Buiten huis geen luistert niet

Wat lastig voor jezelf zo'n gedachte dat je een slechte moeder zou zijn. Probeer deze om te buigen, want dit soort struggle momenten zijn onvermijdelijk met een dreumes. Zelf zou ik dan wel naar huis gaan zodra je haar in de buggy zet. Ontzettend goed dat je je dochter al zoveel uitlegt. Ze is wel heel erg jong nog hè, waarschijnlijk kan ze jouw aanwijzingen buitenshuis moeilijker verwerken dan thuis, vanwege alle nieuwe prikkels. Dan gebeurt er zoveel voor zo'n kleine meid! En wellicht neemt haar nieuwsgierigheid al snel de overhand. Overigens wel heel goed dit soort bezoekjes buitenshuis te blijven oefenen en het dan heel kort te houden. Geeft het je stress, dan zou ik zoals een suggestie die ik hier las de bieb even vermijden en vaker naar de kinderboerderij gaan of speeltuin. Dan kun je bijv de bieb over een tijdje weer proberen, misschien is zij er dan meer aan toe. Succes, en je doet het echt al goed, zo respectvol en liefdevol naar wat ik lees

Hier is het compleet andersom! Ze luistert helemaal niet thuis en elders juist wel. Thuis is het drama, met huilen en brullen, maar bij opa en oma bijvoorbeeld is ze een schatje. Onze dochter is net 2 geworden...

Hier ook zo'n vlotte tante, die rond die leeftijd nog net niet met haar middelvinger in de lucht alles uit de schappen trok enzo. Ik had dus altijd de buggy mee, waarschuwde haar 1x en zei dat ze anders in de buggy ging. Dit heel consequent doen + gewoon tijd hielp wel. Met tijd bedoel ik, als ze ouder worden gaat t vanzelf beter. Ze is nu 2,5 en we kunnen echt leuk shoppen samen. Ze gaat wel eens liggen in de supermarkt ofzo hoor, maar dan zeg ik: is goed schat, ga jij liggen, ik doe de boodschappen en haal je straks wel op 😂 komt ze binnen 5 tellen wel weer achter me aan. Dat overschatten herken ik ook wel, ze is gewoon echt nog heel klein. Hier komen er al een tijdje hele volzinnen uit, waardoor je soms denkt dat je t tegen een veel ouder kind hebt. Maar t blijft een dreumes/peuter met de impulsbeheersing van een garnaal. Dus die doen gewoon wat in ze op komt soms, zonder nog te kunnen (echt niet altijd een kwestie van willen) luisteren.

Wat ik altijd doe is benoemen. Ik begrijp dat je dat graag wilt, want het ziet er mooi uit/maakt een mooi geluid, enz. Maar het mag niet, omdat … . Het is niet leuk als je iets graag wilt en dat mag niet, daar mag je best verdrietig of boos om zijn. En dan aangeven dat ik haar graag wil helpen, dikke knuffel en weer door met een uitleg over wat wel mag. Of als het echt te ver gaat in de hoek zetten, net zoals thuis. Uitleggen waarom, even blijven staan, daarna erover hebben en samen beginnen met wat wel mag, zodat ze dat alleen kan overpakken

En voorbereiden. We gaan naar de bibliotheek. Daar zijn heel veel boeken. Als je een mooi boek ziet mag je dat pakken en op die tafel neerleggen, dan kun je het op die stoel bekijken. We gaan niet met de boeken gooien, want dan gaan ze kapot en kun je ze niet meer lezen. En dan eerst samen doen tot het zelf lukt

Ja een kind van 15 maanden, lijkt mij gewoon normaar gedrag. Ik zou haar dus niet opsluiten in een buggy, dan krijgt ze daar negatieve gevoelens bij voortaan. Probeer juist in verbinding te komen met haar. Doe voor hoe het wel moet. Maak er een spelletje van (hoe ze t moet doen). Neem haar even weg van de situatie en leg haar uit dat dat niet de bedoeling is en als ze zo door gaat dan ga je niet meer terug naar die specifieke plek. Nogmaals ze is 15 mnd. Heel mooi dat ze zo voorloopt maar je moet wel beseffen dat 15 mnd 15 mnd is en geen 3 jaar. Laat haar ontdekken wat boeken op de grond gooie is, en leer haar hoe ze het terug kan zetten.

