‘Bewust’ stout gedrag?

Ik zou precies blijven doen wat je nu doet. Ik zeg dan altijd dat ik het gedrag niet leuk of lief vind, maar haar zelf wel. Na een tijdje is ze weer klaar en weet ze waar de grens ligt.

Het is heel normaal en een fase. Denk niet dat dit bewust stout is, maar meer proberen, ontdekken. Denk dat je het goed doet. Ik doe zelf bijna hetzelfde Als hij met iets gooit of gaat kloten (speelgoed gooien wat dan ook) zeg ik nee gooien doen we met een bal niet met je speelgoedauto (bijv) doet ie het weer zeg ik volgens mij ben je klaar met spelen, we gaan met iets anders spelen en dan ruim ik het op. Eten was een drama lange tijd dat gaat nu beter! Ook altijd gooien op het einde of zn bord een mep geven dat het door de kamer ging. We zeggen nu als je klaar bent leg je je bord op tafel (hij heeft een eigen eetstoel met tray) en na maaaaanden zeggen snapt ie het nu en legt ie zn bord weg. Aanhouder wint! We geven zn bord ook niet terug tot hij er om vraagt. Soms is hij echt klaar met eten en soms wil die hem dan toch nog.

Haha, zo herkenbaar! Mijn jongste doet precies hetzelfde. Bijna 2, en weet heel goed wat allemaal wel en niet mag. Zegt direct "sorry" met een engelen-lachje. Maar volgende keer weer stout doen. Het enige wat hier werkt is hem uit de situatie halen (speelgoed afpakken, kind op de grond zetten) en hem verder negeren. Vind ie niet leuk, want hij doet het voor de aandacht. En ze doen dit ook om de regels te leren, hoe de wereld in elkaar zit. Niet om expres dwars te zijn of om je te pesten. Dus wees consequent met de regels,blijf uitleggen. En houd vol, tis een fase 😉

Het is echt ontdekken. Soms zeg ik ook tegen m’n dochter als ze gooit “ja, eens even kijken hoe dit op de grond valt hè” of bij herrie “ja dit maakt inderdaad ook veel lawaai”. En als ze dan doorgaat, “ja nu is het klaar, kom we gaan lezen”. Ik noem maar wat. Ik sta overigens best veel toe, echt pick your battles, omdat veel dingen ook drang naar ontdekken is en het gezond is dit deels toe te laten. Anders blijft ze het proberen, is mijn ervaring. Ik stel wel harde grenzen met gevaarlijke dingen of spullen die kapot kunnen, dat mag niet.

Zoals je het omschrijft lijkt me inderdaad goed. M'n dochter wist ook goed dat iets niet mocht (bijvoorbeeld aan de tv zitten), maar misschien mocht het wel als ze het met haar linkerhand deed... Of misschien mocht het wel als ze haar tenen gekruld houdt... Of misschien mocht het wel als ze net uitademde... Of misschien mocht het wel als het donker was buiten. Of misschien mocht het wel als ze net een schone luier aan had... Met andere woorden: ze ging het nog honderden keren proberen, om er écht zeker van te zijn dat het écht nooit mag, hoe ze het ook probeert. En toen had ze het eenmaal door een stopte het nog niet, want... wat gebeurt er als ik niet luister? Wat wel kan helpen: benoemen wat wel mag i.p.v. benoemen wat niet mag. In een notendop: Casus 1: laat de flapjes maar vastzitten, anders gaat het kapot. Casus 2: eet maar gewoon je eten met je lepel, anders word je vies. Casus 3: inderdaad zoals het er stond. Toen ik stopte met 'nee' en 'niet' gebruiken, ging het veel beter. En erkennen wat ze er wellicht mee proberen te bereiken: dat maakt inderdaad een hard geluid, is inderdaad leuk gevoel, was echt een goede worp, mama zag/hoorde/snapt het, maar doe toch maar even 'zus en zo' want 'blablabla'. Hier had ik het idee dat m'n dochter dacht van: mooi, mama heeft gehoord wat een bizar harde knal het geeft als ik met speelgoed tegen de ramen ram, dan ga ik nu weer doen wat mama voorstelt om te doen.

