Dochter nog geen uitnodiging voor feestje gehad

He wat lastig! Bij onze dochter is "je mag op mijn kinderfeestje komen!" ook echt een heel ding, maar al haar vriendinnetjes zijn óók net 4 en hebben nog lang geen kinderfeestje 🤣 de feestjes die nu gegeven worden zijn van de kindjes die al 5 worden, die zijn wat groter en spelen ook iets minder met ons meisje van net 4. Op zo'n leeftijd is dat een behoorlijk verschil. Wat bij ons helpt is om onze dochter echt te stimuleren om af te spreken met haar vriendinnetjes. Meehelpen met een tekening maken, telefoonnummer op de tekening zetten en dan met de andere ouder een speel-afspraak na school of in het weekend maken. Dan heeft ze óók iets om naar toe te leven en van te genieten!

Mijn zoon is ook nog niet uitgenodigd. Ik ben er eigenlijk niet zo mee bezig. Logisch dat ze kindjes kiezen die ze beter kennen. Ik denk dat het niet helpt dat jij het erg vindt. Dat merkt ze sowieso. Maargoed dat kan je niet uitzetten. Ik vertel mn zoontje dat hij heus een keer uitgenodigd wordt en ze hem leuk vinden. Dat werkt gewoon hier.

Bespreek het even met de juf. Genoeg scholen die niet toestaan dat uitnodigingen op het schoolplein worden verdeeld. Verder zou ik er niet een te groot ding van maken. Mijn kinderen hadden in groep 1 nog nauwelijks feestjes. Dat kwam meer in groep 2. Toch zijn ze niet veel op feestjes geweest. De meeste ouders nodigen ook maar een handjevol kinderen uit en met een klas van 25 kinderen is de kans dus groot dat het kind niet uitgenodigd wordt. Nadat ze zelf hun eerste kinderfeestje hadden gegeven, begrepen ze dat ook meer.

Misschien playdates met klasgenootjes initiëren? Dan spreek je af en toe met een ouder af dat de kids samen gaan thuis bij een van jullie spelen. Of jullie gaan samen met de kids naar de ballenbak. Mijn kindje gaat nog niet naar school, maar heeft wel regelmatig verjaardagen bij kinderen van mijn vrienden, neven en nichten. Minimaal 1 per maand.

Ok.. m'n zin klopt niet... ik bedoel... samen gaan spelen thuis bij een van jullie.

Oh ik voel je! Onze dochter was van de week intens verdrietig omdat ze niet was uitgenodigd 🥲 Ik probeer dan uit te leggen dat er maar een paar kindjes konden komen en dat er echt wel een keer een feestje komt waar ze wel naar toe mag. Maar het blijft vervelend om je kind zo verdrietig te zien, al is het iets wat er bij hoort!

Wordt ze ook niet uitgenodigd door de kindjes waar ze regelmatig mee speelt? Of zijn die ook nog niet jarig geweest dit schooljaar? Heeft ze zelf al een feestje gegeven? Want vaak is het zo dat als de kindjes bij jou geweest zijn de kans groter is dat je daarheen mag. Maar als ze pas in de zomer jarig is kan het goed zijn dat ze volgend jaar wel meer feestjes heeft nadat ze haar eigen feestje gevierd heeft.

Ah dat is wel sneu. Toch denk ik dat het een goede aanleiding is om op kinderniveau te leren omgaan met teleurstellingen. Je kan haar leren hoe ze ermee om kan gaan dat ze verdrietig is, dat het niet iets zegt over dat ze niet leuk is (mocht ze zulke gedachtes hebben) etc. Daarnaast vermoed ik dat ze ook jouw emoties hierover aanvoelt en het daardoor misschien nog wat groter wordt.

Dit zou dan ook niet op het schoolplein mogen gebeuren. Tegenwoordig kan dit super makkelijk buiten school om (appen, kaartjes in de bus). Vind het heel sneu voor jullie.

Dankjulliewel voor het meedenken allemaal, dat waardeer ik! Het is een heel gevoelig kind, dus ik houd daar echt rekening mee in de zin van dat ik niet mijn emotie nog bovenop die van haar leg. Ik kan er op zo'n moment echt voor haar zijn en haar troosten. Maar dat neemt niet weg dat het mij vanbinnen ook zeer doet. Dus dat wil ik wel helder hebben, het is niet dat we samen aan het huilen zijn. 🙈 Het probleem is ook een beetje dat school zelf nog veel van haar vraagt, dus speelafspraakjes hebben we weleens gedaan. Maar ze is dan daarna helemaal overprikkeld. Het vraagt nog veel van haar. Dus afgelopen week in de vakantie daarom ook bewust op dat moment een speelafspraakje gemaakt. Dus dat is een beetje een 'probleem'. En ik ben het er helemaal mee eens dat dit niet op het schoolplein gedaan moet worden. Ik denk dat ik het eens met de juf ga bespreken hoe zij daarover denkt.

Hier mogen ze de kaartjes eigenlijk niet in de klas uitdelen. Dus mijn dochter krijgt het niet echt mee. Ze heeft zelf ook geen feestje gegeven toen ze 5 werd. En is nog maar op 1 feestje geweest terwijl ze bija 6 is (volgens mij was ze back up omdat een ander niet kon). Wat ik dus absoluut niet doe is het hebben over de feestjes van andere kinderen. Soms geef ik een smoes van ja het moet een beetje verdeelt worden, iedereen een keer, maar eerst je eigen feestje. Haar beste vriendje heeft ook geen feestje gehad, ze zijn nog zo jong. Maar die twee hebben het samen gevierd. Met een taartje en een cadeautje en verder gewoon spelen (je zou ook naar ballorig kunnen gaan). Wij als moeders wisten niet zo goed welke kindjes uit te nodigen, en ook nog geen adressen. Vanaf 6 jaar, doe ik dus de uitnodigingen in de brievenbus, en echt alleen 2 beste maatjes, zusje en nichtje. Misschien geeft dit je een beetje gerelativeerd beeld en is die verwachting voor groep 1 misschien wat hoog.

