Altijd dramatisch slapende peuter (bijna 4)

Lieve moeders, Ik schrijf denk ik om te ventileren en ik denk ergens de hoop dat er toch nog tips zijn die ik niet heb toegepast… M’n zoontje is bijna 4, al 4 jaar is slapen een drama. Eerst waren het altijd zijn dag slaapjes die kort waren, veel huilen, altijd bij mij zijn. Het slapen in de nacht is nooit veel beter geweest, in het begin geef je nog gewoon de voedingen en slapen ze soms nog wel wat sneller verder maar zeker nadat de fles er helemaal uit was bleef het wakker worden in de nacht. Na zolang aanslepen, uitproberen, slaapcoaches en altijd maar eruit gaan heb ik op ten duur toegegeven aan het samen slapen. Maar het samen slapen werd steeds langer tot hij soms al om 11 uur bij mij lag. Z’n vader op een matras en wij in een bed. Ik ben inmiddels weer jaren verder en hij ligt al een tijdje op z’n eigen kamer in het begin en rent al snel naar mij. Maar ik ben op. Als hij bij me in bed ligt dan ligt hij de hè-le nacht tegen me aan ik ben ook dan constant wakker en raak gewoon overprikkeld ervan. Inmiddels ben ik alweer even bezig met hem in z’n eigen kamer te houden maar ik deed het slapen altijd al alleen maar nu ik gescheiden ben natuurlijk nog meer. Hij maakt me, zonder overdrijven, rustig 10 x wakker per nacht en ik slaap dus rustig maar blokken van minder dan een uur. Sommige nachten ben ik van 12 tot 3 bezig omdat hij me tot wanhoop drijft en me gewoon niet laat slapen om maar het bij mij slapen af te dwingen. Ik word gevoelsmatig een monster want ik ben echt te moe en kan na 4 jaar niet meer dealen met zijn eeuwige nachtelijke escapades. Hij slaapt met lampjes aan, zelfs mijn nachtlampje staat aan (kamer tegenover hem) ik blijf in de avond bij hem tot hij slaapt want anders word hij ook gillend gek … Ik ben op. Ik ben het zat. Ik snap alle goedbedoelde adviezen van ja ga dan gewoon weer samen slapen, nee…. Het kostte me al deels m’n huwelijk en ik wil 1 plek in huis hebben die gewoon even voor mezelf is waarbij ik uren kan bijtanken van het werken, zorgen en alleenstaand zijn. Zonder dat ik overprikkeld wakker wordt omdat hij de hele nacht op en over me heen dweilt. Ik zou zielsveel van hem, maar ik heb een ontzettend druk kindje en de stereotype peuter puber overdags die rijp is voor school in z’n gedrag. Dus slapen is voor mij maar ook echt voor hem belangrijk maar hij maakt het onmogelijk. Help? 🥺😩 Een hele hele vermoeide mama na 4 jaar 😭