Dochter ziet zindelijkheid als een spel, hebben jullie tips?

Ik ga mee lezen

Zindelijkheidstraining is bij ons nog geen groot begrip, we hebben een kereltje van 1,5j. Maar we hebben wel een potje in de badkamer staan. We laten hem lekker zn gang gaan; hij gaat (met kleren aan) op het potje zitten. Elke keer dat hij dat deed zeiden we “hoeraaa” en gaven we een applausje. Vond ie erg leuk, waardoor hij nu gaat zitten op het potje en zelf begint te klappen🤣. Maargoed, nogmaals heb ik er dus nog geen echte ervaring mee. Maar ik zou persoonlijk het potje niet weghalen, lekker dr gang laten gaan. Komt vanzelf wel denk ik(?). Wel blijven zeggen dat ongelukjes niet erg zijn! Mocht ze dan een keer een plas op het potje doen, zeker belonen. Misschien werken stickers voor haar?

Jaa dat is dus ook een beetje moeilijk, ze had ook een keer gepoept op het potje, wij helemaaal trots en knuffelen maar ze was zooo verdrietig want het was ‘bah’ en ‘vies’ en wij juist benadrukken dat dit juist heel erg goed is! Ze schrikt er elke keer zo erg van dat ze op de grond plast en dan echt gaat huilen van ohhhnee, terwijl we juist echt niet boos worden maar geruststellen.

2,5 is ook jong. Ik denk dat zij 'op het potje' speelt, net als spelen in een nep keukentje. En dat staat los van nu afzonderlijk worden (fysiek aaanvoelen wanneer aandrang is en hoe blaas te ontspannnen). Maar hartstikke goed en leuk dat ze wél snapt waar het potje voor is. Zou het gewoon zo als 'spelen'. Laten en over paar maanden weer eens actief proberen om wel echt te plassen.

Ik heb er zelf ook nog geen ervaring mee, maar ik zou haar lekker laten aankloppen met het potje. Het begint nu als spelletje, maar zo oefent ze wel alvast. En blijkbaar vindt ze dit leuk

Ah gossie hahah. Ik denk dat jullie het hartstikke goed doen zo! Zoals 2020mama zegt, het kan best zijn dat het nog net te vroeg is. Hou het nu dan vooral als een spel, dan voorkom je dat ze een slechte associatie krijgt :)

Gekke vraag misschien: waarom zou je blijven zeggen dat ongelukjes niet erg zijn? Ik heb nog geen ervaring, ik hoop binnenkort te gaan beginnen. Ik zou uiteraard in het begin ongelukjes wel accepteren en aangeven dat alles goed is, wat ze ook doet. Maar na 1 of 2 maanden goed oefenen en een overwegend positief resultaat, is het dan niet juist verstandig om een beetje 'teleurgesteld' te reageren? Of ja, niet echt teleurgesteld, da's misschien niet de juiste term, maar gewoon een beetje een 'hè, dat had je toch gewoon op het potje moeten doen, je weet toch hoe het werkt'-reactie.. Als ik mijn dochter even als voorbeeld neem: zolang ze iets mag of iets niet erg/vervelend is, blijft ze het doen. Maar als wij duidelijk laten weten dat we iets echt niet okay vinden, stopt ze er pas mee. Dus zolang wij alles rondom plassen 'niet erg' zouden vinden, is de kans groot dat ze heel lang niet echt goed zindelijk wordt. Of zeg ik dan iets heel geks 😅? Of begrijp ik de opmerking niet goed?

Hai! Mijn dochter is 2 jaar en 5 maanden en net sinds ren goede maand zindelijk. Wij hadden het potje al een hele tijd staan, op een dag ondergoed aangedaan, wat ongelukjes gehad uiteraard maar potje dichtbij gehouden. Vooral gezegd dat zij het initiatief heeft en papa en mama niet weten wanneer ze moet. Ging heel snel goed. Ik zou haar lekker laten spelen. Ze doet het na en leert zo ook. En op een gegeven moment maakt ze dan de koppeling wel met echte aandrang! Jullie zijn heel goed bezig!

