Algemeen autisme spectrum stoornis topic

Hej , goed idee ! Ik heb daar ook Behoefte aan . Je voelt je toch vaak ‘ alleen ‘ met een kind wat zich anders ontwikkeld of anders is . Mijn zoontje wordt in de zomer 3. Spreekt wel, maar soort standaard zinnetjes zonder flexibiliteit. Ik kan geen gesprek met hem voeren. Daarbij zit hij toch aardig in zijn eigen wereldje . Er wordt gedacht aan autisme door de psycholoog en is er een plekje voor dagbehandeling voor hem aangevraagd . Ook heeft hij geen filter , wat lastig is als we ergens heen gaan. Weg rennen, niet luisteren etc. Bij mij zijn er verschillende emoties 1. Hoop. Misschien maakt hij toch nog genoeg stappen voor regulier onderwijs . 2. Zal die ooit echt geen praten 3. Confrontatie als ik andere kinderen zie van deze leeftijd 4. Wat staat hem/ons nog allemaal te wacht . Hoe ziet zijn toekomst eruit . Heb vooral behoefte aan dingen te lezen dat het allemaal goed kan komen, maarja dat ga ik niet vinden denk🤣 We hebben het zelf nog met niemand uit mn omgeving besproken dus fijn om soms even je hart te luchten . Dus goed idee dit topic !

Dat geen filter herken ik! Ons zoontje ziet en hoort alles, is constant afgeleid. Kan dus ook geen moment zelf spelen😅 snel overprikkeld maar dat uit zich altijd pas thuis. Merk nu ook aan hem dat hij sociaal emotioneel best achter begint te lopen tov van leeftijdsgenoten en hij het (denk ik) ook merkt. Hij snap het gedrag andere kindjes niet. Dat vind ik moeilijk en pijnlijk om te zien Wat ik zelf erg lastig vind: - structuur bieden, ben zelf helemaal niet gestructureerd en hou niet van elke dag hetzelfde. En dat vind L. Wel erg fijn. Al gaat het steeds beter 😄 - dat hij altijd heel de dag in m'n aura zit, omdat hij nooit/heel weinig zelf speelt zijn we dus constant samen bezig. Ook gewoon huishouden enzo, maar mis het om het gewoon ff vlug zelf te doen😅 Dat mensen hem flink overschatten, hij is ook nog een lang voor z'n leeftijd dus word vaak al ouder geschat.

Mag ik wat aan jullie vragen? Hoe merkten jullie rond de 1-1,5 jaar dat jullie kind (wellicht) autisme had? Mijn nichtje heeft af en toe dingen waar ik over twijfel, vooral ook toen mijn schoonzus zelf over dingen begon. Ik heb wat geprobeerd te googelen maar vond het lastig vergelijken. Ze is nu 20 maanden en ik merk vooral dat ze nauwelijks op of omkijkt naar mensen/kinderen en alleen naar spullen. Ze reageert niet op haar naam, of eigenlijk überhaupt op woorden. Ik heb haar wel eens ‘bye bye’ horen zeggen, schoonzus zegt dat ze ook papa zegt maar verder niets. Ze maakt vaak herhaaldelijke bewegingen zoals flapperen of haar hoofd stoten. Zelfstandig eten kan ze ook (nog) niet, je moet stukjes nog fijnmaken en in haar mond stoppen. Ik twijfel bij veel dingen of het komt door de combi van opvoeding en de hoeveelheid tv/filmpjes die wordt gekeken maar ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Eigen wereld zijn, niet wijzen of zwaaien. Niet toelaten in eigen spel. Veel met hetzelfde spelen, voorwerpen in beide handen willen houden . oogcontact niet gemakkelijk, idd niet reageren op naam. Niet open staan voor andere in spel etc. En vooral de taal die niet op gang komt. Je kan de COS score doen op de site. V van autisme jong kind . Vaak zijn de oren checken wel de eerste stap: want een kind wat niet goed hoort ( bijv door oorontstekingen) kan ook kenmerken vertonen

Ja dat overschatten herken ik ook! Mijn kindje is ook groot voor zijn leeftijd. Mensen gaan tegen hem praten en hij zegt ook nog niks terug😬 Zo lastig als je kindje idd hele dag in je aura zit en je dingen gedaan wilt krijgen 😁 soms ochtendje opvang als je zelf vrij bent best fijn😂

Ik had zelf al heel vroeg zoiets als het zou mij niet verbazen als.... echt bij baby zijn nog, behalve dat hij snel overprikkeld was en dat er alleen thuis uitkwam. Kon hem overal meenemen en alles doen maar dan was het thuis krijsen uren lang. Verder was het toen meer een gevoel. Pas later begonnen er dingen op te vallen: - bij 18 maanden primaire kleuren op kleur sorteren uit zichzelf - 1x iets doen/zeggen en dan maanden niet meer. - bijzondere fascinaties bijvoorbeeld klokken, overal waar we komen ziet hij meteen de klok en moet dat heel heel vaak benoemen. - diverse vormen van stimmen: zoals als trappen met z'n voetjes. - als het hem teveel word reageert hij nergens meer op, we komen dan echt niet binnen. - extreme driftbuien van +/- een uur. Die weten we ni gelukkig meestal te voorkomen. - hele hoge pijngrens. Dat waren ze in het kort 😁 Praten bij 20 maanden was hier ook nog niet maar nu wel dus dat vind ik zelf niet gek aan je nichtje. De andere dingen vind ik er wel op lijken, maar ben geen expert natuurlijk 😉

