Blijft maar aandacht vragen

Soms word ik op zo’n dag dan zo chagrijnig dat ze geen tv mogen omdat ze zo zeuren. Totdat ik me herinner dat dat uiteindelijk vooral míjn probleem is. Dus soms kijken ze dan gewoon veel tv. meestal houden we ons aan de overheid richtlijn van maximaal een half uur per dag, maar er zijn dagen dat er gewoon geen beginnen aan is en dan staat hij de hele middag aan.

Ja, heel herkenbaar. Ik heb vandaag ook zo'n dag en ben ook nog eens 32 weken zwanger. Mijn tip is om naar buiten te gaan met de buggy. Snacks mee en een flink stuk wandelen. Helpt àltijd voor je gemoedstoestand. Misschien kun je ergens takjes of eikels in het water gaan gooien, of mooie blaadjes zoeken en daar na het middagslaapje mee gaan knutselen. Tv is uiteindelijk uitstel van executie op dat soort dagen. 🥲

En dus echt in de buggy. Geen strijd met meelopen. In het ergste geval (als ze nog een tut heeft in bed) die tut mee de buggy in en heel veel fruit. Sterkte, dit soort dagen zijn echt vreselijk.❤️

Hoe oud is je dochter? Ik herken het wel heel erg dat juist als ik niet lekker in mijn vel zit, dat mijn zoontje heel erg gaat plakken. Ik heb het idee dat hij mijn bui voelt, maar niet zo goed snapt wat hij voelt, en daardoor juist bevestiging of aandacht zoekt dat alles ok is. Hier helpt het soms om even rustig met hem te gaan zitten, en uit te leggen dat de irritatie of het verdriet die hij voelt van mij is en niet van hem, en dat mama even niet zo lekker is maar hem nog steeds heel lief vindt. Klinkt misschien een beetje zweef, maar het lijkt wel echt te helpen. Voorbeeld: ik was laatst super verdrietig omdat een vriend net was overleden en juist die ochtend was mn zoon echt onhandelbaar; op de grond liggen, alles nee, alles 'dat moet jij doen mama's en heel snel boos of overstuur. Toen heb ik hem uitgelegd wat er aan de hand was en dat hij voelde dat ik verdrietig was maar dat het niet met hem te maken had, en daarna ging hij lekker spelen. En soms helpt het bijvoorbeeld af te spreken: ik ga 30 minuten liggen en daarna gaan we even samen spelen. Luisterboekjes doen hier ook wonderen soms. En als dat allemaal niet werkt indd ergens naar buiten waar je zelf op een bankje kan zitten terwijl je kind speelt. Sterkte!

Hoe oud is ze? Vermoeiend is het zeker 😘

Onze dreumes vindt het geweldig om te helpen. Gaat niet snel, maar dan is zij bezig en kan ik ook wat doen. Ze helpt op haar manier met was opruimen, poetsen met een natte doek etc. Misschien kun je haar meer betrekken bij klusjes?

Betrek haar bij klusjes thuis! Laat haar dingen uitvoeren of als dat lastig is, iets vasthouden of halen etc.

Hoe oud ze is, is wel relevant inderdaad. Ik weiger soms echt m’n kinderen te vermaken nu ik zwanger ben van de derde en vaak zo moe dan dat ik alleen kan huilen. Ze zijn bijna 3 en 14 maanden. De jongste snapt het ook wel redelijk: je mag altijd komen knuffelen of rustig erbij zitten. Voor de rest verwijs ik koppig naar whatever er in de woonkamer rondslingert, terwijl ik m’n boek lees. Het is een beetje hard misschien, en soms kijken we een natuurfilm. Maar het werkt best goed en beide kids kunnen zich best goed vermaken, ook alleen.

Alleen wíl huilen* ik doe het niet, maar een middagje janken en dutten zou me heerlijk lijken😌😌

Wat een prachtig berichtje. Dit hielp zo enorm. Ik moest er zelfs een traantje om laten. Gewoon om dat het zo kwetsbaar was. Gecondoleerd, is vast een zware periode voor je. Mijn kleintje is 22 maanden. Voor m'n gevoel helpt uitleggen niet altijd, maar als ik haar laat zien dat ik moe en verdrietig ben, zonder het (en eigenlijk ook haar) weg te duwen lijkt ze wel rustiger. Ik vind de tv aanzetten dus ook een ding omdat er zoveel kritiek omheen hangt. JA het is niet de beste optie voor je kinde, maar ik laat haar echt niet uren voor de tv zitten dat trek ik zelf nog geen eens. En tegelijkertijd... doe ik het dus niet omdat ik van haar eis dat ze alleen speelt. Shit, het was een kut dag en baal van mezelf 😃

😃=😞

22 maanden🩷

Ik denk dat iedereen wel eens een dag heeft waarbij je niet lekker in je vel zit. Wij ouders zijn ook maar gewoon mensen. Je doet je best en soms is het even wat het is. Op zulke dagen zet ik mijn kinderen soms ook iets langer voor de tv. Maar aan het eind van de dag heb ik meestal spijt. Vooral omdat mijn oudste juist nog zeurderiger wordt van langer tv kijken. Wat ons helpt is naar buiten. Met alleen de jongste inderdaad een lange wandeling maken in de buggy. Dan kan je kindje niet zo plakken aan je en wel lekker rondkijken. En ga zometeen ook iets doen wat jij echt leuk vind. Een goed boek lezen, even in bad, hobby of sport. Iets waarvan je oplaad. Dan is morgen vast weer een betere dag.