvolle kinderen’ van Eva bronsveld aanraden. Vooral vanaf de peuter tijd vind ik dat een erg fijn boek om mijn zoontje beter te leren begrijpen.

vorig jaar

Heel normaal. Hier vond ik de periode tussen 1 en ongeveer 1,5 ook best pittig. Mijn blije baby was ineens ook veel aan het mopperen en ontevreden. Was na 1,5 weer stuk minder. Ze willen van alles maar kunnen nog niet alles, begrijpen nog niet alles en kunnen hun emoties nog niet reguleren ( iets wat zelfs voor veel volwassenen nog een uitdaging is😜). Door mee te gaan in het negatieve zal het alleen maar erger worden. Je kindje heeft een stabiele ouder nodig die er voor hem is, de wereld om hem heen helpt te leren begrijpen en hem helpt door negatieve emoties heen te komen (co regulatie). De gevoelens van zowel je kindje als van jou als ouder zijn normaal en mogen er zijn. Wees je alleen bewust van je gedrag naar je kindje toe en wat helpend is en wat niet. Laat je zeker niet beïnvloeden door mensen uit je omgeving die zeggen dat je kind verwend is. Wat een onzin.

vorig jaar

Een pittige fase! Mijn dochter had t ook rond die tijd. Toen ze wat begon te praten en kon uiten ging het beter. Nu weer een zoet, rustig kindje.

VRIEND

vorig jaar

Hier was ook alles strijd, was heel pittig en vaker niet leuk dan wel. Met de tijd dst ze ouder werd en meet ging begrijpen werd het beter. Het commentaar van anderen vind ik niet netjes. Zo te lezen heb jij het nu zwaar en kan je steun gebruiken ipv 'advies' van de zijlijn. Heb je in de omgeving iemand die een dagje kan oppassen zodat je even adempauze hebt?

vorig jaar

Reactie op 2020mama

Hier was ook alles strijd, was heel pittig en vaker niet leuk dan wel. Met ...
TS vraagt letterlijk om tips = advies 😉 Ben met je eens dat de manier waarop bij sommige wat milder en minder oordelend mag zijn. We doen allemaal ons best en soms is het ook gewoon rete zwaar.

vorig jaar

Tips: Lees wat opvoedkundige boeken, dan kan je een beetje strategie bepalen. Ik ben zelf fan van 2 keuzes geven bij kinderen (en soms doe ik het bij mijn man 🤣). Wil je dit of dit. Maar je hebt mega veel ideeën en als je je inleest, vind je iets dat bij je past. Situaties 1 voor 1 bekijken. Zie je kind niet als vervelend, maar het gedrag is vervelend en dat staat los van je kind. Evalueer je eigen situatie, heb jij veel stress? Projecteer je dat?

vorig jaar

Herkenbaar hoor. Hier ook van die lastige fases steeds. Met het nadruk op fases. Kan best zijn dat hij in eem groeispurt zit of iets anders doormaakt qua ontwikkeling, waardoor hij het nu zwaarder heeft. Het is wel weer zo dat het bij het ene kind heftiger is die fases dan bij het andere. Dat is een stukje temprament, maar niet zo zwart wit als dat het nou eenmaal zijn persoonlijkheid is. Dat mensen hem te verwend noemen niet naar luisteren hoor! Volgens mij krijgen moeders altijd al snel commentaar op hoe ze iets doen, en word al snel de schuld bij de opvoeding gelegd. Belachelijk, elk kind is gewoon anders.

vorig jaar

Bedankt allemaal voor jullie reacties en adviezen! Het heeft echt wel 3 weken geduurd denk ik maar 1 of 2 dagen nadat ik dit bericht plaatste was het van de een op de andere dag over? Hij huilt vrijwel niet meer, is de hele dag vrolijk en blij, speelt weer, wil contact maken etc. Geen idee waar het nou aan lag? Tandjes? Toch een sprongetje?

vorig jaar

16.5 maand, dan zit hij als het goed is in een sprong.. dat kan enorm verschil maken in gedrag.. Hopelijk is het na de sprong weer iets beter!