Wat een mooie reactie. Ik ben het helemaal met jou eens ❤️. Ze zijn nog zo klein. Ik heb pas gelezen dat ze nu langzaam wel al een beetje weten wat nee betekent maar dat ze zichzelf nog niet kunnen beheersen als ze iets graag willen. Dat moeten ze nog leren. Onze dochter is ook een temperamentvol kindje die heel goed weet wat ze wil. Ik vind het heel belangrijk dat ze zichzelf mag zijn en blijven dus in bepaalde opzichten zie ik echt nog een grote uitdaging aankomen, want ik wil natuurlijk ook niet dat ze de boel afbreekt als we ergens zijn 😬. Ik zie veel berichten van je voorbij komen Samvy en volgens mij doe je ontzettend je best om het goed te doen. Ook heb ik het idee dat je het best wel pittig vindt/ hebt en hoop ik dat het wel goed met je gaat. @Anit37 een monster creëren ook echt. 15 maanden is echt nog heel jong, ze moeten nog heel veel leren en je creëert echt geen monster als je een tijdje veel naar speeltuinen en kinderboerderijen gaat met je kindje hoor.. overigens zijn daar ook dingen die niet mogen (zand eten, dieren slaan, ik noem maar wat) dus ook daar moet je toch wat aan corrigeren doen.

Ik bedoel dat er in een speeltuin geen boekjes zijn die kapot kunnen gaan of die uit de kast getrokken kunnen worden. Het stampen, gillen, schreeuwen gebeurt waarschijnlijk nadat het kind gecorrigeerd wordt omdat het de boekjes niet mag pakken. In een speeltuin kunnen ze lekker rondrennen en spelen, dus hoef je minder te corrigeren. Als je niet per se naar de bieb hoeft, dan zou ik andere dingen kiezen. En bijv. In winkels gewoon in de buggy zetten. Op momenten dat je hoofd er wel naar staat kan je voor kort bezoekje even oefenen.

Ik denk niet dat een bibliotheek heel blij is als je daar een kind gaat laten ontdekken wat boeken gooien is. Sommige dingen mogen gewoon niet, klaar.

Als ze zoveel snapt is dat juist handig. Dan begrijpt ze dus ook buitenshuis prima wat je van haar verwacht wanneer je het zegt. Bij een kind van 1 is luisteren overigens wel nog echt situatie en persoonsgebonden. Bijv; als ze van jou niet aan de oven mag komen en oma past op is die hele regel verdwenen uit het hoofd. Die regel geldt op de oven bij jou. Dus buitenshuis zul je wel opnieuw moeten oefenen dat nee nee is. Wanneer ze succeservaringen op doet in niet luisteren is dat iets wat elke keer lastiger wordt omdat ze weet “dat het kan”. Dus ik zou gewoon een paar keer m’n statement maken. In de bibliotheek gooien met boekjes, meteen zeggen dat dit niet mag, dan gaan de boekjes stuk. Dat willen we niet toch? Maar we kunnen er wel in lezen, kies maar een leuk boekje uit. Uitleggen en een alternatief aanbieden waarmee ze ook aandacht en nabijheid krijgt. Werkt dit niet dan kunnen we niet in de bibliotheek blijven, dan gaan we weer. Op die manier. Wel consequent zijn, zeker uitleggen want dat begrijpt ze zoals ik het lees en dat is erg helpend dan maar haar vanuit verbinding en positiviteit helpen om de juiste keuzes te maken 🤍

Nou volgensmij kunnen mensen best goed relativeren hoe kinderen van een bepaalde leeftijd zijn. Daarnaast zijn er vaak kinder hoeken in een bieb waar de kinderboeken staan, die boeken zien er vaak al goed gebruikt uit. Mijn kind heeft ook wel eens boeken van een schap gegooid wat geen probleem was, daarna liet ik hem zien hoe je ze terug zet en toen deed hij het zelf ook. Was ook rond de 14/15 maanden. Normaal gedrag

