Bij peuter naast zijn bed liggen tot hij slaapt, doen meerdere dit?

Mijn dochter valt in mijn bed in slaap, terwijl ik naast haar lig. Slaapt ook binnen 5 min. Zodra wij zelf naar bed gaan dan tillen we haar over naar eigen bed. Dit gaat gelukkig altijd goed.

Oh dat is fijn! Als ik dat doe, dan zit ik echt een uur of langer bij hem. Hoef maar een beweging te maken en hij is klaar wakker..

Oh dat is echt lastig en heel vermoeiend. Zou een trainingswekker wat voor hem zijn?

Onze oudste dochter van 4,5 jaar stopte met zelfstandig in slaap vallen toen ik net zwanger was van onze jongste dochter. Na een tijdje strijd kwamen we er achter dat ze wel op schoot in slaap viel. Dat hebben we vervolgens tot afgelopen zomer gedaan. Toen zijn we over gegaan op in bed liggen en een handje geven. Nu zijn we aan het afbouwen, we blijven er 10 minuten bij en gaan dan weg. In deze periodes ook veel momenten gehad waarop ze bij ons in bed kwam. Ik sliep dan echt niet meer… Heel vermoeiend. Toen de jongste ging doorslapen zijn we 3 nachten lang heel consequent geweest, knuffel en weer terug naar bed. Bij terug naar bed gingen/gaan we er niet (meer) bij zitten. Het gaat nu super goed! Hier zoeken we dus naar de balans tussen nabijheid geven en duidelijke afspraken. Nu slapen beide meiden in hun eigen bed én ze slapen door. We hebben hiervoor ook wel regelmatig een stickerkaart in gezet, belonen helpt bij onze dochter heel goed. Het is even zoeken en soms lastig. Succes mama!

Ik denk dat het komt doordat je daar bent als hij in slaap valt en opeens weg bent als hij wakker wordt en je gaat zoeken? Als hij zelf in slaap valt heeft hij dat misschien niet en leert weer zelf in slaap te vallen wanneer hij wakker wordt ‘s nachts?

Ik ben enig kind maar heb deze fase als kind ook gehad. Werd laat op de avond ineens wakker en ging dan bij m’n ouders liggen. Ik kon gewoon niet slapen alleen in m’n bed (terwijl ik dat daarvoor jaren wel deed). Mijn ouders hebben toen een klein logeerbed naast hun bed gezet tot het vanzelf over ging. Ik herinner me dat ik me vooral eenzaam voelde en bang in het donker - het had geen duidelijke oorzaak of aanleiding bij mij.

Nee wij doen dit niet. Peuter krijgt een dikke kus en knuffel en valt dan zelf in slaap. Als ze wel eens wakker wordt ga ik altijd mee naar haar kamer en help ik haar in bed. Maar nooit mee naar ons bed oid. Een slaapwekker kan ook helpen. Wij hebben zo’n schaapje, als het schaapje wakker is mag ze uit bed of ons roepen. Werkt top

Het peuterbrein ontwikkeld zich volop en dan kunnen ze niet altijd fantasie en realiteit uitelkaar houden, wat in hele drukke dromen of angsten een periode kan resulteren. Mijn peuter droomt ook erg levendig en praat veel in haar slaap en wordt met regelmaat ook wakker in de nacht. Ze valt meestal in mijn armen op schoot bij haar bed in slaap en dan leg ik haar diep in slaap goed in haar bed. Als ze voor vier uur in de nacht wakker wordt en naar me toe komt, help ik haar zo weer in slaap, soms duurt dat een tien minuten, soms driekwart bij een nachtmerrie. Als ze na vier uur komt is de slaapdruk minder en slaapt ze meestal alleen nog bij mij en dat geldt ook als ze bijvoorbeeld ziek is. Nu ik hoogzwanger ben lost mijn man dit af en toe met mij af. We geloven sterk in geborgenheid rondom slaap en dat daaruit vanzelf een goed en zelfstandig slaappatroon ontwikkeld . Ze slaapt ook regelmatig door. Het einde van de zwangerschap is ook voor haar spannend en dus logisch dat ze daardoor ook een tijdje onrustig van kan slapen. Ze zijn maar een tijdje zo klein dat ze die hulp nodig hebben en dat doen we graag. Ik heb liever dat ze bij me komt met een nachtmerrie en weer gerust is , dan dat ze bang in haar bedje zich alleen voelt en verdrietig daar ligt.

Bij elke dutje en elke avond en dat duurt hier makkelijk 40 minuten 😅

Dit inderdaad. Bij ons ging ze pas doorslapen op het moment dat we er niet meer bij waren.. tientallen pogingen gedaan zonder ons wat altijd resulteerde in krijsen en niet slapen, tot ze het ópeens wel accepteerde (met 3 jaar pas) en sindsdien slaapt ze zoooveel beter

Ik heb een tijdje een matras naast m'n zoontje gehad, dan kon ik bij hem slapen als dat voor hem nodig was. Dit was een periode toen hij 1,5 ofzo was. Ik denk dat het er een beetje bij hoort.

Hier gaf het heel veel rust toen we zeiden dat we straks nog even bij hem zouden komen kijken, als hij sliep :) toen kon hij na een paar dagen volhouden opeens zelf in slaap vallen!