Vervelend he! Inmiddels zegt hij wat terug maar meestal heel iets anders. Bijvoorbeeld als iemand vraagt: hoe gaat het? Zegt hij: naar opa en oma geweest. 😆 Ja kan dat zelf echt niet altijd goed hebben 🫠 wil dat graag bij m'n zelf ook verbetert zien want m'n lontje wordt er zo kort van op sommige dagen.... Ik heb regelmatig een hele dag, doe dan thuis ook veel maar ook gewoon echt wat voor m'n zelf. Heb dat echt nodig zeker nu hij geen dutje meer doet...

Ik heb zelf ASS. Helaas kwamen we daar pas op mijn 31e achter. Mijn kindje is nog wat te jong om iets bij te constateren, maar goed. Ik hoop, als ze het heeft, dat we daar dan iets eerder achterkomen dan bij mij t geval was 😅. Maar denk dat er wel alarmbellen afgaan, zodra ze op eenzelfde soort manier niet in t stramien mee zal gaan.

Waar liep jij tegen aan? En op welke leeftijd? Hoe was dat voor je ouders/omgeving? Hoor wel dat het vaak bij vrouwen pas laat een diagnose krijgen... (ik denk dat je een vrouw bent?😜)

Ik weet precies wat jullie bedoelen.. Ik heb zelf 2 dochters met een vorm van autisme ze zijn 6 en 5 jaar en praten beide nog niet .. ze begrijpen best veel maar het praten komt maar niet op gang, ze gaan ook beide naar een speciaal kinderdagcentrum, bij mijn oudste hadden we het al heel snel door al vanaf dat ze 1 jaar was merkte we dat ze erg achter liep in haar ontwikkeling geen contact met ons maakte niet naar haar naam luisterde veel met haar armen fladderde wat ze nu eigenlijk niet Meer doet, niet Lopen of kruipen . En hoe ouder ze worden hoe banger je word voor de toekomst omdat ze nog steeds niet praten , ik had ook graag gewild dat ze naar een normale basisschool konden gaan gewoon een normale jeugd zouden hebben maar het leven loopt net anders dan hoe je het voor je zag, belangrijkste is dat ze gezond en gelukkig zijn natuurlijk en ik blijf nog de hoop houden op dat ze gaan praten ..

Heej wat een bijzonder verhaal. 2 kindjes met autisme . En idd het belangrijkste is dat ze gelukkig zijn. Al had je het leven met kinderen natuurlijk anders voorgestel. Kunnen jouw meiden wel woordjes zeggen of hoe maken ze zich duidelijk ? X

Ik herken echt ontzettend veel van wat jullie zeggen! Mijn zoontje wordt in Juli 3 maar als hele jonge baby merkte ik al dat mijn kind anders was: - Dat begon met het ontroostbaar huilen, er was echt geen beginnen aan ik heb echt alle uren van de dag gezien. Nog steeds is hij moeilijk te troosten als er iemand weggaat. - Oogcontact maakt hij heel weinig of vluchtig, hij kijkt eerder naar een voorwerp dan ons. - niet brabbelen of geluiden imiteren ( dat kwam pas na 1,5 jaar!) - geen interesse in handen of voeten ( niet er naar kijken of in de mond ) - geen voorwerpen in de mond steken - geen zin in kiekeboe en gebarenliedjes ( of het niet snappen.) - van onbekenden moet hij niks hebben. - niet wijzen/zwaaien - Hij heeft ontzettend veel energie in zijn lichaam. ( is gerust om 00.00 nog wakker in bed. ) - hij kan niet zelfstandig in slaap vallen, ik moet er altijd naast blijven liggen totdat hij slaapt. - zijn spraaktaal ontwikkeling komt ongelooflijk traag op gang, spreekt nu ongeveer 30 woordjes inclusief namen, voor de rest is het brabbelen en gillen. -Stimmen: hoofd schudden, handen klappen, op de tenen lopen, rondjes draaien en 'trappelen'. - Tandenpoetsen ( mondgevoel) vindt hij echt vreselijk - alles wat draait daarmoet hij aan draaien. - spelen doet hij alleen met de lego duplo Wij zeiden met zn Allen als hij je al aan keek hij kijkt, maar hij kijkt dwars door je heen. Mijn man wil geen psychologische test en daarom gaan ze nu af op alleen de resultaten van de spraaktaal test die wel is afgenomen en vermoeden ze een TOS. Definitief kan er dus niks gezegd worden. Ik heb sinds kort een 2e zoontje, maar merk nu al zoveel verschil in mijlpalen. Aankijken, sociaal lachen, interesse in handen, brabbelen, geluiden imiteren.... die had mijn 1e zoontje echt bij laaange na nog niet op die leeftijd en aankijken nog steeds niet.

