Agressie dreumes 2 jaar

Wat vervelend. Hoe reageert je zoontje als je streng bent? Zijn er consequenties bij dit gedrag? Begrijpt ie dat het de ander pijn doet? Sorry nog ff wat vragen misschien krijgen we dan een beter beeld. Ik zelf ben niet zo bang om te streng te zijn als het gaat om elkaar pijn doen. Dan volgt er een serieuze boze stem en hebben we het even over wat er gebeurt is. Soms verliest mn dochter dan de mogelijkheid met bepaald speelgoed te spelen, als ze dat niet kan delen. Soms moet ze sorry zeggen en een knuffel geven. Soms moet ze even uitrazen. Maar ze mag enkel weer meedoen als het fysieke gedrag over is. Een ding doe ik nooit, en dat is een kind apart zetten of afzonderen. Tenzij ze zelf de ruimte pakt om even verderop uit te razen.

Ooh wat vervelend dat hij dat gedrag laat zien. Ik ben wel benieuwd hoe jij/ jullie als ouder(s) reageren? Zitten jullie op 1 lijn en reageren jullie hetzelfde? En blijft de reactie ook hetzelfde van jullie, ook na 10 maand (consequent zijn)? Wij hebben er ook een van 2, die nu ook flink grenzen aan het uittesten is. Wij zetten haar nu soms als signaal even naar de gang, na 2x waarschuwen. We laten haar niet eens alleen in de gang want als ze het doorheeft gaat ze al hysterisch huilen. Ik moet zeggen dat het hier heel goed helpt, het is dan in 1x over.

Als we echt een keer flink boos worden schrikt hij vooral en begint te huilen, maar op momenten dat we hem streng toespreken doet hem dit niet zoveel. We laten hem altijd sorry zeggen. Hij begrijpt wel dat andere pijn doen niet mag, maar lijkt niet altijd door te hebben dat zijn gedrag er voor zorgt dat hij anderen pijn doet. We hebben hem een tijdje in de hoek gezet als hij iemand pijn deed, maar dit had totaal geen zin, want dan zijn we alleen maar druk met hem in de hoek houden. Ik heb een tijdje geprobeerd hem rustig uit te leggen dat wat hij doer niet mag en wat hij dan wel mag doen, ook dit zorgde niet voor verandering in gedrag. Momenteel spreken we hem vooral streng toe, maar ook dat heeft geen effect 😅 Niks lijkt te helpen. Er zijn wel eens periodes dat het wat beter gaat. Ik denk ook wel dat wij zelf een aandeel hebben hierin. Doordat het al zo lang duurt kunnen we een stuk minder hebben en is het geduld ook sneller op. Op het moment dat hij in de buurt komt van zijn zusje of andere kinderen reageren we al een beetje panisch, terwijl hij ze soms alleen een kusje wil geven of speelgoed komt brengen.

Mijn man en ik staan er wel hetzelfde in. Anderen pijn doen vinden we echt niet oke, mijn man reageert alleen wel vaak wat strenger en bozer en kan wat minder hebben. Ik kan nog wel wat hebben hierin en probeer ook wel te kijken of iets bewust gaat of dat bepaalde dingen gebeuren uit enthousiasme of lompigheid. Als het dit laatste is leg ik hen vooral uit dat hij voorzichtig moet doen. Maar na 10 maanden begint het toch wel steeds vermoeiender te worden. Ik zie er momenteel elke keer tegenop als hij zijn neefje en nichtje ziet en als we in de speeltuin zijn of kinderboerderij houd ik hem bijna panisch in de gaten

Hoe is zijn woordenschat? Het leest alsof hij momenteel zichzelf niet kan uiten en dit laat zien dmv ‘woede’. Hoe gaat hij over het algemeen om met overprikkeling?

Hij kan heel goed praten. Kent veel woorden en kan wat zinnetjes maken. Alleen aangeven wat hij wil als hij zich zo gedraagt lukt hem niet. Soms is her wel omdat zijn speelgoed afgepakt wordt of omdat hij denkt dat speelgoed van hem is. Hij is ook zeker wel eens overprikkeld, hij is heeeel goed in zichzelf overprikkelen. Hij ziet en hoort alles, wil overal aan meedoen. Rent de hele dag. We proberen zo veel mogelijk rustige activiteiten te doen zoals tekenen, een boekje lezen, puzzel maken. Als we thuis zijn gaat dit ook wel goed, maar als er andere kinderen zijn werkt dit niet, dan wil hij alleen maar heel graag bij de andere kinderen zijn

Ja de andere kinderen leiden hem dan teveel af, is wel normaal voor zijn leeftijd hoor dat stukje. Het is logisch dat ie reageert als speelgoed afgepakt word of als hij denkt dat het van hem is, hoort ook bij de leeftijd. Je kunt dan eventueel ook benoemen dat je snapt dat hij het niet leuk vind dat speelgoed afgepakt word. Hij word namelijk boos met een reden en dat mag benoemd worden, mag er ook zijn.

