2jarige zeurt en moppert veel

Ik geef hem eigenlijk altijd wat hij wil, tenzij het gevaarlijk of ongezond is.... verder is zeuren bij mijn zoontje vaak een roep om aandacht en helpt het vaak ook al enorm om zijn verlangen te valideren: "Pen... pen hebbuh... PEN!!!" "wil je die pen hebben?" "Ja...." (hier zie ik hem dan al ontspannen) "Die pen is van papa, die hoort daar te liggen".. Dit werkt soms gewoon zo al, soms bied ik nog alternatieven aan en soms werkt het ook niet maar dat laatste is bijna nooit. Ik probeer ook het woord "nee" zo min mogelijk te gebruiken... en soms wordt hij gewoon boos, dat hoort ook bij de leeftijd denk ik... Of hij gelukkig is hangt vooral af van of hij zich (emotioneel) veilig voelt bij jullie en daarvoor is het belangrijk, lees ik op allerlei plekken, dat je hem duidelijk maakt dat zijn gevoelens er mogen zijn. .hopelijk heb je er wat aan.... kan ook gewoon een fase zijn!

✨Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd✨ Aldus elke dreumes, peuter (en kleuter?)! Hoe ga ik er mee om? Elke dag ff janken in een hoekje als ik links en rechts een krijsend kind heb😩😩😩

Diep zuchten en elk zeur-moment als een op zichzelf staand voorval zien. Dus niet 'de hele dag was kind aan het mopperen', maar elke keer ook voor jezelf afsluiten en niet in het negatieve blijven hangen.

Ahhhhh dikke knuffel voor jou lieve mama 🥰

‘Wanneer een kind nee begint te zeggen, ben je getuige van de geboorte van zijn ik’ Uit het boek van binu Singh. Helpende gedachte voor mij. En wat mij helpt - pick your battle. Ik probeer bewust te kiezen wanneer ik direct ja of nee zeg. En probeer dan wel consequent te blijven. Dus als ik ruimte heb voor een moeilijk moment wordt het nee anders soms gelijk ja. Zodat die nee niet een ja wordt, denk dat dat niet helpend is voor de lange termijn - beseffen dat die moeilijke momenten leermomenten zijn voor m’n kleine. Leren om gaan met teleurstellingen, boos zijn etc. Zelf proberen kalm te blijven om haar te helpen in de grote emoties die zij voelt om haar daarin te begeleiden/leren - soms helemaal gek worden en even spuien bij anderen en herkenning vinden - naar buiten! Dan is het een stuk makkelijker vind ik - goed naar dr kijken en zien hoe klein ze eigenlijk echt is, een mini-mensje nog maar