Altijd dramatisch slapende peuter (bijna 4)

Vermoeiend zeg! Hoe lang ben je nu al bezig om hem weer in zn eigen bed te laten slapen?

Lieve mama, wat zal je moe zijn! Ook hier een slecht slapend kind van bijna 4, met vlagen iets beter maar iedere nacht wel mee in de weer. Ik weet dat het slapen echt ruk is als juist ik slecht in mijn vel zit. Dan wil hij bijna terug naar binnen kruipen bij me zeg maar. Slaapt hij bij zijn vader wel beter? Ik kan me voorstellen dat je hem met dit gedrag niet vaak bij andere bekenden of familie laat logeren, maar als ik je zo hoor trek je het niet lang meer. Weet je huisarts van je situatie? Als je het fijn vind om erover te kletsen dan stuur maar een vriendschapsverzoekje!

Wat heb je verder al geprobeerd? Bijvoorbeeld zo’n lampje met kleuren tot wanneer hij stil in bed moet blijven, mag hij wel even spelen in bed maar dat hij in ieder gevallen bed blijft, stickervel om te belonen als hij in bed blijft en je niet roept, afspraken maken dat hij wel mag roepen, maar niet uit bed mag? Hij is natuurlijk al 4, dus je kunt wel afspraken maken en consequenties geven. Ook ben ik benieuwd wat hij als uitleg geeft waarom hij niet in z’n bed wil slapen?

Ik heb er geen ervaring mee maar op die leeftijd kun je misschien wel afspraken gaan maken. Bijvoorbeeld uitleggen dat mama niet goed kan slapen als hij haar zo vaak wakker maakt. En een slaapwekker die aangeeft wanneer het tijd is om te spelen. En misschien een beloningssysteem als hij in zijn eigen bedje blijft? Heel veel sterkte iig!

Heb je een idee waar hij wakker van wordt? Heb je hem al weleens laten nakijken bij de dokter, kno problemen of allergie? Hier was het regelmatige oorontstekingen en hele erge hooikoorts. Daarnaast heeft hij het snel koud. Verder hebben we een beloningssysteem ingesteld, dus een sticker als hij pas uit bed kwam als het lampje blauw was. En dan na zoveel stickers iets uitzoeken bij de speelgoed winkel. En ook nog een krentenbol naast zijn bed, want hij heeft nogal snel honger 🙈 Sterkte ermee!

Niet echt concrete tips, wel even een knuffel jou kant op, want dat is gewoon ontzettend zwaar, zoveel slaaptekort. ♡

Nu de laatste keer weer kleine 2 weken, waarin ik met z’n slaapbeer (slaaptrainer) een tijd aangeef waarmee het oké is om naar mij te komen. En die wilde ik dus steeds ietsje later zetten vanaf 03:00 zodat het stapsgewijs kan voor hem. Maar het tafereel begint voor die tijd al en dan rekt hij het en om 3 uur is die beer groen en denkt hij op nu kan ik, dus lever ik uren strijd voor niks. Dus die beer staat nu gewoon op 06:00 maar Nja goed hele nachten bezig dus.😭

Bij z’n vader slaapt/sliep hij voorheen ook bij hem in bed op de kamer (omdat er geen andere optie is) maar daar gaat hij nu ook op een eigen bedje in dezelfde kamer dan wel; maar wel op zichzelf. Als hij bij oma slaapt dan ook daar in bed want ik kan het haar niet aandoen om ook deze nachten te permitteren daar ze al een ziek lichaam heeft. Nee de huisarts niet, heb ik sowieso geen goede relatie mee dus dat dient mij niet zo😭

Vervelend zeg! Ik gun je snel een goede nachtrust. Ik lees dat je niet samen wilt slapen in een bed, maar is het ook geen optie om bijv een peuterbedje naast je eigen bed te zetten waar hij kan slapen? Dit hebben wij ook. Als onze zoon (niet vaak) dan wakker wordt, dan kunnen we even handje vast houden en een vertrouwd woord toespreken. Op deze manier is het voor iedereen oké. Wij hebben de eigen ruimte in bed en hij voelt zich geborgen. Misschien is dit een optie voor je?

Ja hij heeft Brody de beer als slaap trainer. (Zie reactie hieronder) Ik heb echt alles geprobeerd. Inderdaad dat hij mij wel mag roepen maar dat ik niet steeds naast hem kom zitten tot hij slaapt, dat doe ik een uur laten dan hetzelfde. Het is gewoon ik wil bij jou slapen, ik ben bang, er zit een monster, jij moet naast mij blijven, m’n teen doet zeer, ik kan niet slapen, ik wil niet slapen…. Maar de voornaamste is denk ik bang en het gewoon doortrappen op bij mij willen slapen.

