Ik zou goed nadenken over wat voor signaal je gaat afgeven aan je dochter door dit te doen. En het effect van aggresieve middelen op een kinderhuidje. Ik zou het zelf gewoon laten. Wellicht heb jij er meer last van dan je dochter

Eenmaal ze er zelf achter vragen zou ik het gewoon doen. Ik was als kind ook behaard en werd enorm gepest ermee, ik was heel blij toen m’n moeder vertelde dat ik mijn snor kon waxen, wenkbrauwen epileren en benen en oksels kon ontharen.

Ik heb er geen ervaring mee maar zou er niets aan doen. Gewoon zorgen dat je kindje er altijd leuk en verzorgd uit ziet en zelfvertrouwen heeft. Als ze er tzt zelf mee komt kun je altijd nog kijken of als je merkt dat ze er echt opmerkingen over krijgt. Tot die tijd zou ik er echt niets aan doen

Eerlijk gezegd vind ik dat je er niets aan moet doen. Ik begrijp ergens je angst wel: niemand wil dat z'n kind gepest wordt. Het is ook alleen maar lief en goedbedoeld dat je haar zo wil beschermen. Ik denk alleen wel dat dit z'n doel totaal voorbij schiet. Je wil voorkomen dat je dochter gepest wordt, maar door dit te doen, zeg je eigenlijk dat haar lichaam er niet mag zijn zoals het is. Het is jouw idee van wat mooi is dat je op je dochter projecteert, terwijl ze er zelf (in iedergeval nu nog) niets van vindt. Het is de wereld op z'n kop om bij zo'n jong meisje met dit soort cosmetische troep in de weer te gaan. Al helemaal dat die keuze voor haar wordt gemaakt omdat haar moeder vindt dat dat nodig is. Begrijp me niet verkeerd: ik scheer in de zomer ook m'n benen en draag make-up, maar ik ben volwassen en maak die keuze zelf. Je kunt haar veel beter genoeg zelfvertrouwen en zelfliefde meegeven, daar heeft ze haar hele leven iets aan. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen en zit 'm juist in dit soort dingen. Het is totaal iets anders, maar zelf stotter ik mijn hele leven al. Natuurlijk waren mijn ouders ook bang dat ik gepest zou worden, maar ze hebben me nooit het gevoel gegeven dat mijn stotteren of ik er niet mochten zijn en ik ben er daarom ook nooit onzeker over geweest (en ben er ook nooit mee gepest). Mijn logopediste zei dan ook: 'Een kind dat gepest wordt omdat het stottert, zou ook gepest worden als het niet zou stotteren.' Zeker als een kind onzeker is over zichzelf, wat je denk ik juist bereikt door zo met haar lichaam om te gaan, is ze een makkelijk doelwit. Zijn het niet haar haartjes, dan zijn het wel haar stem, neus, grote teen, of weet ik veel, die nog perfecter moeten worden. Ik begrijp je angst en weet dat het uit een goed hart komt, maar je kind met armhaartjes naar school laten gaan is minder schadelijk dan je eigen angsten, onzekerheden en schoonheidsideaal op haar te projecteren. Het is misschien niet wat je hoopte te horen, maar hoop toch dat je er iets aan hebt.

Amen❣️

Ik ben zelf ook behoorlijk behaard. Altijd ook al geweest vanaf jongs af aan. Pas in de puberteit merkte ik dit zelf op en werd ik er onzeker van. Toen heeft mijn moeder een soort zachte steen voor me gekocht die je over je benen kunt wrijven om haartjes op een milde manier te verwijderen. Nu volwassen heb ik het bijvoorbeeld op mijn armen leren liefhebben. Het hoort bij mij, mijn man noemt me altijd zijn beertje door mijn behaarde armen. Eigenlijk zijn haren natuurlijk ook gewoon net als nagels, tanden etc. Onderdeel van ieders lichaam en bij iedereen ziet dit er anders uit. Mijn tip zou ook zijn haar te leren van zichzelf en haar unieke lichaam te houden. Pas als ze er zelf erg bewust tegenaan loopt. Zou ik milde alternatieven voor ontharing opzoeken.