Dochter valt alleen in slaap als we naast der liggen

Ze is nog zo klein wat maakt dat uurtje uit? Dalijk wilt ze het niet meer en dan had je gewild dat ze dat nog wel wilde.. ik zou deze momenten koesteren. Onze kinderen en ik heb er 4 die hebben allemaal lang tussenin gelegen nu willen ze het echt niet meer zijn nu 14 6 en 4 dus zou zeggen koester het nog even alleen die van 2 ligt nog bij ons er komt in oktober een baby bij ben benieuwd hoe dat gaat. Maar de tijd komt vanzelf dat ze het niet meer wilt.

Op deze leeftijd, als uitleggen niet werkt, dan wordt het naar mijn idee een wat hardere methode. Mijn dochter van 2,5 weet precies wat ze wil en daarin moeten wij duidelijke grenzen stellen. Dat betekent soms wel eens dat ze krijsend in bed ligt. Ik denk dat door toe te geven de situatie wel wat lastig is en nu grenzen stellen wordt even pittig. Mja of het gaat misschien vanzelf over over een paar maanden/jaren. Maar daar zou ik ook niet zo vrolijk van worden 🫣 mijn avonden zijn echt even opladen en tijd voor mijn eigen dingen.

Hier ook gehad 1. Koesteren. Voor je het weet is dit momentje voorbij. 2. Afbouwen met de methode steeds iets meer afstand nemen en dat vertellen zodat ze het snapt. Erbij blijven zitten. Verder weg met handje vast. Dan zonder handje. Richting deur. Enz tot je op de trap zit en je ook naar beneden kunt, omdat ze zich nog steeds veilig waant. Cold Turkey vind ik zelf onnodig zielig, behalve gewenning is het ook nog leren zelf in slaap te vallen en niet bang te zijn. Zo kom je er wel met een paar dagen/weken doorheen ook

Mijn dochter van 2.5 heeft ons ook nodig. Ik heb me erbij neergelegd en ik koester dat kleine warme knuffel lijfje tegen me aan ❤️ soms is het lastig, maar dan vraag ik me af voor hoelang ze me nog nodig heeft (time flies).

Wij hebben onze dochter (bijna 3) , hoe hard ook, laten krijsen. Na 2 avonden was het over. Even streng en duidelijk zijn hielp hier dus goed.

Oh ik herken dit. Wij hebben dit vorig jaar gehad met onze dochter, heeft hier echt 7 maand geduurd ofzo. Moesten erbij blijven bij het middagdutje en in de avond. Soms sliep ze snel en was het maar kort, maar soms idd wel een uur. Kon mezelf ook heeeelemaal op vreten hiervan, omdat je idd gewoon aan je eigen avond wil beginnen. Moet wel zeggen dat onze dochter 1,5 was destijds (duurde tot even 2 jaar), dus uitleggen ging minder. Een paar maanden voor ze 2 werd hebben wij een slaaptrainer gekocht met plaatjes van slapen/wakker, hierdoor was het iig al duidelijk dat het tijd was om te slapen en sliep ze sneller in. Uiteindelijk zijn we naast het bed gaan zitten (ipv naast haar liggen. Wij hebben destijds al een groot bed gekocht omdat we gek werden van op de koude grond zitten) en zo steeds verder naar de deur. Hebben uiteindelijk best een tijdje nog bij de deur moeten zitten voordat we echt weg mochten lopen, maar uiteindelijk dus wel gelukt! En man, wat een verademing. Ze is nu 2,5 en heeft het af en toe nog wel even nodig dat we nog bij haar blijven, maar het is niet meer dagelijks en ze is hierin nu beter te sturen. Niet echt concrete tips dus, maar wellicht kan je er iets mee. Veel succes!!!

Hier ook hoor, 🙋🏼‍♀️ ze is nu 3 jaar en 2 maanden. Het geeft haar veel geborgenheid, en een veilig gevoel ze slaapt ook nog altijd bij ons in bed, wij nemen ons maar voor dat ze ooit naar haar eigen bed wilt 😅

Ah wat ontzettend zielig 😔

Tuurlijk, druist enorm tegen je moedergevoel in. Maar niks hielp. Zodra ik zachtjes wegglipte na een uur werd ze direct weer wakker, begon het weer van voor af aan. Het was 2 avonden afzien maar toen gelukkig voorbij.

Wat een veroordelende reactie. Lees je goed in voor je een mening hebt over bepaalde methoden.😊

Als hysterisch krijsen betekent dat jullie terugkomen, dan is het logisch dat ze dit volhoudt. Daar zal je doorheen moeten. Met een duidelijke uitleg, afspraken en consequent zijn. Dus bijv. een verhaaltje, een knuffel, een liedje en een kus, en vanaf dan niet meer laten horen. Laat ze zich wel horen, kom je terug om gerust te stellen, in te stoppen, maar niet toegeven en erbij gaan liggen. Kort geruststellen en weer verder gaan met je ding. Ik vertel de kinderen vaak even wat ik beneden zit te doen, was vouwen ofzo, afwassen, dat geeft ze een beeld en zo weten ze dat we bezig zijn en niet alle tijd hebben om erbij te liggen. Als ik er klaar mee ben gaat m'n man terug instoppen en vise versa. En ik leg ze uit dat ik zo nooit weet wanneer er écht wat is. Stel je hebt een keer echt buikpijn en dan denk ik die heeft geen zin om te slapen. Maar dit is misschien meer voor 4/5 jaar.