En juist lekker veel naar buiten rauzen, springen, rennen en wild doen? Ipv zoveel mogelijk rustige dingen doen? Misschien dat hij met zo'n lekkere actieve uitlaatklep juist daarna binnen wat beter kan focussen

Ja nu met het mooie weer is hij ook veel buiten, als hij buiten is gaat het heel goed, daar kan hij zich prima vermaken. Maar dit gaat ook alleen goed als hij alleen is. Het probleem zit hem vooral in het contact met andere kindjes. Laatst in de speeltuin begint hij direct een meisje te duwen, dan zie ik wel dat hij vooral wil spelen met haar en misschien ook gewoon te wild is in zijn spel.

Ik zie dat jouw dochter 9 maanden is, ongeveer gelijk aan het gedrag van jouw zoon. Wellicht dat dit verband heeft met elkaar? Dat hij het lastig vindt om zich aan te passen aan de nieuwe situatie en meer aandacht vraagt. Negatieve aandacht is ook een vorm van aandacht. Dit kan een vicieuze cirkel vormen. Bij 'slecht' gedrag ben je veel sneller geneigd om steeds negatiever te reageren. En het is zoveel makkelijker om bij 'lief' gedrag om positief te reageren. Ik denk dat elke ouder daar wel eens mee struggelt. Het gedrag zelf hoort inderdaad deels bij de leeftijd. Hier ook een zoon van net 2 en kan ook geen moment stil zitten. Hij kan ontzettende driftbuien hebben als het niet gaat zoals hij wil en het liefst gooit hij dan met spullen. Maar dit is puur omdat hij zijn emoties nog niet goed kan reguleren. We proberen er zo neutraal mogelijk mee om te gaan (lukt niet altijd hoor). Mijn tips zouden dus zijn probeer positief te zijn, af te leiden in gevallen van agressie en zoveel als mogelijk 1 op 1 aandacht/quality time doorbrengen met je zoon. Een vriendin van mij heeft een hele dwarse peuter, een extreem geval eigenlijk. Ze zat met de handen in het haar en heeft een gedragsspecialist om hulp gevraagd. Dat heeft hun heel erg geholpen, misschien zou dat nog een optie kunnen zijn?

He Ss20, Heb je zelf het gevoel dat er meer aan de hand is? Of ben je vooral zoekende naar hoe hiermee om te gaan? Want als ik het zo lees hoort het heel erg bij de fase waarin hij zit. Misschien voor hem een combi met de geboorte van zijn zusje (grote gebeurtenis!), zijn emotie nog niet kunnen uiten en grenzen opzoeken. Dat kleintjes rond deze leeftijd kunnen praten wil nog niet zeggen dat ze tegen andere kindjes kunnen zeggen: 'he jij hebt speelgoed wat ik ook wil, mag ik het hebben'? Ze reageren in deze fase nog heel primair: ik wil wat - dus ik pak het. Ik herken deels wat je schrijft. Ons zoontje is ook actief, praat luid en met andere kindjes wil hij vooral dat iedereen van zijn speelgoed afblijft. Maar zelf pakt hij wel het speelgoed van een ander 😆. Wat wij doen; Ik probeer zoveel mogelijk in korte duidelijke zinnen te vertalen voor hem. Ik straf hem niet maar geef wel duidelijk een grens aan. Dus stel we zijn in de speeltuin en hij pakt iets af en duwt diegene. Dan hurk ik naast hem en zeg ik tegen hem; Je mag niet duwen dat doet een ander pijn! Wil je daar graag mee spelen? Je kan goed praten vraag maar; mag ik deze? Of als het kindje huilt zeg ik; kijk lieverd hij is verdrietig. Duwen doet pijn. Dan zegt hij vaak zelf al sorry. Als hij blijft afpakken dan stop ik het spel en leid ik hem af om ergens anders mee te spelen. Ook oefen ik vaak als we samen spelen door juist het speelgoed te vragen waar hij mee speelt. Of als er bijv bezoek is dan laat ik hem de koekjes bij de koffie uitdelen of de rozijndoosjes aan de kindjes die er zijn. Met dikke complimenten als het lukt.

Ik vraag mij soms wel eens af of er meer aan de hand is. Dat hij kindjes duwt en speelgoed afpakt of met spullen gooit, daarvan denk ik nog oke dat is gewoon zijn leeftijd, maar af en toe lijkt het wel alsof hij met opzet anderen pijn doet. Vooral zijn neefje (ook 2 jaar) is vaak de dupe. Mijn zoontje is hem continue aan het duwen en slaan. Soms als mijn dochtertje in de eetstoel zit slaat hij haar zomaar uit het niets. Ik kan dan echt niet achterhalen wat de aanleiding is. Je tips zijn wel erg helpend! Goed idee om tijdens het spelen te oefenen met hoe hij samen kan spelen. Hij kan op zich prima spulletjes aan anderen geven, maar hij pakt het ook net zo snel weer af 😂 Ik denk dat het idd ook goed is om met korte zinnen aan te geven wat wel/niet kan doen. Het is waarschijnlijk ook weer zo dat ik even moet resetten en met een frisse blik weer aan de slag moet gaan, doordat het al zo lang duurt ben ik denk ik wat meer in mijn frustratie blijven hangen.