Mijn zoontje is nu 2 jaar en 3 maanden en we zijn langzaam bezig met het potje. In het begin deed hij er helemaal niks op en dat was prima. Het is nu een paar keer gelukt op vaste momenten. Wij hebben besloten 3 vaste momenten op de dag te pakken. In de ochtend bij opstaan. Middag bij opstaan ja het slaapje en in de avond voor het naar bed gaan. Wij hebben hier voor gekozen omdat ik merk dat hij er zelf nog helemaal niet zo mee bezig is. Hij voelt plassen echt nog niet. Poepen wel, want hij zegt altijd dat hij gaat poepen voor hij het doet haha. Maar als ik hem dan op het potje zet dan poept hij niet. Het is al een paar keer oorgekomen dat hij dan opstaat en op de grond poept. Ik denk dat hij er nog niet helemaal klaar voor is. Net als jouw dochter. Echt aanvoelen wanneer ze moeten plassen is er nog niet. Het is dan natuurlijk erg sneu dat als je dochtertje een ongelukje heeft ze dan verdrietig wordt. Dat is niet het gevoel dat je haar wilt geven natuurlijk. Nu Wij 3 vaste momenten hebben hoop ik dat er steeds meer succesjes zijn en hij ook aan gaat voelen wanneer er plas komt. Als hij een plasje heeft gedaan dan mag hij een sticker plakken, spoelen we samen het plasje door en mag hij z'n handjes wassen. Tot nu toe gaat dit erg goed. We zijn nu een weekje bezig hiermee. We hebben bewust deze momenten uitgekozen, omdat ik heb gelezen dat kinderen dan vaak plassen. Met wakker worden en na het eten bijvoorbeeld. Ik zou er vooral niet te veel druk op leggen. Jullie zijn, net als ons, vroeg begonnen. Je kan het potje laten staan, zodat ze ook kan spelen en dan een paar vaste momenten kiezen dat ze echt op het potje gaat. Ons zoontje wilt wel eens vaker opstaan als het tijd is om echt op het potje te gaan. Ik lees dan een boekje voor, zodat hij rustig blijft zitten en ontspant.

Ik begrijp je punt wel, maar dan moet het kind wel echt aanvoelen wanneer ze een volle blaas heeft of moet poepen. Anders "bestraf" je een kind dat niet precies weet wat ze fout doet of waar ze zelf nog helemaal geen controle over heeft. Dat motiveert ook niet echt denk ik. Dan zou ik bang zijn dat ik mijn kind juist alleen maar bang maak voor alles wat met plassen en poepen te maken heeft.

Nee hoor, je zegt niks geks! Ik snap wat je bedoelt :) en nogmaals heb ik zelf die ervaring ook nog niet. tis meer dat ik denk dat zindelijkheid een leerproces is. Dus dat ongelukjes kunnen gebeuren, dat is niet erg, volgende keer proberen we op het potje te plassen! Wat je ook zegt, na een tijdje goed oefenen kun je de verwachtingen wat hoger leggen. Maar omdat het kindje van -M.M idd nog wat in de beginfase zit van zindelijkheidstraining, zou ik wat toleranter zijn😊

Ja precies zoals de andere reacties al aangeven, nu bereik ik er meer mee door het rustig uit te leggen en aan te geven dat het niet erg is omdat ze echt de controle nog moet leren, maar gewoon rustig zeggen volgende keer als je dit voelt dan moet je even naar het potje toe gaan. Als het na een paar maanden wel goed gaat en ze heeft het onder controle dan is het natuurlijk anders, we zullen alsnog niet boos worden want tja ongelukjes kunnen dan ook nog steeds gebeuren maar je zal haar er dan meer op wijzen. Maar om nu meteen zo te reageren kan ze alleen maar meer gefrustreerd van raken en het averechts zal gaan werken, en het dus niet meer willen.