Blijven zitten bij peuter als ze gaat slapen

Lastig! In die situatie snap ik je helemaal. Wij hebben toen overdag al duidelijk uitgelegd dat we niet meer op haar kamer konden blijven zitten. Dat we wel in de buurt zouden blijven (boven/op onze slaapkamer). Af en toe wat zeggen zodat ze weet dat we er echt nog zijn. En zo steeds wat verder afbouwen, dus letterlijk steeds iets verder weg gaan zitten. Nu gaat het normaal gesproken goed, tenzij ze ziek is oid maar dat vinden we logisch/prima.

Hier hangen we er ook aan, we zitten er naast en houden zijn handje vast. Valt vlot in slaap zo. Altijd al gedaan, vond het nooit een probleem. Maar met zijn zusje erbij en met een ev 3e kindje ooit lijkt me dit helemaal onmogelijk.. Ik lees dus graag mee :)

Volg! Wij hebben hetzelfde probleem. Toen hij 1 a 1,5 was hebben we hem een paar keer laten huilen, ongeveer een uur en daarna getroost. Daarna kon hij wel zelf in slaap vallen. Nu een soort ‘pick up put down’ geprobeerd dat we steeds weer weggaan en weer terug komen, maar dat werkt ook niet :(.

Kun je niet je stoel steeds iets verder zetten richting de deur? Tot je uiteindelijk in de gang zit en dan de deur steeds ietsje verder dichtdoet?

Wij zitten op de gang bij de peuter (3) en op de kamer (met hand op de rug vaak) bij de baby (bijna 1). De stoel steeds iets verder zetten, heeft hier goed geholpen. De volgende stap; rommelen boven, lukt nog niet. Maar over een ruime week gaat papa op vakantie, dan ben ik alleen. Dus dan zal een van de twee toch moeten behelpen

Wij hebben een driejarige met flinke verlatingsangst. Ik kan hem niet wakker en alleen laten op zijn kamer, dan is er paniek. Hij krijgt daar binnenkort hulp voor, want er is hoogstwaarschijnlijk wel een aanleiding voor. De wachtlijst is echter vier maanden en ik wilde een tussentijdse oplossing. Uren doorbrengen op zijn bed en zijn hand vasthouden; ik was daar wel klaar mee. Ik hield ook geen avond meer over. Afgelopen week heb ik een slaapwekker gekocht. Hij heeft deze zelf uitgekozen (zazu schaap). Wij beginnen zo'n 20-30 min. voordat het schaap gaat 'slapen' met naar bed gaan; verschonen, pyjama aan, tanden poetsen, boekje lezen en soms wat nakletsen. Zodra het tijd is gaan de ogen van het schaap dicht en wordt de wekker rood. Wij hebben onze zoon uitgelegd dat hij net zoals het schaap moet gaan slapen en dat hij stil moet zijn. Hij krijgt een kus en ik zeg welterusten. Vervolgens ga ik op de zitzak in de kamer zitten. Hij slaapt sinds deze week binnen 15 minuten en dan kan ik naar beneden.

Wat lastig voor jullie! Ik snap inderdaad dat ze geborgenheid nodig heeft en dat je dat niet zomaar wilt wegnemen gezien jullie pittige jaar. En heel eerlijk... zou ik gewoon met haar meebewegen. Mijn dochter had op die leeftijd ook nog altijd nodig dat we bij haar zaten tot ze sliep. Ook een tijdje dat we echt bij haar in bed lagen, daarna vaker alleen een handje en later was erbij zitten voldoende. Inderdaad ook heftige tijd rond haar 2 jaar gehad met wekenlang in het ziekenhuis voor haar premature broertje, ze kon er dus totaal niet van op aan of ik er was of niet. Heel sneu! Dus wij hebben wel toegegeven aan wat ze nodig had. Zodra het een beetje kon, bouwden we wat meer af. Maar alleen als ze daar dus niet overstuur van werd. Je voelt zelf wel aan wanneer ze eraan toe is. Soms ook gewoon proberen: ik zei een keer dat ik even naar de wc moest en zo terug zou zijn. Toen was ik wat langer weg, kwam ik terug en sliep ze al :) Zou je ook nog kunnen proberen haha. Maar goed. Nu is ze 3,5 en kan prima zelf slapen. Ze leest nog een boekje, doet het licht uit en gaat slapen. Soms wil ze nog steeds dat ik erbij zit en dat vind ik prima. Mijn ervaring is dus dat het ook vanzelf goed kan komen en je het niet nu per se moet trainen/afbouwen als ze nog in de fase zit dat ze echt overstuur wordt zonder jullie. Er ging bij ons ook echt heel lang overheen voor we merkte dat de invloed van die ziekenhuisperiode verminderd was.

