Ben jij de ouder die je wil zijn?

Dat hoop ik wel! Je doet je best, realiseer je dat perfect niet bestaat.

Zeker niet altijd de moeder die ik wil zijn! Maar goed genoeg. Uiteindelijk blijven we allemaal mensen ❤️❤️

Pff je bent ook maar mens! Terwijl je peuter bijv het bloed onder je nagels vandaan haalt moet je ook happy en vrolijk zijn? Gewoon lekker genieten van de mooie momenten en andere momenten zijn gewoon keihard bikkelen. That’s life. Zelfs de families die eeuwig op vakantie zijn op Insta hebben hun mindere momenten, maar die zie je uiteraard niet. En ik heb echt respect voor jou als alleenstaande mama! Je doet je best, dat is het belangrijkste!

Gezien mn eigen opvoeding vind ik dat ik het heel erg goed doe. Vind het geweldig om moeder te zijn en heb geweldige kinderen. Ja het is ook loodzwaar en super intensief en vermoeiend en mn peuter is ontzettend pittig en dat vind ik vaak super vervelend. Ben vaak genoeg boos aan het doen. Maar dat mag er best zijn. Is niet gek met een 2jarige.

Ik ben zeker niet de moeder die ik wil zijn. Ik ben ongeduldig, laat me soms testen, mopper, zit teveel op mn telefoon etc. Het geeft me wel veel rust dat fouten maken en niet ‘perfect’ zijn inherent is aan ouderschap en dat je niet meteen je kinderen ermee verpest. We zijn allemaal maar mensen die ons best doen toch.

Als ik dit teruglees is het negatiever dan ik het bedoel 😆. Ik vind dat ik het best aardig doe, maar ben ook realistisch dat ouder zijn de meest uitdagende slopende baan is die er is, dus dat je geduld verliezen en mopperen soms best menselijk is.

Zo knap dat je alles alleen doet, ik hoop dat je niet onderschat hoeveel dat van je vergt. En ik denk dat iedereen wel eens op z'n kinderen zit te mopperen. Zelf ben ik een betere moeder dan dat ik dacht dat ik zou zijn. Meer geduld, consequentie en liefde dan dat ik ooit had verwacht. Ook al baal ik natuurlijk ook als m'n dochter een snauw krijgt omdat ze voor de 100e keer gilt dat ze een cracker wil terwijl ik 'm al in m'n handen heb om te smeren. En ik zou wat minder op m'n telefoon kunnen zitten. Maar ik denk dat niemand feilloos is en ik had mezelf van te voren totaal niet als moederlijk type gezien, dus in die zin heb ik mezelf positief verrast.

Ik ben absoluut de moeder die ik wil zijn. Vind mezelf op mijn sterkst als moeder. Met alle aspecten die het ouderschap met zich meebrengt. Had ik 10 jaar eerder een partner gehad en voor kinderen gegaan had ik nooit zo stevig in het ouderschap gestaan. 10 jaar rijper betekent hier ook 10 jaar zekerder van mezelf. En balans is geen statisch gegeven hé? Een balans is dynamisch. Dus die peuter driftbuien zijn er hier ook. Die ruzies ook. Die nachtelijke escapades ook. Maar dat maakt niet dat ik mezelf niet de ouder vind die ik wil zijn. 🙂

Ik denk wel een beetje dat ik het onderschat… het gaat me meestal ook best makkelijk af. Maar als ik hoor hoe vrienden het doen die samen een kindje of kindjes hebben dan doe ik het vast best goed. Dankjewel!

Mooi ❤️

Ja, ik ben de moeder die ik wil zijn. Ik wil niet altijd supergeduldig en chill en altijd lief en 100% vol aandacht zijn of wat dan ook zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn, mijn leuke en minder leuke kanten, het maakt mij tot wie ik ben. Dan laat ik hem zien dat jezelf zijn en dus af en toe ongeduldig, niet lief, beetje stout, verdrietig, moe, hysterisch blij, superdruk etc etc erbij hoort en dat dat helemaal ok is en ook maar tijdelijk is en ik altijd net zo ontzettend veel van hem houd ondanks de bui die ik heb.

