Consequentie bij niet helpen opruimen

Lastig! Mijn kinderen zijn ook geen goede opruimers. Wat ik altijd doe is het 'opruimlied' aanzetten. En dan een wedstrijdje wie het snelste een stapeltje kan opruimen. Een beetje 'fun' maken helpt hier wel (kinderen zijn 2 en 4), maar ook niet altijd hoor. Misschien is het opruimlied iets voor je!

Bedankt voor de tip! Opruimlied zet ik idd ook vaak in. Alleen het fun-gedeelte lukt mij echt niet altijd helaas... ben gewoon (vaak) gesloopt

Voor de oudste zou ik het op een gegeven moment wel zelf opruimen en dan of weggooien of voor lange tijd wegzetten. De jongste is, vermoed ik, gewoon de oudste aan het nadoen in het gedrag... Of 'eerst opruimen, dan de banaan', of pas iets nieuws mogen pakken om te spelen als het oude netjes is opgeruimd.

Wij doen wel de consequentie dat er dan een tijdje niet mee gespeeld mag worden of dat ze niet mag spelen met iets anders (of dus een banaan gaan eten). Iets weggooien vind ik dan wel weer ver gaan. Een beloningssysteem al geprobeerd?

Als je echt aangeeft dan je het weggooit als ze het niet opruimen, zou ik van de oudste verwachten dat hij/zij dat begrijpt en in het geval van niet luisteren dan de consequentie moet ervaren. Dat is misschien 1x erg schrikken, maar wel duidelijk.. 🤷🏻‍♀️ Je hoeft het niet eens heel boos te doen, alleen duidijk

Heel eerlijk ben ik wel van de consequenties 🫣 niet echt weggooien maar ik heb wel eens gezegd als je niet meehelpt met opruimen dan ruim ik het op en krijg je het ook niet meer terug. Ineens was hij heel vlot. Tsja niet leuk misschien maar hij zal toch moeten leren als hij iets gebruikt dat hij het ook op mag ruimen. En hij is nu bijna 3 jaar dus ook op 2.5 jarige leeftijd snapte hij dat al heel goed 😅op de peuterspeelzaal leren ze namelijk ook opruimen dus daar kent hij het prima van.

Als ie niet helpt, ruim ik het op op een speciale plek waar hij het niet kan vinden 😁 dus als ie er weer mee wilt spelen, moet ie het zelf in de speelgoedkast zetten

Niet heel pedagogisch, maar ik heb ook wel eens met een vuilniszak in de kamer gestaan en gezegd prima dan gaat het nu weg. Bij het zien van de vuilniszak waren mijn kinderen van destijds 3 en 5 eigenlijk al zo geschrokken dat ze gingen opruimen. Tegenwoordig zeg ik heel af en toe nog wel eens of ik pak een vuilniszak en dan zijn ze al klaar en gaan ze opruimen. Ik wil altijd helpen, idd in kleine taakjes, wedstrijdje van maken noem maar op maar soms is het gewoon even klaar en mag er ook geluisterd worden

Ik vind een consequentie aan gedrag verbinden trouwens wél pedagogisch. Natúúrlijk niet met schreeuwen en slaan, maar opvoeden hoort er nou eenmaal bij. Ik ben al 12 jaar leerkracht (en in die rol is het veel makkelijker dan als ouder ervaar ik nu haha). Maar mijn ervaring daarin is dat je vaak maar 1 of 2 keer een duidelijke consequentie moet verbinden zonder echt boos te worden en dat de grens daarna helder is.

Ik heb laatst een opruimliedje aan gezet via spotify of YouTube en dat werkte toen heel goed. Nu doe ik dat nog af en toe, en soms werkt het niet en soms wel. Mijn oudste heeft dat kennelijk op school ook wel eens dus die werd de 1e keer heel enthousiast daardoor en daardoor ging de jongere ook mee in het enthousiasme.

