Beste tips omgaan met ongewenst gedrag

Wat ik vooral doe is alles uitleggen. Dus wanneer hij iets doet wat niet mag, zeg ik dit en leg ik uit waarom dat niet mag. Bijvoorbeeld wanneer hij mij slaat: "je mag mama niet slaan, dat doet pijn". Of wanneer hij ergens op klimt wat te hoog is "dat is gevaarlijk, dat gaan we niet doen". Met tijdsdruk lukt dat ook vaak niet, en soms is het ook gewoon wat het is. Wanneer hij dan niet luistert ben ik ook echt even streng en moet hij gewoon komen en luisteren zonder uitleg. Resultaat is dan weleens huilen, maar dat is vaak snel klaar. Zodra we dan in de auto zitten leg ik nog weleens uit dat hij soms gewoon moet luisteren omdat we dan weg moeten en dat ik het niet leuk vindt dat hij dan zo treuzelt. Daarnaast zijn en blijven we consequent. Wanneer iets niet mag, dan mag het morgen ook niet. Bij ons werkt dit en we voelen ons er goed bij. Neemt natuurlijk niet weg dat dit elke dag weer voorkomt, het is nu eenmaal heel normaal dat ze aan het ontdekken zijn wat kan en mag en dat ze hierbij grenzen verleggen.

Consequent blijven en veel uitleg geven werkt hier meestal wel. Als mijn dochter een driftbui krijgt of toch door blijft gaan met slaan/ongewenst gedrag halen we haar uit de situatie. We gaan dan samen met haar op de gang op de trap zitten tot ze rustig is. Pas als ze rustig is leggen we uit waarom we daar zijn gaan zitten. Soms zitten we daar maar 1 minuut, dan komt de boodschap al aan. En soms duurt het veel langer omdat ze het lastig vind uit de driftbui te komen.

Wij "straffen" onze zoon wel hoor. We brengen hem naar de trap, laten hem daar zitten en leggen uit waarom hij daar even moet blijven. Als hij bijv. een driftbui heeft. 3 minuten want hij is 3 jaar. En na een minuut zegt hij zelf dan mama papa ik ben niet boos meer mag ik eraf. (heel aandoendlijk) Maar bij ons werkt dit dus wel heel goed. Echt op de supernanny methode

Wij zetten onze dochter wel op de gang als ze het te bont maakt, sinds ze ongeveer 1,5 is denk ik. Ik ben het ook eens met consequenties leren in plaats van een straf geven die er niets mee te maken heeft, maar zo'n korte "time out" op de gang zie ik toch wel als consequentie. Doe je iets wat echt onaardig is (slaan, een boek stuk maken, broertje omduwen of iets dergelijks), dan doe je even niet meer mee. Ik heb zelf het idee dat ze daar wel degelijk een logische consequentie van leert. Bij onacceptabel gedrag krijg je niet wat je wil, en willen anderen je er ook even niet meer bij hebben. Het is hier helemaal niet vaak nodig maar werkt wel erg goed! Uiteraard na een duidelijke waarschuwing, of sporadisch bij iets waarvan ze echt al weet dat het niet mag, meteen.

Ik merk bij mijn dochter (zaterdag wordt ze 2) dat ze 'slecht' reageert op boze toon. Mijn vriend die probeert op die manier streng te zijn voor haar (kleine draak hier), maar ze lijkt daar een beetje zenuwachtig van te worden en probeert dan 'vast te houden' aan het gedrag. Misschien niet helemaal helder haha. Maar goed het gaat om wat wel werkt, en dat is voor mij: Ze weet van de meeste dingen echt heel goed of het wel of niet mag. Dus ik probeer dan op een grappige manier haar aan te spreken op haar gedrag (heel verbaasd reageren, kietelen en omgooien op de bank). Ook is het voor je eigen geduld belangrijk om haar niet oneindig kansen te geven. Als het gedrag is waarvan zij weet dat het niet mag, hoef je niet elke keer 3 kansen te geven. Als ze het na 1x waarschuwen nog een keer doet is het klaar. Uitleggen werkt alleen als er geen grote emoties zijn, dus hou daar rekening mee. Ook kan het voor je kind ontladend werken om een omgekeerd machtsspelletje te doen als jullie een zware dag hebben. Dus jullie zitten op het grote bed en zij gooit jou steeds omver. . Ik zonder haar nooit af, ze heeft je juist het hardst nodig op het moment van een driftbui. Nabijheid bieden en achteraf nog een keer benoemen wat er is gebeurd.