Mijn zoontje is 4 jaar. Hij gaat naar een kinderdagcentrum. Hij praat helemaal niet. Hij kan ook niet wijzen en begrijpt veel niet. Hij brabbelt wel veel/maakt veel klanken. Wijzen kan hij niet en het volgen van het wijzen van een ander volgen kan hij niet.

Huh. Ben jij niet bang dat je schoonzus hier mee leest?! Je bent behoorlijk herkenbaar. Z’n post over mijn opvoeding zou ik niet waarderen.

Onze dochter is nu 3 jaar en 2 maanden. Toen zij 10 maanden was merkte we al dat er iets anders was. Niet reageren op de naam en toch wel anders in het contact. Eerst hebben we gedacht aan gehoorproblemen, maar later toch ook aan ASS. Ze is tot haar 2,2,5 echt stil geweest. Nu wordt haar wereld groter en begint ze echt woordjes te zeggen en dit ook functioneel in te zetten. Wij krijgen hulp van de logopedie die floorplay toepast. Dit lijkt echt te werken. Het geeft zo’n fijn en goed gevoel om haar zo te zien ontwikkelen. Het lucht ook zo op. Een ontwikkelingsachterstand wil niet zeggen dat het helemaal niet komt. Wel is het belangrijk om je kind denk ik te blijven stimuleren in het contact, met bepaalde technieken.. Veel liefde naar iedereen hier die zich zorgen maakt en zoekende is.. <3

Ze zegt toch niks verkeerds? Ze zegt het zoals het is, waarom zou ze bang zijn dat haar schoonzus meeleest. Beetje gekke reactie..

Ach, is nog steeds 10 jaar eerder dan dat ik mijn diagnose gehad heb 🫣🫣🫣 Blijkbaar zijn vrouwen beter in masken (verbergen van autistische trekjes, conformeren aan de maatschappelijke verwachtingen) dan mannen, waardoor wij vaak veel te lang door blijven lopen. Mijn eerdere burn-out, problemen op werk en studie kon ik ineens verklare. En al dat masken is eigenlijk helemaal niet gezond, ik weet nog steeds niet helemaal wat echt mijn karakter is en wat is aangeleerd om niet teveel op te vallen 😕 Mijn man is ook autist, dus de kans is groot dat het Haribo beertje in mijn buik ook op het spectrum gaat zitten. Hopelijk hebben we dit dan snel genoeg door omdat we dingen van onszelf herkennen en kunnen we evt benodigde hulp dan ook op tijd inschakelen.

Ik heb zelf ASS (Asperger) en merk dat mijn dochter in dat opzicht heel veel op mij lijkt. Bij mij is de diagnose ook pas op latere leeftijd gesteld toen ik 20 was. Ik moet zeggen dat ik er heel goed mee om kan gaan, omdat ik nu zelf ook weet waar het vandaan komt. Ik weet zeker dat heel veel mensen in mijn omgeving niet weten en verwachten dat ik dit heb. Maar veel dingen zijn voor mij wel een soort toneelstukje omdat het zo hoort en niet omdat het vanuit mezelf komt, dus daar word je heel moe van. Mijn dochter ontwikkelt zich bovengemiddeld goed qua taal, maar dat ging bij mij net zo als kind. Verder herken ik wel wat dingen bij haar, maar niet noemenswaardig. Ik kon ook altijd prima meekomen op school, omdat leren mij goed afging. Maar op sociaal emotioneel gebied was dat wel een ander verhaal wat dus ook past bij Asperger. Ben heel benieuwd wat de toekomst ons brengt, maar ik vind mezelf wel een goed voorbeeld voor haar in dat opzicht.

Ik heb dus het vermoeden dat m'n zoontje dus ook heel goed kan masken. Op de opvang en andere omgeving dat thuis is hij "perfect", om de normale peuter dingen na. Maar zodra we thuis zijn komt alles eruit..... dat kan zo enorm heftig zijn(herken je dat van jezelf?), gelukkig gaat het nu stuk beter met wat handvaten van de POH. We zijn nu bezig met test: we hebben een ontwikkelings amnese ingevuld en al 1 onderzoek gehad, daar kwam allebei al autisme uit. Nu gaan ze alleen nog een observatie doen op de opvang en dan komt de definitieve diagnose.

Wel van mijn laat basisschool/middelbare school tijd, alhoewel ik toen de huilbuien ook grotendeels voor mijn ouders verborg. Voor die tijd niet zo, maar ik weet niet of dat was omdat ik toen vriendjes had bij wie ik mijzelf kon zijn (achteraf bekeken zoeken neuro diversen elkaar al dan niet onbewust op) of dat ik het simpelweg vergeten ben (mijn geheugen is een stuk slechter dan bijvoorbeeld van mijn zus). Als ik jouw verhaal lees (ook in andere topic) dan klinkt het inderdaad alsof je zoontje zoveel mogelijk probeert gewenst gedrag te vertonen en dan bij thuiskomst zijn grenzen heeft bereikt en het eruit moet. Fijn dat je wat kunt met de handvatten! 💜