Mijn peuter heeft ook veel behoefte aan nabijheid en die geeft ik haar ook. Soms inderdaad wel pittig, maar zo'n peuterbrein moet door veel dingen heen 🙃

Herkenbaar! Wij hebben deze fase vorig jaar gehad, duurde een half jaar. Van een kind die we altijd in 1x konden wegleggen, zich omdraaide en dan sliep naar een kind waar we minimaal 45min bij moesten voordat ze in slaap viel (daarna gingen we dan pas weg, anders schoot ze omhoog en was het direct huilen). Ik vond het heel vermoeiend… Was zowel bij het slaapje overdag als savonds. Sinds afgelopen oktober mochten we wel weer weglopen en viel ze weer allen/zelfstandig in slaap. Helaas zitten we nu sinds een kleine 2 weken weer in deze fase. Ze is zo overstuur als we weglopen, terwijl we niks anders doen dan de maanden ervoor dat het goed ging. Haar terug leggen en weer weg leggen, werkt hier echt averechts. Raakt alleen maar meer overstuur dus de kortste klap is gewoon bij haar liggen tot ze slaapt, dat doen we dan dus maar. Ze is nu 2j3mnd. Ze heeft een slaapwekker, maar haar emoties zijn natuurlijk zoveel sterk dat ze die hele wekker niet meer doorheeft op het moment dat we de kamer uit lopen. Hetzelfde geldt voor de ochtenden (vaak komt ze voor de wekker ‘wakker’ is al naar ons toe, terwijl die op 6u staat🥲). Nu we weer in deze fase zitten, hebben we nog niet geprobeerd van dat we straks nog even bij haar komen als ze slaapt. Ik denk ook niet dat ze die nu pikt. Misschien over een paar maand, als ze iets ouder is? Al hoop ik natuurlijk dat dit gewoon van heel tijdelijke aard is. Ik vind het pittig!

Wij hebben ook heel lang naast onze zoon gezeten of gelegen tot hij in slaap viel. Tegenwoordig moet ie zelf in slaap vallen. Hoe hij in slaap valt maakt niet uit maar hij blijft standaard ‘s avonds eruit komen en bij ons in bed liggen. Hij is inmiddels 3,5 maar dit hebben we al sinds ie 1,5 is ofzo. Wij zijn er ook wel klaar mee aangezien we er beide niet goed door slapen. Als z’n broertje er incidenteel ook nog bij komt is het helemaal ruk. Hoe het te veranderen, ik heb geen geen idee meer inmiddels. We hebben zoveel al geprobeerd..

Hier ook. Ging net wat beter maar door de veranderde thuissituatie en regelmatig uit logeren (mijn man is ernstig ziek, kanker) is dit weer terug. We geven er maar aan toe. Zij heeft ons nu even extra nodig omdat we er regelmatig ook evennneit kunnen zijn. Meestal valt ze gelukkig wel binnen 10 minuten in slaap als ik erbij zit.

Maar dat er naast zitten bij 10 x wakker worden is slopend. Soms komt ze bij ons maar dat hangt er ook af of mijn man dit aankan. Laatst een tijdje een opblaasbare bij haar gelegd. Ik heb nu de volledige zorg en ben ook soms bekaf met die gebroken nachten.

Wij liggen ook altijd bij onze kinderen tot ze slapen. Nu ze iets ouder zijn (3 en 5) kunnen ze wel ook zonder. Als we een keertje in ons eentje zijn dan gaat dat niet. Dat snappen ze en kunnen ze inmiddels mee dealen. En de oppas kan ze ook naar bed brengen zonder problemen. We merken wel dat als we nog even bij ze hebben geleden de oudste rustiger slaapt (die had vroeger nachtangst en praat nog af en toe in zijn slaap). De jongste is sowieso een heel onrustiger slaper en vraagt om nabijheid als ze in de nacht wakker wordt. Tot nu toe zijn dat steeds fases en slaapt ze daarna ook weer zelf dus we hebben dit tot nu toe gelaten. Ze is erg pittig en ontwikkelt zich snel, ze zal ons soms meer nodig hebben dan anders denken we. Verder word ik wel steeds strenger. Vroeger konden ze zonder ons niet genoeg rustig worden om in slaap te vallen. Dat lukt nu echt wel alleen vinden ze het fijn. Als ze dan enorm gaan klieren ipv in slaap vallen ga ik wel weg of dreig hiermee. Ik doe het met liefde maar ben niet gekke henkie 🤭

Tot 2 jaar er altijd bij gezeten tot ze sliep. Handje vasthouden. Daarna kon ze het zelf. Ze slaapt wel in een eenpersoonsbed, zodat een van ons er bij kan liggen mocht het nodig zijn in de nacht. Ze komt gelukkig niet zelf uit bed.

Wij hebben er ook altijd bij gezeten (tot 2 jaar) maar kreeg toen de indruk dat hij 's nachts niet zelf in slaap kon komen en ons nodig had. Toen zijn we het gaan afbouwen: 'mama gaat even naar de gang, ik kom er zo weer aan', en dit van een paar seconden naar paar minuten opgebouwd. Toen viel hij zelf in slaap. En vanaf dat moment sliep hij 's nachts ook door. Wat slaapt dat heerlijk zeg.