Corrigerende tik; ja of nee?

Goed idee Gamba 👍 Ik denk niet dat je het moet doen. Niet omdat je je kind trauma's bezorgt of te veel pijn doet of wat dan ook. Maar omdat je ze daarmee leert dat je conflicten oplost door te slaan. Ik denk dat kinderen daardoor zelf ook sneller agressief zullen worden naar andere kinderen. Of volwassenen.

Nee, ik doe hier zelf niet aan. Maar ik vind ook dat ouders die wel eens een klein tikje op het handje geven niet meteen geshamed moeten worden!

Ik ben van mening dat een corrigerende tik niet bestaat. In mijn ogen is dat gewoon geweld, ben eigenlijk ook niet benieuwd naar welke smoesjes mensen gebruiken om hun kind te slaan.

Ik heb dat vroeger gewoon gehad, geen mep maar soms een tik op mn vingers of billenkoek.. Deed nooit pijn maar was wel altijd een signaal: oke tot hier en niet verder. Zelf geen trauma oid aan overgehouden maar zie het mezelf later niet doen.

Leuk topic! Nee doen we niet. Ik vind het een verkeerde boodschap, dat je 'geweld' (dat is een groot woord voor zoiets, maar het is wel geweld..) nodig hebt om je zin te krijgen. Bovendien vind ik het een teken van zwakte vanuit de ouder: dat je het niet met respect/opvoeding kan redden en dan maar gaat slaan. Zelf wel corrigerende tikken gehad (niet vaak en niet hard) en ik was er doodsbang voor. Dan deed ik. boevig en zodra ze richting slaan gingen in hun houding, ging ik keihard huilen van angst "neeeeeeee niet dooeeeeeen". Echt doodsbang was ik dan. Ik hou van mn ouders, maar nooit wil ik dat mn kind 'aandoen'. Maargoed, ik heb een goede band met mijn ouders en daarom zou ik een andere ouder er ook niet al teveel om veroordelen als ze er wel voor kiezen. Zolang het maar een bewuste keus is om het wel/niet te doen.

Voor de mensen die het interessant vinden om studies hierachter te lezen: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3447048/

Dit is ook onze grootste beweegreden denk ik. Ons kind kan al super driftig zijn, ik wil die niet ook nog het idee geven dat je fysiek kan worden wanneer je een ander iets duidelijk wil maken. Hoe lastig ook soms, want het kan best een uitdaging zijn met woorden iets duidelijk te maken aan een peuter 😅

Hier is het absoluut een No Go

Wij doen het ook niet. Een corrigerende tik is in mijn ogen gewoon slaan, maar wat zachter. Ik wil geen ouder zijn die haar kind slaat. Hoe hoog de frustratie soms ook kan oplopen en hoe veel moeite het me soms ook kost, ik doe het niet. Ik heb eerder wel eens gelezen dat het niet uit maakt, maar een corrigerende tik zou in het brein van een kind hetzelfde effect hebben als mishandeling (heb het onderzoek zo gauw niet bij de hand, maar als je googled vindt je het vast snel). Ik wil niet dat mijn kinderen worden opgevoed met angst. Het idee dat ze iets doen wat niet mogen en dat ze dan bang zijn om een tik te krijgen. Nee, dat is niet mijn stijl. Daarnaast vind ik het ook iets weghebben van onmacht. Ik weet niet hoe ik iets duidelijk krijg, overbreng, stop, verander, of wat dan ook en daarom geef ik m’n kind een tik. Die kant wil ik niet op. Het slaan van anderen vind ik nooit oké, ook niet als het ‘zachtjes’ is om een kind iets te ‘leren’.

Ik werd vroeger wel eens geknepen in m'n bovenarm. Heb dat als zeer onprettig ervaren. Mijn dochter kan ook vervelend zijn maar een tik of knijp geef ik haar niet.

Nee doen we niet. Ik haal hem zeker wel eens uit een situatie waar ik hem op dat moment niet in wil hebben of ik haal zijn handen 'weg', maar een tik is en blijft een vorm van slaan. Lijkt mij niet de juiste boodschap om mee te geven aan je kind.