Misschien elke dag steeds wat verder bij de deur gaan zitten en dan vervolgens in de deuropening en dan vervolgens langzaam per dag maar de overloop/gang met de deur open. Afspreken dat je op de gang blijft zitten en als er wat is ze kan roepen. Dit heb ik bij m’n dochtertje gedaan uiteindelijk Afgesproken dat ik op de gang blijf. Ze wil dat ik daar blijf zitten met een kussen en deken. Ik ga wel gewoon naar beneden. Afgesproken als er wat is ze kan roepen. Heb de babyfoon erop staan als ze roept ( wat bijna nooit meer is, roep ik snel via de trap terug) dan ploft ze meteen weer neer.

Je dochter heeft het blijkbaar op dit moment nodig dat een van jullie erbij blijft (wat ook heel begrijpelijk is nadat ze 5,5 week van jullie gescheiden was). Ik zou het haar dus gewoon bieden. Als ze er weer aan toe is gaat ze vast wel weer makkelijker zelf in slaap vallen. En dan komt tijd voor elkaar ook wel weer.

Onze dochter had hier ook erg last van. Ik liet haar deur open staan met licht op de gang ik zei dan mama is dichtbij ik kom zo weer bij je kijken, mama moet even opruimen. En ik ging echt elke minuut naar binnen : wat blijf je goed in bed liggen, wat doe je het goed. Paar weken later viel ze weer zelfstandig en zonder hulp in slaap🙏🏼

Fijne tips, dankjulliewel! @smeertje het komt bij ons inderdaad ook door periode in het ziekenhuis, ik ging zwanger het ziekenhuis in en we kwamen thuis met haar 2 broertjes. Ze doet het supergoed maar ze heeft overdag nu ineens ook meer behoefte aan knuffels en 1 op 1 tijd met mij. M'n man en ik hebben samen even de reacties doorgelezen en we voelen ons goed bij het op de overloop aanrommelen als zij in bed ligt. Dank voor de tips allemaal! Hoop dat het voor ons werkt.

Mijn dochter had voorheen ook last van verlatingsangst. Het had echt tijd nodig om dat vertrouwen te ontwikkelen. Wat bij ons helpt: - een gezellig bedtijdroutine. Ze herschikt haar knuffels, krijgt een miniboekje mee in bed om evt aan haar knuffels ‘voor te lezen’. - Nachtlampje aan zodat het nog beetje licht blijft voor haar. - afbouwen door dagelijks meer afstand te creëren. Dit vergt wel even wat doorzetingsvermogen en herhaling. - op gegeven moment heb je genoeg afstand gecreëerd en kan je 5 min blijven zitten en dan weggaan. Ik zeg bijv dat ik even naar beneden ga om op te ruimen en dan ook in het ‘grote’ bed ga slapen. Ze vindt het fijn om te weten dat papa en mama ook zo gaan slapen. Na paar keer zelfde zinnetjes herhalen kan ze het zelf benoemen. Ook aangeven dat je straks nog komt kijken als ze slaapt, dan laat je evt wat kleins achter zodat ze weet dat je echt bent langsgeweest. - wij hielden een hele tijd de deur open bij het weggaan en rommelden wat aan waardoor ze nog steeds weet dat we dichtbij zijn. Nu kan die deur wel dicht. Mss kan je benoemen dat je eventjes haar broertjes naar bed brengt en daarna nog even bij haar komt kijken?

Kan het webinar van Eindelijk Slapen erg aanraden voor tips. Geven ook advies hoe geleidelijk te veranderen en je kind hierin mee te nemen.

Even een update: Gisteravond ben ik nog wel op haar kamer blijven zitten en op een gegeven moment verplaatst naar de overloop. Dat vond ze lastig. Vandaag meteen begonnen op de overloop en even naar m'n tweeling gegaan toen die me nodig hadden. Lampje aangelaten op de overloop en deur op een kier. Werkte top!!!! Ze bleef even kletsen, vroeg maar één keer of ik bleef zitten. Toen zei ik meteen dat ik op de overloop zat. Vond ze dikke prima. Sliep binnen 10 min. Hopelijk houdt ze dit vast!