Bijna stikken/overgeven door woede aanval

Ik zou het eens op het CB bespreken, of bij een inloopspreekuur van het CJG. Peuterpubers zijn heel slim, dus ze heeft het waarschijnlijk feilloos door dat ze hiermee haar zin kan krijgen. Anderzijds, ik ken ook iemand met een zoontje met hartproblemen, die niet boos mocht worden van zijn arts. Die ouders moesten dus wel schipperen en toegeven regelmatig... Lijkt me dus belangrijk om met een professional na te gaan of dit fysiek gevaarlijk is voor je kind, en hoe je haar zo snel mogelijk uit zo'n situatie krijgt. Als er geen fysieke gevaren zijn, zou ik wel proberen consequent te blijven, al lijkt het me ook lastig in zo'n geval. Sterkte!

Hoe gaat dit in zn werk, zet je de tv "plotseling" uit en wordt ze dan boos? Hier werkt het om voor te bereiden: "als ditmfilmpje afgelopen is gaat de tv uit/ga je naar bed/etc." Misschien werkt dat?

Niet toegeven is al tip 1. Dit is heel verwarrend voor je kleintje. Het lijkt alsof ze wil dat je toch toestaat wat je net verboden hebt, maar eigenlijk vraagt ze jou om betrouwbaar te zijn. Wees consequent in wat je me vraagt of verbied, zegt ze er eigenlijk mee. Als je leert dit zo te zien wordt het veel makkelijker om nee te blijven zeggen, is mijn ervaring. En het bijna stikken gevoel is wel herkenbaar. Ze maken zichzelf zo overstuur dat ze geen controle meer hebben. Mijn kinderen laten zich op zon moment lastig troosten, maar ik ga meestal bij ze op de grond zitten en herhaal steeds dingen als mama is er voor je, als je wil kom maar een knuffel halen. Soms ben ik even een paar minuten stil en laat door naar xe te kijken merken dat ik nog steeds oog voor ze heb. Woede aanvallen horen er helaas voor de meeste kinderen bij, als je ze nu goed begeleid leren ze voor de rest van hun leven hoe ze met emotie om kunnen gaan. Heel erg belangrijk dus!

Idd even overleggen of er fysieke bezwaren zijn. Daarnaast kun je ook kijken naar hoe je het aan pakt misschien. Je geeft verder weinig informatie over hoe je deze grenzen brengt naar je dochter en ik wil daar ook geen aannames over doen maar er is veel te vinden op internet over hoe je woede-uitbarstingen (hopelijk) kunt voorkomen/verminderen. Bijv niet pats-boem tv uit of kind oppakken en aan tafel zetten maar al een paar minuten daarvoor aangeven dat dit het laatste filmpje is/het bijna etenstijd is. Dan eens wat vragen stellen over het filmpje/spel zodat ze de aandacht al wat meer bij jou en minder bij film/spel hebben. En dan nog eens ‘nu is het tijd om uit te zetten/te stoppen want…’ Bij het aangeven van dingen die niet mogen helpt het hier om het 100 keer te zeggen. Ook wat de consequentie is. ‘Mag jij op de stoel staan? (…) Nee hè. Wat gebeurt er als je dat wel doet? (…) Ja dan ga je op je eigen stoel ipv een grote-mensen stoel.’ Hij krijgt soms wel 2 of 3 waarschuwingen (dat hij al iets doet wat niet mag en we verbeteren hem) voordat hij de consequentie krijgt. Met de gedachte dat hij de eerste keer niet weet dat iets niet mag en dat nog moet leren. Bijv met op de stoel staan; eerste keer op grote stoel kreeg hij 3 waarschuwingen omdat hij nog niet wist hoe hij op zo’n stoel hoort te zitten. Tweede keer vooraf een herinnering (‘weet je nog hoe je op de stoel moet zitten? Ja op de billen of de knieën! En wat mag niet? Op de voeten! En anders? Ja, anders op je eigen stoel!’), één waarschuwing en vanaf de derde keer alleen de herinnering vooraf. En doet hij het dan toch, dan meteen de consequentie. Op deze manier is het veel meer zijn eigen keuze om iets stouts te doen (en dus de consequentie te ervaren) ipv dat hij zich van geen kwaad bewust is.

Ken ik ook hier. Precies zoals je zegt, moeilijk te troosten en kokhalzen van woede. Ik weet niet precies wat ik doe in zo'n situatie, maar we hebben een weg gevonden, dus blijf consequent en zoek naar een manier wat voor jullie helpt. Eerst hielp hier de speen, maar die krijgt ze hier nu niet meer, evt is dat een oplossing. Of een knuffeltje waar ze gehecht aan is. En hieronder zijn al heel goede tips gegeven, waar ik zeker in mee kan gaan.

Ja herkenbaar! Hier gisteren nog in bed gespuugd omdat hij niet wilde gaan slapen, is dan zo overstuur dat het overgaat in kokhalzen en dan dus spugen. Het enige dag ik doe is ‘er zijn’ ben rustig tegen hem praten en vooral niet boos of met hardere stem terug praten