Hij heeft een beer die een slaaptrainer is, ik maak afspraken en leg hem uit dat we anders allebei echt te moe zijn de volgende dag en dat het zo niet kan. Beloning krijgt hij inderdaad ook maar dan kondigt zich erna weer een nacht aan die weer zo rampzalig was als de nachten ervoor…

Het enige dat potentieel een rol kan spelen is erfelijke b12 problematiek. Maar daar merk ik op de dagen eromheen niet veel in. Allergieën zijn er niet en ook geen klachten naar, zelfde voor oorontstekingen. Koud heb ik al geprobeerd op te vangen met elektrisch dekentje maar dat is het dus ook niet. Het beloningssysteem ben ik echt altijd enthousiast voor en heb ik voor meer dingen ingezet waaronder dit.. maar het bied niet de oplossing 😭

Dit hebben we inderdaad ook heel lang gedaan, een bed naast ons bed maar ik kan dan dus niet normaal meer in m’n kasten in de slaapkamer. Daarbij had ik destijds dus ook nooit de optie om even serie in bed te kijken of intiem te zijn in de slaapkamer. Hij wilt daar dan slapen ipv in z’n eigen bed en wilt daar dan dus de nachts beginnen 😩 hij kruipt dan alsnog stiekem naast me… Ik geef hem echt graag die geborgenheid, heel graag. Maar ik lever al 4 jaar in, elke nacht. Het is niet dat hij soms komt..

Oh dan heb je al heel veel geprobeerd en nagekeken! Wat naar zeg! En bijna 4 jaar zeg je? Hoe lang nog tot school begint? Ik hoop dat hij daar lekker moe van wordt en dan dat misschien wat gaat helpen.. Mijne gaat net 2 maanden naar school en die gaat echt knock-out om 7 uur! Toch vind ik deze problematiek echt wel reden om een keer naar een kinderarts te gaan, je weet het maar nooit. Wij hebben super goede ervaringen met een kinderarts in Almere, ging echt door tot het beter ging.

Wij hebben een meisje dat pas met 6,5 door sliep. Ze heeft van 2 tot 6,5 in ons bed geslapen met mijn man en ik sliep dan op de bank zodra zij kwam. Ze is er uiteindelijk overheen gegroeid 😵‍💫 we hebben na haar nog 3 kinderen gekregen. Die allemaal bijna eerder doorsliepen dan zijzelf 🤣