Ik herken het wel. Ik zou uitleggen wat wel mag en paar keer herhalen. Wordt er niet geluisterd zou ik er consequenties aan verbinden. "mama heeft je nu al een paar keer gezegd dat je de boeken niet op de grond mag gooien, dit is de laatste keer en dan ga je in de buggy". En dan uiteraard ook doen. Werkt hier bij ons zoontje heel goed. Hij weet de gevolgen als hij niet luistert en tegenwoordig zegt hij zelf al "goed luisteren mama" (goed luisteren naar mama) al voor ik de kans heb om te benadrukken dat iets niet mag (bijv als we de bieb binnen lopen)🤣

Op deze leeftijd snappen ze het woord NIET nog helemaal niet 🙃. Dus als jij zegt, nee we halen de boekjes NIET uit de kast. Werkt in haar brein als we halen boekjes uit de kast. Ze heeft ergens door je nee wel in de gaten dat ze iets doet wat niet mag maar welke handeling het dan specifiek om gaat is eigenlijk voor haar nog heel lastig. Thuis is een vaste omgeving en kan er al beter gevolg aan iets worden gekoppeld. Ik heb deze ervaring ook met 1,5 en vanaf dat ze 2 staan gaat het echt stukken beter. Vanaf 2 jaar en 3 maanden ongeveer ervaar ik hier pas dat hij "mag niet" echt beter begrijpt. Het boek "tempramentvolle kinderen" vond ik een fijne hulp. Hoe je op een andere manier je kind kunt corrigeren. Dit is namelijk ook flink de fase van grenzen opzoeken. Voorbeeld: hier klom hij constant op de salontafel. Er op staan, en applaudisseren voor zich zelf. Vreselijk irritant en als ik hem er af had gehaald, laag toesprak dat dit niet de bedoeling was en waarom niet werd ik vierkant uitgelachen en klom meneer er weer op. Boos worden en "straf" geven gaf vooral heel veel emotie en woede maar uiteindelijk als het dan weer goed was klom hij rustig weer boven op de tafel. Ik heb geleerd dat ik als hij dit nu doet ik naar hem toe stap. Zijn hand pak en zeg, nee we staan niet op de salon tafel. Dat mag niet, maar we kunnen wel op je wobbel klimmen? En ik help hem vervolgens om daarop te klimmen en klauteren. Resultaat, alternatief bieden, geen kind meer op salontafel. En die salontafel is ook niet meer interessant want jij vindt er niets van. Wellicht helpt je dit.

Typerend aan de dreumes fase dit. Het enige wat je kunt doen is rustig en consequent blijven tegen je kindje. Een kind van 15 maanden zal nog niet alles begrijpen. Maar op tijd beginnen met grenzen stellen en consequent zijn kan nooit kwaad denk ik

Nee joh, kindje is 15 maanden! Het is juist belangrijk voor een dreumes om de wereld te kunnen ontdekken, zonder de hele tijd geremd te worden. Daar zit de ontwikkeling nu! In een kinderboerderij kan dat, ook al moet er nogsteeds hier en daar gecorrigeerd worden, dat zal altijd moeten. Maar waarom een situatie opzoeken die nog te veel vraagt van een 15 maand oud kind, zodat je 'expres' eens even lekker veel kan corrigeren? Opvoeden gebeurt altijd en overal, ontdekken kan alleen als je ook vrij gelaten wordt

Iedereen bedankt voor de reacties! Ik lees deze straks na werktijd allemaal nog even door om een goed beeld te krijgen van alle gegeven tips. Ik waardeer het dat iedereen mee denkt en voorbeelden geeft hoe ze dit bij hun eigen kinderen aanpakken. In mijn omgeving zijn er geen kleine kinderen dus voor mij is dit helemaal nieuw waardoor ik hier soms onzeker over word. Ik deed zelf als kind eigenlijk niets wat niet mocht 🙈 ik heb 1 keer als straf op de trap gezeten en thats it. Als tiener woonde ik bij mijn vader en van hem mocht echt alles, dus echt goede voorbeelden heb ik nooit gekregen. Ik ga alles doorlezen en op een rijtje zetten. Bedankt voor de inzichten ❤️