Dat snap ik heel goed van die frustratie. En het lastige is dat die frustratie ook weer effect heeft op jou reactie naar je zoontje. Als je dat kan doorbreken help je ook jezelf ermee! Mhh wat je omschrijft is vervelend om te zien je wil niet dat je kindje dat uit het niks doet. Doet hij het vaker als hij moe is? Of zie je daar geen verschil in? Ons zoontje slaat soms uit het niks onze hond. Wat uiteraard ook niet mag. En dan denk ik ook wel eens; hoeeeee vaak heb ik dit al gezegd, waarom doe je dit! Laatst zei ik; wil je graag met hem spelen? Ja! Riep ons zoontje toen overtuigd. En toen dacht ik oke, je snapt dus gewoon niet hoe je dat moet aanpakken. Toen ben ik even een zoek spelletje gaan doen met ons zoontje en onze hond. Ik geef hem dan wat opdrachtjes en laat ons zoontje dan veel helpen. Met complimenten. En dan benoem ik ook: dat is gezellig zo samen spelen. Misschien helpt het als je op zo'n moment aan hem vraagt; wil je samen spelen? Of wil je wat vragen? Zal ik je daarbij helpen. Ipv boos of vanuit frustratie reageren. Wat ik ook snap hoor want het is ook vermoeiend deze papagaai (alles 100x herhalen) fase.

Ik zeg trouwens ook vaak. Je kan al heel goed praten; niet duwen, maar praten. Wil je graag .. (hiermee spelen of dit zeggen?)

Heel herkenbaar allemaal van mijn zoontje van bijna 2. Ik heb onlangs met iemand gesproken van de integrale vroeghulp. Ze gaf aan dat het vaak frustratie gedrag is, voortkomend uit cognitief verder zijn en willen, maar het sociaal emotioneel nog niet aan kunnen. Verder kreeg ik nog deze tips van haar. Misschien heeft iemand hier er ook nog wat aan! * Het liefst voorkom je dat jullie zoontje een ander kind bijt of slaat, maar soms gebeurt het al voordat je het door hebt of bent net te laat om te reageren. Als hij een ander bijt of slaat, is het belangrijk dat je elke keer op dezelfde manier reageert. Daarmee kun je het gedrag afleren en voorkomen dat het vaker gebeurt. Leg uit waarom hij niet mag bijten/slaan en probeer erachter te komen waarom hij dat deed. Als je dat weet, voelt hij zich begrepen. Vertel je kind dat je het niet goed vindt als hij iemand anders bijt/slaat. Je keurt dus het gedrag van je kind af en niet je kind als persoon. Benoem het gevoel wat je waarneemt bij je kind, bv: ‘ik zie dat je boos/verdrietig bent…’ Het helpt niet als je alleen maar boos wordt en zegt: ‘Dat mag niet!’ Zeg je dat wel, dan kan dit het gedrag zelfs versterken. Als je kind uit onvrede of uit een gevoel van onveiligheid bijt, kan hij nog gefrustreerder raken wanneer jij ook nog boos wordt. Zeg vooral niet tegen het ander kind dat hij terug mag bijten. Wat een heel leuk boekje is in het effectief communiceren met kinderen is: how2talk2kids (Adele Faber) weliswaar voor kinderen tussen 2-20 jaar, maar hier staan leuke en makkelijk toepasbare voorbeelden in hoe te communiceren in alledaagse situaties.

Wat een fijne tips! Hoe ben je terecht gekomen bij de vroeghulp? Komen zij bijvoorbeeld ook thuis om te observeren wat er gebeurt? Ik ga ook zeker eens kijken naar het boek wat je beboemt.

Jaa toevallig dat ik gistwr nog tegen mijn man zei dat ik waarschijnlijk met mijn reactie ook een deel van het gedrag in stand houd. Als hij moe is laat hij het gedrag wel meer zien, maar ook heel vaak al vanaf dat hij wakker is in de ochtend. Ik denk ook dat het vaak enthousiasme is. Het is een hele fijne tip om inderdaad eens de vraag te stellen of hij wil spelen of iets wil vragen als hij zijn zusje zomaar slaat. En ook goed om hem dan aan te moedigen door te zeggen dat hij al zo goed kan praten en hem leren wat hij dan kan vragen/zeggen

Het werd bij ons via het kdv aangeboden. Deze mevrouw werkt voor een aantal gemeenten, waaronder dus die van ons en ze hield een telefonisch spreekuur. Toch maar eens gebeld voor advies! Heel fijn om eens even te sparren idd. e gaf aan dat mochten we er niet uit komen met de tips ik weer contact kan opnemen. Ze hebben ook een multidisciplinair team en indien gewenst kunnen ze dan breed gaan kijken en dan ook thuis kijken/komen naar je kind en advies geven. Ook kijken ze dan evt of er meer aan de hand is.

Oke ik ga eens kijken of dit bij ons in de gemeente ook aangeboden wordt. Binnenkort heb ik ook een afspraak bij de opvang, zij zien zijn gedrag namelijk ook.

Oh ben benieuwd. Wij wonen in de Achterhoek...weet eigenlijk niet of zoiets ook landelijk is..