Als ik dit lees wil ik je aanraden om bijvoorbeeld via het consultatiebureau of via een andere weg te vragen om pedagogische hulp en ondersteuning. Het klinkt alsof jullie in een vicieuze cirkel zijn beland. Wat goed is om te weten over zijn ontwikkeling: Het is op deze leeftijd heel normaal dat een kind (peuter) angsten ontwikkelt. Dit hoort bij de ontwikkeling dat hij gaat beseffen dat hij een eigen persoontje is ("los" van mama) en dat hij steeds meer dingen begrijpt - maar nog niet alles goed kan plaatsen/overzien. Plus dat fantasie en werkelijkheid door elkaar heen lopen (nog tot kinderen zo'n 7 jaar oud zijn). Filmpjes en boekjes met monsters of spannende verhalen enzo zijn dan bijvoorbeeld ook nog veel te spannend voor deze leeftijd. (Kijk misschien ook eens naar zijn schermtijd, hoeveel en wat hij bv kijkt, dat kan ook meespelen qua prikkels die hij krijgt/dingen die hij nog niet kan plaatsen) In de nacht komt bijvoorbeeld angst voor het donker en dat je in het donker niet/moeilijker kunt zien waar je bent en dat alles er dan anders uitziet. Mijn zoontje zei op een gegeven moment: "Mama, ik vind donker niet leuk. Gaan alle kleuren dan naar buiten?" Hij dacht dus dat alle kleuren weggingen 's nachts/in het donker: hij kon niet plaatsen wat er gebeurde. Ik zou ook bang worden! Hier staan wij als volwassenen helemaal niet bij stil, hoe een jong kind dit beleeft (voor ons niet realistisch, maar voor een jong kind wel heel reëel). Na uitleg over dat onze ogen moeilijker kleuren zien in het donker maar dat de kleuren gewoon blijven ("kijk maar als ik het licht aan doe") was dat voldoende om gerustgesteld te zijn. Dit even als voorbeeld. Daarnaast lees ik dat je inmiddels gescheiden bent. Dit is voor je zoontje een grote verandering met grote impact. Dit kan zijn scheidings- en verlatingsangst (ook een "normale" angst bij peuters) echt versterken, omdat zijn vader ineens weg is óf jij bent er niet. Mogelijk is dit ook voor jou een emotionele periode geweest waardoor je emotioneel minder beschikbaar voor je zoontje was of misschien nog steeds bent (ook door je vermoeidheid). Dit voelt je zoontje aan wat hem onzeker of angstig kan maken zonder dat hij dit kan benoemen, waardoor hij jouw nabijheid extra nodig heeft. Dit is ook goed om bewust van te zijn. Zijn er recent meer veranderingen geweest in zijn leven? Het klinkt alsof je door vermoeidheid (logisch!) niet meer of minder het geduld op kunt brengen om sensitief te reageren. Dit kan zijn angst, onrust of gevoel van onbehagen versterken, waardoor zijn behoefte om heel dichtbij jou (zijn veilige haven!) te willen blijven versterkt is. Dit is natuurlijk ingegeven bij hem - hier kan hij ook niks aan doen. Hij doet het niet expres, en hij doet het niet om jou dwars te zitten. Op deze leeftijd doorgronden kinderen ook nog niet een "oorzaak-gevolg" relatie. Dus als je tegen hem zegt dat jullie anders allebei moe zijn de volgende dag zal hij dat nog niet kunnen begrijpen. Het is voor jou misschien niet leuk om te horen: maar hij heeft echt om te beginnen jouw nabijheid en steun nodig. En dat gaat moeilijk nu je zelf zo moe bent en voor je gevoel alles al geprobeerd hebt. Het lijkt daarom een vicieuze cirkel te zijn geworden waarin jullie elkaar (ongewild en onbewust) versterken qua onrust.. Ik zou je in elk geval aanraden om toch weer te starten met zijn bed in jouw kamer (kast evt naar andere kamer als je die hebt): veiligheid en nabijheid voor hem (wel in een eigen bed, maar toch in jouw nabijheid), rust en slaap voor jullie allebei. De nadelen die je beschrijft (geen eigen plek etc.) heb je nu namelijk ook elke nacht mee te maken..! Dus dat maakt dan voor nu ook geen verschil...of nouja...hopelijk/waarschijnlijk juist wel, ten positieve voor jullie beiden: meer slaap voor jullie allebei! En van daaruit een concreet stappenplan bedenken met kleine stapjes (en een rustig tempo) om het slapen in zijn eigen kamer op te bouwen, vanuit een gevoel van veiligheid en vertrouwen bij je zoontje dat je er voor hem bent en altijd zult zijn. Daarnaast is nog een concrete tip om veel uit te leggen en te benoemen aan je zoontje en ook woorden en uitleg te geven over hoe hij zich voelt en/of wat er gebeurt (/gebeurt is). Erkenning van emoties, en voor hem duiden wat er gebeurt, kan al heel veel steun en een gevoel van begrepen worden geven, wat het gevoel van emotioneel veilig voelen versterkt. Het is een veel te lang verhaal geworden!! 🙃 Hopelijk heb je er iets aan?

Oja; als je wel weer een bedje bij jou op de kamer zou zetten (wat ik echt zou aanraden voor jullie beider rust) dan kan je ook uitleggen dat je even blijft tot hij slaapt, en dat je dan nog even naar de woonkamer gaat maar straks ook komt slapen (zodat hij niet schrikt dat je er niet bent in het geval hij wakker zou worden) - zo houd je ook ruimte voor jezelf om iets voor jezelf te kunnen doen als hij eenmaal slaapt, maar is hij wel gerustgesteld dat je gedurende de nacht bij hem bent. Heeft hij trouwens ook een lievelingsknuffel? Ook een knuffel kan troost/steun geven in de nacht, dat hij die kan pakken als hij 's nachts wakker wordt :)

Wat pittig! Wij hebben ook een vrij slechte slaper van nu 3,5 en die slaapt (na maaaaanden bij ons in bed) nu in een campingbedje naast ons bed. We zijn wel consequent, hij mag er niet uit klimmen in de nacht en alsnog bij ons in bed en dat gaat nu sinds een week of 3 goed.