Nou, bij ons maakt dat uurtje best uit want dan zijn ze de volgende ochtend gewoon erg moe voor school of opvang. Ik wil ze best even troosten, geruststellen, in de buurt zijn als ze bang zijn. Maar het kan ook heel gezond zijn om een duidelijk ritme te hebben en te verwachten dat ze vanaf half acht stil zijn. Ga ik er een uur naast liggen, pakt ze dat om te knuffelen, te praten, heel gezellig, maar liever doe ik dat een half uurtje op de bank vóór haar bedtijd. Dat is echt niet zielig hoor, duidelijkheid en grenzen zijn houvast. Nogmaals, als ze echt bang zijn ben ik er, alleen niet in bed er naast. Zo heb ik vrijwel iedere avond voor mezelf, met af en toe een uurtje later vanwege een enge droom of ziekte, en dus uitgeruste kindjes.

Wij hebben dit ook gehad met de oudste en na een paar uur kwam ze zelfs bij ons in bed liggen.. We hebben toen geprobeerd om eerst in een stoel te gaan zitten wat verder weg, toen viel ze ook in slaap maar kwam ze alsnog 's nachts bij ons liggen. Op een gegeven moment moment hebben we gezegd, nu niet meer. Hebben uitgelegd dat we verhaaltje gaan doen, dan krijgt ze een kus en gaan wij weg en gaat zij slapen. Wonderbaarlijk genoeg was het met 2 dagen ook klaar. Die eerste 2 dagen nog een paar keer eruit geweest dat we haar weer terug legden, kus en gaan. Nu geen enkel probleem meer. Wij zijn dit in een vakantie gaan doen zodat we niet de volgende dagen hoefden te werken. Bij jou gaat ze geheid schreeuwen, maar houd vol! Mijn tip is dus om dit te doen wanneer jullie allebei vrij zijn omdat het wel kan betekenen dat je enorm moe wordt omdat het lang kan duren. Maar zet het door! Succes!

Er staat letterlijk '2 avonden laten krijsen' wat valt daarover in te lezen dan?

Cold Turkey is misschien zielig. Maar de pleister er heel langzaam af trekken ook. Ik weet nog hoe erg ik het vond als mijn moeder op de gang ging staan in plaats van bij me zitten, je wist nooit of ze er nog stond en hoe laat ze weg zou gaan. Dus ik zou uit die ervaring zelf misschien wel afbouwen, maar wel met duidelijkheid en zeker niet te langzaam. Ik weet ook nog dat mijn vader vroeger zei, ik ben hier beneden, er komt niemand langs mij, jij kan veilig gaan slapen, we horen je altijd. Dat gaf rust hoor. Voor mij voelt het juist heel onnatuurlijk om op de trap te gaan zitten negeren. Dan zeg ik liever van ik ga de afwas doen en laat te deur open, ga maar lekker slapen, ik hoor je.

Hoewel ik er zelf niet voor zou kiezen, kan je ook inzien dat het ze wel rust heeft gegeven. Een jaar doormodderen met een vermoeid kind volgens de zachtere methodes, kan ik ook van zeggen 'wat zielig, pak even door'. Tussenweg it is, wat mij betreft. Maar laat vooral iedereen doen wat voor ze werkt.

Wij moeten er ook bij blijven. We zijn heel duidelijk we blijven erbij maar je gaat slapen. Ga je klieren dan ga ik weg. Als ze daarmee snel slaapt vind ik het prima. We zitten even op onze telefoon en hebben daarna de avond. Als dat een stukje geborgenheid geeft vind ik het voor onze dochter zielig er niet aan toe te geven. Meestal is ze met een kwartiertje in slaap.

Dit deed ik ook. Werkte hier ook echt goed. Als hij begon te babbelen of spelen of iets zette ik me soms wat verder weg en met mijn rug naar hem. Als dat niet hielp gaf ik aan dat ik weg zal gaan als hij niet probeert te slapen. En als het niet stopte dan deed ik dat ook. Heeft ongeveer een half jaartje geduurd. Toen begon hij vanin het begin te spelen en dan vroeg ik "ga je stoppen of moet mama weggaan" en hij zei "weggaan". En sindsdien doet hij het alleen. Oh en soms als hij niet in slaap geraakte en het echt lang duurde zei ik ook wel eens dat ik nog snel de tafel ging afruimen en daarna terugkwam. (Eerst begonnen met iets pakken in de kamer ernaast en direct weer terug). Soms sliep hij dan al tegen dat ik terug was.

Het helpt mijn zoontje altijd erg als ik met hem afspreek dat ik ‘straks kom kijken hoe lekker hij slaapt’. Ik doe dat dan ook braaf als we het afgesproken hebben. Nu vraagt hij zelf als ik wegga of ik straks nog even kom kijken. Misschien heb ik gewoon een makkelijke peuter, maar je zou het eens kunnen proberen!

Dit hielp bij ons ook heel erg op dezelfde leeftijd. Hij had toen ook net een zusje gekregen dus echt behoefte aan geborgenheid. Met 3 kun je gelukkig wel al goed dingen uitleggen. Dus wij zeiden na het verhaaltje en even knuffelen mama gaat naar de woonkamer even opruimen en een kopje thee drinken. Ik kom zo weer bij je kijken hoe het gaat. Eerste keer 2 min en terug, dan 3 min en terug dan 5 min etc. Eerste keer heeft het 40 min geduurd voor hij in slaap viel en gingen we uiteindelijk elke 10 min even kijken. Daarna ging iedere avond makkelijker. Het was voor hem voorspelbaar en hij wist dat we zouden komen kijken eens in de zoveel tijd. Na 2 weken hoefde we niet meer te komen kijken. Nu vraagt hij er soms om. Wellicht werkt dit ook voor jullie!