Ja ik denk echt dat het dan te maken heeft met nog geen vaste playdates. Die kindjes worden vaak uitgenodigd. En veel van de eigen leeftijd zijn helemaal nog niet jarig geweest of vieren het misschien wel niet. Het hoeft ook helemaal nog niet. Je mag misschien de verwachting van haar als jezelf wat bijstellen, het komt echt nog wel. In groep 1 nog nergens vanuit gaan. Ik zie hier in de kleuterklas ook veel moeders de kinderen helemaal sturen van ga maar met die spelen, het voor ze regelen, socialisen met de populaire ouders. Dat vind ik niks, dan liever een oprechte uitnodiging vanuit het kindje zelf. Dat weet mijn dochter ook, zelf vragen af te spreken. Maar ook zeker van mening dat school wat beter hiermee om mag gaan bij deze leeftijdsgroep. Want als ik het goed begrijp ziet ze dus de uitnodigingen van anderen? Maar weet ze überhaupt wat een feestje inhoud? Waar komt haar idee vandaan? Vertellen klasgenoten dat? Vertel jij dat? Volgens mij ben je bewust van eventueel projecteren van je gevoel. Maar wees je ook bewust dat als ze straks uitgenodigd wordt, dat je dan niet totaal opgelucht en met eindelijk en wat super lief enzo reageert. Maar meer blij en neutraal. Niet bevestigen dat het zo'n big deal is dat ze uitgenodigd is. Gewoon lekker hebben over wat ze gaan doen enzo. Ook niet over wie wel en niet mogen komen. Snap je? Dat ze niet gaat denken te moeten werken voor een uitnodiging. Een kindje kan ook een goeie vriend zijn en je niet uitnodigen (vaak bepalen ouders nog)

Ja dan is het wel logisch toch? Ze kiezen kinderen uit waarmee ze spelen. Ik vind het zelf niet zo'n big deal als mn kinderen wat overprikkeld zijn zolang anderen daar geen last van hebben. Dus ik laat hem wel spelen en dan dealen wij wel met een moe, maar blij, kind. Soms vraag ik me af of de kinderen écht overprikkeld zijn of ook vaak toch niet de moeders omdat de kinderen wat drukker en recalcitrante zijn. Bij ons mogen geen uitnodigingen uitgedeeld worden maar dat maakt weinig uit. Mn zoon weet toch wanneer feestjes zijn en wie er waren. Dus vestig je hoop daar niet teveel op. Kinderen praten er ook gewoon over

Onze juf zegt juist lekker uitdelen in de klas of het schoolplein. Ze moeten ook leren dat ze niet altijd overal voor worden uitgenodigd. En hier ben ik het helemaal mee eens.

Een overprikkelt kind is niet wat 'drukker maar wel blij'. Hier is dat heel erg moe, verdrietig of soms zelfs overstuur. De volgende dag huilbuien op school. Het is niet zo dat de ouder geen playdates willen omdat ze zelf dan een kind hebben met een beter humeur. Als ouder wil je juist graag dat ze gezellig met vriendjes spelen. Maar soms is 4 jaar nog wat jong en is dat wat veel naast school. Niet de bescherming van de ouders, gewoon heel begrijpelijk

Dan heb je geen kindje dat nooit voor een feestje wordt uitgenodigd.. Want wat leert het kind dan? 'Ik mag nooit'

Mijn kind is ook niet blij als hij overprikkeld is. Dat was niet zo duidelijk lees ik. Maar blij dat hij mocht spelen van ons. En drukker en pieperig omdat hij wat moe is.

Ja oké. Bij overprikkelt denk ik al wat verder dan moe en pieperig. Van mij mogen ze best moe en irritant thuis komen. Maar niet overstuur en dat het door ebt in de rest van de school week. Bij 4 jaar gebeurde dat nog heel snel bij mijn kids en met 6 kunnen we er wat meer op gokken dat ze het wel mopperend door komt. Ik kan het niet precies uitleggen maar je merkt gewoon als je kindje de prikkels niet verwerkt.

Dat kan. En zo kan je het bekijken. Maar persoonlijk vind ik dat dit heel pijnlijk kan zijn voor een kind als je de enige in de klas bent die nooit een uitnodiging krijgt, even los van mijn situatie. Dat kan meer met een kind doen dan je misschien zou denken. Ik ben dan misschien eerder een moeder die zou kijken naar welk kind niet vaak wordt gevraagd, om die dan juist wel te vragen.

Ja eens. En soms is het wel zo, dan moet je je kind ook wel weer in bescherming nemen om de grens voor je kind te zijn. Dat gaat dan inderdaad wat tegen je gevoel in, want spelen is ook erg leuk. Maar hier uitte dat zich in niet kunnen slapen en erg veel huilen. Het is ook gewoon een jonge leeftijd. En ook nog even op je andere reactie een reactie; Ik probeer het inderdaad echt niet te projecteren op haar en er ook geen ding van te maken. Ik heb het er alleen over als zij erover begint. En inderdaad ook niet dat ik het persoonlijk maak. Ik weet hoe ik het moet doen, maar als je ook zo gevoelig bent kost dat soms net even meer moeite.