Hoi, pedagoog hier :) dit zijn situaties waarin er vaak een heel stuk wordt overgeslagen, namelijk de aanloop naar het opruimen toe. Er zit met deze leeftijd vaak echt nog een stuk verwerkingstijd in, dus meenemen in de aanloop naar het afronden van de activiteit kan echt helpend zijn. Soms is het zelfs heel fijn om dit visueel te maken, bijvoorbeeld met een time-timer, die heb je al voor een paar euro op bol. Hiermee kun je even aandacht vragen door aan te geven: kijk, mama zet de klok, als het rode stuk is afgelopen is het spelen klaar en gaan wij opruimen. Dit kun je prima op 5 minuten zetten, zou er geen half uur van maken. Zo heb je ze alvast voorbereid, even aandacht voor de taak, maar kunnen ze nog even doorspelen, ondertussen houden ze echt wel dat klokje/rode stukje in de gaten 😉 is de time-timer op, wordt er opgeruimd. Soms is het ook helpend om tijdens het zetten van de time-timer te benoemen wat ze daarna gaan doen (als we hebben opgeruimd, gaan we een boterham eten). Dit klinkt allemaal misschien overdreven, maar je hoeft dit bij ‘reguliere’ kinderen maar een paar keer in te zetten, vaak zie je dat na een aantal keren de time-timer gebruikt te hebben je daarna ook gewoon kan zeggen “nog 5 minuten” en dan is het begrip van tijd wat groter, omdat ze een aantal keren hebben meegemaakt en kunnen zien hoe lang zo’n periode van 5 minuten nou eigenlijk is. Afgezaagd en cliché, maar probeer er structuur en voorspelbaarheid in te houden en dat elke acitiviteit altijd op dezelfde manier word afgerond (hier onder al goede voorbeelden van inzetten van een lied!) zo onstaat er conditionering en is opruimen uiteindelijk iets wat er gewoon bij hoort waarin je dan nog weinig instructie hoeft te geven.

Zo herkenbaar. Wij vinden dat ze gewoon moeten luisteren. We zeggen van tevoren we gaan hierna opruimen, herhalen dit en daarna gaan we allemaal opruimen. En als ze dat niet doen hoef ik alleen maar te zeggen ‘jullie weten de afspraak he. Alles wat straks nog op de grond ligt gaat de vuilnisbak in’. En echt, ik doe het 😂

Precies dit. En met pijn in m’n hart gooi ik dan die net nieuwe legoset weg. Reken maar dat hij daarna opruimt. Als tussenoplossing zeg ik soms nog dat ik het op de kast leg voor onbepaalde tijd maar als ze me het bloed onder de nagels vandaan halen door weigeren mee te werken dan mik ik t in de kliko. Dan gaat het daarna weer weken goed 😂

Ik plan de opruimmomenten altijd in op momenten dat we daarna iets gaan doen wat de kinderen leuk vinden, zoals: naar de speeltuin, tv-kijken of fruit eten/broodjes eten. Ik geef daarbij aan dat we die ‘activiteit’ pas gaan doen als alles is opgeruimd. Dat werkt hier altijd goed. Ze hebben dan een ‘belang’ om mee te werken. Ik ben zelf overigens niet van speelgoed weggooien (ieder zijn ding natuurlijk he..) maar ik vind het (persoonlijk) belangrijk om mee te geven dat ze zuinig met spullen moeten omgaan. Het speelgoed in de kliko gooien, vind ik daarmee in strijd 😉 Neemt niet weg dat ik mij de frustratie kan voorstellen 😂

Hier mag mn kind met niks anders spelen als het eerste niet is opgeruimd..

De vuilniszak heb ik ook ooit eens tevoorschijn getoverd en werkt ook nog steeds als ik Ben benoem 😅

Hier gaat het na x keer waarschuwen gaat het de garage in tot een bepaalde dag. 9 vd 10 keer werkt dit ook en anders is het zonder pardon naar de garage. Vaak wordt er dan ook mee geholpen. Dingen met weinig (emotionele) waarde belandt ook nog wel eens in de kliko. Maar met 3,5 vind ik het nog te jong dit helemaal te kunnen doen.

Tsjah zo staan de strijkkralen hier al tijden op de hoge kast, ander deel in de stofzuiger. Proberen we wel weer als ze het niet door het hele huis verspreiden en niet op willen ruimen. Als ze dat willen doen, zeg ik, ligt genoeg in de hoekjes, zoeken maaar. Knutselspul gaat vaak ook stuk als ze het laten slingeren, of onderdelen van spellen kwijt. Dat heeft consequenties van zichzelf. En verder de positieve kant benadrukken, van zo kan je het gemakkelijk terug vinden, iemand anders kan het niet pakken, zo zorg je goed voor je mooiste spullen. En ook telkens weer terug sturen naar wat eerst opgeruimd moer worden voordat ze met het volgende verder gaan.

Dit doen wij ook. Ze zijn dan heel gemotiveerd om op te ruimen 😁

Ja wat een drama he.. volledig herkenbaar... Mijn nieuwe tactiek nu is om te zeggen dat het naar de bibliotheek gaat (we hebben een abonnement op de speelotheek) en dan gaat het naar andere kinderen die wel kunnen opruimen en het dan een hele tijd op zolder leggen. Misschien ook niet verantwoord, maar ik heb nog geen betere tactiek gevonden. Ik lees graag mee voor betere tips