Ja, ik kan wel zeggen dat ik de moeder ben die ik wil zijn. Als iemand mij 5 jaar geleden had verteld dat ik nu moeder van 2 kinderen zou zijn, zou ik ze recht in hun gezicht hebben uitgelachen 😂🙈. Ik was/ben geen ‘kinder mens’, ben vaak te eerlijk en kan redelijk hard zijn. Tot dat ik mijn 1e kindje op de wereld zette. Mán wat een instinct kwam er naar boven. Ouderschap komt bij mij heel natuurlijk, ik sta zo in mijn kracht sinds ik moeder ben. Ik ben echt geen perfecte moeder, ik ben van mening dat die niet bestaan, niemand is perfect. Mijn beiden kindjes slapen niet zo heel best, tuurlijk denk ik dan wel eens , ‘kan deze dag niet voorbij zijn?’ Tuurlijk baal ik ook wel eens als de kinderen hun dag niet hebben en ik vaak moet mopperen. Tuurlijk denk ik wel eens had ik vandaag maar wat meer geduld kunnen opbrengen. Maar aan het eind van de dag kan ik oprecht zeggen dat ik de moeder ben die ik wil zijn. Mooi topic trouwens, interessant om over na te denken ☺️

Ook zo mooi en eerlijk eigenlijk. Alsof er mensen bestaan die alle emoties altijd onder controle hebben, het hoort erbij. Dankjewel en mooi om te lezen

Dit!!! Amen! Heel mooi geschreven!

Ik ben 100% de moeder die ik wil zijn.

Mooie vraag. Ja ik ben best wel de moeder die ik wil zijn. Sensitief, beetje gek doen, niet autoritair. Wil soms wel meer geduld hebben. Ik hoor mezelf soms praten hoe mn moeder vroeger tegen ons praatte terwijl ik mij had voorgenomen dit niet te doen😂

Ik heb je een verzoek gestuurd, in de hoop je privé een berichtje te mogen sturen. Ik ben zelf onzeker, en als ik jou hoor praten over geen kinder-persoon zijn maar nu wel dat instinct te hebben, doet dat mij goed.

Op dit moment ben ik uitgerust en had ik een heel fijne rustige dag met mijn dochter. En dan vind ik de moeder die ik wil zijn. Niet alleen vandaag, maar ook het grotere plaatje; we maken samen keuzes in opvoeding die we redelijk consequent volgen. We volgen ons hart, zijn flexibel en geven onze dochter volgens mij waar ze behoefte aan heeft. Als ik moe ben? Druk in mijn hoofd? Dan vind ik mezelf een minder goede moeder. Niet alleen omdat ik op dat moment ongeduldiger ben, maar ook omdat ik dan in het algemeen alles wat donkerder zie. Dan zie ik al de bovengenoemde positieve dingen niet. ;) En ik ben nu zwanger van onze tweede en houd mijn hart vast voor de kraamtijdhormonen en slaaptekort. Ik denk dat ik maar vast voor mezelf wat dingen ga opschrijven om mezelf te herinneren dat ik echt een goede moeder ben ;)

Zo voel ik me ook. Momenteel wijt ik het aan 38weken zwanger zijn van nr 3 (en zwanger zijn is niet mijn hobby- veel kwalen), maar ik zounook graag meer geduld willen hebben, niet te vaak mijn stem verheffen en dreigementen roepen. Toen nr 1 geboren was, was direct alle ambitie op het werk weg en dacht ik: dit is waarvoor ik leef! Ik geef ook alles voor mijn kinderen en probeer ze zo gezond mogelijk op te voeden, leuke dingen met ze te doen, etc. Muv dagen dat ze bij de opvang zijn, gaat mijn aandacht altijd in de eerste plaats naar de kinderen. Ik neem niet vaak tijd voor mezelf, maar maak het op die manier wel zwaar voor mezelf. Ik werk 24 uur en die tijd heb ik wel nodig om op te laden. Een lang weekend zoals met Pasen vind ik wel erg zwaar. Wat ik het zwaarst vind is mijn zoontje van 4. Waarbij het niet door lijkt te dringen als je boos bent. Hij luistert gewoon echt niet. Hij blijft erom lachen en verder klieren. Als js hem dan iets hardhandig naar de gang brengt, is het: au, je hebt me pijn gedaan... voor mn dochtertje van 2 heb ik meer geduld en begrip, en dit vind ik ook wel erg lastig, want zij kan zich in een driftbui ook best wel aardig misdragen, maar mijn zoontje komt zo aanstellerig over.

Mooi topic! Ja ik ben de moeder die ik wil zijn. Ik ben de moeder die mijn moeder voor mij was. Altijd daar. Niet perfect. Ik doe mijn best. Iets minder micromanagen - dan is het helemaal goed. Heel veel liefde en warmte. Das het enige wat telt en altijd blijft ❤️