Kind en gezin (het Belgische consultatiebureau) heeft best veel informatieve websites over dit onderwerp. Misschien heb je daar wat aan. Bijvoorbeeld: https://www.kindengezin.be/nl/thema/ontwikkeling-en-gedrag/gedrag-en-opvoeding/driftig-en-koppig-de-peuterpuberteit En: https://www.kindengezin.be/nl/thema/ontwikkeling-en-gedrag/gedrag-en-opvoeding/opvoedingsvaardigheden/hoe-omgaan-met-bepaalde En: https://www.kindengezin.be/nl/thema/ontwikkeling-en-gedrag/gedrag-en-opvoeding/positief-opvoeden En daarnaast: natuurlijk verlies je wel eens je geduld, je bent ook maar een mens (en bovendien een zwanger mens). Dat is op zich niet erg. De vraag is vooral hoe vaak het gebeurt en wat je doet als het gebeurt. Ik merk dat even uit de situatie stappen voor mij het beste werkt (soms is mn ogen dichtdoen en 2x diep ademhalen genoeg). Hoeft maar 10 seconden te zijn maar even resetten helpt mij enorm.

Ik vond good inside (of het goede in ons) van Becky Kennedy wel fijn. Begrenzen maar wel liefdevol met aandacht voor de emoties. Zolang ik de emotie van mijn peuter niet als iets persoonlijks zie, trek ik dat beter en kan ik hem daar in steunen. Nu lukt het ook steeds vaker om een vraag te stellen die hem aan t denken zet: je klimt op de tafel. Mag dat? Waarop doen we ook alweer tekenen? Ook tien keer doorademen en zelf even weglopen als het je hoog oploopt helpt. Dan kan je daarna weer lekker pedagogisch verantwoord reageren. Grapjes maken of humor werkt ook, ik stamp soms echt mijn ergernis eruit (mama is even heeeeel erg boos) en dan overdrijf ik het super erg. Peuter afgeleid en daarna kan je het gesprek voeren over waarom. Nu hebben we vakantie gehad en heeft iedereen wat meer geduld en lukt dat beter, maar gehaast of met druk gaat het ook regelmatig mis (laat dat, niet doen, hoe vaak moet ik het nog zeggen). Ik hoor mezelf dan en dat is vaak een signaal om rust te creëren in huis, als dat kan.

Ik was absoluut tegen straffen maar als mijn peuter van 2j3m een speelgoed sleutelbos in het gezicht van zijn zusje 8m gooit krijg hij toch echt straf. Dit dmv op een stoel zitten in de hoek voor 1-2 minuten, daarna uitleggen + sorry zeggen, afsluiten met knuffel. Daarnaast: niet bluffen! Voorbeelden: - als je zegt dat je al het speelgoed weggooit als ze niet stopt met gooien moet je dit ook echt doen. - we gaan nu naar bed moet je daar ook max 10sec tussen laten tot actie. - We gaan deze kant op, zij gaat andere kant, direct aanbieden dat ze zelf moet komen en anders jij haar haalt - i.c.m bovenstaande pas ik vaak toe: Kom je zelf of kom ik je halen? Ga je lopen of zitten? Ga je lopen of moet ik je tillen? Ik geef altijd 2 keuzes, en als hij niet kiest dan doe ik dat en zo blijft alles beperkt Ik ga regelmatig met een huilend kind op pad/ergens weg maar dit duurt zo kort omdat hij gewoon weet waar hij aan toe is. Binnen zijn wil kan er een hoop maar ik beslis. Consequent zijn vind ik echt het beste! En straf doen we alleen bij slaan en gooien, soms is alleen uitleggen niet meer voldoende. En als je zelden straf geeft maakt dit ook heeeel veel indruk en is het wel effectief 😊

Ohja en naast heel vaak nee zeggen ook heeeel vaak ja zeggen! Choose your battle, is het het waard om hier moeilijk over te doen? Maak een “yes space”, dus alles wat een mogelijke nee kan creeeren moet je weghalen/ontkomen

Ik begrijp niet zo goed waarom veel ouders tegenwoordig anti "straffen" zijn. Wij passen bijv wel "op de gang" toe als mijn dochter herhaaldelijk expres haar eten op de grond gooit. En dan leggen we uit: aan tafel zitten we om samen te eten en het gezellig te hebben. Als jij daar niet aan mee wil doen, dan ben je even niet welkom aan tafel. Altijd maar positief en lief blijven lijkt mij in de praktijk ook gewoon niet haalbaar. Uiteindelijk barst de bom toch wel als je kind voor de 200e keer zijn bord door de kamer smijt. (En voel jij je weer schuldig) Dan kan je toch beter telkens gedoseerd en gecontroleerd je boosheid laten zien? Een kind mag ook leren dat bepaald gedrag tot boosheid en teleurstelling bij anderen leidt. Volgens mij doe je verder goede dingen trouwens! Vooral consequenties van ongewenst gedrag laten ervaring, vind ik ook belangrijk.