Ik ben nog geen moeder maar kan wel eventueel meepraten. Ben zelf vroeger best wel wat geslagen door beiden ouders, denk dat er frustratie was wat zij niet zelf onder woorden konden brengen waardoor dit hun manier van corrigeren/opvoeden was. Zelf zijn ze namelijk ook allebei flink afgeronseld in hun jeugd. Mijn vader zei altijd: kom voor me zitten. En dan wist ik niet of ik de riem kreeg of een snoepje want het was altijd zo onverwachts. Als hij zei: haal mijn broek, dan wist ik niet of ik muntjes kreeg om snoep mee te kopen of de lineaal op mijn platte hand. En dan had ik de dag ervoor iets stouts gedaan ofzo, iets wat je allang vergeet als kind zijnde. Om die reden zal ik niet snel een corrigerende tik geven want de schade is mentaal vrij groot en het blijft nog steeds hangen. Laatst was mijn man zoooo boos op iets dat hij met een plastic bakje over het aanrecht smeet. Dan blokkeer ik compleet en weet ik dat het nog steeds effect heeft.

Wow.. sorry dat ik het zeg maar dit is echt mishandeling en ook mentale mishandeling! In mijn ogen niet te vergelijken met een corrigerende tik (geen mep of klap maar echt tik bedoel ik) maar ik begrijp heel goed dat je om wat jij hebt meegemaakt ook geen tik aan je kind zal geven, heftig zeg! Snap ook goed dat je er nu nog steeds last van kan hebben :(

Absoluut niet, als je geweld nodig hebt als volwassene om iets aan een klein kind duidelijk te maken heb je wat mij betreft een flinke opvoedcursus nodig. Bv ik leer mijn kind dat hij niet mag slaan door hem een tik te geven, hoe krom kun je zijn.

Dit precies! Een corrigerende tik is hetzelfde als slaan, en dus mishandeling. Daarnaast toont het van een bijzonder hoog onvermogen van een volwassenen om normaal te kunnen communiceren of je eigen driften/ frustratie onder controle te houden. Hoe je het ook verbloemt, een tik, knijpen, trekken, bij de kin grijpen is in mijn mening heeeeel erg fout.

Nee, voor mij een no-go. Ik ben zelf opgegroeid met een corrigerende tik heel af en toe en ben prima groot geworden. Desondanks zie ik niet in wat mijn kind ervan leert in de positieve zin/opvoedkundig gezien. Ik kan me absoluut voorstellen dat je als ouder enorm gefrustreerd kan raken, dat je je soms machteloos voelt of het idee hebt dat niets werkt en je kind niets leert. Maar voor mij is slaan - hoe hard of zacht dan ook - absoluut geen optie. Ik kies voor uitkeggen, uit de situatie halen en zal al naar gelang hij ouder wordt vast nog andere manieren vinden om te leren wat wel en niet mag. Ik ben namelijk wel voorstander van straffen en belonen op meer pedagogisch verantwoorde wijze.

Absoluut een no go! Ik vind de naam “corrigerende tik” ook heel naar. Het is in mijn ogen het een mooi naampje geven om geweld recht te praten. Geweldig, of dit nu een tik of harder is, is nooit de manier. Je geeft het kind mee dat je met geweld dingen voor elkaar krijgt. Je creëert een ongelijkwaardige en onveilige situatie en dat wat je wilt meegeven (dat hij/zij stop met iets of moet luisteren) dwing je af. Nope nee no. Mijn moeder, liefdevol, en nooit geweldadig, heeft toen ik het eens erg bond maakte in een vlaag van verstandsverbijstering (ofzo?!) uitgehaald en mij een tik in mijn gezicht gegeven. Ik was pas drie, maar weet dit nog exact en verloor daar wel een beetje het vertrouwen. Ze heeft het nooit meer gedaan en ook x2000 excuus aangeboden en gezegd hoe fout ze was. Maar elke ruzie of discussie die heeft gevold dacht ik: gaat ze me nu weer slaan? Zelfs een enkele keer laat zijn sporen na!

Nee, een volwassene geef je ook geen corrigerende tik als ze iets doen wat je niet bevalt. Waarom een kind dan wel?

Bij de kin grijpen deed mijn moeder regelmatig. Niet hard of pijnlijk maar om mijn gezicht naar haar toe te draaien, als ik niet snel genoeg luisterde. Ik heb dat in de kleuterklas ook een keer bij de juf gedaan.. die was 'not amused' 😂😂😂

Ja en dit is echt nog 1% van alle opvoedskills die zij hebben ingezet. Desalniettemin hou ik enorm van hen en zijn zij ook gegroeid in hun rol als ouder en zorgen ze momenteel goed voor mij wanneer ik hen nodig heb. Zij wisten écht écht niet beter.