Volgens mij pak je het prima aan! Ik geloof niet dat zulke kleintjes bewust stout zijn. Ik denk dat het echt is dat ze keer op keer willen ontdekken/controleren of je consequent en dus betrouwbaar bent.

Ik denk dat je het ook echt prima aanpakt en wij pakken het hier eigenlijk hetzelfde aan. Steeds wel een waarschuwing, maar ook met een consequent gevolg. Ze ontdekken nu volop het concept van 'een grens'. En gaan die grens ook bewust opzoeken om te kijken hoe dat precies werkt. Het is dus net heel belangrijk dat je consequent reageert zodat hij echt leert van 'ok, dit mag en dit mag niet'. Als je het soms wel en soms niet toelaat, wordt het verwarrend en gaat hij dit gedrag nog langer blijven stellen omdat hij het niet helemaal snapt. Maar weten dat het een heel normale fase in de ontwikkeling is, helpt mij wel om er zo rustig mogelijk bij te blijven. Dat is hier steeds het doel: zelf rustig blijven, troosten indien nodig, maar wel consequent bij een vastgelegde grens blijven. Lukt natuurlijk de ene dag al wat beter dan de andere 😜

In het boek ‘begrijp je kind’ van Ria Blom wordt het naar mijn mening heel logisch uitgelegd. Kinderen leren door te herhalen herhalen herhalen. De gedachtegang van je kind is dus niet ‘stout doen’, het is meer ‘klopt het (nog steeds) dat dit niet mag?’ Elke keer als jij weer nee zegt, denkt ‘ie: ‘yes, het klopt inderdaad dat dit niet mag.’ Hier krijgen ze zelfvertrouwen van. Helaas denken wij als ouder vaak ‘hij weet toch dat dit niet mag, waarom blijft hij het proberen?’ Boos worden werkt dan ook averechts, want als je dan een keer wat roept uit frustratie, komt dit onverwachts aan voor je kind en is het brullen. ‘Ik deed het toch goed, ik wist toch dat dit niet mocht? En nu is mama boos, ik snap er niks van.’ Misschien helpt deze uitleg de gedachtegang van je kind begrijpen. Kan me wel voorstellen dat het heel lastig is overigens! Mijn dochter is pas 4 maanden dus dit staat me nog te wachten 😋

Nee zeker nog niet bewust. Wij laten hem gewoon zijn gang gaan hier thuis (behalve als iets gevaarlijk of ongezond wordt). Boekje kapot maken? Prima, het is jouw boekje dus moet je zelf weten. Ik zeg dan tegen hem: het is jouw boekje, je mag het kapot maken maar weet dat je boekje daarna dus kapot is. Hij leert zo zelf de gevolgen kennen van zijn gedrag. Gooien met een speeltje? Prima, zolang je niet tegen iemand anders of de tv aangooit. Waarom mag hij niet met een speeltje gooien of een boekje kapot maken? Nee zeggen lokt dus juist vaak meer van hetzelfde gedrag uit. Probeer eens uit dat als je hem meer zijn gang laat gaat hoe dat uitpakt? Maar dat is dus hoe wij het aanpakken en het werkt echt heel goed hier!

Al veel reacties gekregen zie ik. Ik heb zelf een aantal boekjes van de kringloopwinkel die mijn dochter kapot mag maken of zelf mag lezen en pakken en mooie boekjes die ik alleen samen met haar lees. Daar kan ze dus ook zelf niet bij. Misschien is dat nog iets? Ben persoonlijk wel voorstander van eten ontdekken. Dus als mijn dochter er een beetje in wil kneden/ wil voelen, of honderd keer met de lepel in en uit haar yoghurtbakje wil, vind ik dat niet zo erg. Ze doet ons gewoon graag na daarin.